Η αλήθεια κρύβετε στις λέξεις (όχι από πίσω, πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης). Τα γράμματα είναι αρκετή συντροφιά και η μοναξιά τελειώνει εκεί που αρχίζει η ιστορία. Τα βιβλία και το να γράφεις αποτελούν καλό τρόπο να σταματήσεις να νιώθεις μόνος.
Όπως καταλαβαίνετε σήμερα (ή μάλλον χθες, αφού αυτά τα έγραψα τότε στο τετράδιο μου) μισώ όλους και τα πάντα. Είναι καλό να μισείς μερικές φορές. Είναι αυτοκάθαρση όπως το κλάμα. Με το να μισείς μια ολόκληρη μέρα απελευθερώνεις τόνους συναισθημάτων και κρατάς μέσα σου μόνο ένα. Το μίσος.
Την επόμενη ημέρα θα μπορέσεις να αγαπήσεις ξανά από την αρχή όλους και ότι σε πλήγωνε την προηγούμενη. Καλά ίσως να μη χρειαστεί να περάσουν 24 ώρες. Μάλλον μέχρι να ολοκληρώσω αυτό που γράφων η αγάπη να αγγίξει την καρδιά μου.
Στη τελική χρειάζεσαι μόνο μια ευχάριστη σκέψη για να πετάξεις. Ίσως να ακούσω μια φιλική φωνή κάτι να αλλάξει. Αν και η φωνή της Hanako με έκανε να νιώσω ακόμη πιο χάλια. Να δοκιμάσω να ακούσω το Μαγγούσι μου ή να βάλω Autan γιατί το μίσος και η μιζέρια μου δεν είναι αρκετά γα απωθήσει τα κουνούπια.
Ας δοκιμάσω και τις δύο επιλογές. Το Μαγγούσι όπως πάντα έφτιαξε τη ιάθεση μου, μου βρείκε λύσεις στα προβλήματα μου και πρότεινε εναλακτικές. Ωστόσο εξακολουθώ να νιώθω άβολο και με κουνούπια γύρω μου.
Ίσως φταίει το ότι κάηκα από τον ήλιο σε μια προσπάθεια να τιμωρήσω τον εαυτό μου..
Ίσως φταίνε τα χιλιάδες κουνούπια που με τσιμπάνε πάνω από τις πολλαπλές στρώσεις εντομοαπωθητικού στο δέρμα μου.
Αλλά ας κόψω τις μαλακίες κυρίες φταίω εγώ και η σαπίλα που αγγίζει την καρδιά μου.
Όμως θα μου περάσει και αύριο θα είμαι καλά.
Παρατηρώντας του γονείς μου και τους φίλους μου, σχηματίστηκε μια απόρροιά στο μυαλό μου... Οι παντρεμένοι νιώθουν μοναξιά; Όταν κάποιος είναι ζευγάρι νιώθει μοναξιά μόνος του ή νιώθουν και οι δύο μοναξιά;
το κείμενο και η ταινία δεν έχουν καμία σχέση χι χι χι