Soundtrack suggested by One Big DJ.
Στα 22 του χρόνια ο Ν, δεν διέφερε ιδιαίτερα από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Ζούσε με τους γονείς του, είχε ολοκληρώσει σχεδόν τις σπουδές του και σε μερικούς μήνες θα υπηρετούσε τη θητεία του. Η μόνη λεπτομέρεια που τον διαφοροποιούσε από έναν συνηθισμένο εικοσιδυάχρονο ήταν ο σεξουαλικός του προσανατολισμός. Gay, ομοφυλόφιλος, αδερφή, δεν στεκόταν στις ταμπέλες. Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε από πολύ μικρός. Δεν μπήκε ποτέ σε διλήμματα του τύπου «Άντρες ή Γυναίκες». Οι άντρες ήταν ξεκάθαρα το αντικείμενο του πόθου του και δεν είχε τύψεις γι αυτό. Παρ’ όλα αυτά όμως διατηρούσε ένα straight προφίλ για τους γονείς και τους περισσότερους φίλους του. Φοβόταν να ανοιχτεί γιατί δεν μπορούσε να προβλέψει τις αντιδράσεις τους. Βέβαια είχε και έναν-δύο gay φίλους με τους οποίους έβγαινε και διασκέδαζε στα Αθηναϊκά gay bars όπου είχε κατά καιρούς κάνει ερωτικές γνωριμίες και σχέσεις της μιας βραδιάς , άντε και της μιας εβδομάδας.
Μέχρι να παρουσιαστεί στο στρατό, ο Ν εργαζόταν ως κλητήρας στην ίδια εταιρία με τον πατέρα του. «Για να μην κοπροσκυλιάζεις», είχε πει χαρακτηριστικά ο πατέρας του και ο Ν το δέχτηκε καθώς έτσι έβγαζε κι ένα καλό χαρτζιλίκι. Έτσι πατέρας και γιος έφευγαν μαζί κάθε πρωί και μαζί επέστρεφαν το απόγευμα στο σπίτι.
Εκείνο το απόγευμα του φθινοπώρου τίποτα δεν έδειχνε να είναι διαφορετικό. Ο Ν και ο πατέρας του γύρισαν από τη δουλειά και έκατσαν στο τραπέζι να φάνε μαζί με την μητέρα που τους περίμενε κάθε μέρα. Στην διάρκεια του φαγητού ο Ν πρόσεξε ότι κανείς δεν μιλούσε αλλά δεν έδωσε σημασία. Τελειώνοντας το πιάτο του σηκώθηκε για να πάει στο δωμάτιό του. Ο πατέρας του τον σταμάτησε.
- Κάθισε λίγο σε παρακαλώ πολύ.
- Γιατί;
- Θέλω να μιλήσουμε
Το σοβαρό ύφος του πατέρα του και ένας βαθύς αναστεναγμός από την πλευρά της μητέρας του έκαναν τον Ν να καταλάβει ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε. Ξανακάθισε προσπαθώντας να καταλάβει.
Ο πατέρας του πήρε το λόγο:
- Ξέρεις εδώ και λίγο καιρό, εγώ και η μητέρα σου ανησυχούμε για σένα. Από τότε που άρχισες να βγάζεις δικά σου χρήματα ξενυχτάς πολύ συχνά όχι μόνο τα Σάββατα, όπως όλος ο κόσμος αλλά και τις καθημερινές. Επίσης άρχισες να κοιμάσαι σε φίλους σου και να εξαφανίζεσαι για ολόκληρο σαββατοκύριακο χωρίς να ξέρουμε που είσαι και με ποιους. Τηλεφωνούν και σε ζητάνε διάφοροι άγνωστοι. Πραγματικά κι εγώ και η μητέρα σου δεν ξέρουμε τι να υποθέσουμε.
Ο Ν προσπάθησε να είναι ψύχραιμος
- Δεν υπάρχει κάτι για να υποθέσεις πατέρα, είπε παίρνοντας επιθετική στάση. Όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου βγαίνω, διασκεδάζω και από τη στιγμή που βγάζω τα δικά μου χρήματα νομίζω πως έχω το δικαίωμα να τα ξοδεύω όπου και όπως θέλω. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι σε λίγους μήνες θα πάω φαντάρος οπότε όλα αυτά θα κοπούνε. Δεν έχω το δικαίωμα να διασκεδάσω κι εγώ λίγο; Όσο για τους άγνωστους που λες ότι τηλεφωνούν δεν είναι τίποτα περισσότερο από φίλοι. Ε, δεν γίνεται να ξέρετε κι όλους τους φίλους μου.
Ο πατέρας του Ν εξακολουθούσε να είναι ψύχραιμος. Σηκώθηκε, πήγε μέχρι το δωμάτιο και επέστρεψε κρατώντας μια κασέτα κι ένα λευκό φάκελο. Ο Ν δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι όλα αυτά. Ο πατέρας του ξανακάθισε στο τραπέζι και συνέχισε
- Καταλαβαίνω αυτά που λες, αλλά πρέπει να μας καταλάβεις κι εμάς. Φοβόμαστε μην έχεις μπλέξει με τίποτα παλιοπαρέες και ναρκωτικά. Γι αυτό …
- Τι είναι αυτά που λες ρε πατέρα; Τον διέκοψε ο Ν. Την έχουμε ξανακάνει αυτή τη συζήτηση και σου είχα πει πως αν ήθελα να πάρω ναρκωτικά μπορούσα άνετα να τα βρω και στο σχολείο που ΕΣΕΙΣ με στέλνατε. Τώρα σας έπιασε η ανησυχία;
- Άφησέ με να ολοκληρώσω, είπε πάλι ήρεμα ο πατέρας του. Επειδή λοιπόν όπως σου είπα ανησυχούσαμε αποφασίσαμε με την μητέρα σου να αναθέσουμε σε έναν ιδιωτικό ντετέκτιβ να παρακολουθήσει για λίγο καιρό τις κινήσεις σου.
Αυτή η τελευταία φράση του πατέρα του, έκανε τον Ν να νιώσει ένα δυνατό σφίξιμο στο στομάχι. Για λίγα δευτερόλεπτα στο τραπέζι επικράτησε σιωπή.
O N δεν ήξερε αν έπρεπε να θυμώσει ή να το βάλει στα πόδια
- Μα … πως το κάνατε αυτό … δεν είχατε το δικαίωμα … ήταν το μόνο που μπόρεσε να ξεστομίσει. Το μυαλό του άρχισε να γυρίζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προσπαθώντας να προετοιμαστεί για την συνέχεια. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί. Ο πατέρας του χωρίς να μιλάει έβαλε την κασέτα που είχε φέρει από το δωμάτιο στο κασετόφωνο που υπήρχε πάνω στο τραπέζι. Πάτησε το play
Μια τηλεφωνική συνομιλία άρχισε να ακούγεται. Οι φωνές των δύο ομιλητών του ήταν πολύ γνωστές. Η μία ήταν η δική του και η άλλη ενός γκόμενου που είχε για καμιά δεκαπενταριά μέρες.
….
- Μου λείπεις
- Κι εμένα
- Πότε θα σε δω;
- Αύριο μάλλον. Σήμερα λέω να το παίξω καλό παιδί και να κάτσω σπίτι για να μη δώσω αφορμές.
- Αχ πως θα αντέξω μακριά σου μια ολόκληρη μέρα μωράκι μου;
- Όπως θα την αντέξω κι εγώ. Αύριο όμως θέλω να με κρατάς όλη νύχτα στην αγκαλιά σου
- Σ’ αγαπώ
- Κι εγώ
….
Ο Ν είχε μείνει αποσβολωμένος κοιτάζοντας το κασετόφωνο. Ο πατέρας του έσπρωξε τον φάκελο προς το μέρος του. Ο Ν τον έπιασε αλλά φοβόταν να τον ανοίξει. Δειλά έβαλε μέσα το χέρι του και τράβηξε έξω το περιεχόμενο. Ένα κομμάτι χαρτί και μερικές φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες ήταν τραβηγμένες έξω από δυο διαφορετικά gay bars όπου τον απεικόνιζαν σε στιγμές μέθης και κεφιού με διάφορους άλλους θαμώνες. Το χαρτί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ερωτικό γράμμα που του είχε στείλει ένας γκόμενος πριν μερικούς μήνες και το είχε καλά κρυμμένο στο συρτάρι της βιβλιοθήκης του.
Ο Ν έμεινε με σκυμμένο το κεφάλι πάνω από τις φωτογραφίες. Στο κασετόφωνο η γλυκανάλατη συνομιλία με τον γκόμενο συνεχιζόταν. Η μητέρα του, αμέτοχη ως τότε άρχισε να κλαίει με αναφιλητά. Ο Ν δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει. Τι να πει; Τι να κάνει; Ήθελε να ανοίξει η γη να τον καταπιεί. Ένοιωθε θυμό και ντροπή. Θυμό γιατί κάποιος του είχε παραβιάσει την προσωπική ζωή και ντροπή απέναντι στους γονείς του.
Όταν η κασέτα με την συνομιλία σταμάτησε, το μόνο που ακουγόταν ήταν τα αναφιλητά της μητέρας του. Για λίγο έμειναν όλοι σιωπηλοί. Τον λόγο πήρε για μια ακόμα φορά ο πατέρας του, μόνο που αυτή τη φορά ο τόνος της φωνής του δεν ήταν και τόσο ήρεμος.
- Μήπως μπορείς να μας δώσεις μια εξήγηση για όλα αυτά;
Ο Ν δεν το σκέφτηκε και πολύ. Τα στοιχεία που του παρουσίασαν ήταν αδιάσειστα. Δεν μπορούσε να το αρνηθεί. Έτσι με όση ψυχραιμία διέθετε απάντησε
- Δεν έχει μείνει κάτι για να εξηγήσω. Νομίζω ότι καταλαβαίνετε. Ναι είναι αληθινή και η συνομιλία και οι φωτογραφίες και το γράμμα. Εγώ δεν είχα σκοπό να το μάθετε ποτέ αλλά βάλατε μόνοι σας τα χέρια σας και βγάλατε τα μάτια σας. Ο ντετέκτιβ σας έκανε πολύ καλή δουλειά!
Αυτό το τελευταίο το είπε με μια δόση ειρωνείας προσπαθώντας να μεταθέσει την ενοχή στους γονείς του. Χωρίς αποτέλεσμα βέβαια.
- Δηλαδή, είπε η μητέρα του αυτή τη φορά, θες να μας πεις ότι πας με άντρες;
- Δηλαδή μετά από αυτή τη συνομιλία και αυτό το γράμμα εσύ θεωρείς ότι μπορώ να ισχυριστώ το αντίθετο; Της απάντησε θυμωμένα.
Είχε πάρει πλέον απόφαση να τα παίξει όλα για όλα κι όπου τον βγάλει. Η μητέρα του ξανάρχισε να κλαίει. Ο πατέρας του προσπαθούσε να είναι ήρεμος
- Κοίταξε παιδί μου. Είσαι μικρός ακόμα και ίσως από περιέργεια ψάχνεις να δοκιμάσεις νέα πράγματα. Να πειραματιστείς
- Κάνεις λάθος πατέρα. Δεν ψάχνω ούτε ψάχνομαι. Ξέρω πολύ καλά τι θέλω και δεν έχω σκοπό να το αλλάξω
- Πως μπορείς να το λες αυτό. Είσαι μικρός, μπορεί όλο αυτό να είναι απλά μια στραβοτιμονιά. Εγώ νομίζω ότι πρέπει να πας να δεις έναν ειδικό. Έναν γιατρό, έναν ψυχολόγο.
- Πατέρα, εσένα τουλάχιστον σε θεωρούσα ανοιχτόμυαλο άνθρωπο. Έχεις γυρίσει όλο τον κόσμο. Τι νομίζεις ότι έχω; Γρίπη; Κι ότι θα πάρω ένα χάπι και θα γίνω καλά;
- Αυτό που νομίζω είναι ότι είσαι πολύ μικρός για να είσαι σε θέση να ξέρεις τι είναι καλό για σένα και τι όχι
- Μικρός, μικρός, μικρός σας βαρέθηκα πια! Φώναξε αγανακτισμένος και σηκώθηκε από το τραπέζι. Μάθετε λοιπόν ότι αυτός είμαι κι αν σας αρέσει. Αν δεν σας αρέσει να μου το πείτε να σηκωθώ να φύγω και να πάω να ζήσω την ζωή μου όπως θέλω εγώ. Σας είπα. Μόνοι σας βάλατε τον ντετέκτιβ και βγάλατε τα μάτια σας. Αποδεχτείτε λοιπόν το αποτέλεσμα των πράξεών σας. Εγώ δεν έχω σκοπό να αλλάξω για τίποτα και για κανέναν
Με μια γρήγορη κίνηση ο Ν τους προσπέρασε βγήκε από την κουζίνα και κλειδώθηκε στο δωμάτιό του. Με χέρια που έτρεμαν, άναψε ένα τσιγάρο και κάθισε σιωπηλός στο κρεβάτι του με τεντωμένα όμως αυτιά για να ακούει τι γίνεται απ έξω.
Είχε πια νυχτώσει και στο σπίτι επικρατούσε ησυχία. Ο Ν εξακολουθούσε να είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του και δεν είχε σκοπό να βγει. Κατά διαστήματα άκουγε ομιλίες από το δωμάτιο των γονιών του αλλά όσο κι αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να ακούσει καθαρά τι έλεγαν. Λίγο αργότερα άκουσε ένα ελαφρύ χτύπημα στη πόρτα του δωματίου του
- Ποιος είναι;
- Μπορώ να σου πω λίγο; είπε ο πατέρας του πίσω από την κλειστή πόρτα
- Τι να μου πεις πάλι; Ότι είμαι μικρός; Απάντησε ο Ν χωρίς καν να σηκωθεί από το κρεβάτι του
- Θέλω να κάνουμε μια ήρεμη κουβέντα σαν άντρες απάντησε ο πατέρας του.
Η φράση αυτή του φάνηκε αστεία του Ν. «Σαν άντρες» … σηκώθηκε και ξεκλείδωσε την πόρτα. Ο πατέρας του μπήκε στο δωμάτιο. Το ντουμάνι από τον καπνό δεν τον απασχόλησε καθόλου. Σε άλλη περίπτωση θα είχε γίνει χαμός για το τσιγάρο. Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Ο πατέρας του έκατσε στο κάτω μέρος του κρεβατιού απέναντί του. Ο Ν δεν σήκωσε τα μάτια να τον κοιτάξει
- Θέλω να πας σε έναν γιατρό, είπε ήρεμα ο πατέρας του
- Άντε πάλι … απάντησε ο Ν, αφού τα είπαμε ρε πατέρα, δεν είμαι άρρωστος δεν μπορείς να το καταλάβεις;
- Πες με οπισθοδρομικό, στενοκέφαλο αλλά δεν μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό. Πρέπει να υπάρχει μια αιτία γι’ αυτό που σου συμβαίνει
- Και ποιος σου είπε ότι με νοιάζει ποια είναι η αιτία; Και στην τελική σε νοιάζει τι είναι καλό για σένα ή τι είναι καλό για μένα;
- Γονείς είμαστε και νοιαζόμαστε για το καλό το δικό σου. Δεν μπορούμε να σε αφήσουμε να καταστραφείς και να γίνεις δυστυχισμένος.
- Δυστυχισμένος θα είμαι αν προσπαθήσεις να με αλλάξεις. Έχεις ιδέα πατέρα τι εφηβεία πέρασα έχοντας ανακαλύψει ότι δεν είμαι όπως όλοι οι άλλοι φίλοι μου; Πόσο δύσκολο ήταν να αποδεχτώ εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου; Πόσο προσπάθησα να το κρύψω για να μην γίνω ο περίγελος του σχολείου η της παρέας; Και τώρα που έχω φτάσει σε ένα σημείο να νιώθω καλά με αυτό που είμαι και να το χειρίζομαι έρχεσαι εσύ και μου ζητάς να το αλλάξω; Γιατί;
- Μόνος σου το είπες. Για να μην γίνεις περίγελος. Για να μην δώσεις σε κανέναν το δικαίωμα να σε κοροϊδέψει. Κάνε μια προσπάθεια. Κάντο για μας. Σκέψου το. Μια επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο. Μόνο αυτό σου ζητάμε… και λέγοντας αυτά ο πατέρας του Ν σηκώθηκε και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Κοντοστάθηκε για λίγο και πρόσθεσε
- Και άνοιξε λίγο το παράθυρο να ξεντουμανιάσει … δεν κάνει να κοιμηθείς με όλον αυτό τον καπνό εδώ μέσα!
Τις επόμενες δυο μέρες το κλίμα στην οικογένεια ήταν βαρύ. Ο Ν και ο πατέρας του πηγαινοέρχονταν στη δουλειά μαζί χωρίς όμως να ανταλλάσσουν ούτε κουβέντα. Η μητέρα του με μια μόνιμη μελαγχολία και δακρυσμένα μάτια του ράγιζαν την καρδιά κάθε φορά που την έβλεπε. Δεν μπορούσε να το αντέξει, ούτε και να βλέπει τους γονείς του σε αυτή την κατάσταση. Βέβαια μέσα στην «ατυχία» του ήξερε ότι ήταν και τυχερός που δεν τον είχαν πετάξει στο δρόμο όπως είχε ακούσει από παρόμοιες ιστορίες άλλων gay.
Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό ο Ν πήγε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Οι γονείς του κάθονταν στο τραπέζι. Είπε μια μασημένη «καλημέρα» κι άρχισε να φτιάχνει τον καφέ.
- Σκέφτηκες καθόλου αυτά που είπαμε; ρώτησε ο πατέρας του
- Εννοείς τον ψυχολόγο; Απάντησε ο Ν χωρίς να πάρει τα μάτια του από τον καφέ
- Ναι
- Το σκέφτηκα
- Και τι αποφάσισες;
Ο Ν πήρε τον έτοιμο πλέον καφέ και έκατσε μαζί τους στο τραπέζι.
- Όπως σας ξαναείπα, το θεωρώ χαμένο κόπο. Αν όμως κάτι τέτοιο σας κάνει εσάς να νιώσετε καλύτερα και να το πάρετε απόφαση τότε θα πάω. Αλλά υπό όρους.
- Τι όρους ; ρώτησε ο πατέρας του εκνευρισμένος
- Κατ’ αρχήν η επιλογή του γιατρού θα είναι δική σας. Θα αποφασίσετε σε ποιον γιατρό θέλετε να πάω, θα κλείσετε το ραντεβού και εγώ θα πάω. Ότι πει ο γιατρός θα γίνει αποδεκτό από όλους μας. Σε καμία περίπτωση αν αυτά που θα πει ο γιατρός δεν σας βρίσκουν σύμφωνους δεν πρόκειται να πάω μετά σε άλλον. Γι αυτό να βρείτε κάποιον που εμπιστεύεστε γιατί δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία. Συμφωνείτε;
Οι δύο γονείς κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Αφού συνεννοήθηκαν με τα μάτια ο πατέρας του συμφώνησε με τους όρους του Ν
Πράγματι ο Ν τα είχε σκεφτεί τα πράγματα. Ήξερε του δικούς του και ήταν σίγουρος ότι θα τον έστελναν στον καλύτερο ψυχολόγο που υπήρχε. Πράγμα που σήμαινε ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο ψυχολόγος να του πει ότι έπρεπε να αλλάξει. Διάολε αυτοί ξέρουν από πρώτο χέρι ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι γρίπη! Επί τη ευκαιρία κιόλας θα συμβουλευόταν τον ψυχολόγο για το πώς να χειριστεί την κατάσταση με τους γονείς του μιας κι εκείνος θα είχε αντιμετωπίσει κι άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Έτσι τα είχε στο μυαλό του και υπό αυτές τις συνθήκες δέχτηκε.
Πράγματι μερικές μέρες αργότερα ο πατέρας του Ν του έδωσε ένα χαρτί με το όνομα, την διεύθυνση και την ημερομηνία και ώρα του ραντεβού. Όπως το είχε προβλέψει. Το ραντεβού ήταν με τον καλύτερο ψυχολόγο / σεξολόγο της Αθήνας. Και την σωστή μέρα και ώρα ο Ν βρισκόταν στο σαλόνι αναμονής του γιατρού.
Όση ώρα περίμενε ήταν αναστατωμένος. «Κι αν μου πει ότι πρέπει να κάνω θεραπεία;» , «Κι αν θέλει να βγάλει φράγκα και με πλακώσει στις συνεδρίες;», «κι αν είναι παλαιών αρχών και μου αρχίσει ότι αυτά είναι ανωμαλίες;». Το άγχος του αυξανόταν όσο η ώρα περνούσε. Κάποια στιγμή η γραμματέας του είπε να περάσει. Ο Ν πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε στο γραφείο του γιατρού.
Ευτυχώς ο γιατρός ήταν νέος. Γύρω στα 40 τον έκανε. Του χαμογέλασε και του ζήτησε να καθίσει σε έναν καναπέ απέναντι από το γραφείο του.
- Λοιπόν, άρχισε ο γιατρός, για πες μου Ν ποιο είναι το πρόβλημα;
- Είμαι ομοφυλόφιλος.
- Και αυτό το θεωρείς πρόβλημα; Ρώτησε αινιγματικά ο γιατρός
- Όχι αλλά μόλις το ανακάλυψαν οι γονείς μου.
- Χμμμ … αυτό είναι πρόβλημα! Απάντησε ο γιατρός χαρίζοντας στον Ν ένα πλατύ χαμόγελο.
Αυτό ήταν. Όλο το άγχος του Ν έφυγε μονομιάς. Συνεχίζοντας να μιλάει με το γιατρό λυνόταν όλο και περισσότερο. Φυσικά ο γιατρός δεν τον αντιμετώπιζε όπως οι γονείς του. Κουβέντιασαν περίπου για μιάμιση ώρα και ο γιατρός ζήτησε από τον Ν να ξανάπαει και την επομένη για να «σχηματίσει ολοκληρωμένη εικόνα» όπως χαρακτηριστικά του είπε. Πράγματι ο Ν πήγε και την επομένη και ξαναμίλησαν για άλλη μιάμιση ώρα. Αφού τελείωσαν ο γιατρός σηκώθηκε από το γραφείο του και πήγε και κάθισε δίπλα στον Ν
- Αγαπητέ μου Ν, όπως ίσως κατάλαβες αυτές τις δύο μέρες σου έκανα μια mini ψυχανάλυση. Και αυτό που έχω να σου πω είναι ότι είσαι μια χαρά. Ναι είσαι ομοφυλόφιλος, απόλυτα συνειδητοποιημένος όμως. Αγαπάς τον εαυτό σου γι αυτό που είναι και είσαι ευτυχισμένος με τις επιλογές σου. Ως εκ τούτου λοιπόν δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να το αλλάξουμε αυτό
- Μα γιατρέ μου υπάρχει ποτέ περίπτωση να αλλάξει ένας ομοφυλόφιλος;
- Κοίταξε να δεις Ν. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται οι ίδιοι αρνούμενοι να αποδεχτούν τον ίδιο τους τον εαυτό και σου ζητούν να αλλάξουν. Η τουλάχιστον να προσπαθήσουν να αλλάξουν. Υπάρχουν πρακτικές που εφαρμόζονται τόσο με ψυχοθεραπεία όσο και με ψυχοφάρμακα. Αλλά πίστεψε με ότι τα αποτελέσματα δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Στην καλύτερη περίπτωση το άτομο παύει να έχει οποιαδήποτε σεξουαλική ζωή, στην χειρότερη έχουμε μια διαταραγμένη προσωπικότητα.
- Και με τους γονείς μου γιατρέ τι να κάνω;
- Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να βοηθήσουμε. Ότι και να λες εσύ στους γονείς σου και όσο κι αν προσπαθείς να τους εξηγήσεις την κατάσταση δεν θα σε καταλάβουν. Προτείνω λοιπόν να τους πεις να έρθουν να με δουν ώστε να μπορέσω εγώ να τους εξηγήσω ότι είσαι μια χαρά και ότι θα πρέπει να είναι ευτυχισμένοι που τόσο νέος έχεις την ωριμότητα να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και να τον αγαπάς παρ’ όλη την διαφορετικότητά του
Ο Ν έφυγε από το ιατρείο σχεδόν πετώντας. Τα νέα στο σπίτι του δεν χαροποίησαν καθόλου τους γονείς του όμως δέχτηκαν να πάνε και να μιλήσουν με το γιατρό.
Ο Ν δεν ρώτησε ποτέ να μάθει τι τους είπε.
Η οικογενειακή γαλήνη επέστρεψε. Το «γεγονός» υπήρχε απλά πλέον δεν συζητιόταν. Ο Ν βέβαια ήταν πολύ προσεκτικός ώστε να μην δίνει λαβές για να στεναχωρεί τους δικούς του. Τα πολλά τηλεφωνήματα από αγνώστους έπαψαν. Βοήθησε βέβαια και η άνθιση της κινητής τηλεφωνίας. Ποτέ δεν έφερε κάποιο γκόμενο στο σπίτι. Ακόμη κι όταν μερικά χρόνια αργότερα, τους είπε ότι θα πάει να μείνει μόνος του δεν αντέδρασαν. Ήταν πάντα διακριτικοί. Έπαιρναν τηλέφωνο πριν πάνε στο σπίτι του και η μόνη ερώτηση ήταν «είσαι καλά;» ή «είσαι ευτυχισμένος;»
Και δεν θα ξεχάσει ποτέ τον πατέρα του , όταν βλέποντας τον Ν σε κακά χάλια μετά από έναν χωρισμό τον πήρε παράμερα και του είπε:
«Ξέρω ότι ο χωρισμός είναι ένας μικρός θάνατος. Ίσως δεν βιώσεις ποτέ την γέννηση ενός παιδιού αλλά είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα βιώσεις την γέννηση ενός μεγάλου έρωτα. Και πίστεψέ με είναι εξ ίσου θαυμάσιο!»
Τωρα πια ολα αυτα για τον Ν ειναι μονο μια ανάμνηση. Αν τον ρωτήσεις θα σου πει οτι τελικά καλύτερα που έγιναν έτσι τα πράγματα. Σίγουρα δεν ήταν ευκολο και σίγουρα ηταν τυχερος που οι γονείς του δεν του εκαναν τη ζωή του πιο δύσκολη. Οταν ομως τον ρωτάνε "Να το πω στους γονείς μου;" τοτε δεν απαντάει. Γιατι οπως υποστηρίζει δεν υπάρχει απάντηση. Ο καθένας κρίνει και πράττει. Ο ίδιος δεν είχε σκοπό να το πει ποτέ. Αλλα χαίρεται που δεν χρειάζεται να κουβαλάει μέσα του αυτό το μυστικό. Και συμπληρώνει με χιούμορ
"Τουλάχιστον ειμαι πλέον αδερφή με Ιατρική Γνωμάτευση" !!!