έξω φυσάει ακατάπαυστο.. ξύπνησα επειδή φοβήθηκα ότι ο αέρας θα μου πάρει τα ρούχα και είχα δίκιο... ένα πουκάμισο ανέμιζε σαν σημαία έτοιμο να πετάξει μακριά!!! ξαναμπήκα μέσα, έκλεισα παράθυρα, παντζούρια.. όλα τα έκλεισα και όμως ακούγεται να λυσσομανά έξω. θα τα σηκώσει όλα και θα τα πάρει, όλα εκτός από τη κακή μου τύχη!!! τεσπα! θυμήθηκα κάτι... όταν το σπίτι είναι βρώμικο και θέλει καθάρισμα , μπορείς να πεις "θα σηκωθεί το σπίτι να φύγει", επειδή είναι βρώμικο, καταλαβαίνεις...
έπεσα ξανά στο κρεβάτι μου, τυλίχθηκα με σεντονάκι και πάπλωμα (ααααααααααα φυσά πολύ δυνατά, δε μπορώ να κοιμηθώ) και μου ήρθαν στο μυαλό αναμνήσεις από κάμπινγκ.. τι ωραία!!! έχω χρόνια να πάω. λέμε με κάτι φίλους να πάμε το καλοκαίρι, να γυρνάμε από παραλία σε παραλία. ωραία θα είναι :D
και όπως έλεγα ξάπλωσα, τυλίχθηκα.... και νιώθω τόσο μόνος, πόσο θα ήθελα μια αγκαλιά. μια ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί στο μάγουλο και τη φωνή του στο αυτί μου... "είμαι εδώ, κοιμήσου"!!! το σώμα του κολλημένο στο δικό μου. κάθε ανάσα του, ο χτύπος της καρδιάς του... και τρίβει τα ποδαράκια του στα δικά μου για να ζεσταθούν!!!