Μ'όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα (που μ'έχουν για κάποιο λόγο επηρεάσει ελάχιστα πρέπει να πω, σαν να μιλούν για κάποια άγνωστη ξένη χώρα -ίσως γιατί δεν έχω ζήσει την γενικότερη σαπίλα των τελευταίων μηνών από πρώτο χέρι και άρα δεν καταλαβαίνω και τους πραγματικούς λόγους τηε εξέγερσης-) τούτο εδώ το post είναι μια χοντροειδέστατη (και ίσως απρεπέστατη) ειρωνία.της τύχης.μου.
Μόλις μπήκα στο δωμάτιο μου.
Αλλά ας κάνω ένα rewind. <<
>
Μετά το matrix αποφασίζω σιγά σιγά να την κάνω προς το κρεββατάκι μου, καθότι έχουμε barry buzan αύριο στις 11 και δεν λέει να είμαστε πάλι αργοπορημένοι ή ημιζόμπι από το πολύ χασμουρητό.
Αλλά (και όπως θα έλεγες για ένα παχύσαρκο, αυτό το αλλά πρόκειται για ένα BIG BUT) εκεί που είμαι έτοιμος να πέσω στην αγκαλιά του μόνου άνδρα που με έχει αγκαλιάσει το τελευταίο δενξερωποσογιατιαμαπωθαμιζεριασω-μηνο, δλδ του Μορφέα, χτυπαέι το fire alarm.
Ωραία ως εδώ, το έχουμε ξαναζήσει το σενάριο, λες ωραία, κανά τεστ θα είναι (παρότι τεστ δεν γίνονται στις 3μιση am) αλλά και τεστ να μην είναι βάζω γρήγορα τα απολύτως απαραίτητα στην τσάντα και κινώ προς την πόρτα.
την ανοίγω.
κοιτάω δεξιά, κανείς.
κάνω να κοιτάξω αριστερά και τι βλέπω?
(απαραίτητη παρένθεση. στο νούμερο 6 του ορόφου μου που είναι η ακριβώς διπλανή μου πόρτα στα αρίστερα, μέχρι τώρα νόμιζα ότι κατοικούσε το nickname που έδωσε ο οδυσσέας στον πολύφημο. δεν είχα δει ποτέ κίνηση, δεν είχα ακούσει ποτέ θόρυβο και κυριώς ό,τι leaflet μας είχε δώσει κατά καιρούς η εστία, τα έβλεπα να μένουν ανέπαφα ριγμένα μισά μέσα μισά έξω κάτω από την πόρτα.)
φαντάσου τη στιγμή σαν εκείνες σε μία κλασσική αμερικανιά, όπου ο πρωταγωνιστής -βάλε αργή κίνηση- ξαφνικά βλέπει κάτι τόσο gorgeous που το λιγότερο κάθεται σαν χάνος και κοιτάει ή στην χειρότερη ανοίγει την αφεντομουτσουνάρα του και η κάτω σιαγόνα ακολουθεί την σημερινή πορεία της οικονομίας...
ξανθός, ψηλός, με ωραίο σώμα, με sexy μποξεράκι, να χαμογελάει απορημένος για το τι συμβαίνει. κάνουμε το απαραίτητο chit chat (ξέρεις τι συμβαίνει, όχι, εσύ?, όχι, στ' αλήθεια μένεις εδώ, δεν σε έχω δει? ούτε κι εγώ εσένα), μου ξαναχαμογελάει και ξαναμπαίνει στο δωμάτιο του προφανώς για να πάρει πράγματα.
εγώ κύριος ξεροκαταπίνω και συνεχίζω να βαδίζω προς τα σκαλιά υπό τους ήχους αυτού του πολύ διαπεραστικου και ιδαιτέρως ενοχλητικού fire alarm βεβαιώς βεβαίως.
....
....
τα υπόλοιπα δεν έχουν σημασία. φωτιά δεν υπήρχε, κάποιο πρωτοετάκι undergraduate έσπασε κάτι και μετά από κανά 40λεπτο στο κρύο (να και πρέπει να πω ότι κάποιοι από μάς πη΄γαμα και χαζέψαμε το δέντρο στην trafalgar square) μας άφησαν να ξαναμπούμε μέσα.
τον ξανθό του 6 δεν τον ξαναείδα. στοπ.
μου είπαν οτι κάνει PHD (έξυπνος? τικ!) στοπ.
ξέροντας ότι μου άρεσε, μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα ότι είναι str8. στοπ.
γαμώ το κριτήριο μου. στοπ.
φωτιά (στα μπατζάκια μου). στοπ και over.