Λίγη λιγούρα, πολύ κρύο και μια περατζάδα απ’ της Ομόνοιας, μας οδήγησε σ’ ένα κλασικό χοτ σποτ γλύκας, που ντροπή, δεν είχε καταγραφεί στο μπλογκ. Λουκουμάδες του Κτιστάκη, οι καλύτεροι στην πόλη; Εντάξει υπερβολές ενός υπερβολικού φίλου είπα στην αρχή, αλλά αν το καλοσκεφτώ κι έχοντας ακόμα την γλυκα στο κεφάλι, ναι, πρέπει να ‘ναι: που αλλού θα βρεις τόσο ποτισμένους στο μέλι λουκουμάδες που με την ζεστασιά τους διαβρώνουν την ζύμη και γίνονται ένα ζουμερό ποίημα; Μπουκιά και χάνεσαι, και λογικά θα ‘χει να κάνει με το μέγεθός τους: μικροί-μικροί κι έτσι το μέλι εισχωρεί παντού, αφραταίνει το μέσα, διατηρώντας παράλληλα τραγανό τ’ απέξω, τέλεια η αναλογία. Η μπόλικη κανέλλα και η ιδιαιτερότητα με το σουσαμάκι από πάνω δυναμιτίζουν την γεύση.
Μ’ άρεσε εξίσου κι ο χώρος. Ρετρό αθηναϊκό καφεζαχαροπλαστείο (απ’ το 1912 δε στην γειτονιά), με τις παλιές καρέκλες και τα μαρμάρινα τραπέζια, λίγους θαμώνες να κάνουν θόρυβο ακουμπώντας τα πηρούνια τους στα μεταλλικά πιάτα και η ολόφατση τζαμαρία στην σκοτεινή και γκρίζα πάντα εκεί πολύβουη Σωκράτους. Ζεστασιά εντός και χάζι των περαστικών στην απέξω και στο βάθος μια τηλεορασούλα, που τα κάνει όλα ανακουφιστικά ήρεμα και καθημερινά.
Αν ήταν στην πάνω Αθήνα θα ‘ταν πάντα γεμάτο. Το ότι είναι άδειο συνήθως οφείλεται μάλλον στο ακριβό για την γειτονιά αντίτιμο των 3.60€, (άσε που είναι και μόλις δέκα και θες κι άλλους). Αλλά, ναι, είναι οι καλύτεροι στην πόλη, τόσο που αξίζει μια βόλτα, ακόμα και για τους φοβιτσιάρηδες, στην σκοτεινή κάτω πλατεία.
• Κτιστάκης, Σωκράτους 59, Ομόνοια
Αυτό ήταν!
Ω ρεβουάρ!