Θα θυμάμαι πάντα την τελευταία φορά που σε είδα.
Ήτανε πριν είκοσι μέρες περίπου.
Κυριακή μεσημέρι ήτανε και έκανε πολύ ζέστη.
Εγώ στο πεζοδρόμιο αρματωμένος με το σάκο στον ώμο,τα γυαλιά στη μούρη και τα ακουστικά στα αυτιά.... πήγαινα για δουλειά..
ήτανε εκεί στο μεγάλο πεζοδρόμιο κοντά στο πάρκο...
Ανέβηκες με το αμάξι επάνω στο πεζοδρόμιο και ήρθες και πάρκαρες δίπλα μου...
τρόμαξα και γύρισα και σου είπα χωρίς να δω ποιος είναι:
“Τι έγινε ρε μεγάλε? Μήπως θέλεις να κατέβω στο δρόμο για να παρκάρεις?”
Και τότε έβγαλα τα γυαλιά και σε είδα να λύνεσαι στα γέλια
Άντε ρε μαλάκα!!!! Σου φώναξα! "Eσύ είσαι?? και ετοιμάστηκα να κάνω φασαρία?"
και γελούσες..
Αυτό θέλω να θυμάμαι από σένα φίλε..να γελάς..
“Θα πάω για μπάνιο με τον αδερφό σου. Για δουλειά πας?” με ρώτησες..
“Ναι γάμησε τα”
“Καλό κουράγιο και καλή δύναμη”
Σε στραβοκοίταξα με το στυλάκι του μεγάλου αδερφού και σου είπα “Φρόνιμα ε?”
γέλασες...
Πάντα φώναζα...
Βάλτε Ζώνη!!! Μην τρέχετε με το αμάξι!!!! Μην πίνεται ξίδια και οδηγάτε...
Δεν με άκουσες μαλάκα
Δεν με άκουσες..
Έμαθα για το ατύχημα σου τυχαία αλλά πίστευα ότι θα πάνε όλα καλά και θα είμαστε πάλι όλοι οκ
τελικά ο θεός μάλλον σε ήθελε εκεί πάνω και όχι εδώ με εμάς.
Καλό ταξίδι μικρέ μου φίλε! Καλό ταξίδι και εκεί πάνω που θα είσαι να μας προσέχεις.
Όταν θα σε θυμάμαι θα ανάβω ένα πρινσάκι και θα πίνω ένα σφηνάκι στη υγειά σου!
Έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ που ούτε να κλάψω δεν μπορώ.
Καλό ταξίδι φίλε...