Σωτηρία Με Λένε

Την Πέμπτη που μας πέρασε Γιατρέ μου, παγκόσμια μέρα Θεάτρου, ήταν ευκαιρία να τιμήσω την πρόσκληση που μου χάρισε ο αγαπητός Πρόβατος και να πάω να παρακολουθήσω την παράσταση "Σωτηρία με λένε" με την καταπληκτική Λήδα Πρωτοψάλτη.
Την ζωή της Σωτηρίας Μπέλλου την ήξερα. Είχα παρακολουθήσει πρόσφατα ενα αφιέρωμα στην τηλεόραση. Δεν ήταν μιά ζωή "ρόδινη" και τίποτα δεν χαρίστηκε σε αυτή τη γυναίκα. Όταν όμως στην παράσταση καλείσαι να παρακολουθήσεις την τελευταία νύχτα πριν η Σωτηρία υποστεί τραχειοτομή και χάσει για πάντα τη φωνή της καταλαβαίνεις οτι η μοίρα χτυπούσε αυτή τη γυναίκα μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η παράσταση είναι συγκλονιστική.
Βαριά, αλλα συγκλονιστική.
Ενα κρεββάτι νοσοκομείου, μια νοσοκόμα και η Σωτηρία για μιάμιση ώρα σε κρατάνε καθηλωμένο στο κάθισμά σου. Το κέιμενο, η σκηνοθεσία αλλα πάνω απ όλα οι ερμηνείες σε βγάζουν απο την λογική της βιογραφίας και σε οδηγούν να σκεφτείς τον ανθρώπινο πόνο. Τα αναπάντεχα χαστούκια της ζωής που απο την μια μέρα στην άλλη μπορούν να αλλάξουν όλα τα δεδομένα, και την δύναμη ή την αδυναμία που η Σωτηρία τα αντιμετώπισε.
Με λίγα λόγια το έργο δεν έχει να κάνει με την καλλιτέχνη Σωτηρία Μπέλλου αλλα με τον άνθρωπο. Κι αυτό ειναι που για μένα κάνει αυτην την παράσταση εξαιρετική. Σκηνοθετικά ευρήματα οπως ο διάλογος της Σωτηρίας με τον εαυτό της κορυφώνουν συναισθήματα και εικόνες. Και φεύγοντας απο το θέατρο αυτό που σου έχει μείνει είναι το βάθος κι όχι η επιφάνεια. Οτι η κάθε μέρα που περνάει δεν πρόκειτε να ξαναγυρίσει ποτέ. Στην ζωή μας τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν μας χαρίζεται. Κι ακόμα κι αν τα χάσεις όλα και η ζωή σε πετάξει πανω σε ενα σιδερένιο κρεββάτι νοσοκομείου ωφείλεις στον εαυτό σου να βρέις την δύναμη και να συνεχίσεις.
Σας ευχαριστώ Κυρία Λήδα Πρωτοψάλτη, το ταλέντο σας ειναι αδιαμφισβήτητο.
Σε ευχαριστώ Εύα Καμινάρη, ήσουν μια αποκάλυψη.
Σε ευχαριστώ Βαγγέλη για την ευκαιρία που μου έδωσες να παρακολουθήσω αυτήν την παράσταση





Να πάς και να την δείς οπωσδήποτε Γιατρέ μου!

Μου Λείπουν ...

Σήμερα Γιατρέ μου, με αφορμή ενα post του Ethan, σχετικά με ενα δημοσίευμα της free-press F.A.Q για τα Αθηναϊκά gay στέκια, μου ήρθε να αναπολήσω gay μαγαζιά στην Αθήνα που δυστυχώς δεν υπάρχουν πιά.

Πρώτο πρώτο και αγαπημένο ήταν το Graffity στην Ξούθου. Για όσους δεν ξέρουν, η Ξούθου ειναι ενα μικρό (πολύ μικρό) στενάκι πίσω απο το Hondo της Ομόνοιας οπου βρίσκεται και η παλαιότερη (νομίζω) sauna της Αθήνας, η Athens Relax.
To graffity είχε την μοναδικότητα, να είναι το μόνο underground μαγαζί που στεγαζόταν σε 2 ορόφους πολυκατοικίας (2ο & 3ο). Η είσοδος ήταν απο τον τρίτο όροφο. Σήμερα θα το λέγαμε club με 2 stages. O χώρος που έμπαινες σου θύμιζε συνοικιακή καφετέρια ήσυχο, με ελληνική συνήθως μουσική. Στο βάθος υπήρχε μια σκάλα παλία σιδερένια (υπηρεσίας τις λέγαμε κάποτε) που σε οδηγούσαν στον κάτω όροφο που ήταν ενας καθαρά club χώρος με ωραία dance μουσική και απο τις πιο ψαγμένες φατσούλες της πόλης!


Επόμενο αγαπημένο και στέκι μου για πολλά χρόνια, ηταν το Alexanders στο Κολωνάκι. Μαγαζί που όλη η gay Αθήνα έκανε ενα πέρασμα, χώρος που άλλαξε πολλές φορές όχι μόνο στυλιστικά αλλα καί χωροταξικά τολμόντας να αλλάξει τη θέση της κλασικής στρογγυλής του μπάρας (μέγα λάθος) κατα τα τελευταία χρόνια της ύπαρξης του. Επίσης δύο stages, επάνω disco classics και ελληνικά, κάτω mainstream και house. Τόσο η θεοσκότεινη και στενή σκάλα όσο και η πόρτα στο τέρμα της για να εισέλθεις στον κάτω χώρο (ήταν απο αυτές με την επαναφορά, που μόλις μπεις την τρώει ο απο πίσω στη μούρη !!) είχαν γίνει αφορμή για πολλές "εντυπωσιακές εισόδους" ;ο)
Τέλος απο την μικρή "σκηνή" που υπήρχε στον πάνω χώρο πέρασαν πολλά gay icons της εποχής όπως η Ζωζώ Σαπουντζάκη (ναι, ναι ήμουν κι εγώ εκεί!) αλλα και υπέροχα drag shows απο γνωστό σήμερα μακιγιέρ.

Ο μικρός Alecos και το Alexanders σηματοδότησαν την περιοχή του Αγιου Διονύση για πολλά χρόνια και έγιναν ο λόγος που η Τσακάλωφ στις 5 το πρωί ήταν απο τους πιό "κεφάτους" δρόμους της Αθήνας.


Το Factory στην Μπενάκη πάλι ήταν το club που μας έκανε υπερήφανους στους φίλους μας απο το εξωτερικό. Κατα την ταπεινή και προσωπική μου άποψη ήταν το μοναδικό club μέχρι και σήμερα που μπορεί να χαρακτηριστεί "Ευρωπαϊκού επιπέδου". Ένα stage, μεγάλος χώρος, δύο μπάρες, cozy υπόγειο για άραγμα και ψωνιστήρι, ψυγεία darkrooms για "άγριες" καταστάσεις. Μουσική house, progressive, vocal trance και οτι πιο χορευτικο έπαιζε στη διεθνή σκηνή. Πραγματικά go-go boys και ερωτισμός παντου. Το must place 2 be της δεκαετίας του 90. Η απόπειρα αλλαγής χώρου ήταν κι αυτό που έφερε σταδιακά και την παρακμή του.


Το City στην οδό Κορυζή στις αρχές της Συγγρού έκανε κι αυτό την επανάστασή του στην gay Αθήνα. Έχοντας πραγματοποιήσει μια επιτυχημένη πορεία στην Μύκονο, ο Λέν με τα drag show του και την παρέα του φέρνουν το City στην Αθήνα. Μεγάλος χώρος, ένα stage με καταπληκτικό εξώστη για cozy και άραγμα, πίστα για τα καταπληκτικά drag shows και μουσική ΤΑ ΠΑΝΤΑ - απο Κούκα μέχρι Army of lovers κι απο Αντζελα Δημητρίου μέχρι Queen! Το City ήταν straight friendly καθώς γύρω στις 2 που άρχιζε το show έσκαγαν στο μαγαζί & straight ζευγαράκια που απλά έβλεπαν το show κι έφευγαν.


Κλείνοντας δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Lizard στο θησείο, ακριβώς απο πάνω απο τη σημερινή "Κίρκη". Ξεκίνησε ως λεσβιάδικο καθώς ιδιοκτήτρια ήταν η Λίζα που έχει και σήμερα την Κίρκη. Κάνοντας όμως τη μαγκιά να ανοίγει κάθε κυριακή απο τις 5 το απόγευμα με χαλαρή μουσική και θεα στην Ακρόπολη έγινε το must πέρασμα και meeting point μετά τις βουτιές στα Λιμανάκια. Χώρος λιτός, απλός με ξύλινο πάτωμα, 3 δωμάτια, 2 μπάρες και μουσική ελληνοξένη mainstream στέγασε πολλούς παράνομους έρωτες και υγρά φιλιά στις τζαμαρίες που έβεπαν την φωτισμένη Ακρόπολη.


Τελικά τώρα που τα ξαναθυμάμαι γιατρέ μου "κώλο δεν έβαζα κάτω" τότε μου φαίνεται. Αλλα γιατί να βάλω; Τότε ο κόσμος διασκέδαζε γιατρέ μου. Πηγαίναμε σε ενα μαγαζί για να χορέψουμε, να ιδρώσουμε χωρίς να μας νοιάζει "μη χαλάσει το χτένισμα". Οι φατσούλες ήταν χαμογελαστές κι όχι "ξυνισμένες". Και φυσικά υπήρχε φλέρτ, έρωτας, κοφτερές ματιές και υγρές συγκινήσεις. Πού ειναι ολα αυτά σήμερα γιατρέ μου;

Life Stories - Family Outing


Soundtrack suggested by One Big DJ.

Στα 22 του χρόνια ο Ν, δεν διέφερε ιδιαίτερα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Ζούσε με τους γονείς του, είχε ολοκληρώσει σχεδόν τις σπουδές του και σε μερικούς μήνες θα υπηρετούσε τη θητεία του. Η μόνη λεπτομέρεια που τον διαφοροποιούσε από έναν συνηθισμένο εικοσιδυάχρονο ήταν ο σεξουαλικός του προσανατολισμός. Gay, ομοφυλόφιλος, αδερφή, δεν στεκόταν στις ταμπέλες. Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε από πολύ μικρός. Δεν μπήκε ποτέ σε διλήμματα του τύπου «Άντρες ή Γυναίκες». Οι άντρες ήταν ξεκάθαρα το αντικείμενο του πόθου του και δεν είχε τύψεις γι αυτό. Παρ’ όλα αυτά όμως διατηρούσε ένα straight προφίλ για τους γονείς και τους περισσότερους φίλους του. Φοβόταν να ανοιχτεί γιατί δεν μπορούσε να προβλέψει τις αντιδράσεις τους. Βέβαια είχε και έναν-δύο gay φίλους με τους οποίους έβγαινε και διασκέδαζε στα Αθηναϊκά gay bars όπου είχε κατά καιρούς κάνει ερωτικές γνωριμίες και σχέσεις της μιας βραδιάς , άντε και της μιας εβδομάδας.

Μέχρι να παρουσιαστεί στο στρατό, ο Ν εργαζόταν ως κλητήρας στην ίδια εταιρία με τον πατέρα του. «Για να μην κοπροσκυλιάζεις», είχε πει χαρακτηριστικά ο πατέρας του και ο Ν το δέχτηκε καθώς έτσι έβγαζε κι ένα καλό χαρτζιλίκι. Έτσι πατέρας και γιος έφευγαν μαζί κάθε πρωί και μαζί επέστρεφαν το απόγευμα στο σπίτι.

Εκείνο το απόγευμα του φθινοπώρου τίποτα δεν έδειχνε να είναι διαφορετικό. Ο Ν και ο πατέρας του γύρισαν από τη δουλειά και έκατσαν στο τραπέζι να φάνε μαζί με την μητέρα που τους περίμενε κάθε μέρα. Στην διάρκεια του φαγητού ο Ν πρόσεξε ότι κανείς δεν μιλούσε αλλά δεν έδωσε σημασία. Τελειώνοντας το πιάτο του σηκώθηκε για να πάει στο δωμάτιό του. Ο πατέρας του τον σταμάτησε.
- Κάθισε λίγο σε παρακαλώ πολύ.
- Γιατί;
- Θέλω να μιλήσουμε
Το σοβαρό ύφος του πατέρα του και ένας βαθύς αναστεναγμός από την πλευρά της μητέρας του έκαναν τον Ν να καταλάβει ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε. Ξανακάθισε προσπαθώντας να καταλάβει.
Ο πατέρας του πήρε το λόγο:
- Ξέρεις εδώ και λίγο καιρό, εγώ και η μητέρα σου ανησυχούμε για σένα. Από τότε που άρχισες να βγάζεις δικά σου χρήματα ξενυχτάς πολύ συχνά όχι μόνο τα Σάββατα, όπως όλος ο κόσμος αλλά και τις καθημερινές. Επίσης άρχισες να κοιμάσαι σε φίλους σου και να εξαφανίζεσαι για ολόκληρο σαββατοκύριακο χωρίς να ξέρουμε που είσαι και με ποιους. Τηλεφωνούν και σε ζητάνε διάφοροι άγνωστοι. Πραγματικά κι εγώ και η μητέρα σου δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε.
Ο Ν προσπάθησε να είναι ψύχραιμος
- Δεν υπάρχει κάτι για να υποθέσεις πατέρα, είπε παίρνοντας επιθετική στάση. Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου βγαίνω, διασκεδάζω και από τη στιγμή που βγάζω τα δικά μου χρήματα νομίζω πως έχω το δικαίωμα να τα ξοδεύω όπου και όπως θέλω. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι σε λίγους μήνες θα πάω φαντάρος οπότε όλα αυτά θα κοπούνε. Δεν έχω το δικαίωμα να διασκεδάσω κι εγώ λίγο; Όσο για τους άγνωστους που λες ότι τηλεφωνούν δεν είναι τίποτα περισσότερο από φίλοι. Ε, δεν γίνεται να ξέρετε κι όλους τους φίλους μου.
Ο πατέρας του Ν εξακολουθούσε να είναι ψύχραιμος. Σηκώθηκε, πήγε μέχρι το δωμάτιο και επέστρεψε κρατώντας μια κασέτα κι ένα λευκό φάκελο. Ο Ν δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι όλα αυτά. Ο πατέρας του ξανακάθισε στο τραπέζι και συνέχισε
- Καταλαβαίνω αυτά που λες, αλλά πρέπει να μας καταλάβεις κι εμάς. Φοβόμαστε μην έχεις μπλέξει με τίποτα παλιοπαρέες και ναρκωτικά. Γι αυτό …
- Τι είναι αυτά που λες ρε πατέρα; Τον διέκοψε ο Ν. Την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση και σου είχα πει πως αν ήθελα να πάρω ναρκωτικά μπορούσα άνετα να τα βρω και στο σχολείο που ΕΣΕΙΣ με στέλνατε. Τώρα σας έπιασε η ανησυχία;
- Άφησέ με να ολοκληρώσω, είπε πάλι ήρεμα ο πατέρας του. Επειδή λοιπόν όπως σου είπα ανησυχούσαμε αποφασίσαμε με την μητέρα σου να αναθέσουμε σε έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ να παρακολουθήσει για λίγο καιρό τις κινήσεις σου.
Αυτή η τελευταία φράση του πατέρα του, έκανε τον Ν να νιώσει ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι. Για λίγα δευτερόλεπτα στο τραπέζι επικράτησε σιωπή.
O N δεν ήξερε αν έπρεπε να θυμώσει ή να το βάλει στα πόδια
- Μα … πως το κάνατε αυτό … δεν είχατε το δικαίωμα … ήταν το μόνο που μπόρεσε να ξεστομίσει. Το μυαλό του άρχισε να γυρίζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προσπαθώντας να προετοιμαστεί για την συνέχεια. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί. Ο πατέρας του χωρίς να μιλάει έβαλε την κασέτα που είχε φέρει από το δωμάτιο στο κασετόφωνο που υπήρχε πάνω στο τραπέζι. Πάτησε το play
Μια τηλεφωνική συνομιλία άρχισε να ακούγεται. Οι φωνές των δύο ομιλητών του ήταν πολύ γνωστές. Η μία ήταν η δική του και η άλλη ενός γκόμενου που είχε για καμιά δεκαπενταριά μέρες.
….
- Μου λείπεις
- Κι εμένα
- Πότε θα σε δω;
- Αύριο μάλλον. Σήμερα λέω να το παίξω καλό παιδί και να κάτσω σπίτι για να μη δώσω αφορμές.
- Αχ πως θα αντέξω μακριά σου μια ολόκληρη μέρα μωράκι μου;
- Όπως θα την αντέξω κι εγώ. Αύριο όμως θέλω να με κρατάς όλη νύχτα στην αγκαλιά σου
- Σ’ αγαπώ
- Κι εγώ
….

Ο Ν είχε μείνει αποσβολωμένος κοιτάζοντας το κασετόφωνο. Ο πατέρας του έσπρωξε τον φάκελο προς το μέρος του. Ο Ν τον έπιασε αλλά φοβόταν να τον ανοίξει. Δειλά έβαλε μέσα το χέρι του και τράβηξε έξω το περιεχόμενο. Ένα κομμάτι χαρτί και μερικές φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες ήταν τραβηγμένες έξω από δυο διαφορετικά gay bars όπου τον απεικόνιζαν σε στιγμές μέθης και κεφιού με διάφορους άλλους θαμώνες. Το χαρτί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ερωτικό γράμμα που του είχε στείλει ένας γκόμενος πριν μερικούς μήνες και το είχε καλά κρυμμένο στο συρτάρι της βιβλιοθήκης του.
Ο Ν έμεινε με σκυμμένο το κεφάλι πάνω από τις φωτογραφίες. Στο κασετόφωνο η γλυκανάλατη συνομιλία με τον γκόμενο συνεχιζόταν. Η μητέρα του, αμέτοχη ως τότε άρχισε να κλαίει με αναφιλητά. Ο Ν δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει. Τι να πει; Τι να κάνει; Ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Ένοιωθε θυμό και ντροπή. Θυμό γιατί κάποιος του είχε παραβιάσει την προσωπική ζωή και ντροπή απέναντι στους γονείς του.
Όταν η κασέτα με την συνομιλία σταμάτησε, το μόνο που ακουγόταν ήταν τα αναφιλητά της μητέρας του. Για λίγο έμειναν όλοι σιωπηλοί. Τον λόγο πήρε για μια ακόμα φορά ο πατέρας του, μόνο που αυτή τη φορά ο τόνος της φωνής του δεν ήταν και τόσο ήρεμος.
- Μήπως μπορείς να μας δώσεις μια εξήγηση για όλα αυτά;
Ο Ν δεν το σκέφτηκε και πολύ. Τα στοιχεία που του παρουσίασαν ήταν αδιάσειστα. Δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Έτσι με όση ψυχραιμία διέθετε απάντησε
- Δεν έχει μείνει κάτι για να εξηγήσω. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε. Ναι είναι αληθινή και η συνομιλία και οι φωτογραφίες και το γράμμα. Εγώ δεν είχα σκοπό να το μάθετε ποτέ αλλά βάλατε μόνοι σας τα χέρια σας και βγάλατε τα μάτια σας. Ο ντετέκτιβ σας έκανε πολύ καλή δουλειά!
Αυτό το τελευταίο το είπε με μια δόση ειρωνείας προσπαθώντας να μεταθέσει την ενοχή στους γονείς του. Χωρίς αποτέλεσμα βέβαια.
- Δηλαδή, είπε η μητέρα του αυτή τη φορά, θες να μας πεις ότι πας με άντρες;
- Δηλαδή μετά από αυτή τη συνομιλία και αυτό το γράμμα εσύ θεωρείς ότι μπορώ να ισχυριστώ το αντίθετο; Της απάντησε θυμωμένα.
Είχε πάρει πλέον απόφαση να τα παίξει όλα για όλα κι όπου τον βγάλει. Η μητέρα του ξανάρχισε να κλαίει. Ο πατέρας του προσπαθούσε να είναι ήρεμος
- Κοίταξε παιδί μου. Είσαι μικρός ακόμα και ίσως από περιέργεια ψάχνεις να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Να πειραματιστείς
- Κάνεις λάθος πατέρα. Δεν ψάχνω ούτε ψάχνομαι. Ξέρω πολύ καλά τι θέλω και δεν έχω σκοπό να το αλλάξω
- Πως μπορείς να το λες αυτό. Είσαι μικρός, μπορεί όλο αυτό να είναι απλά μια στραβοτιμονιά. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να πας να δεις έναν ειδικό. Έναν γιατρό, έναν ψυχολόγο.
- Πατέρα, εσένα τουλάχιστον σε θεωρούσα ανοιχτόμυαλο άνθρωπο. Έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο. Τι νομίζεις ότι έχω; Γρίπη; Κι ότι θα πάρω ένα χάπι και θα γίνω καλά;
- Αυτό που νομίζω είναι ότι είσαι πολύ μικρός για να είσαι σε θέση να ξέρεις τι είναι καλό για σένα και τι όχι
- Μικρός, μικρός, μικρός σας βαρέθηκα πια! Φώναξε αγανακτισμένος και σηκώθηκε από το τραπέζι. Μάθετε λοιπόν ότι αυτός είμαι κι αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει να μου το πείτε να σηκωθώ να φύγω και να πάω να ζήσω την ζωή μου όπως θέλω εγώ. Σας είπα. Μόνοι σας βάλατε τον ντετέκτιβ και βγάλατε τα μάτια σας. Αποδεχτείτε λοιπόν το αποτέλεσμα των πράξεών σας. Εγώ δεν έχω σκοπό να αλλάξω για τίποτα και για κανέναν
Με μια γρήγορη κίνηση ο Ν τους προσπέρασε βγήκε από την κουζίνα και κλειδώθηκε στο δωμάτιό του. Με χέρια που έτρεμαν, άναψε ένα τσιγάρο και κάθισε σιωπηλός στο κρεβάτι του με τεντωμένα όμως αυτιά για να ακούει τι γίνεται απ έξω.

Είχε πια νυχτώσει και στο σπίτι επικρατούσε ησυχία. Ο Ν εξακολουθούσε να είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του και δεν είχε σκοπό να βγει. Κατά διαστήματα άκουγε ομιλίες από το δωμάτιο των γονιών του αλλά όσο κι αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να ακούσει καθαρά τι έλεγαν. Λίγο αργότερα άκουσε ένα ελαφρύ χτύπημα στη πόρτα του δωματίου του
- Ποιος είναι;
- Μπορώ να σου πω λίγο; είπε ο πατέρας του πίσω από την κλειστή πόρτα
- Τι να μου πεις πάλι; Ότι είμαι μικρός; Απάντησε ο Ν χωρίς καν να σηκωθεί από το κρεβάτι του
- Θέλω να κάνουμε μια ήρεμη κουβέντα σαν άντρες απάντησε ο πατέρας του.
Η φράση αυτή του φάνηκε αστεία του Ν. «Σαν άντρες» … σηκώθηκε και ξεκλείδωσε την πόρτα. Ο πατέρας του μπήκε στο δωμάτιο. Το ντουμάνι από τον καπνό δεν τον απασχόλησε καθόλου. Σε άλλη περίπτωση θα είχε γίνει χαμός για το τσιγάρο. Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ο πατέρας του έκατσε στο κάτω μέρος του κρεβατιού απέναντί του. Ο Ν δεν σήκωσε τα μάτια να τον κοιτάξει
- Θέλω να πας σε έναν γιατρό, είπε ήρεμα ο πατέρας του
- Άντε πάλι … απάντησε ο Ν, αφού τα είπαμε ρε πατέρα, δεν είμαι άρρωστος δεν μπορείς να το καταλάβεις;
- Πες με οπισθοδρομικό, στενοκέφαλο αλλά δεν μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό. Πρέπει να υπάρχει μια αιτία γι’ αυτό που σου συμβαίνει
- Και ποιος σου είπε ότι με νοιάζει ποια είναι η αιτία; Και στην τελική σε νοιάζει τι είναι καλό για σένα ή τι είναι καλό για μένα;
- Γονείς είμαστε και νοιαζόμαστε για το καλό το δικό σου. Δεν μπορούμε να σε αφήσουμε να καταστραφείς και να γίνεις δυστυχισμένος.
- Δυστυχισμένος θα είμαι αν προσπαθήσεις να με αλλάξεις. Έχεις ιδέα πατέρα τι εφηβεία πέρασα έχοντας ανακαλύψει ότι δεν είμαι όπως όλοι οι άλλοι φίλοι μου; Πόσο δύσκολο ήταν να αποδεχτώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου; Πόσο προσπάθησα να το κρύψω για να μην γίνω ο περίγελος του σχολείου η της παρέας; Και τώρα που έχω φτάσει σε ένα σημείο να νιώθω καλά με αυτό που είμαι και να το χειρίζομαι έρχεσαι εσύ και μου ζητάς να το αλλάξω; Γιατί;
- Μόνος σου το είπες. Για να μην γίνεις περίγελος. Για να μην δώσεις σε κανέναν το δικαίωμα να σε κοροϊδέψει. Κάνε μια προσπάθεια. Κάντο για μας. Σκέψου το. Μια επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο. Μόνο αυτό σου ζητάμε… και λέγοντας αυτά ο πατέρας του Ν σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Κοντοστάθηκε για λίγο και πρόσθεσε
- Και άνοιξε λίγο το παράθυρο να ξεντουμανιάσει … δεν κάνει να κοιμηθείς με όλον αυτό τον καπνό εδώ μέσα!

Τις επόμενες δυο μέρες το κλίμα στην οικογένεια ήταν βαρύ. Ο Ν και ο πατέρας του πηγαινοέρχονταν στη δουλειά μαζί χωρίς όμως να ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα. Η μητέρα του με μια μόνιμη μελαγχολία και δακρυσμένα μάτια του ράγιζαν την καρδιά κάθε φορά που την έβλεπε. Δεν μπορούσε να το αντέξει, ούτε και να βλέπει τους γονείς του σε αυτή την κατάσταση. Βέβαια μέσα στην «ατυχία» του ήξερε ότι ήταν και τυχερός που δεν τον είχαν πετάξει στο δρόμο όπως είχε ακούσει από παρόμοιες ιστορίες άλλων gay.

Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό ο Ν πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Οι γονείς του κάθονταν στο τραπέζι. Είπε μια μασημένη «καλημέρα» κι άρχισε να φτιάχνει τον καφέ.
- Σκέφτηκες καθόλου αυτά που είπαμε; ρώτησε ο πατέρας του
- Εννοείς τον ψυχολόγο; Απάντησε ο Ν χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον καφέ
- Ναι
- Το σκέφτηκα
- Και τι αποφάσισες;
Ο Ν πήρε τον έτοιμο πλέον καφέ και έκατσε μαζί τους στο τραπέζι.
- Όπως σας ξαναείπα, το θεωρώ χαμένο κόπο. Αν όμως κάτι τέτοιο σας κάνει εσάς να νιώσετε καλύτερα και να το πάρετε απόφαση τότε θα πάω. Αλλά υπό όρους.
- Τι όρους ; ρώτησε ο πατέρας του εκνευρισμένος
- Κατ’ αρχήν η επιλογή του γιατρού θα είναι δική σας. Θα αποφασίσετε σε ποιον γιατρό θέλετε να πάω, θα κλείσετε το ραντεβού και εγώ θα πάω. Ότι πει ο γιατρός θα γίνει αποδεκτό από όλους μας. Σε καμία περίπτωση αν αυτά που θα πει ο γιατρός δεν σας βρίσκουν σύμφωνους δεν πρόκειται να πάω μετά σε άλλον. Γι αυτό να βρείτε κάποιον που εμπιστεύεστε γιατί δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία. Συμφωνείτε;
Οι δύο γονείς κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Αφού συνεννοήθηκαν με τα μάτια ο πατέρας του συμφώνησε με τους όρους του Ν

Πράγματι ο Ν τα είχε σκεφτεί τα πράγματα. Ήξερε του δικούς του και ήταν σίγουρος ότι θα τον έστελναν στον καλύτερο ψυχολόγο που υπήρχε. Πράγμα που σήμαινε ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο ψυχολόγος να του πει ότι έπρεπε να αλλάξει. Διάολε αυτοί ξέρουν από πρώτο χέρι ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι γρίπη! Επί τη ευκαιρία κιόλας θα συμβουλευόταν τον ψυχολόγο για το πώς να χειριστεί την κατάσταση με τους γονείς του μιας κι εκείνος θα είχε αντιμετωπίσει κι άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Έτσι τα είχε στο μυαλό του και υπό αυτές τις συνθήκες δέχτηκε.

Πράγματι μερικές μέρες αργότερα ο πατέρας του Ν του έδωσε ένα χαρτί με το όνομα, την διεύθυνση και την ημερομηνία και ώρα του ραντεβού. Όπως το είχε προβλέψει. Το ραντεβού ήταν με τον καλύτερο ψυχολόγο / σεξολόγο της Αθήνας. Και την σωστή μέρα και ώρα ο Ν βρισκόταν στο σαλόνι αναμονής του γιατρού.
Όση ώρα περίμενε ήταν αναστατωμένος. «Κι αν μου πει ότι πρέπει να κάνω θεραπεία;» , «Κι αν θέλει να βγάλει φράγκα και με πλακώσει στις συνεδρίες;», «κι αν είναι παλαιών αρχών και μου αρχίσει ότι αυτά είναι ανωμαλίες;». Το άγχος του αυξανόταν όσο η ώρα περνούσε. Κάποια στιγμή η γραμματέας του είπε να περάσει. Ο Ν πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε στο γραφείο του γιατρού.
Ευτυχώς ο γιατρός ήταν νέος. Γύρω στα 40 τον έκανε. Του χαμογέλασε και του ζήτησε να καθίσει σε έναν καναπέ απέναντι από το γραφείο του.

- Λοιπόν, άρχισε ο γιατρός, για πες μου Ν ποιο είναι το πρόβλημα;
- Είμαι ομοφυλόφιλος.
- Και αυτό το θεωρείς πρόβλημα; Ρώτησε αινιγματικά ο γιατρός
- Όχι αλλά μόλις το ανακάλυψαν οι γονείς μου.
- Χμμμ … αυτό είναι πρόβλημα! Απάντησε ο γιατρός χαρίζοντας στον Ν ένα πλατύ χαμόγελο.
Αυτό ήταν. Όλο το άγχος του Ν έφυγε μονομιάς. Συνεχίζοντας να μιλάει με το γιατρό λυνόταν όλο και περισσότερο. Φυσικά ο γιατρός δεν τον αντιμετώπιζε όπως οι γονείς του. Κουβέντιασαν περίπου για μιάμιση ώρα και ο γιατρός ζήτησε από τον Ν να ξανάπαει και την επομένη για να «σχηματίσει ολοκληρωμένη εικόνα» όπως χαρακτηριστικά του είπε. Πράγματι ο Ν πήγε και την επομένη και ξαναμίλησαν για άλλη μιάμιση ώρα. Αφού τελείωσαν ο γιατρός σηκώθηκε από το γραφείο του και πήγε και κάθισε δίπλα στον Ν

- Αγαπητέ μου Ν, όπως ίσως κατάλαβες αυτές τις δύο μέρες σου έκανα μια mini ψυχανάλυση. Και αυτό που έχω να σου πω είναι ότι είσαι μια χαρά. Ναι είσαι ομοφυλόφιλος, απόλυτα συνειδητοποιημένος όμως. Αγαπάς τον εαυτό σου γι αυτό που είναι και είσαι ευτυχισμένος με τις επιλογές σου. Ως εκ τούτου λοιπόν δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να το αλλάξουμε αυτό
- Μα γιατρέ μου υπάρχει ποτέ περίπτωση να αλλάξει ένας ομοφυλόφιλος;
- Κοίταξε να δεις Ν. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται οι ίδιοι αρνούμενοι να αποδεχτούν τον ίδιο τους τον εαυτό και σου ζητούν να αλλάξουν. Η τουλάχιστον να προσπαθήσουν να αλλάξουν. Υπάρχουν πρακτικές που εφαρμόζονται τόσο με ψυχοθεραπεία όσο και με ψυχοφάρμακα. Αλλά πίστεψε με ότι τα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Στην καλύτερη περίπτωση το άτομο παύει να έχει οποιαδήποτε σεξουαλική ζωή, στην χειρότερη έχουμε μια διαταραγμένη προσωπικότητα.
- Και με τους γονείς μου γιατρέ τι να κάνω;
- Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να βοηθήσουμε. Ότι και να λες εσύ στους γονείς σου και όσο κι αν προσπαθείς να τους εξηγήσεις την κατάσταση δεν θα σε καταλάβουν. Προτείνω λοιπόν να τους πεις να έρθουν να με δουν ώστε να μπορέσω εγώ να τους εξηγήσω ότι είσαι μια χαρά και ότι θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι που τόσο νέος έχεις την ωριμότητα να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και να τον αγαπάς παρ’ όλη την διαφορετικότητά του

Ο Ν έφυγε από το ιατρείο σχεδόν πετώντας. Τα νέα στο σπίτι του δεν χαροποίησαν καθόλου τους γονείς του όμως δέχτηκαν να πάνε και να μιλήσουν με το γιατρό.
Ο Ν δεν ρώτησε ποτέ να μάθει τι τους είπε.
Η οικογενειακή γαλήνη επέστρεψε. Το «γεγονός» υπήρχε απλά πλέον δεν συζητιόταν. Ο Ν βέβαια ήταν πολύ προσεκτικός ώστε να μην δίνει λαβές για να στεναχωρεί τους δικούς του. Τα πολλά τηλεφωνήματα από αγνώστους έπαψαν. Βοήθησε βέβαια και η άνθιση της κινητής τηλεφωνίας. Ποτέ δεν έφερε κάποιο γκόμενο στο σπίτι. Ακόμη κι όταν μερικά χρόνια αργότερα, τους είπε ότι θα πάει να μείνει μόνος του δεν αντέδρασαν. Ήταν πάντα διακριτικοί. Έπαιρναν τηλέφωνο πριν πάνε στο σπίτι του και η μόνη ερώτηση ήταν «είσαι καλά;» ή «είσαι ευτυχισμένος;»
Και δεν θα ξεχάσει ποτέ τον πατέρα του , όταν βλέποντας τον Ν σε κακά χάλια μετά από έναν χωρισμό τον πήρε παράμερα και του είπε:
«Ξέρω ότι ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Ίσως δεν βιώσεις ποτέ την γέννηση ενός παιδιού αλλά είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα βιώσεις την γέννηση ενός μεγάλου έρωτα. Και πίστεψέ με είναι εξ ίσου θαυμάσιο!»


Τωρα πια ολα αυτα για τον Ν ειναι μονο μια ανάμνηση. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει οτι τελικά καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν ευκολο και σίγουρα ηταν τυχερος που οι γονείς του δεν του εκαναν τη ζωή του πιο δύσκολη. Οταν ομως τον ρωτάνε "Να το πω στους γονείς μου;" τοτε δεν απαντάει. Γιατι οπως υποστηρίζει δεν υπάρχει απάντηση. Ο καθένας κρίνει και πράττει. Ο ίδιος δεν είχε σκοπό να το πει ποτέ. Αλλα χαίρεται που δεν χρειάζεται να κουβαλάει μέσα του αυτό το μυστικό. Και συμπληρώνει με χιούμορ
"Τουλάχιστον ειμαι πλέον αδερφή με Ιατρική Γνωμάτευση" !!!

Κέφια

Σήμερα γιατρέ μου έχω κέφια! Ο λόγος βρίσκεται εδώ.
Τι καλύτερο απο ένα tango λοιπόν. Όχι όμως απο αυτά που ξέρεις. Πιό μοντέρνο ... πιο χορευτικό ... πιο ασιάτικο.
Μην τρομάζεις δεν θα πονέσει στ' ορκίζομαι!
Απλά οι κορεάτες ανακάλυψαν το tango. Ως ρυθμό εννοώ. Και του άλλαξαν τα φώτα. Μην ξεγελαστείς απο τον τίτλο, το τραγουδάκι ειναι χαρούμενο!


Sad Tango-Rain


Ο συμπαθής νέος είναι ο Rain ή Jung Ji-hoon για τους συμπατριώτες του ο οποίος στα 25 του χρόνια επαγγέλεται Entertainer τουτέστιν τραγουδιστής, ηθοποιός, χορευτής και μονδέλο!
Και φυσικά είναι Super Star στην Κορέα και ωραίο γκομενάκι αν σου αρέσει το asian look.

Αφιερωμένο στον αγαπητό Πρόβατο.

Καλό Σαββατοκύριακο γιατρέ μου !

Βασανηστεία

Καθαρή Δευτέρα mobile rings...
- Καλημέρα, πού είσαι ;
- Καλημέρα, στο χωριό!
- Αχ ωραία. Σας κάνει καλό καιρό;
- Ναι μια χαρά, λιακάδα. Πίνω τον καφέ μου στον κήπο και αγναντεύω τη φύση.
- Πρόσεξε μην πάθεις overdose οξυγώνου.
- Λες να την πάθω σαν την Άντζελα και να μου οξυγωνωθεί απότομα ο εγκέφαλος;
- Εμμ... πολύ θέλει ο άνθρωπος; Κόσμο έχει;
- Αρκετό απ' οτι είδα, πολλά γκομενάκια around.
- Mmm tres interresand. Έχετε και καρναβάλι εκεί;
- Έχουμε, δηλαδή οχι καρναβάλι με παρελάσεις αλα Πάτρα ... πιο πολύ δρώμενα θα τα 'λεγα.
- Για λέγε, για λέγε.
- Να χθες παίζαμε αλευροπόλεμο στους δρόμους. Αστα της μουρλής. Σα τσιπούρα ετοιμη για τηγάνισμα έγινα.
- Μπλιάξ !
- Ναι αλλα ήταν και κάτι γκομενάκια ημίγυμνα κι αλευρωμένα ... σαν τηγανίτες με μέλι
- Ανακαλώ!
- Το απόγευμα πάλι ντυθήκαμε μασκαράδες και πήγαμε ολο το χωριό στην πλατεία για το Βλάχικο Γάμο!
- Τι είναι πάλι τούτο;
- Παρωδία ενος κλασικού βλάχικου γάμου. Με νύφη συνήθως άντρα και γαμπρό γυναίκα. Παπάδες, κουμπάρους, πεθερικά, τουρλουμπούκι!
- Wow και drag show δηλαδή ...
- Καλά μη φανταστείς και "κούκλες" ... πιο βουκολικό! Τέλος το βράδυ κάψαμε τον καρνάβαλο και πηδήξαμε τα "Πήλιουρα"
- Τι είναι αυτό;
- Μεγάλες φωτιές. Τις ανάβουν στην πλατεία και πηδάνε απο μέσα τα παληκάρια του χωριού. Και πήδο στον πήδο στις φωτιές, ξανάβουν τα παληκάρια και πετάνε τα μπλουζάκια και χαίρονται χήρες , γεροντοκόρες κι αδελφές!!
- Αι να χαθείς με κόλασες! Πήδηξες κι εσύ;
- Μόνο τις φωτιές στ' ορκίζομαι! Αντε κι απο σήμερα νηστεία!
- Τι νηστεύουμε;
- Το κρέας, καλά ουτε αυτό δεν ξέρεις; Σαράντα μέρες!
- Οταν λές κρέας; Εννοείς το μαγειρεμένο φαντάζομαι.
- Καλά δεν ντρέπεσαι;
- Οχι γιατι το να μην φάς μαγειρεμένο ειναι νηστεία. Αλλα να μην φας το "ωμό" δεν ειναι νηστεία... ειναι βασανηστεία !!!

Happy Κούλουμα !!

Γιατρέ μου αύριο φεύγω.
Παω στο χωριό μου.
Στον τόπο καταγωγής μου.
Τέσσερις μέρες μακριά απο την Αθήνα.
I need that desperatelly!

Πάω να ντυθώ μασκαράς και να πάρω σβάρνα τα σπίτια του χωριού να με φιλέψουνε!
Να συναντώ άλλους μασκαράδες και να χτυπιόμαστε με τις βίτσες!
Να κουβαλήσω τα προικιά της νύφης στο βλάχικο γάμο!
Να παίξω αλευροπόλεμο!
Να πηδήξω τις φωτιές!
Να αμολήσω τον αετό!

Ξέρω γιατρέ μου , πολύ βουκολικά σου ακούγονται εσένα αυτά, αλλα είναι τα έθιμά μας. Και ειναι ωραίο να τα βλέπεις, να τα ζείς και να παίρνεις μέρος σε αυτά. Και χωρίς ντροπή να τραγουδάς:
"Ένα μουνί στην κερσιά, κι ο πούτσος απο κάτω
Πέντε μετάνοιες έκανε, μουνί κατέβα κάτω
Δε κατεβαίνω πούτσαρε , γιατί 'σαι κορδωμένος
Μπαίνεις πολύ-πολύ βαθιά και βγαίνεις μαραμένος"

Δόμνα Σαμίου - Τα Αποκριάτικα

1. ΚΑΛΕΣΜΑ
2. ΤΟΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟ 'ΧΟΥΝΕ
3. ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΟΝΤΥΛΩ
4. ΜΠΑΛΟΣ
5. ΤΙΣ ΜΙΓΑΛΙΣ ΑΠΟΥΚΡΙΕΣ
6. ΤΟ ΜΟΥΝΙ ΤΟ ΛΕΝΕ ΓΙΩΤΑ
7. ΘΕΙΑ ΜΟΥ ΝΙΚΟΛΑΚΑΙΝΑ
8. ΠΕΝΤΕ ΔΕΚΑ ΠΑΠΑΔΙΕΣ
9. Ο ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ ΕΠΟΘΑΝΕ
10. ΠΥΡΓΟΥΣΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ
11. ΕΝΑ ΜΟΥΝΙ ΣΤΗΝ ΚΕΑΡΑΣΙΑ
12. ΣΑΡΑΝΤΙΑ Μ'ΝΙΑ ΜΙ ΚΥΚΛΟΥΣΑΝ
13. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΕΡΗΜΟΣ
14. ΝΑ 'ΜΟΥΝ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΓΙΑΛΟ
15. ΕΝΑ ΜΟΥΝΙ ΠΑΙΝΕΥΤΗΚΕ
16. ΛΙΒΑΝΑΤΕΪΚΟ ΚΑΓΚΕΛΙ
17. ΓΙ' ΑΚΟΥΣΑΤΕ ΤΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ
18. ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΣ ΗΡΚΟΥΝΤΑΝΕ
19. ΟΥ ΠΑΠΠΟΥΣ ΟΥ ΡΑΓΚΑΒΕΛΑΣ
20. ΤΗΝ ΤΡΑΝΗ ΤΗΝ ΑΠΟΚΡΙΑ
21. ΓΕΡΑΣΑ ΜΩΡΕ ΠΑΙΔΙΑ
22. ΠΩΣ ΤΟ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΟ ΠΙΠΕΡΙ
23. ΚΑΒΟΝΤΙΡΙΤΙΚΟ
24. ΠΕΘΑΝ' Ο ΚΡΕΑΣ


Download here : http://rapidshare.com/files/16343679/Domna_Samiou_-_Ta_apokriatika.rar.html

Happy Κούλουμα γιατρέ μου !!

Γράμμα απο το ... Μέλλον


Εχθές το πρωί Γιατρέ μου, όπως κάθε μέρα, άνοιξα να διαβάσω τα mail μου.
Την προσοχή μου τράβηξε ενα του οποίου ο αποστολέας αναφερόταν ως
"your future".

Στην αρχή σκέφτηκα οτι θα είναι απο κανένα site αστολογίας-μελλοντολογίας που η μάγισα κλω-κλώ είδε το μέλλον μου στην κρυστάλινη σφαίρα και έσπευσε να μου πει τα μαντάτα. Η περίέργειά μου φούντωσε και χωρις δεύτερη σκέψη άνοιξα το mail οπου έγραφε τα εξής :


"Είμαστε το έτος 2070.

Είμαι 50 χρονών μα φαίνομαι 85.

Έχω πολλά προβλήματα γιατί πίνω πολύ λίγο νερό.

Νομίζω πως δε μου μένει πια πολύς καιρός.

Σήμερα, είμαι ένας από τους πιο ηλικιωμένους στην κοινωνία που ζω.

Θυμάμαι όταν ήμουν 5 χρονών, υπήρχαν πολλά δέντρα στα πάρκα, τα σπίτια είχαν ωραίους κήπους και μπορούσα να είμαι κάτω από το ντουζ περίπου μια ώρα.

Όλα ήταν διαφορετικά.Τώρα χρησιμοποιούμε πετσέτες με ορυκτέλαιο για να πλυθούμε.

Πριν, όλες οι γυναίκες επιδείκνυαν τα όμορφα μαλλιά τους. Πριν, ο πατέρας μου έπλενε το αυτοκίνητο με το λάστιχο του ποτίσματος.

Σήμερα, απαγορεύεται αυστηρά από το νόμο τέτοια χρήση. Τώρα, πρέπει να ξυρίζουμε το κεφάλι για να το διατηρούμε καθαρό χωρίς να χρησιμοποιούμε νερό.

Θυμάμαι πως υπήρχαν πολλές διαφημίσεις που έλεγαν: ”ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΝΕΡΟ”, αλλά κανείς δεν έδινε προσοχή. Οι άνθρωποι πίστευαν πως το νερό είναι ανεξάντλητο.

Σήμερα, όλα τα ποτάμια, τα φράγματα, οι λίμνες και οι υδροφόροι ορίζοντες είναι ανεπανόρθωτα μολυσμένα ή αποξηραμένα. Το τοπίο τριγύρω δεν είναι πια παρά μια απέραντη έρημος. Οι γαστρεντερικές λοιμώξεις, οι δερματοπάθειες και οι κακώσεις του ουροποιητικού είναι οι κυριότερες αιτίες θανάτου.

Η βιομηχανία έχει παραλύσει και το ποσοστό ανεργίας είναι δραματικά υψηλό. Τα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού είναι ο κύριος τομέας απασχόλησης. Δίνουν στους εργαζόμενους πόσιμο νερό αντί για μισθό. Οι επιθέσεις για ένα μπιτόνι νερό είναι συνεχείς μέσα στους έρημους δρόμους.

Η διατροφή είναι 80% συνθετική. Πριν, συνιστούσαν να πίνουμε 8 ποτήρια νερό την ημέρα. Σήμερα, δεν μπορώ να πιω παρά μισό ποτήρι. Επειδή δεν μπορούμε να πλύνουμε τα ρούχα μας, τα πετάμε, κάτι που αυξάνει τον όγκο των σκουπιδιών. Ξαναγυρίσαμε στη χρησιμοποίηση των βόθρων όπως τον προηγούμενο αιώνα, επειδή οι υπόνομοι δε δουλεύουν πια εξαιτίας της έλλειψης νερού.

Οι άνθρωποι είναι αντιμέτωποι με το φόβο: τα σώματά τους είναι ασθενικά, ζαρωμένα από την αφυδάτωση, πληγιασμένα εξαιτίας της υπεριώδους ακτινοβολίας που δε φιλτράρεται πλέον από την ατμόσφαιρα εξαιτίας της τρύπας του όζοντος.

Εξαιτίας της ξηροδερμίας, μια νέα γυναίκα 20 χρονών φαίνεται 40. Το οξυγόνο επίσης έχει μειωθεί εξαιτίας της έλλειψης δέντρων, κάτι το οποίο μειώνει το νοητικό επίπεδο των νέων γενεών. Οι επιστήμονες κάνουν έρευνες, αλλά δεν υπάρχει καμιά λύση ορατή. Δεν μπορούμε να κατασκευάσουμε νερό.

Η μορφολογία των σπερματοζωαρίων ενός μεγάλου αριθμού ατόμων έχει αλλάξει……κάτι το οποίο επιφέρει πολλές γεννήσεις παιδιών θυμάτων της ανεπάρκειας, των μεταλλάξεων και των δυσμορφιών. Η κυβέρνηση μάς υποχρεώνει να πληρώνουμε για τον αέρα που αναπνέουμε: 137 m3 το άτομο την ημέρα. Αυτοί που δεν μπορούν να πληρώσουν διώχνονται από τις «ζώνες αερισμού", που είναι εξοπλισμένες με γιγάντιους μηχανικούς πνεύμονες που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια. Ο αέρας δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να αναπνέουμε.

Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 35 χρόνια. Μερικές χώρες πέτυχαν να διαφυλάξουν νησίδες βλάστησης με καθαρό τρεχούμενο νερό. Αυτές οι ζώνες επιβλέπονται πολύ στενά από τον στρατό. Το νερό έγινε ένα είδος σπάνιο, ένας θησαυρός ανεκτίμητος, πολύ περισσότερο από τον χρυσό ή τα διαμάντια. Εδώ όμως, δεν υπάρχουν πια δέντρα γιατί δε βρέχει σχεδόν ποτέ. Και όταν αρχίζει να βρέχει, δεν πέφτει παρά όξινη βροχή. Δεν υπάρχουν πλέον εποχές εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών (φαινόμενο του θερμοκηπίου) από τις δραστηριότητες του ανθρώπου του 20ου αιώνα που μόλυναν το περιβάλλον. Και όμως είχαμε προβλέψει ότι έπρεπε να φροντίσουμε το περιβάλλον μας, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.
Όταν η κόρη μου με ρωτάει να της αφηγηθώ πώς ήταν όταν εγώ ήμουν νέος, της διηγούμαι πώς τα δάση ήταν όμορφα. Της μιλάω για τη βροχή, τα λουλούδια, την ευχαρίστηση του να κολυμπάς και να ψαρεύεις στα ποτάμια και τις λίμνες και του να πίνεις όσο νερό θέλεις. Και για την καλή υγεία των ανθρώπων.

Με ρωτάει: - Μπαμπά! Γιατί δεν υπάρχει πια νερό;

Έχω λοιπόν ένα κόμπο στο λαιμό… Δεν μπορώ να σταματήσω να με θεωρώ ένοχο, γιατί ανήκω στη γενεά που ολοκλήρωσε την καταστροφή του περιβάλλοντος, μη παίρνοντας στα σοβαρά τις αμέτρητες προειδοποιήσεις. Ανήκω στηντελευταία γενεά που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων, αλλά αποφάσισε διαφορετικά.

Σήμερα τα παιδιά μας το πληρώνουν ακριβά. Ειλικρινά, πιστεύω πως η ζωή πάνω σ’ αυτή τη γη δε θα είναι δυνατή από δω και πέρα γιατί η καταστροφή του περιβάλλοντος έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν έχει επιστροφή.

Πώς θα ήθελα να γυρίσω πίσω και με κάποιο τρόπο να έκανα να καταλάβει ολόκληρη η ανθρωπότητα …… στη στιγμή που μπορούμε ακόμα να κάνουμε κάτι για να σώσουμε τον πλανήτη μας!"


Το γράμμα αυτό κλείνει με μία παράκληση η οποία είναι και δική μου γιατρέ μου, γι' αυτό διάβασέ την προσεκτικά :


"Αυτό εδώ δεν είναι παιχνίδι, είναι ήδη η δική μας πραγματικότητα. Κάντε το για τα παιδιά σας, και εάν δεν έχετε ακόμα, ίσως μια μέρα να έχετε. Μην τους αφήσουμε μια κόλαση για κληρονομιά…Ας τους αφήσουμε τη ζωή!

Στείλτε αυτό το γράμμα σε όσους μπορείτε, δε θα είναι παρά το ελάχιστο για το ξύπνημα της παγκόσμιας συνείδησης και της ανάγκης για τη σωτηρία του νερού."

Blogogayme - How do you say "I Love you"?

Τα παιδία παίζει πάλι γιατρέ μου. Η πρόσκληση ήρθε απο τον αγαπητό One Big DJ για να συμμετάσχω κι εγώ στο παιχνιδάκι που ξεκίνησε ο Ethan .
Οι όροι έχουν ως εξής :

Διαλέγεις ένα ή δυο τραγούδια με τα οποία θα έλεγες το σ’αγαπώ στον-ην σύντροφο σου ή κάποιον-α που σε ενδιαφέρει. Σε περίπτωση που επιλέξεις δύο κομμάτια, απαραιτήτως το ένα θα πρέπει να έχει αντρικά και το άλλο γυναικεία φωνητικά. Δεν υπάρχει περιορισμός ανάμεσα σε σόλο καλλιτεχνές ή γκρουπς, βάζετε ότι σας εκφράζει περισσότερο. Προσοχή, οι Prince και Mika θα θεωρηθούν γυναικείες φωνές οπότε αυτόματα η συμμετοχή σας κηρύσσεται άκυρη.

Όταν έκατσα να σκεφτώ τα αγαπημένα μου love songs το πρόβλημα ήταν πως ολα μιλούσαν για μια αγάπη που τέλειωσε. Τυχαίο; Δεν ξέρω. Εδώ ομως μιλάμε για μια αγάπη που αρχίζει ή ήδη υφίσταται. Ο σκληρος μου δίσκος μεσα στο κεφάλι μου άρχισε να αναζητά στα δεδομένα του .... Σ'αγαπώ -> Συναίσθημα -> Χαμόγελο -> Χαρά -> Μουσική .... Τσακ! Να το!

Η γυναικεία φωνή μέσα στο μυαλό μου ψιθύρισε ...



Donna Summer - Love To Love You Baby

I love to love you baby...

When you're laying so close to me
there's no place I'd rather you be
than with me here

I love to love you baby...

Do it to me again and again
you put me in such an awful spin
in a spin

I love to love you baby...

Lay your head down real close to me
soothe my mind and set me free
set me free

I love to love you baby...
When you're laying so close to me
there's no place I'd rather you be
than with me here

I love to love you baby...

Do it to me again and again
you put me in such an awful spin
in a spin

I love to love you baby...
I love to love you baby...
I love to love you baby...
Love to love you baby baby...

I love to love you baby...

When you're laying so close to me
there's no place I'd rather you be
than with me here

I love to love you baby...

Do it to me again and again
you put me in such an awful spin
in a spin

I love to love you baby

Lay your head down so close to
soothe my mind and set me free
set me free

I love to love you baby

When you're laying so close to me
there's no place I'd rather you be
than with me here

I love to love you baby


Και ύστερα γιατρέ μου ήρθε μια αντρική φωνή για να μου θυμίσει ακριβώς πως αισθάνομαι σε ανάλογες περιπτώσεις



F.R. David - Words Don't Come Easy

Words, don't come easy, to me,
how can I find a way,
to make you see,
I love you
words don't come easy

Words, don't come easy, to me,
this is the only way,
for me to say
I love you
words don't come easy

Well I'm just a music man,
melodie 's so far my best friend
but my words are calling out longer
I reveal my heart to you and
hope that you'll believe it's true, 'cause

Words, don't come easy to me,
how can I find a way,
to make you see,
I love you
words don't come easy

This is just a simple song,
that I've made for you on my own,
there's no hidden needing, you know that I
when I say I love you honey,
please believe I really do, 'cause

Words, don't come easy to me,
how can I find a way,
to make you see,
I love you
words don't come easy

It isn't easy,
words don't come easy....

Words, don't come easy, to me,
how can I find a way,
to make you see,
I love you
words don't come easy

Words, don't come easy to me,
this is the only way,
for me to say, I love you
words don't come easy


Με τη σειρά μου κι εγώ προσκαλώ τον nanako , την Tanila και τον comingThrough
να μας δώσουν τις δικιές τους εκδοχές

Καλο Σαββατοκύριακο γιατρέ μου ! ;ο)