Μερικά πράγματα μας δείχνουν ότι πλέον οι Τροπικοί με τη Βόρειο Ελλάδα έχουν ακριβώς τις ίδιες συνθήκες. Ζωής.
Ο Καιρός.
Σήμερα το μεσημέρι ξύπνησα από τον ύπνο μου, απ'τις δυνατές βροντές και την καταιγίδα μιας και κάθε μέρα εδώ και ένα μήνα [μη σου πω και δυο μήνες] βρέχει στα καλά καθούμενα καταρρακτωδώς, με απότερο αποτέλεσμα, να κρίνεται ότι το outfit Σανδάλι με σαρόνγκ, πρέπει και οφείλει! Να γίνει το εθνικό μας ένδυμα. Γιατί χρυσό μου, αν δεν γίνεις λούτσα απ τη βροχή, να σαι σίγουρη ότι όλο και κάνας μαλάκας καυλάρας απ αυτούς με τα κωλοφτιαγμένα, θα φροντίσει να πέσει σε λακκούβα, έτσι ώστε να σε κάνει μούσκεμα. Είδες που χρειάζεται το σαρόνγκ με το σανδάλι?
Στα λόγια μου έρχεσαι!
Ο Κόσμος στις γειτονιές απανταχούθε.
Χθες πετάχτηκα έντρομη από τις φωνές του υστερικού γείτονα μου, και τα ουρλιαχτά του επίσης, δις υστερικού σκύλου του έτερου γείτονα. Κόντεψα να πάθω νευρικό κλονισμό. Είπαμε το σπίτι μας είναι κοντά σε εκκλησία, με συνέπεια και αποτέλεσμα, κάθε φορά που χτυπάει η καμπάνα ο σκύλος [όπως παθαίνουν όλοι οι κουτάβιδες αυτού του κόσμου φυσικά όταν ακούνε καμπάνα να χτυπάει] να αρχίζει και ουρλιάζει σαν την Εκάβη στις Τρωάδες, βάλε τώρα που κάθε απόγευμα σχεδόν, είχε και απ ένα event το “μαγαζί” να καταλάβεις τι περνάω η θεία!
Κρόσσια τα νεύρα μου σου λέω κουνιάδα άσε με!
Και τι να σου κάνει ο κόσμος παιδάκι μου και τα σκυλιά μαζί;;
Λογικό δεν είναι να παθαίνουν κλακάζ όλοι από την υστερία;; Αφού είναι όλη μέρα κλεισμένος ο κοσμάκης στα σπίτια και στις αυλές, λόγω αφραγκίας. Δεν σου λέω “Οικονομική κρίση” γιατί ακούγεται σαν ανέκδοτο φιλενάδα!
Ευτυχώς δε λες δηλαδή, το ότι έχουμε καταντήσει σαν τους ιθαγενείς να ανταλλάζουμε προϊόντα πάνω απ'το φράχτη του μπαχτσέ, έχει και τα καλά του
“Πάρε εσύ ένα κιλό πιπέρια και δώσε μου ένα κιλό κολοκυθάκια” άκου με εμένα που σου λέω “Στους Τροπικούς είμαστε!”
Το Φαγητό.
Βασικό επακόλουθο τις αφραγκίας εννοείται, σε συνδυασμό με την ανταλλαγή προϊόντων είναι να τρεφόμαστε με ζαρζαβατικά σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς και το κρέας να αρχίζει να απομακρύνεται σε ένα φανταστικό ωκεανό κουνώντας το μαντίλι στο καθημερινό τραπέζι..
Φυσικά τι ιθαγενείς και τι βροχές λες ότι είσαι, εαν δεν έχεις το βασικό συστατικό για όλα αυτά!
Τα Κουνούπια
Γιατί λέω και γω η καημένη, “Δεν πειράζει Ντόννα χρυσή μου, που δεν κοιμάσαι τα μεσημέρια κράτα γερά θα κοιμηθείς το βράδυ.”
Και το βράδυ το βραδάκι... Καραμπουζουκλή μου αναγνώστη..κάπου εκεί μετά το Σεξερεσίρι “Νο 98 Χιλιάδες επανάληψη” πάνω που πάει να κλείσει, έτσι να αγλαϊστεί λίγο ο βλέφαρος και ο μάτις αντάμα...
ακούς το “Βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ” και πετάγεσαι στον αέρα σαν την τρελή και σαν τους τσολιάδες στο Ιταλό-Ελληνικό πόλεμο φωνάζοντας ΑΕΡΑ!!!!
Και κυνηγώντας φυσικά, μέσα στη μαύρη νύχτα, με την τσίμπλα στο μάτι [και πολλές φορές κλειστό είθισται το ένα μάτι] τα σιχαμένα φτερωτά βαμπίρ, που σκοπεύουν να κάνουνε με βασικό συστατικό το αίμα σου, το ιδιωτικό τους Homemade Bloody Mary!
Άνιση η μάχη, αγάπη μου! Με πολλές φορές ολέθριες συνέπειες τύπου: Χτυπάω μικρό δαχτυλάκι στην άκρη από το κομοδίνο, με συνέπειες τύπου: Κοιμήθηκα σε άσπρο μαξιλάρι και ξύπνησα σε πουά κόκκινο άσπρο, ενώ στο τέλος της νύχτας πολλές φορές οι τοίχοι του δωματίου σου θυμίζουν τα καλύτερα έργα του Pollock.
Συνέπεια όλων αυτών είναι ότι ο Βόρειο Ελλαδίτης δεν χρειάζεται φέτος διακοπές!
Τι να τις κάνω τις διακοπές αγάπη μου, αφού ζω στο ποιο εξωτικό μέρος του πλανήτη?
Παχύδερμα, ¨Μεγάλα Φίδια” κουνούπια βροχές και καταιγίδες, έχει και δω.
Άκου που σου λέω.....