Μερομηνια

5 η ωρα τα χαράματα ο εγωισμός μου δεν περνάει
τώρα γύρισα σπίτι
ήμουν με φίλους καλούς και ξαφνικά έγινε Αύγουστος...
απο αύριο το νου μας στα Μερομήνια
Οι μέρες απο 1 εώς 12 Αυγούστου είναι σημαντικές για την παραδσή μας.
ναι αμε!
Σύμφωνα με το θρύλο και την παράδοση, οι μέρες αυτές μέχρι την κυρά μας την Παναγία το Δεκαπενταύγουστο θα μας δείξουνε τι καιρό θα έχει κάθε μήνα του χρόνου!
Έτσι λοιπόν ...
Καλό Άυγουστο να έχουμε! Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι και να μην ξεχνάτε/ξεχνάμε
Είμαστε Bloggers και κάθε μέρα βγάζουμε απο ένα κομμάτι δικό μας εδω μέσα.
Να προσέχετε! Να μην πίνετε και οδηγάτε! υπάρχουν και τα ταξί! Να φοράτε πάντα ζώνη! Και να αγαπάτε ο ένας τον άλλον
Καλο Υπόλοιπο Καλοκαιριού!
Καλόν μήνα!

Νέα Ανάρτηση

Έχω σοκαριστεί μαλάκα!
Ειλικρινά έχω πάθει την πλακάρα μου!
Άκου να δεις τι έπαθα...Κάποιος τον οποίο δεν γνωρίζω κοιτάει καθημερινά το προφίλ μου σε ένα από τα γνωστά πουστοσαϊτ, έχοντας κάνει block ωστόσο σε μένα και έτσι δεν μπορώ να δω ποιος είναι....
Θα μου πεις: “ε και? Σε νοιάζει?” ναι με νοιάζει γιατί κάποιο λάκκο έχει η φάβα..
έτσι λοιπόν για να δεις το προφίλ του εχθρού ο μόνος τρόπος είναι να δημιουργήσεις ένα ψεύτικο προφίλ... πάνω από την πραγματική σου ηλικία...με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που έχει ο ιδανικός str8 που γαμάει αγοράκια...
πολύ γυμνασμένος... πολύ τσαμπουκάς....πολύ τριχωτός...πολύ ψωλαράς...πολύ λαϊκός..
Αλλά όλα τόσο πολύ ““ΠΟΛΥ”” που φυσικά, εάν διαθέτεις την στοιχειώδη νοημοσύνη, να καταλάβεις ότι πολύ απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙ!!!!!!!!! και να κάνει προφίλ σε κάποιο από τα σιχαμένα σκατόκρεοπωλεία της συμφοράς..
Φυσικά για μένα, αλλά και τον καθένα από εμάς που μπλέκεται πάνω από δεκαετία με τα πουστοσαϊτ είναι το μόνο εύκολο να φτιάξει ένα προφίλ που όχι μόνο να φαίνεται αληθινό αλλά να πείθει κιόλας.
Φυσικά εγώ ξεκαθαρίζω στον εαυτό μου αλλά και στους γύρω μου, ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το χρησιμοποιήσω για να κοροϊδέψω κάποιον ή για να δουλεύω κόσμο, αλλά για να το χω σε περίπτωση αντιπερισπασμού ή άμυνας.
Στο θέμα μας λοιπόν! Έκανα login που λες, για να δω αυτό που ήθελα και μετά το έκλεισα.
Για να το ανοίξω σήμερα και να διαπιστώσω με τρόμο! Σοκ και δέος!
Ότι:
Από τις 14 του μήνα που φτιάχτηκε μέχρι σήμερα το εν λόγω προφίλ δέχτηκε πάνω από 600 επισκέψεις και τουλάχιστον 130 εισερχόμενα μηνύματα στα οποία φυσικά και δεν απάντησα...απλά απόρησα και σκέφτομαι?
Είναι δυνατών η αδερφή να είναι τόσο! μα τόσο! μα τόσο! Λυσασμένη για τον πούτσο? Μαλάκα ντράπηκα που είμαι Gay αλήθεια στο λέω...
τόσο ξεφτίλα άτομα δεν έχω ξαναδεί.. άτομα που στέλνουνε μήνυμα σε ένα προφίλ που κάνει μπαμ ότι είναι Fake αν είσαι λίγο υποψιασμένος, και παρακαλάνε να τους χτυπήσεις να τους χέσεις να τους κατουρήσεις και γενικά παρακαλάνε για γαμήσι δίχως έλεος δίχως καπότα δίχως τίποτα ακόμη και έτοιμοι να δώσουν το προσωπικό τους τηλέφωνο από το πρώτο μήνυμα, χωρίς να δούνε ούτε καν φωτογραφία.
Ένοιωσα αηδία... ένιωσα ντροπή... ένιωσα αμήχανα και χαλάστηκα..ίσως γιατί το αληθινό μου προφίλ δεν έχει λάβει ποτέ τόσα μηνύματα ούτε τόσα κόμεντς θα μου πεις? Ίσως..
ίσως για την κατάντια του να αναγκάζεσαι να ασχολείσαι με όλα αυτά που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό και αληθινό σκοπό – λόγο – αιτία παραπάνω από όσο κρατάει ένα χύσιμο.
Ίσως γιατί οι άντρες σκέφτονται ΜΟΝΟ το σεξ και τίποτα παραπάνω? Έτσι ώστε να πρέπει και γω να σταματήσω να κρατάω άμυνες και να γίνω και γω ένα πουτανάκι του:
“top to top games cam2cam και να περνάμε καλά”
απογοητεύτηκα τελείως μαλάκα αλήθεια σου λέω..
[Το Post αυτό ήτανε να ανέβει μερικές μέρες νωρίτερα αλλά μας πρόλαβε ο καιρός και οι καταστάσεις. Η Ζωή όμως είναι πουτάνα, συνεχίζεται και δεν μπορείς παρά να την ακολουθήσεις. Έτσι με αιτία ενα Post του ανιψώλη Pisoglenti βρήκα και γω αφορμή να ανεβάσω αυτό σήμερα.. καλη και αναίμακτη εβδομάδα να χουμε ]

Windowhumping.



Χτες βράδυ η Σκουφά είχε κάβλες.
[acropolis now]

Καλό ταξίδι

Θα θυμάμαι πάντα την τελευταία φορά που σε είδα.
Ήτανε πριν είκοσι μέρες περίπου.
Κυριακή μεσημέρι ήτανε και έκανε πολύ ζέστη.
Εγώ στο πεζοδρόμιο αρματωμένος με το σάκο στον ώμο,τα γυαλιά στη μούρη και τα ακουστικά στα αυτιά.... πήγαινα για δουλειά..
ήτανε εκεί στο μεγάλο πεζοδρόμιο κοντά στο πάρκο...
Ανέβηκες με το αμάξι επάνω στο πεζοδρόμιο και ήρθες και πάρκαρες δίπλα μου...
τρόμαξα και γύρισα και σου είπα χωρίς να δω ποιος είναι:
“Τι έγινε ρε μεγάλε? Μήπως θέλεις να κατέβω στο δρόμο για να παρκάρεις?”
Και τότε έβγαλα τα γυαλιά και σε είδα να λύνεσαι στα γέλια
Άντε ρε μαλάκα!!!! Σου φώναξα! "Eσύ είσαι?? και ετοιμάστηκα να κάνω φασαρία?"
και γελούσες..
Αυτό θέλω να θυμάμαι από σένα φίλε..να γελάς..
“Θα πάω για μπάνιο με τον αδερφό σου. Για δουλειά πας?” με ρώτησες..
“Ναι γάμησε τα”
“Καλό κουράγιο και καλή δύναμη”
Σε στραβοκοίταξα με το στυλάκι του μεγάλου αδερφού και σου είπα “Φρόνιμα ε?”
γέλασες...
Πάντα φώναζα...
Βάλτε Ζώνη!!! Μην τρέχετε με το αμάξι!!!! Μην πίνεται ξίδια και οδηγάτε...
Δεν με άκουσες μαλάκα
Δεν με άκουσες..
Έμαθα για το ατύχημα σου τυχαία αλλά πίστευα ότι θα πάνε όλα καλά και θα είμαστε πάλι όλοι οκ
τελικά ο θεός μάλλον σε ήθελε εκεί πάνω και όχι εδώ με εμάς.
Καλό ταξίδι μικρέ μου φίλε! Καλό ταξίδι και εκεί πάνω που θα είσαι να μας προσέχεις.
Όταν θα σε θυμάμαι θα ανάβω ένα πρινσάκι και θα πίνω ένα σφηνάκι στη υγειά σου!
Έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ που ούτε να κλάψω δεν μπορώ.
Καλό ταξίδι φίλε...

ΜΠΑΤΣΟΚ!

Με την πολιτική γενικά δεν ασχολούμαι. Είμαι όμως άνθρωπος. Είμαι δημοκράτης ή έτσι τουλάχιστον θέλω να πιστεύω και φυσικά είμαι Blogger!! Είναι μια βασική ιδιότητα μου. Σαν το επάγγελμα μου και σαν τη μάρκα που καπνίζω.
Διαβάζω Bloggs ενημερώνομαι απ'αυτά.
Έχω φίλους που με αγαπάνε και τους αγαπάω γιατί τους γνώρισα από εδώ μέσα.
Φίλους που μιλάμε στο τηλέφωνο, γελάμε πηγαίνουμε σε γάμους γιορτές και πανηγύρια σε κηδείες σε οτιδήποτε.
Φίλους με τα ίδια ιδανικά και πιστεύω.
Σαν θεία πιστεύω και επενδύω πολύ,στην ελευθερία της έκφρασης μέσα από οποιοδήποτε μέσο. Αν αυτό είναι καλλιτεχνικό ακόμη καλύτερα.
Έχω και φίλους καλλιτέχνες.
Ζωγράφους, Γλύπτες, Performers
Ναι θέλω να καταλήξω κάπου.
Έχω και φίλους Δημοσιογράφους.
Εδώ ένας κακοπροαίρετος θα μπορούσε να συμπληρώσει: “Κακές παρέες κάνεις θεία μου”
και αυτοί που ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝΕ τον Σωκράτη Γκιόλια ιδρυτή και ιδεολόγο του Troktikou μάλλον, κάπως έτσι σκεφτήκανε. Μπορεί να κατηγοργθώ για λαϊκισμο [sic!] αλλά το Τροκτικο θα το διαβάσω καθε μέρα όπως και να χει. Αν ήμουν τόσο Caume Il faux θα είχα για Nick name Αλέξις Κόλπμι και όχι Θεία Ντόννα!
Κακές παρέες... ε...? Ναι έτσι είναι για αυτούς..εμείς οι Bloggers είμαστε μάλλον αποβράσματα...
Δεν ξέρω εάν αυτό ήτανε σαν όλα αυτά που ακούμε στις ειδήσεις και μοιάζουνε να γίνονται σε μια άλλη χώρα και κάπου αλλού μακριά από εδώ
ξέρω όμως ότι θέλουνε να μας φιμώσουν όλους τους Bloggers Που θέλουμε να μοιραζόμαστε με άλλους ανθρώπους τις ιδέες μας, τις στεναχώριες μας και τις χαρές μας, και πιστεύουμε στην ελευθερία του λόγου, στην ελευθερία της βούλησης, και στη δύναμη της ενότητας.
Σήμερα αυτός ο άγνωστος αλλά blogger άρα “φίλος”
αύριο ποιος?
Άγνωστε φίλε Σωκράτη καλό ταξίδι. Μπορεί να μην σε γνώρισα ποτέ αλλά το μπλογκοχώρι είναι ένα μεγάλο σπίτι, και όποιος φεύγει -πόσο μάλλον δολοφονημένος- είναι απώλεια.

Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!

Ήτανε το χειμώνα του 2003
14 Φεβρουαρίου συγκεκριμένα.
Ο Β. Μου είπε από νωρίς: “Μην κανονίσεις τίποτα μωρη θεία για βράδυ ακους!!!! Μόνη εσύ μόνος εγώ θα βγούμε θεία και ανιψιός να σου κάνω το τραπέζι!!! Δε παν να γαμηθούν οι γκόμενοι!”
Φυσικά και πάνε να γαμηθούν οι γκόμενοι όπως κάνουνε όλοι οι γκόμενοι, για αυτο και βγήκαμε οικογενειακά. Έτσι κάπου μεταξύ των κωλοχανείων και γενικότερων χαμετυπείων που γυρνάγαμε τα βράδια εις το κρύο Αμστελόδαμον, είπαμε να γίνουμε άνθρωποι για ένα βράδυ...
Με το Β κάναμε πολύ παρέα τότε και για τα επόμενα χρόνια.
Μετά χαθήκαμε λόγω δουλειάς.
Βγήκαμε που λες, σε ένα Amsterdam κατάμεστο από κόσμο παρόλο που είχε γαμώ-κρύο και ήτανε και καθημερινή!
Σκοπεύαμε να πάμε σε ένα Αργεντίνικο να πλακωθούμε στα μπριζολίκια και στις μπύρες. Καθόλου κομιλφο και καθόλου γκέουλο αλλα μείναμε με την όρεξη, καθότι όσο και να ψάξαμε τραπέζι δεν υπήρχε πουθενά ούτε εάν είχες γκόμενο τον ιδιοκτήτη!
Τελικά καταλήξαμε στο Cafe De Jaren
Μπήκαμε μέσα μιας και ειναι λίγο μακριά το γαμήδι, και ο μετρ μας ανέβασε στην επάνω αίθουσα να φάμε με θέα το κανάλι.
Μουί Ρομαντίκ! Για την ακρίβεια τον ποταμό Amstel.
Παραγγείλαμε μοσχαρίσιο καρπάτσιο για πρώτο πιάτο και για κυρίως πήραμε φιλέτο από ζαρκάδι [Μη με κοιτάς καθόλου στραβά αγάπη μου. Δεν φημίζομαι για την οικολογική μου συνήδειση όταν πρόκειται να γευτώ Haute Cuisine] με Soucrout και Mash potatoes. Η σαλάτα ήτανε Free refill από ένα τεράστιο salad bar στην άκρη της σάλας. Και για γλυκό τσακίσαμε Lemon pie Και Chocco cake
Ήπιαμε ένα Αργεντίνικο κόκκινο κρασί τόσο πηχτό και βαρύ που άφηνε λεκέ στο χείλος του ποτηριού. 100€ τα δύο άτομα [πολλά λεφτά για το 2003]
θα με πεις: “Καλά μαρή ζαβή τι σ' έπιασε και τα θυμάσαι αυτά, στα μέσα Ιουλίου? Μετά απο 7 χρόνια?” και θα 'χεις δίκιο!
Αλλά εδώ και καιρό είχα δει μια ανάρτηση στο Cook The Book όπου ήτανε ως εξής:
Ζητάγανε να γράψει ο καθένας από τους αναγνώστες σε comment, μια απ' τις ποιο ζωντανές αναμνήσεις του σε σχέση με το φαγητό... και μετά το comment δημοσιευόταν και γινότανε μέρος της όλης ανάρτησης. Και σαν παιχνίδι να το δεις, είναι ενδιαφέρων και πολύ γλυκό! Έτσι λοιπόν..
Εμένα αυτή είναι η δική μου ζωντανή ανάμνηση ή μάλλον μια απ' τις πολύ σημαντικές και ζωντανές αναμνήσεις μου σε σχέση με το φαγητό. Αν λάβεις υπόψιν σου στα Δώδεκα χρόνια που μαγειρεύω επαγγελματικά, τι έχει περάσει απ' τα μάτια μου μπροστά, θα καταλάβεις πόσο ξεχωριστή είναι.
Περιμένω με αγωνία και τις αναμνήσεις απ' τα ανιψάκια μου να κάνουμε ένα μεγάλο καλοκαιρινό ποστ!
1."Ο/Η Spark άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
emena h dikia moy anamnhsh.. einai poy eixa paei synodeyomenh se 1 estiatorio sthn santorini... mas bazoyn se kati trypia trapezomantila.. alla mia thea katw.. teleia.. paraggelnoyme astakomakaronada... kai ta orektiko.. kai xwris krasi h epidorpio mas fernoyn 1 logariasmo.. poy metragame kai ta difragka na ta symplhrwsoyme... den exw piastei pio malakas sth zwh moy...
fysika kai den xanafaga astakomakaronada ever since! bad bad memories... elpizw na xei kleisei twra pia o axrhstos to magazi (kalos anthrwpos opws panta)
h pio asteia anamnhsh.. einai ta soyblakia special sthn boylgaria... opoy htan toylaxiston miso metro. me oloklhra kremmydia anamesa apo kommatia kreas oso h grothia enos paidioy... kai to trello tsirlipipi meta... (den yparxei)
h pio glykia... kai edw gelame...
pshmeno tost kai kafe to prwi apo 1 ntropalo xamogelo na me rwta
"to ekana kala?"
to faghto einai san th zwh... exei oles tis myrwdies.. kai ola ta xrwmata... kai allote to moirazesai... allote oxi!
2. "Ο/Η Hfaistiwnas άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Θυμάμαι γύρω στα 16-17-18 μαζευόμασταν παρέα παιδιά απ'το χωριό το Καλοκαίρι και γυρνούσαμε στα στέκια που είχαμε βρει μέσα στο χωριό, ένα από αυτά ήταν η πίσω πλευρά μιας εκκλησίας και πάνω στην σκεπή της, δεν φαινόμασταν από πουθενά. Καθόμασταν, χαζολογούσαμε, βλέπαμε τον ουρανό και περνούσαμε την ώρα μας, ωραία ήταν, ρομαντικά θα έλεγα με όλη την ξεγνοιασιά της ηλικίας..
Μου έχει μείνει σαν ανάμνηση και μου ρχεται συχνά στο μυαλό, ήμαστε παιδιά και δεν είχαμε σκοτούρες, απλά έτσι χαζεύαμε, για να περνάμε καλά όλοι μαζί, αγόρια κορίτσια..
Καληνύχτα, άντε μην με πιάσει κάνα καταθλιπτικό τώρα!
3. Ο/Η Σούλα Φρίκη άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!"
:Καλοκαίρι αρχές δεκαετίας 90 (σιγά μη να θυμάμαι και μέρα) πιτσοφρίκι εγώ και τα υπόλοιπα φρικάκια, παραθερίζαμε με τας κηδεμόνας σε αμμουδερό μέρος της τάξεως καμένων βούρλων; θα σε γελάσω. ε και μετά το μπάνιο που κοπανιόμαστανε τρίωρα και τετράωρα με χέρια πόδια να κοπανάνε τα κύματα σα ξεχαρβαλωμένα κουπιά, μεσημέριαζε και πηγαίναμε να βρούμε τον πατερούλη σε παραλιακό μεζεδοπωλείο που άπλωνε την αρίδα του. είχε κοπανήσει τα 12άρια μίνια του και βρώμαγε ο μπέκρας και ο σερβιτόρος του χε αφήσει τον κλασικό ουζομεζέ, που εμείς πεινασμένα απ την αρμύρα μαλλιοτραβιόμασταν για το ποιο θα το ντερλικώσει. πεινούσαμε σαν παπιά μετά το πλάτσα πλούτσα κι η μάνα δεν κατείχε παρά να μας ταίσει έξω. Ο μεζές περιείχε: μία σαρδέλα, μία φέτα αγγούρι, μία ελιά, μια κουτσιλιά μελιτζανοσαλάτα. that's all! ΚΑΙ ήταν ο νοστιμότερος μεζές όλου του κόσμου!
4. Ο/Η mariw άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!"
:Δεν είναι σπουδαίο το φαγητό που θυμάμαι, είναι απλά μοναδικές οι στιγμές.
Προς το τέλος του Χειμώνα, σε ένα ξενοδοχείο στην Καβάλα, μπροστά στη θάλασσα. Ένα τοστ, μια κούπα ζεστός καφές, μια αγκαλιά και η θάλασσα. Πρωινό στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου.
5. Ο/Η ασωτος γιος άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!"
: Καλοκαιρι, οικογενειακοι μας φιλοι κατι γαλλοι που τους εχουμε χασει πια
κανανε καταδυσεις με τον πατερα κι πιανανε χταποδακια
πρεπει να μουνα γυρω στα 8
στο κηπο μας λοιπον διπλα στη θαλασσα
σουρουπωνε
αναβε ο πατερας φωτια και στα καρβουνα τα ψηνανε και τρωγαμε τα χταποδακια.
τ αστερια, κατι κουνουπαρες νααα,η μουσικη μιας ταβερνας στα 100 μετρα,και ανθρωποι ωραιοι,μιας εποχης που εχεις μεινει ανεξιτηλη σ ενα κουτακι μεσα μου.
6. Ο/Η DonnaBella άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!"
:eftiaxe na fame anoixto tost me tyri, jambon, ntomata. tou zhthsa an exei mia ntomata akoma na faw me to diko mou. eixe kopsei thn teleutaia. evgale ta kommatia ntomatas apo to tost tou kai ta evale sto piato mou.
:-)
7. Ο/Η Katsiki άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Μια ανάμνηση που μου έρχεται είναι...
Θεσσαλονίκη μετά από ξενύχτι, ένας καλός μου φίλος και εγώ πήραμε από το Παραδοσιακό κάτι για να ξεγελάσουμε την πείνα μας και αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι το σπίτι... Δεν χάραζε ήταν ακόμα νύχτα, περπατούσαμε στην παραλία, μασουλούσαμε, και κάναμε μια από τις πιο αληθινές και σοβαρές συζητήσεις που έχουμε κάνει ποτέ...
8. Ο/Η ΦΟΥΛΗ άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Ηταν στα μέσα του Ιούνη, όταν πρωί πρωί ήρθε ο πατέρας {έλα πάμε να με βοηθήσεις, εχω ραντεβού με ένα ροφό}
βγήκαμε με το καΐκι στον κάβο, τον πρώτο που πιάνει το καράβι μπαίνοντας στο νησί ,βούτηξε ο πατέρας με τα λάστιχα του οξυγόνου να βρει το ψάρι, σε μισή ώρα περίπου ανέβηκε με ένα ροφό γύρο στα 18 κιλά!!!
Τον είχε χτυπήσει από το βράδυ, και αυτός τρύπωσε στη φωλιά, την άλλη μέρα τον έβγαλε!!!
Τώρα δεν υπάρχει λέπι, αλλά και ο πατέρας μεγάλωσε για τετοια σπορ!
9. Ο/Η Ερμής άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Εγώ με τη θεία μου στο Σαμοθράκη. Ήμουν 18-19 τότε. Την πρώτη μέρα καθίσαμε σε ένα ταβερνάκι και παραγγείλαμε κατσικάκι γεμιστό. Μόλις ήρθε ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα (το κατσικάκι εννοείται!). Εκεί που έτρωγα ακούω πίσω μου μια αντρική φωνή να λέει "ωραίο τατού" (για το τατού που έχω στην πλάτη), γυρνάω και βλέπω έναν τύπο γεμάτο τατού ο οποίος ήταν ίδιος ο chris cornell (λοοοοοοβ) και μένω με το πιρούνι στον αέρα ψελλίζοντας ένα "ευχαριστώ". Δυστυχώς δεν μιλήσαμε ξανά. 8 μέρες έμεινα στην Σαμοθράκη και τις 8 έτρωγα κατσικάκι κάθε μεσημέρι σε παραλλαγές...ααααααχ....αυτόν δεν τον ξαναείδα. Τον σκέφτομαι κάθε φορά που τρώω γεμιστό κατσικάκι όμως...
10. Ο/Η kovo voltes... άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Ήμασταν σε ένα μαγαζί στην Κατερίνη που δεν θυμάμαι και το όνομα. Στρογγυλό τραπέζι, περιποιημένο σέρβις και ένας μάγειρας τσαχπίνης και χρυσοχέρης. Υπέροχες γεύσεις προσεγμένες για τους φίλους του Νάνσυ, Έλσα, Θάνο, Γιάννης (άλλος??)...Ωραία βραδιά, γεμάτη μυρωδιές και αρώματα...Πότε ξανά???
11. Ο/Η Manouli άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Από μικρή (μωρό) τρελαινόμουνα για ωμό κιμά. Κάθε φορά που μαγείρευε η μαμά μου ντολμαδάκια ή γεμιστά, η γέμιση έμενε μισή! Με έβριζαν, δε με άφηναν, αλλά εγώ εκεί.
Όταν ήμουνα 11 πήγαμε στη Γενεύη και μου λέει ο πατριός μου: "Θα σε πάω σε ένα εστιατόριο και σου έχω μία έκπληξη".
Με πάει λοιπόν και έρχεται μπροστά μου το πρώτο steak tartare της ζωής μου! Η ευτυχία μου δεν περιγραφόταν! Έτρωγα ωμό κιμά με όλα τα τζέρτζελα που είχε μέσα ΝΟΜΙΜΑ!!
Περιττό να πω ότι όσες μέρες καθίσαμε εκεί (και κάθε φορά που πηγαίναμε) μόνο σε εκείνο το εστιατόριο έτρωγα. Και περιττό να πω ότι το εν λόγω φαγητό παραμένει στο τοπ 10 μου!
12. Ο/Η Zero Point άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Χμμμ...μιλάς για ένα από τα μεγαλύτερα πάθη της ζωής. Το έχω πει συχνά και δεν θα σταματήσω να το λέω...ότι για μένα το φαγητό είναι πολλές φορές καλύτερο και από το σεξ. Για δε στιγμές γαστρονομίες μπορώ να αναλογιστώ μύριες. Στη κορυφή, όμως, σίγουρα θα ήταν εκείνο το γεύμα στο Κερατά στα Χανιά και το βραδινό γεύμα μια κρύα νύχτα κάπου στο Λεβερκούζεν. Και στις δυο περιπτώσεις fusion γεύσεις που έσφυζαν από πρωτοτυπία!!!
13. Ο/Η Evil Chef άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Η δικη μου ανάμνηση ειναι πισω στο 1997 .Καλοκαιρι στο Πυθαγορειο στη Σαμο ,μενουμε σε ενα ξενοδοχειο εξω απο την πολη ,για αυτοκινητο ουτε λογος ,οποτε περπατημα και αγιος ο θεος...Το μερος το γνωριζω απο την στρατιωτικη μου θητεια και το εχω αγαπησει.
Λιγο πιο κατω απο το ξενοδοχειο ειναι μια ταβερνουλα -παμε τυχαια ενα μεσημερι μετα την θαλασσα για φαγητο .Ειναι η πρωτη μου χρονια που ασχολιεμαι επαγγελματικα με το φαγητο (γλυκο βασικα) και στην κουβεντα με το Χαρη το μαγειρα εκει πεφτει η ιδεα να περναω οποτε θελω να "βλεπω" μιας και δηλωσα λατρης της κουζινας του.Κατεληξα τα πρωινα που υπολειπονταν να τα περασω σα βοηθος του -καθε μεσημερι τρωγαμε εκει φυσικα ,το ωραιοτερο φαγητο ,τιποτα το εξεζητημενο ,απλα μαγειρευτα φαγακια που ειχα βαλει εγω το χερι μου.
Επισης απο εκεινες τις διακοπες μου εχει μενει το πρωινο .Επειδη δεν ειχαμε χρηματα να παρουμε δωματιο και πρωινο ,ειχαμε βρει τον τροπο μας...
Απο τα σουπερμαρκετ του χωριου ,γαλα σοκολατουχο μακρας διαρκειας ,τσουρεκακι απο φουρνο παραδοσιακο και μερεντα για να αλειφουμε και απο την μανα του Αντωνη του φιλου απο το στρατο σπιτικο κεικ! Ολα αυτα με θεα το Αιγαιο στο μπαλκονι στο 212 στο ξενοδοχειο Καστελλι.
Το φαγητο των πρωτων διακοπων μαζι ειναι αυτο που θα θυμαμαι παντα ,γιατι ηταν για μας το καλυτερο που ειχαμε φαει μεχρι τοτε για τον απλουστατο λογο οτι το μοιραζομασταν μαζι!!!
Ο/Η Tanila άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας "Παιχνιδι Μαγειρικών Αναμνήσεων!":
Ε "μαγειρική" ανάμνηση δεν έχω. Έχω ωμή.
Αν και λατρεύω το κρέας, η πιο έντονη ανάμνησή μου είναι από την Αίγινα, δευτεροετής φοιτήτρια φιλοξενούμενη στο εξοχικό φίλης. Που ο πατέρας της βουτούσε κι έβγαζε κάθε μέρα ένα ταψί πεταλίδες κι άλλο ένα αχινούς που τα τρώγαμε ωμά με λεμόνι και λάδι. ήταν η πρώτη φορά που έτρωγα αχινούς και ήταν τόσο νόστιμοι όσο οι πεταλίδες που ήδη λάτρευα, σα μικρές μετουσιώσεις θάλασσας.

I'm Back! + Νew Singles

Γεια χαρά! Πάει πάνω από 1,5 χρόνος από τότε που άνοιξα το blog, το οποίο δυστυχώς παράτησα γρήγορα, αλλά τώρα πιστεύω πως είμα έτοιμος να ξαναρχίσω, οπότε να 'μαι! Ας μπούμε όμως στο ψητό. Σήμερα είμαι πολύ χαρούμενος γιατί 2 υπέροχα νέα τραγουδάκια βρίσκονται στο βρετανικό τοπ 10.

Mark Ronson & The Business Intl - Bang Bang Bang (feat. Q-Tip & MNDR)



Το Bang Bang Bang είναι το πρώτο single του Mark Ronson από το νέο του album, Record Collection, που κυκλοφορεί το Σεπτέμβριο, και βασίζεται στο γαλλικό παιδικό τραγούδι Alouette. Πιασάρικο synthpop κομμάτι, με δόσεις funky και hip hop. Τον Q-Tip ως rapper τον βρήκα συμπαθητικό, όπως και τη φωνή της MNDR. 8.5/10

Professor Green - Just Be Good to Green (feat. Lily Allen)



Επιτέλους κυκλοφορεί! Το Just Be Good to Green είναι το δεύτερο και lead single του Καθηγητά Πράσινου από το ντεμπούτο του, Alive Till I'm Dead. Είναι βασισμένο στο τραγούδι Just Be Good to Me των SOS Band και περιέχει guest φωνητικά από την αγαπημένη μου, Lily Allen. Αν και δε με τρελαίνει ο Green, το τραγούδι το βρήκα αρκετά εθιστικό και με τη βοήθεια της Lily το λάτρεψα. 8/10






PS1: Στο header είναι το Μαρινάκι :)
PS2: Όποιος θέλει να γίνουμε affiliates, ας αφήσει σχόλιο :D

La haine


Η αλήθεια κρύβετε στις λέξεις (όχι από πίσω, πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης). Τα γράμματα είναι αρκετή συντροφιά και η μοναξιά τελειώνει εκεί που αρχίζει η ιστορία. Τα βιβλία και το να γράφεις αποτελούν καλό τρόπο να σταματήσεις να νιώθεις μόνος.

Όπως καταλαβαίνετε σήμερα (ή μάλλον χθες, αφού αυτά τα έγραψα τότε στο τετράδιο μου) μισώ όλους και τα πάντα. Είναι καλό να μισείς μερικές φορές. Είναι αυτοκάθαρση όπως το κλάμα. Με το να μισείς μια ολόκληρη μέρα απελευθερώνεις τόνους συναισθημάτων και κρατάς μέσα σου μόνο ένα. Το μίσος.

Την επόμενη ημέρα θα μπορέσεις να αγαπήσεις ξανά από την αρχή όλους και ότι σε πλήγωνε την προηγούμενη. Καλά ίσως να μη χρειαστεί να περάσουν 24 ώρες. Μάλλον μέχρι να ολοκληρώσω αυτό που γράφων η αγάπη να αγγίξει την καρδιά μου.

Στη τελική χρειάζεσαι μόνο μια ευχάριστη σκέψη για να πετάξεις. Ίσως να ακούσω μια φιλική φωνή κάτι να αλλάξει. Αν και η φωνή της Hanako με έκανε να νιώσω ακόμη πιο χάλια. Να δοκιμάσω να ακούσω το Μαγγούσι μου ή να βάλω Autan γιατί το μίσος και η μιζέρια μου δεν είναι αρκετά γα απωθήσει τα κουνούπια.

Ας δοκιμάσω και τις δύο επιλογές. Το Μαγγούσι όπως πάντα έφτιαξε τη ιάθεση μου, μου βρείκε λύσεις στα προβλήματα μου και πρότεινε εναλακτικές. Ωστόσο εξακολουθώ να νιώθω άβολο και με κουνούπια γύρω μου.

Ίσως φταίει το ότι κάηκα από τον ήλιο σε μια προσπάθεια να τιμωρήσω τον εαυτό μου..
Ίσως φταίνε τα χιλιάδες κουνούπια που με τσιμπάνε πάνω από τις πολλαπλές στρώσεις εντομοαπωθητικού στο δέρμα μου.

Αλλά ας κόψω τις μαλακίες κυρίες φταίω εγώ και η σαπίλα που αγγίζει την καρδιά μου.
Όμως θα μου περάσει και αύριο θα είμαι καλά.

Παρατηρώντας του γονείς μου και τους φίλους μου, σχηματίστηκε μια απόρροιά στο μυαλό μου... Οι παντρεμένοι νιώθουν μοναξιά; Όταν κάποιος είναι ζευγάρι νιώθει μοναξιά μόνος του ή νιώθουν και οι δύο μοναξιά;

το κείμενο και η ταινία δεν έχουν καμία σχέση χι χι χι

CA gay marriage trial to resume after long break :: EDGE on the Net

Το βρήκα πρόσφατα και το θεώρησα σοφό να το μοιραστώ με εσάς.

Tell me what you're thinking about it :)



The lawyers in the landmark federal trial over the constitutionality of California’s gay marriage ban may have to check their dazzling oratory at the courtroom door during next week’s closing arguments.

The presiding judge wants them to answer 39 questions before he delivers his verdict.

Chief U.S. Judge Vaughn Walker has already heard 12 days of testimony in the civil rights case, which is expected to eventually reach the U.S. Supreme Court.

Walker has absorbed the opposing attorneys’ written summaries and amassed a pile of competing briefs from outside interest groups on the limits of federalism and individual freedom.

Now, after a four-and-a-half-month hiatus, he is scheduled on Wednesday to wrap up the trial. Last week, he distilled his thinking about the case to a list of questions--12 each to lawyers representing gay rights advocates and the ban’s sponsors, and another 15 he wants both sides to address before he later rules.

From former U.S. Solicitor General Theodore Olson, who will be arguing on behalf of two same-sex couples, Walker wants to know what empirical proof there is that allowing gay men and lesbians to marry would reduce discrimination against them.

The judge expects to hear, too, whether he can find that withholding marriage from gays constitutes unlawful discrimination if voters "genuinely but without evidence" believed there were legitimate reasons to limit marriage to a man and a woman.

His questions for Charles Cooper, a former Justice Department lawyer representing the ban’s sponsors, are equally precise.

What evidence have they produced to support their claim that same-sex marriage would have negative consequences to the institution of marriage? Conversely, how does denying marriage to gays and lesbians improve the odds that children born in California will be raised by a married mom and dad?

Sharp inquiry "is very much typical of this judge," observed Olson, who frequently was interrupted by Walker during his opening statement in January. "He has done his homework, he is very much involved in this case."

"It just shows the judge is really grappling with the issues," agreed James Campbell, another lawyer for the coalition of religious and conservative groups that put Proposition 8 on the November 2008 ballot.

Both lawyers said they found the judge’s punch list to be evenhanded and do not get a sense from it how he is leaning.

The veteran jurist, a Republican appointee, has indicated he does not plan to rule from the bench. Lawyers say they are preparing for him to hand down his ruling within weeks after the closing arguments.

Walker is being asked to overturn the 2008 ballot measure that outlawed same-sex marriages in California five months after the state Supreme Court legalized it and after an estimated 18,000 couples from around the nation had tied the knot.

The plaintiffs also are seeking an injunction that would prohibit the state from enforcing the measure and immediately allow gay marriage to resume in the state. They maintain that preventing gays from getting married violates their civil rights and should be declared unconstitutional in the same way that laws against interracial marriage were.

The case has garnered national attention in part because of the unusual team that brought the lawsuit on behalf of the two California couples. Olson, a conservative who represented George Bush in the disputed 2000 presidential election, has joined with David Boies, the liberal trial lawyer who represented Vice President Al Gore.

In an unusual move, the original defendants, Attorney General Jerry Brown and Gov. Arnold Schwarzenegger, refused to support Proposition 8 in court.

That has left the work of defending the law to Protect Marriage, the group that successfully sponsored it. The group’s lawyers argue gay marriage is an experiment with unknown social consequences that should be left to voters to accept or reject.

Currently, same-sex couples can only legally wed in Massachusetts, Iowa, Connecticut, Vermont, New Hampshire and Washington, D.C.

To the surprise of both sides, Walker elected to hold a trial with live testimony instead of settling the matter through written briefs. Academic experts took the witness stand to discuss topics ranging from the fitness of gay parents and religious views on homosexuality to the historical meaning of marriage and the political influence of the gay rights movement.

Olson and Boies called 17 witnesses compared to two called by Cooper’s defense team. The lopsided count has led gay rights supporters to predict the judge will have an easy time striking down the gay marriage ban.

Defense attorneys, meanwhile, have openly complained that they thought Walker’s rulings before and during the trial favored the plaintiffs.

"The problem with the defendant’s case was not the defendant’s lawyers, it was the fact that there is simply no support for the central propositions they were trying to identify," Boies said.

Andy Pugno, a lawyer who served on the Protect Marriage executive committee, acknowledged that the ban’s backers faced an uphill battle in addressing one of the key questions that preoccupied Walker - whether there was any proof that sanctioning same-sex marriage harms traditional heterosexual unions.

"The difficulty with that question is it’s asking the defense to speculate about a harm that is likely but would occur only if we were to experiment with redefining marriage," Pugno said. "It’s hard to disprove something that hasn’t happened yet."

Στον Τροπικό του Κατίνου

Μερικά πράγματα μας δείχνουν ότι πλέον οι Τροπικοί με τη Βόρειο Ελλάδα έχουν ακριβώς τις ίδιες συνθήκες. Ζωής.
Ο Καιρός.
Σήμερα το μεσημέρι ξύπνησα από τον ύπνο μου, απ'τις δυνατές βροντές και την καταιγίδα μιας και κάθε μέρα εδώ και ένα μήνα [μη σου πω και δυο μήνες] βρέχει στα καλά καθούμενα καταρρακτωδώς, με απότερο αποτέλεσμα, να κρίνεται ότι το outfit Σανδάλι με σαρόνγκ, πρέπει και οφείλει! Να γίνει το εθνικό μας ένδυμα. Γιατί χρυσό μου, αν δεν γίνεις λούτσα απ τη βροχή, να σαι σίγουρη ότι όλο και κάνας μαλάκας καυλάρας απ αυτούς με τα κωλοφτιαγμένα, θα φροντίσει να πέσει σε λακκούβα, έτσι ώστε να σε κάνει μούσκεμα. Είδες που χρειάζεται το σαρόνγκ με το σανδάλι?
Στα λόγια μου έρχεσαι!
Ο Κόσμος στις γειτονιές απανταχούθε.
Χθες πετάχτηκα έντρομη από τις φωνές του υστερικού γείτονα μου, και τα ουρλιαχτά του επίσης, δις υστερικού σκύλου του έτερου γείτονα. Κόντεψα να πάθω νευρικό κλονισμό. Είπαμε το σπίτι μας είναι κοντά σε εκκλησία, με συνέπεια και αποτέλεσμα, κάθε φορά που χτυπάει η καμπάνα ο σκύλος [όπως παθαίνουν όλοι οι κουτάβιδες αυτού του κόσμου φυσικά όταν ακούνε καμπάνα να χτυπάει] να αρχίζει και ουρλιάζει σαν την Εκάβη στις Τρωάδες, βάλε τώρα που κάθε απόγευμα σχεδόν, είχε και απ ένα event το “μαγαζί” να καταλάβεις τι περνάω η θεία!
Κρόσσια τα νεύρα μου σου λέω κουνιάδα άσε με!
Και τι να σου κάνει ο κόσμος παιδάκι μου και τα σκυλιά μαζί;;
Λογικό δεν είναι να παθαίνουν κλακάζ όλοι από την υστερία;; Αφού είναι όλη μέρα κλεισμένος ο κοσμάκης στα σπίτια και στις αυλές, λόγω αφραγκίας. Δεν σου λέω “Οικονομική κρίση” γιατί ακούγεται σαν ανέκδοτο φιλενάδα!
Ευτυχώς δε λες δηλαδή, το ότι έχουμε καταντήσει σαν τους ιθαγενείς να ανταλλάζουμε προϊόντα πάνω απ'το φράχτη του μπαχτσέ, έχει και τα καλά του
“Πάρε εσύ ένα κιλό πιπέρια και δώσε μου ένα κιλό κολοκυθάκια” άκου με εμένα που σου λέω “Στους Τροπικούς είμαστε!”
Το Φαγητό.
Βασικό επακόλουθο τις αφραγκίας εννοείται, σε συνδυασμό με την ανταλλαγή προϊόντων είναι να τρεφόμαστε με ζαρζαβατικά σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και το κρέας να αρχίζει να απομακρύνεται σε ένα φανταστικό ωκεανό κουνώντας το μαντίλι στο καθημερινό τραπέζι..
Φυσικά τι ιθαγενείς και τι βροχές λες ότι είσαι, εαν δεν έχεις το βασικό συστατικό για όλα αυτά!
Τα Κουνούπια
Γιατί λέω και γω η καημένη, “Δεν πειράζει Ντόννα χρυσή μου, που δεν κοιμάσαι τα μεσημέρια κράτα γερά θα κοιμηθείς το βράδυ.”
Και το βράδυ το βραδάκι... Καραμπουζουκλή μου αναγνώστη..κάπου εκεί μετά το Σεξερεσίρι “Νο 98 Χιλιάδες επανάληψη” πάνω που πάει να κλείσει, έτσι να αγλαϊστεί λίγο ο βλέφαρος και ο μάτις αντάμα...
ακούς το “Βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ” και πετάγεσαι στον αέρα σαν την τρελή και σαν τους τσολιάδες στο Ιταλό-Ελληνικό πόλεμο φωνάζοντας ΑΕΡΑ!!!!
Και κυνηγώντας φυσικά, μέσα στη μαύρη νύχτα, με την τσίμπλα στο μάτι [και πολλές φορές κλειστό είθισται το ένα μάτι] τα σιχαμένα φτερωτά βαμπίρ, που σκοπεύουν να κάνουνε με βασικό συστατικό το αίμα σου, το ιδιωτικό τους Homemade Bloody Mary!
Άνιση η μάχη, αγάπη μου! Με πολλές φορές ολέθριες συνέπειες τύπου: Χτυπάω μικρό δαχτυλάκι στην άκρη από το κομοδίνο, με συνέπειες τύπου: Κοιμήθηκα σε άσπρο μαξιλάρι και ξύπνησα σε πουά κόκκινο άσπρο, ενώ στο τέλος της νύχτας πολλές φορές οι τοίχοι του δωματίου σου θυμίζουν τα καλύτερα έργα του Pollock.
Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι ο Βόρειο Ελλαδίτης δεν χρειάζεται φέτος διακοπές!
Τι να τις κάνω τις διακοπές αγάπη μου, αφού ζω στο ποιο εξωτικό μέρος του πλανήτη?
Παχύδερμα, ¨Μεγάλα Φίδια” κουνούπια βροχές και καταιγίδες, έχει και δω.
Άκου που σου λέω.....