Κάποιες σκόρπιες σκέψεις από μία κακή παραμονή χριστουγέννων
Εφυϊα είναι να μπορείς να πεις στοπ σε μία συζήτηση ΚΑΙ να το επιβάλλεις, όταν ξέρεις ότι η μεθυσμένη φίλη σου ομολογουμένως δεν δύναται να έχει πλήρη συναίσθηση του τι λέει.
Κατάκτηση είναι να μπορείς να μην ζητάς τίποτα, μα να μπορείς (έτσι) να ζητάς τα πράγματα που σε ενδιαφέρουν πιο πολύ, χωρίς βέβαια να καταλήγεις εγωιστής.
Υπενθύμιση για την βιολογική σου ηλικία είναι ο απίστευτος ρυθμός με τον οποίον ανεβαίνουν τα θυμώνια από το -76201876 (επίπεδο πραότητας γκουρού) στο 3 (επίπεδο εκνευρισμού εκπεφρασμένο μόνο με ένα "ok, αν έτσι νομίζεις" και ένα μειλήχιο χαμόγελο
Κατάντια είναι να μην έχεις καταφέρει να αντιληφθείς (πλήρως) ότι ό,τι και να είσαι για έναν str8 φίλο, το να έρθει σε gay club δεν είναι διασκέδαση, μα αγγαρεία (την οποία παρεπί πως υποχρεούσαι να την πετύχεις? Με απλή επίκληση στο συναίσθημα τύπου είμαστε φίλοι άρα έλα σε παρακαλώ, ή απλή επίκληση στην κοινή λογική ότι μία φορά κάθε χρόνο δεν θα είναι και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί)
Συγκρότηση χαρακτήρα είναι η δύναμη να μην ξεσπάσεις, όταν είναι τόσο εύκολο/ελκυστικό/δικαιολογημένο (για σένα) να ξεσπάσεις.
Υγεία σχέσεων είναι να είσαι στην αγγλία, να σου λείπουν οι φίλοι σου στην ελλάδα, στο βαθμό που αντιλαμβάνεσαι ότι όταν γυρίσεις πάλι δεν θα περάσεις καλά.
Υπομονή είναι να μην έχεις διατυπώσει σχεδόν ποτέ κανένα πρόβλημα στους φίλους σου γιατί απλά δεν είχες κανένα πρόβλημα (αλλά εκείνοι αντίστοιχα να έχουν συνέχεια προβλήματα, άγχη, ευαισθησίες, νέα και εξελίξεις), και να διαπιστώνεις ότι τελικά το πρόβλημα που έχεις να διατυπώσεις είναι αυτή η μονομερής διαπίστευση προβλημάτων.
Πρόοδος είναι να νιώθεις (και δυστυχώς να φαίνεται) ότι έχεις ωριμάσει περισσότερο από τους φίλους σου.
Παρ'όλα αυτά, ωριμότητα είναι να μην γράφεις αυτές σου τις σκέψεις σε ένα μπλογκ, αλλά να μπορείς να τις διαχειρίζεσαι στην πραγματική ζωή και να μην αρχίσεις ούτε να πιστεύεις ότι οι άνωθι σκέψεις είναι κάτι παραπάνω από αστειότητες.
____________________
Γαμώτο, έχω πολύ δρόμο ακόμα ως εκεί. Κι όμως θα φροντίσω να το καταδιασκεδάσω ως το τέλος...(μάλλον όχι όπως σήμερα)