Xxxmas a.k.a Ο εραστής του παραθύρου (part 4)

Άντε πάρτε και το τέλος μαζί με τις ευχές για ευτυχισμένο νέο έτος (απο τώρα) γιατί δεν ξέρω αν θα είμαι able να ασχοληθώ με τον υπολογιστή..έλα που δεν κατάλαβες :P
Μα τέτοια λύσσα πια, ούτε που περίμενα, να λαμβάνω e-mails με απορίες και κακό, βρισίδι απο θεούσες (sic),προτάσεις γάμου και αναζήτηση βιογραφικού μου lol
μα ίιιιιλεος!!

I'm wishing ya a Very Merry 2009 :)








Το γραμματοκιβώτιό μου έμεινε άδειο μέρες ατελείωτες. Είχα αρχίσει να ανυπομονώ, αν και η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε λάμβανα πολλές κάρτες. Ήμουν κι εγώ ένας Σκρουτζ – οι κάρτες με εκνεύριζαν, ειδικά εκείνες οι τυποποιημένες. Αλλά τώρα τις ήθελα απελπισμένα! Ο χρόνος κυλούσε γρήγορα, τα Χριστούγεννα ήταν ζήτημα λίγων ημερών. Άραγε θα ξανάβλεπα τον εραστή του παραθύρου όταν περνούσαν τα Χριστούγεννα? ήταν σα να απολαμβάναμε αυτές τις μαγικές συνευρέσεις μόνο όποτε λάμβανα κάρτα από κάποιον παλιό εραστή. Κοίταξα τις κάρτες που είχα στήσει στη σειρά, μπροστά στο παράθυρο και γύρω από το κάθισμα. Έμοιαζαν σαν ημερολόγιο, με σημειωμένες τις επετείους των συναντήσεών μας.


Ανακουφίστηκα λίγο στη σκέψη ότι δεν είχα στείλει τις δικές μου κάρτες ακόμη – μπορεί να ήταν κι άλλοι σαν εμένα, της τελευταίας στιγμής, που οι κάρτες τους έφταναν στον παραλήπτη μετά τη μέρα των Χριστουγέννων. Ήλπιζα επίσης ότι μπορεί μερικές κάρτες να ήταν καθοδόν, αλλά καθυστερούσαν από το φόρτο των ταχυδρομείων λόγω των ημερών.


Και τι θα γινόταν όταν θα σταματούσα να παίρνω κάρτες γενικώς? Θα ξανασυναντιόμασταν ποτέ? Τι θα γινόταν αν βρισκόμασταν στο δρόμο? Θα υπήρχε και τότε αυτή η σεξουαλική ένταση ανάμεσά μας? Ή μήπως αυτό που δημιουργούσε την έλξη ήταν η αίσθηση ότι το κάναμε από απόσταση, κάτι σαν τη συναισθηματική ασφάλεια που νιώθεις όταν χύνεις πάνω στη φωτογραφία του αφεντικού σου (ή σε ότι άλλο) μόνος στο σπίτι και τον φαντασιώνεσαι με τρόπο που δε θα μπορούσες ποτέ να εκδηλώσεις γιατί από κοντά δεν είναι καθόλου ελκυστικός?


Το απόγευμα της Παραμονής γύρισα και επιτέλους βρήκα στο γραμματοκιβώτιό μου μια κάρτα. Δεν είχε διεύθυνση αποστολέα κι έτσι δεν ήξερα από ποιον ήταν. Όχι ότι με ένοιαζε κιόλας. Ένιωσα τον πούτσο μου να σκληραίνει, καθώς στεκόμουν στο διάδρομο με τα γραμματοκιβώτια και σκεφτόμουν τι θα γίνει όταν θ’ ανέβαινα σπίτι και θ’ άνοιγα την κάρτα. Η λίμπιντό μου είχε εκπαιδευτεί να αντιδρά σα σκυλί του Παβλόφ.


Περίμενα αφηρημένα το ασανσέρ, ενώ ανεχόμουν υπομονετικά την κουβεντούλα με μια αλλοπαρμένη μητέρα τριών παιδιών που ζούσε δυο πατώματα κάτω από εμένα. Μιλούσε ασταμάτητα για το πόσο ενθουσιασμένη ήταν που τα Χριστούγεννα θα ερχόταν ο αδερφός της να την επισκεφτεί και άλλα τέτοια ανούσια. Μόνος, επιτέλους, στο ασανσέρ, μετά τον τέταρτο , ξεφύσηξα με ανακούφιση και έγειρα στο πλαίσιο του ασανσέρ από ψεύτικο ξύλο, τραβώντας τον καβάλο μου και προσαρμόζοντας το παντελόνι μου. Η κάρτα απευθυνόταν σ’ εμένα και η σφραγίδα της έδειχνε ότι είχε σταλεί «εξ’ Αθηνών». Δεν είχα ιδέα από ποιον ήταν.


Μόλις μπήκα σπίτι, έριξα τα πράγματά μου στον καναπέ κι έτρεξα στη θέση μου στο παράθυρο. Έσκισα με ανυπομονησία το φάκελο. Η κάρτα έδειχνε έναν γυμνό παίδαρο, μ’ ένα καπέλο Άη Βασίλη μπροστά στο πουλί του. Την άνοιξα. Δεν είχε καμία τυπωμένη ευχή αλλά με το γραφικό χαρακτήρα του αποστολέα έγραφε:

«Γεια σου. Με λένε Αντώνη και μένω στην απέναντι πολυκατοικία. Βρήκα το όνομά σου στο θυροτηλέφωνο αφού μάντεψα ποιο είναι το διαμέρισμά σου. Ελπίζω να το βρήκα! Μ’ αρέσει αυτό που κάνουμε όποτε σου στέλνουν κάρτα. Αν θέλεις να το κάνεις και μ’ εμένα, τηλεφώνησέ μου».

Είχε υπογράψει με το νούμερο του τηλεφώνου του.


Χάιδεψα τον όγκο που είχε σχηματιστεί στο παντελόνι μου και σήκωσα το βλέμμα μου, στο απέναντι παράθυρο είχε εμφανιστεί ο γείτονάς μου, ο Αντώνης. Μου χαμογελούσε. Του χαμογέλασα κι εγώ, ακούμπησα την κάρτα στο περβάζι του παραθύρου και σηκώθηκα να πάω στο τηλέφωνο.



ΤΕΛΟΣ


Σας Φιλώ 2009 Φορές !! σμουτςςςςςςς

Xxxmas a.k.a Ο εραστής του παραθύρου (part 3)



Έκανα μέρες να ξαναδώ το γείτονά μου.

Στην αρχή, κάθε φορά που βρισκόμουν στο καθιστικό είχα συνέχεια συναίσθηση της πιθανής παρουσίας του, ότι μπορεί να με παρατηρούσε από το διαμέρισμά του ή ακόμα κι ότι περίμενε επί τούτου να με μπανίσει, όπως άλλωστε έκανα κι εγώ μερικές φορές, περνώντας δήθεν τυχαία μπροστά από το παράθυρο για να δω τι καιρό κάνει. Πιο έντονα όμως τον σκεφτόμουν στη θέση μου στο παράθυρο, ιδίως τις κρύες ημέρες που ολοένα μίκραιναν και τις νύχτες που όλο μεγάλωναν. Δεν ξέρω αν εκείνος με είδε, εγώ πάντως δεν τον είδα. Δε συγχρονιστήκαμε ποτέ, αν εξαιρέσω εκείνη τη μοναδική στιγμή του σεξ, ναι σεξ, και οικειότητας που μοιραστήκαμε, γεφυρώνοντας το χάσμα των πολυκατοικιών μας αλλά και το χάσμα της συναισθηματικής ανωνυμίας που πλέον σκεπάζει ολόκληρη την Αθήνα...

Μου είχε εξάψει το ενδιαφέρον αυτός ο τύπος – κι όχι μόνο επειδή ήταν σέξι και σχετικά βολικός. Ήταν εντελώς ασυνήθιστο να γνωστοποιεί κανείς την ηδονοβλεψία του, στην οποία όλοι μας επιδιδόμασταν(?!).


Τα ασυνήθιστα για την εποχή χιόνια άρχισαν να λιώνουν στις αρχές Δεκέμβρη. Περπατώντας προς το σπίτι σε δρόμους γεμάτους κόσμο που έκανε τα ψώνια των Χριστουγέννων, καμιά φορά πρόσεχα κάποιον όμορφο άντρα που γύριζε να με κοιτάξει. Μετά σταματούσαμε κι οι δύο και, γυρνώντας τάχα για να χαζέψουμε κάποια βιτρίνα, πιάναμε την κουβέντα. Κάθε φορά προσπαθούσα να το κανονίσω έτσι ώστε να πάμε να πηδηχτούμε στο δικό του σπίτι, καθώς είχα την αίσθηση ότι στο δικό μου θα μας έβλεπε ο γείτονας. Αν και δεν τον έβλεπα ποτέ, για ένα περίεργο λόγο ήμουν πεπεισμένος ότι είχε ψύχωση με την προσωπική μου ζωή, όπως κι εγώ με τη δική του. Πίστευα ότι θα ζήλευε αν με έβλεπε με άλλον άντρα – αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να τον δελεάσω να ξαναεμφανιστεί στο παράθυρό του.


Ξαναείδα τον μυστηριώδη γείτονά μου στις 11 Δεκεμβρίου. Γύρισα αργά στο σπίτι λόγω Χριστουγεννιάτικου πάρτι. Καθόμουν στη θέση μου στο παράθυρο και διάβαζα την αλληλογραφία μου ως συνήθως, όταν ανακάλυψα ότι ανάμεσα στα υπόλοιπα γράμματα υπήρχε μια χριστουγεννιάτικη κάρτα από κάποιον άγνωστο, με άγνωστη διεύθυνση. Είχε αποσταλεί από την Αθήνα, απευθυνόταν σ’ εμένα, αλλά δεν είχα την παραμικρή ιδέα ποιος ήταν! Η κάρτα απεικόνιζε ένα χειμωνιάτικο τοπίο με ανθρώπους που έκαναν πατινάζ και μέσα έγραφε «Καλά Χριστούγεννα». Την υπέγραφε κάποιος Χ. Ξανακοίταξα το φάκελο να δω το επίθετο, προσπαθώντας να θυμηθώ ποιος ήταν αυτός ο Χ (ονοματεπώνυμο,εννοείται!), όταν από το φάκελο έπεσε μια φωτογραφία που δεν είχα προσέξει. Και τότε αναγνώρισα τον άγνωστο αποστολέα.


Στη φωτογραφία ήταν ένας γυμνός άντρας με τον οποίο είχα κάνει φάση πριν από μερικούς μήνες. Είχε μια πόζα ερασιτέχνη ηθοποιού πορνοταινίας: κρατούσε τον πούτσο του χαμηλά για να φαίνεται μεγαλύτερος. Δεν του είχα δώσει τη διεύθυνση μου. Θυμόμουν ότι είχαμε συναντηθεί σ’ ένα μπαρ και μετά είχαμε έρθει σπίτι μου να γαμηθούμε, οπότε υπέθεσα ότι θα σημείωσε τα στοιχεία μου φεύγοντας. Δεν είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα για να ξαναβρεθούμε, αλλά είχε γράψει το δικό του στο πίσω μέρος της φωτογραφίας, μάλλον για την περίπτωση που άλλαζα γνώμη και ήθελα άλλη μια βράδιά μαζί του. Η φωτογραφία ήταν καλή, και, απ’ όσο θυμόμουν, κάναμε καλό κρεβάτι. Θα πρέπει όμως να ήταν ψυχάκιας για να προσπαθεί να με ξανασυναντήσει στέλνοντάς μου μια χριστουγεννιάτικη κάρτα και μάλιστα χωρίς να γράφει τπτ δικό του. Και μόνο μ’ αυτή τη σκέψη μου πέρασε κάθε όρεξη να τον ξαναδώ.

Άφησα την κάρτα να πέσει στο πάτωμα αλλά κράτησα τη φωτογραφία. Ξεκούμπωσα το παντελόνι μου κι έβγαλα έξω τον πούτσο μου, πασπατεύοντάς τον μέχρι να σηκωθεί. Τον έπιασα από τη βάση, προσπαθώντας να μιμηθώ την πόζα του Χ στη φώτο. Γιατί μας πιάνει ώρες ώρες αυτή η απελπισία να μοιάζουμε με πορνοστάρ? Άραγε είναι μια ειλικρινής εσωτερική ανάγκη επιδειξιομανίας ή έχει να κάνει με το ότι θέλουμε να μας ποθούν όσο το δυνατό περισσότεροι άντρες και προσπαθούμε να το πετύχουμε με την επίδειξη? Κοίταξα έξω από το παράθυρο και θυμήθηκα τον γείτονά μου. Είχα καιρό να τον δω.


Αυτό που μοιραστήκαμε εκείνη τη μέρα, με το δρόμο να μας χωρίζει, ήταν μια πολύ προσωπική στιγμή, αν και θα μπορούσε να μας βλέπει και οποιοσδήποτε άλλος από το δικό του παράθυρο – απρόσκλητος εισβολέας της επαφής μας.


Και τότε ξαναεμφανίστηκε. Με κοίταζε καθώς προσπαθούσα να μιμηθώ τη στάση του Χ. Του χαμογέλασα, κουνώντας του τον πούτσο μου κάπως υπερβολικά. Με χαιρέτησε κι εκείνος. Είχε ήδη κατεβάσει το παντελόνι του μέχρι τα γόνατα, αλλά φορούσε ακόμη το φανελένιο πουκάμισό του. Ο πούτσος του είχε ξεπροβάλλει ανάμεσα από τα δυο κομμάτια υφάσματος σα μοχλός σε κουλοχέρη (γιαμ!). Ήθελα να τραβήξω αυτό το μοχλό ξανά και ξανά, σαν εξαρτημένος τζογαδόρος, μέχρι να κερδίσω το έπαθλο...! Αλλά ήμουν πολύ μακριά για να τον αγγίξω. Ένιωθα λίγο σαν τον τζογαδόρο που ποτέ δεν του κάθεται το τζάκποτ, το όνειρο, η προσδοκία που τον κάνει να προσπαθεί ξανά και ξανά επειδή δεν μπορεί να την πραγματοποιήσει.


Εγώ, βέβαια, κατά κάποιο τρόπο, τον μυστηριώδη γείτονά μου τον «είχα», ήταν δικός μου, παρότι δεν είχαμε αγγίξει ο ένας τον άλλο, παρότι δεν είχαμε φιληθεί, παρόλο που δεν είχαμε νιώσει τα κορμιά μας να δένονται σε μια δυνατή αγκαλιά. Τον έπαιξα με αργές, δυνατές κινήσεις, κοιτάζοντάς τον, απολαμβάνοντας το ότι τραβούσαμε μαλακία ο ένας για τον άλλο, ότι είχαμε αυτό το περίεργο δέσιμο, παρά τα όσα μας χώριζαν. Αυτό όμως που είχε διαδραματιστεί μεταξύ μας, αυτή η σχέση, ήταν κάτι που χαρακτηρίζει τον τρελό τρόπο ζωής της Αθήνας – μιας πόλης όπου (πλέον) τέτοιες αλληλεπιδράσεις είναι λίγο πολύ κοινός τόπος.


Αυτή τη φορά τελείωσα εγώ πρώτος, εκτοξεύοντας στο τζάμι μικρούς πίδακες, που στη συνέχεια κύλησαν στο μαξιλάρι. «Θα το πλύνω αργότερα» σκέφτηκα, σφίγγοντας το χέρι μου για να στραγγίξω και την τελευταία σταγόνα από το πουλί μου. Δεν ήθελα να σταματήσω με τίποτα. Έχυνα έχοντας τα μάτια μου καρφωμένα πάνω του. Εκείνος μου χαμογελούσε. Αισθανόμουν ότι είχα την αμέριστη προσοχή του, εκείνη τη στιγμή δε σκεφτόταν ούτε τι θα μαγειρέψει για βραδινό, ούτε αν είχε πληρώσει το ρεύμα. Ήταν εκεί και κοιτούσε το κορμί μου, το σεξ που κάναμε σε αντικριστές πολυκατοικίες και απολάμβανε την αίσθηση της δικής του μαλακίας, παίζοντας τον δικό του ρόλο σ’ αυτή τη φαντασίωση.


Όταν σταμάτησα να τρέμω, έσκυψα μπροστά και φίλησα το παράθυρο, αφήνοντας το ζαρωμένο αποτύπωμα των χειλιών μου πάνω στο γυαλί. Καθόμουν και τον παρατηρούσα, τον έπαιζε ακόμη. Δε βιαζόμουν να τελειώσει. Είχα ένα φόβο ότι αν τελείωνε δε θα τον ξανάβλεπα ποτέ – κι ας έμενε στην απέναντι πολυκατοικία. Ήταν κι αυτό ένα χαρακτηριστικό της (Σύγχρονης) Αθήνας: στον όροφό μου ζούσαν άνθρωποι που δεν είχα δει ούτε μία φορά. Περιεργάστηκα το κορμί του, τον τρόπο που κινούταν, τον τρόπο που τον έπαιζε. Έγειρε προς τα μπρος και έβγαλε τη γλώσσα του, κουνώντας την σα να προσπαθούσε να γλύψει τον πούτσο του. Ήθελα κι εγώ να γλύψω τον πούτσο του. Άφησε να τρέξει λίγο σάλιο από τα χείλη του και να πέσει ακριβώς στο κεφάλι της ψωλής του για να τον παίζει πιο εύκολα.


Μετά από αυτό έχυσε αμέσως – πληροφορία που αποθήκευσα αμέσως στο μυαλό μου για μελλοντική χρήση. Συνέχισα να τον κοιτάζω. Έφερε τα δάχτυλα στο στόμα του, γλύφοντας τα χύσια και ρουφώντας το δείκτη του σα να έγλυφε ψωλή. Σα να έγλυφε τη δικιά μου ψωλή, με τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου. Μετά έπιασε τον πούτσο του και μου τον κούνησε, σαν χαιρετισμό πριν εξαφανιστεί μέσα.


Έμεινα στο παράθυρο να κοιτάζω απέναντι, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά του καλοριφέρ από κάτω και το όμορφο συναίσθημα που σε τυλίγει μετά τον οργασμό, ενώ σκεφτόμουν τις δυο συνευρέσεις με το γείτονά μου κι αναρωτιόμουν πότε θα έπαιρνα την επόμενη χριστουγεννιάτικη κάρτα.


To be continued...

μια σπίθα είναι αρκετή...


...να σε κάψει ολόκληρο!

Κάλη Φέρρη - Δε Βέρυ Μπεστ

Νεο σιντι βγηκε παγανια απο την γνωστη και μη εξαιρεταια "Καλη Φερρη" η οποια μπορει να εχει αποσυρθει απο τα φωτα της δημοσιότητας, μας εχει αφησει ομως παρακαταθηκη τραγουδια διαχρονικα με προσεγμενη παραγωγη και αξεχαστες συνεργασιες. Το εν λογω EP περιεχει 4 τραγουδια τα οποια καταξιωσαν την Καλη Φερρη. Ζαμαν φου και Εξαψις σας περιμενουν για ατελειωτο λιωσιμο στο iTunes!
ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ:

1. Έξαψις
2. Ζαμάν Φου
3. Μαγεία
4. Βαβυλώνια

Η Παντελια Συμβουλευει #1


Καλησπέρα σας, είμαι η Παντελία Μακρή και από εδώ και πέρα θα είμαι η προσωπική σας σύμβουλος. Η ανταπόκριση του κόσμου υπήρξε κάτι παραπάνω από ενθουσιώδης και καθημερινά λαμβάνω αμέτρητα γράμματα από φίλους και φίλες που ζητάνε λύτρωση. Σήμερα θα ασχοληθούμε με την περίπτωση της Αλεξάνδρας από το Πικέρμι.





TO ΠΡΟΒΛΗΜΑ:


Γεια σου Παντελία!
Ήθελα να σου μιλήσω για το πρόβλημα που αντιμετωπίζω σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Διαβάζω από το μπλογκ σου καιρό τώρα όλες τις εμπειρίες που ζεις και ταυτίζομαι όλο και περισσότερο... Είμαι 13 χρονών και τον τελευταίο καιρό παρατηρώ κάποιες αλλαγές στο σώμα μου. Πέρα από τις σωματικές νιώθω και κάπως αλλοιωμένη μέσα μου. Στην τάξη είναι ένας συμμαθητής μου που όποτε περνάει, ενώ προσπαθώ να μην το κάνω, κοιτάζω ανεπαίσθητα τα οπίσθιά του. Ποτέ δεν τα έκανα εγώ αυτά πριν. Επίσης, κάθε βράδυ που με βάζει η μαμά μου για ύπνο εγώ κάτω από τις κουβέρτες τρίβομαι σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματός μου και τον σκέφτομαι. Είναι τόσο αψυχολόγητη η συμπεριφορά μου. Το αποκορύφωμα όμως ήταν που προχθές αφού έκανα την ανάγκη μου παρατήρησα αίμα στο βρακάκι μου. Φοβήθηκα να το πω στη μαμά γιατί φοβάμαι μήπως είναι κάποια αρρώστια. Πραγματικά έχω χάσει τον ύπνο μου. Γιατί μου συμβαίνουν όλα αυτά αγαπητή Παντελία? Μήπως έχεις κάποια ιδέα τι μπορεί να είναι αυτό το αίμα; Επίσης, μήπως ξέρεις με ποιον τρόπο μπορώ να δω τα απαυτά του συμμαθητή μου χωρίς να με κακολογήσει;
Φιλιά, Αλεξάνδρα

H ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ:

Αγαπητή φίλη Αλεξάνδρα,
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μου εμπιστεύτηκες το πρόβλημα σου. Ομολογώ πως παιδεύτηκα πολύ με την δικιά σου περίπτωση γιατί εδώ είναι προφανές πως έχουμε να κάνουμε με σύνδρομο διαταραγμένης σεξουαλικότητας. Περνάς μία πολύ δύσκολη φάση της ζωής σου ίσως και την πιο δύσκολη μιας και στα 13 έχεις μπει πια για τα καλά στην προεφηβεία πράγμα που σημαίνει ότι το στήθος σου αρχίζει να αναπτύσσεται, αποκτάς τριχοφυΐα στο αιδοίο και αρχίζεις να περιοδεύεις. Όπως κάθε κορίτσι της ηλικίας σου έτσι και εσύ ξινίζεις τα μούτρα σου όταν βλέπεις αυτά να συμβαίνουν. Αρχίζεις να νιώθεις άσχημη και απωθητική και για αυτό ψάχνεις την επιβεβαίωση στον συμμαθητή σου στον οποίο βλέπεις ένα πατρικό πρότυπο. Αυτό που με προβληματίζει δεόντως είναι το ότι τον κοιτάς στα οπίσθια του και όχι στο πεος του. Είναι ο συμμαθητής σου αυτό που πραγματικά θέλεις; Μήπως οι κοινωνία σε έχει σπρώξει σε μία επιτηδευμένη συμπεριφορά; Θα ήθελα να σε ρωτήσω, έχεις δοκιμάσει να κοιτάξεις ποτέ καμία συμμαθήτριά σου στα οπίσθια ή στο κουτί της; Δοκίμασε να τρίψεις λίγο το βυζάκι μίας φίλης σου καθώς παίζετε. Πρότεινέ της να παίξετε «Άντρας Και Γυναίκα» και πάρε εσύ το ρόλο του άντρα. Μικρή είσαι ακόμα δεν θα σε παρεξηγήσει. Πιστεύω ότι κάτι πολύ σεξουαλικά άρρωστο υπάρχει στο μυαλό σου. Το πρόβλημα πιθανότατα είναι ορμονικό για αυτό θα σου πρότεινα να επισκεφθείς κάποιον δερματολόγο. Όσο και να σου φαίνεται περίεργο ο δερματολόγος θα σε πιάσει σε ευαίσθητες περιοχές του σώματός σου και εσύ θα μπορείς μέσα σου να καταλάβεις πόσο σε ερεθίζει. Σε μια κλίμακα από το 1 μέχρι το 10 μετρίασε τον βαθμό ερεθισμού σου. Αν ο ερεθισμός είναι κάτω του 5 θα πρέπει να γραφτείς στο γκεινταρ. Όσο για το αίμα που ανέφερες, όντως αυτό είναι πολύ περίεργο, μάλλον κόλλησες μουνόψειρες που σου δαγκανε την κλειτορίδα. Η λύση για αυτό είναι να βάλεις κέτσαπ επάνω στο αιδοίο σου, το κέτσαπ περιέχει σερβιτόλη η οποία θα σκοτώσει τα παράσιτα που κυκλοφορούν στο παρθένο γεννητικό σου όργανο. Αν πάλι δεν δεις αποτέλεσμα κάνε 2 με 3 πλύσεις του αιδοίου σου με παρθένο (πόσο ειρωνικό είναι αυτό) ελαιόλαδο Άλτις την ημέρα, σε καμία περίπτωση μην χρησιμοποιήσεις αραβοσιτέλαιο και τα συναφή γιατί αυτά θρέφουν την τρίχα. Σε μία εβδομάδα θα δεις τις ψείρες να κινούνται και θα καταλάβεις πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα. Αν σου φανούν υπερβολικά πολλές η μόνη λύση είναι 3 φλιτζάνια του τσαγιού πετρέλαιο. Μετά από 2 ώρες θα το ξεπλύνεις και πάπαλα. Το πρόβλημα λύθηκε! Προσοχή όμως για να μην καείς. Αν κατά την διάρκεια της θεραπείας νιώσεις τσιμπήματα θα πρέπει να τη διακόψεις αμέσως γιατί υπάρχει πιθανότητα να μείνεις στείρα. Επίσης κατά την διάρκεια της εφαρμογής του πετρελαίου πρέπει να μείνεις μακριά από σπίρτα, τσιγάρα, ζίπο και αναπτήρες. Σε περίπτωση που δεν έχεις πετρέλαιο στο σπίτι μπορείς να βάλεις και μαζούτ.

Με αγάπη,
Παντελια…

H Χριστινα Γαλανη Τραγουδα Ρωμανο Reloaded



Το παλαι ποτε Λα Μουνι εληξε αδοξα και μαζι με αυτό χαθηκαν και όλα τα ποστ που ειχαμε κανει από το καλοκαιρι του 2007, σιγα σιγα όμως θα τα ξαναδημοσιευσουμε ε για να μην πανε χαμενα… τοση ωρα καθομασταν και τα γραφαμε τα παιδια! Αρχης γεννομενης απο την μουσα του (Ντε) Λα Μουνι «Η Χριστινα Γαλανη Τραγουδα Ρωμανο». Οσοι δεν το εχετε ηδη καταβασει να το κανετε τωρα, οφειλετε και εσεις να κανετε ένα δωρο στον εαυτο σας.

ΤΟ ΖΗΤΗΣΑΤΕ

ΤΟ ΨΑΞΑΤΕ ΣΤΟ ΓΚΟΥΓΚΛ

ΤΟ ΨΑΞΑΤΕ ΣΤΑ ΜΠΛΟΓΚΣ

ΤΟ ΨΑΞΑΤΕ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΑΔΙΚΟ.ΚΟΜ

ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΗΚΑΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΑΠΕΓΝΩΣΤΗΚΑΤΕ

Και τωρα το Λα Μουνι σε παγκοσμια πρωτη αναλαμβανει να δωσει λυση στο προβλημα σας. Ε ναι λοιπον, το Λα Μουνι σας προσφερει απολυτως δωρεαν και χωρις καμια δεσμευση το θρυλικο σιντι της Η Χριστινα Γαλανη Τραγουδα Ρωμανο "Αντε Γραμμη Σου"



Christina Galani - Ante Grammi Sou (International Retail)



1. Φτου Σου

2. Το Αεροπλάνακι

3. Πρώτη Μου Φορά

4. Κάνε Ότι Κάνω

5. Γιαρούμι

6. Άντε Γραμμή Σου

7. Αντιδηλητήριο

8. Αφού Αγαπώ

9. Έρωτας Είναι

10. Σεξοχώτατη (Φιλική Συμμετοχή Ρωμανός)



Ερμηνεια: Χριστινα Γαλανη, Ρωμανος


Συνθετης: Ρωμανος, Πανος Ρουμελιωτης

Στιχουργος: Ρωμανος

  • Απολαυστε υπευθυνα

Le Sapin de Noël

Την Τρίτη το βράδυ στις 9 Δεκεμβρίου έλαβε χώρα η έκθεση: Designers Reinventing Christmas Trees.Σε αυτό το great event πήραν μέρος 44 ονόματα από top designers: (Christian Lacroix, Jean-Paul Gaultier, Gucci, Sonia Rykiel, Christian Dior, Versace, Chanel μεταξύ άλλων). It was a real success! Έλαβε χώρα στο Architectural Museum of Paris. Όλα τα χρήματα απο τη δημοπρασία θα δωθούν σε παιδιά που πάσχουν απο HIV a.k.a AIDS και στις οικογένειές τους.

Check out το courtesy απο ξένα μέσα:

At the architecture museum in Paris, designers from Louis Vuitton to Jean Charles de Castelbajac unveiled alluring reinterpretations of le sapin de Noël for charity. A hands-down favorite, Gucci's tree plays on consumerism and holiday gifting by stacking boxes in a pyramid form. Also impressive: Norman Foster's red iridescent tree, which looks like a large glowing coal. Zaha Hadid's tree, meanwhile, is so coldly conceptual that it resembles a double-helixed science project instead of something you'd want to put presents under. Whether you'd actually put these concoctions next to your hearth or not, it's fun to see this holiday symbol get fresh and zany. Who would you like to see create a tricked-out tree?

A total of €101,000 was raised for the Sol En Si charity organization that helps children and families living with AIDS. The fashion journalist Marie-Christiane Marek, who started the charity auction 13 years ago, said that the money would be used to create a residence in Togo for children orphaned by the disease. But as the total started to climb, more than tripling the sum raised last year, the charity will be able to build much more than originally planned.





Gucci's Tree --- That's for Me (that's why it's First here) :P




Zaha Hadid's Christmas Tree ---> Sold for 46,000 Euros! (Top Seller) [Παρατηρήσατε φαντάζομαι έξω απο το παράθυρο τον πύργο του Άιφελ που αυτή την περίοδο είναι στολισμένος ως η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης]



Το δέντρο της εταιρείας μου a.k.a Louis Vuitton!


Jean Charles de Castelbajac's Tree λέει μτφρ : Ονειρεύομαι ένα Χριστουγεννιάτικο Δέντρο στον τοίχο. Σας θυμίζω πως JCdC μας είχει τιμήσει στο Athen's Greek Fashion designers week :)


Norman Foster's Tree (New piece--μπόρεσε και συναγωνίστηκε με όλους τους Moguls για να πουλήσει 8,500 - 11,000 !!! Amazing)


Louis Vuitton Tree a.k.a Το Δέντρο της εταιρείας μου (again) εδώ οι υφισταμένοι μου τσουγγρίζουν champagne (όχι εντάξει τους έδωσα άδεια πρώτα,μη νομίζεις)


Jean Paul Gaultier and his Christmas Tree "It's like a 60's chair!" Είπε χαρακτηριστικά


Miguel Adrover's organic tree entirely out of Wood :)




Paul Smith
's Tree









Valentino's Tree




Μία (και πάλι) διαφορετική Χριστουγεννιάτικη νότα απο εμένα, με το γνωστό,ωστόσο, και αξιολάτρευτο fashion addict style μου!
Θα επανέλθω με νεότερα της Story μου που κάνει το unveiling της little by little!

Σας φιλώ παθιασμένα κάτω απο ένα Γκι!

y#44: 24 προς 25 δεκεμβρίου

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις από μία κακή παραμονή χριστουγέννων

Εφυϊα είναι να μπορείς να πεις στοπ σε μία συζήτηση ΚΑΙ να το επιβάλλεις, όταν ξέρεις ότι η μεθυσμένη φίλη σου ομολογουμένως δεν δύναται να έχει πλήρη συναίσθηση του τι λέει.

Κατάκτηση είναι να μπορείς να μην ζητάς τίποτα, μα να μπορείς (έτσι) να ζητάς τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν πιο πολύ, χωρίς βέβαια να καταλήγεις εγωιστής.

Υπενθύμιση για την βιολογική σου ηλικία είναι ο απίστευτος ρυθμός με τον οποίον ανεβαίνουν τα θυμώνια από το -76201876 (επίπεδο πραότητας γκουρού) στο 3 (επίπεδο εκνευρισμού εκπεφρασμένο μόνο με ένα "ok, αν έτσι νομίζεις" και ένα μειλήχιο χαμόγελο

Κατάντια είναι να μην έχεις καταφέρει να αντιληφθείς (πλήρως) ότι ό,τι και να είσαι για έναν str8 φίλο, το να έρθει σε gay club δεν είναι διασκέδαση, μα αγγαρεία (την οποία παρεπί πως υποχρεούσαι να την πετύχεις? Με απλή επίκληση στο συναίσθημα τύπου είμαστε φίλοι άρα έλα σε παρακαλώ, ή απλή επίκληση στην κοινή λογική ότι μία φορά κάθε χρόνο δεν θα είναι και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί)

Συγκρότηση χαρακτήρα είναι η δύναμη να μην ξεσπάσεις, όταν είναι τόσο εύκολο/ελκυστικό/δικαιολογημένο (για σένα) να ξεσπάσεις.

Υγεία σχέσεων είναι να είσαι στην αγγλία, να σου λείπουν οι φίλοι σου στην ελλάδα, στο βαθμό που αντιλαμβάνεσαι ότι όταν γυρίσεις πάλι δεν θα περάσεις καλά.

Υπομονή είναι να μην έχεις διατυπώσει σχεδόν ποτέ κανένα πρόβλημα στους φίλους σου γιατί απλά δεν είχες κανένα πρόβλημα (αλλά εκείνοι αντίστοιχα να έχουν συνέχεια προβλήματα, άγχη, ευαισθησίες, νέα και εξελίξεις), και να διαπιστώνεις ότι τελικά το πρόβλημα που έχεις να διατυπώσεις είναι αυτή η μονομερής διαπίστευση προβλημάτων.

Πρόοδος είναι να νιώθεις (και δυστυχώς να φαίνεται) ότι έχεις ωριμάσει περισσότερο από τους φίλους σου.

Παρ'όλα αυτά, ωριμότητα είναι να μην γράφεις αυτές σου τις σκέψεις σε ένα μπλογκ, αλλά να μπορείς να τις διαχειρίζεσαι στην πραγματική ζωή και να μην αρχίσεις ούτε να πιστεύεις ότι οι άνωθι σκέψεις είναι κάτι παραπάνω από αστειότητες.

____________________

Γαμώτο, έχω πολύ δρόμο ακόμα ως εκεί. Κι όμως θα φροντίσω να το καταδιασκεδάσω ως το τέλος...(μάλλον όχι όπως σήμερα)

Deux La Mouni

Νέες ιδέες και διαθέσεις γέμισαν τα μυαλά μας τον τελευταίο καιρό όσον αφορά το La Mouni. Μετά από μια αποχή μεγάλης διάρκειας από το Blogging το La Mouni αναγεννάται από τις στάχτες του και γιορτάζει μια νέα εποχή. Αυτή του De La Mouni.

Σύντομα θα έχετε την ευκαιρία να κατεβάσετε δίσκους που θεωρούμε πραγματικά καλούς όπως και κλασσικούς (coming soon: Η Άννα Μαρία Λόγο Θέτει). Η trash θα εμπλουτιστεί και το μπλογκ θα ανανεώνεται συχνότερα. Δύσκολες στιγμές υπήρξαν στα γραφεία του La Mouni γεμάτες εντάσεις και αναστάτωση. Όμως το De La Mouni ξεχωρίζει για το ήθος του, την χαλαρή του προσέγγιση στα θέματα και φυσικά τη σοβαρότητα που είχε πάντα (και ως La Mouni).

Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω να αναφέρω το λόγο που μας έφερε στην εξέλιξη από La Mouni σε De La Mouni και αυτή είναι η Queen του blogging, Παντελία. Κάποιες δικές της διαφορές με το στυλ και την πορεία του La Mouni μας έδωσαν την ιδέα της αναγέννησής του με σκοπό να μπορούμε να έχουμε στο δυναμικό μας ένα τέτοιο βαρύ πυροβολικό. Η παρουσία της Παντελίας όμως στο μπλογκ είναι παραπάνω από σημαντική.

Εγκαινιάζουμε μια νέα στήλη, με τίτλο "Η Παντελία Συμβουλεύει", στην οποία η ίδια θα παίρνει mails που της στέλνετε εσείς και θα απαντάει σύμφωνα με τις απόψεις και γνώσεις της. Προσωπικά είμαι πολύ ενθουσιασμένος με την ιδέα και δεν μπορώ να περιμένω για να δω το πρώτο γράμμα που θα δημοσιεύσει!

Το La Mouni επέστρεψε πιο δυναμικά.
Είναι το δυνατό πια, De La Mouni!

Η Παντελια Συμβουλευει - Νεα Στηλη



Φίλες και φιλές,

Όταν πριν από περίπου ένα χρόνο μου έγινε πρόταση να γίνω συντάκτρια και να αρθρογραφώ στο μπλογκ ονόματι Λα Μουνί αρνήθηκα κατηγορηματικά, περιγράφοντας τις θέσεις μου σχετικά με το επίπεδο που απαιτώ να έχει ένα μπλογκ πριχού μπει το όνομα Παντελία μέσα. Η ποιότητα είναι από τα πρώτα πράγματα που διδάχτηκα μέσα από την παδεία και το κοινωνικό μου μπαγκράου.

Σήμερα λοιπόν με το ένα πόδι στο 2009 δηλώνω ότι το Λα Μουνί δεν με εκπροσωπεί σαν άτομο και επιστήμονα. Δεν συνάδει με το καθιερωμένο επίπεδο που ο μέσος αναγνώστης μου περιμένει από μένα. Φτηνές σκευωρίες και πολιτικές νύξεις με έκαναν να αμφισβητώ την επαγγελματική στέγη του μπλογκ τόσο σαν άνθρωπος όσο και σαν κοινωνικο-πολιτική περσόνα, φοβούμενη πως θα υπήρχε αμφισβήτηση από υποστηριχτές και φίλους για τις πεποιθήσεις μου. Αυτός ήταν και ο λόγος που τελικά αρνήθηκα την αποκλειστική συνέντευξη που είχα υποσχεθεί στο ιστολόγιο. Για αυτό και αποφάσισα να συμμετάσχω στο νέο μπλογκ ονόματι Ντε Λα Μουνι. Απέχοντας παρασάγγας από τον προκάτοχο του, διαθέτει πλέον ότι χρειάζομαι για να συντάκτρια, δηλαδή επίπεδο – ήθος – αξιοπρέπεια, άξιες που με διακατέχουν βαθύτατα. Το ιστολογιο αυτο διέπεται από υψηλή αίσθηση σοβαρότητας και σεμνής αισθητικής.

Ο ρόλος μου στο νέο αυτό μπλογκ είναι ύψιστης σημασίας αφού εγκαινιάζω την νέα στήλη «Η Παντελία Συμβουλεύει». Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν μπορούσα λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Πλέον ήρθε όμως η ώρα να ανταποκριθώ στα καθήκοντα μου. Στα πολλά χρονιά πορείας μου ως μπλογκερ έχω λάβει αμέτρητα μειλ από άτομα που απελπισμένα χρειάζονται μια συμβουλή, μια βοήθεια από κάποιον ειδήμονα, έναν ώμο να στηριχτούν και να κλάψουν. Δεν μπορούσα όμως να τους δώσω την πολύτιμη συμβουλή μου που θα τους έβγαζε από τον Γολγοθά που περνούσαν γιατί είχα και εγώ τα γυναικολογικά μου. Μη νομίζετε, ακόμα και εγώ, η Παντελία, έχω τα προβλήματά μου όπως όλοι εσείς. Κι εγώ έχω χωρίσει, κι εγώ έχω κλάψει, κι εγώ έχω περίοδο.

Τώρα πια μπορώ όμως και για αυτό είμαι δω αγαπητή φίλη του Ντε Λα Μουνι, για να σε βοηθήσω όσο δεν μπορεί να σε βοηθήσει η μανά σου, η κολλητή σου, η αδελφή σου. Στείλε μου το πρόβλημα σου σχετικά με τα αισθηματικά σου, τα οικογενειακά σου, τα σεξουαλικά σου, τα γυναικολογικά σου. Θα σου απαντήσω όσο πιο σύντομα μπορώ με απολυτό σεβασμό και προσήλωση στο πρόβλημα σου. Θα λάβεις μια απολυτά αντικειμενική και ώριμη γνωμάτευση η οποία θα βασίζεται πάνω σε γνώσεις ετών βαθειά χαραγμένες στο μυαλό μου. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι δίπλα σου σε κάθε στιγμή για αυτό σύντομα σκάφτομαι να λανσάρω και χοτλαιν «Μίλα ζωντανά με την Παντελία» για άμεση βοήθεια ανά πασά στιγμή. Η απόψεις μου θα είναι 100% μέσα από την ψυχή μου εξεφραζόμενη από καλές, αγνές προθέσεις.

Δεν είμαι κορίτσι, ούτε ακόμα γυναίκα. Γι αυτό το λόγο βρίσκω την υπόστασή μου άκρως ενδιαφέρουσα για τα γαμησιάτικα ολονών σας. Μαζί θα ερευνήσουμε σε βάθος κάθε τι που σας προβληματίζει, κάθε κρυφή σας επιθυμία, κάθε απορία σας, βοηθούμενοι πάντα από τις κοσμο-ιστορικές μου γνώσεις.

Γι’αυτό αδέρφια μου, μην αργείτε. Στείλτε μου στην διευθηνση: pantelia14@yahoo.gr και πολύ σύντομα θα δείτε το γράμμα σας δημοσιευμένο στο αξιοσέβαστο Ντε Λα Μουνί συνοδευόμενο από μια διαπιστευμένη γνωμάτευση, μα περισσότερο συμβουλή, από μια φίλη που αγαπάει τη ζωή. Αγαπάει εσάς.

Η δική σας,

Παντελία

Μην αργείς! pantelia14@yahoo.gr