Μια κοκακόλα, λίγοι ξηροί καρποί και ένα να φύγω ή να μην φύγω; Έτσι ξαφνικά και μεσημεριάτικα μου 'ρθε η σκέψη χαλαρώνοντας στο απρόσμενο σ' ένα τσιμεντένιο παγκάκι της Κοραή, χαζεύοντας ασκόπως κάτω απ΄τον χειμωνιάτικο ήλιο. Που να πας σκέφτηκα με λίγη εύκολη ντόπια τεμπελιά, αλλά κι αλήθεια που αλλού θα βρεις τέτοιο φως να λούζει τα πάντα με διακόσιες φορές περισσότερη γοητεία; Πήρα την κατηφόρα, έκανα άλλη μια άσκοπή μου βόλτα Μοναστηράκι, Αθηνάς, Στ. Λαρίσης και προσπάθησα να συλλάβω αυτό το φως που και στο τίποτα δίνει άλλη υπόσταση και ψυχή. Μια βόλτα σταλμένη σε όσους ζουν στο εξωτερικό, θύμηση απ' το φως της πατρίδας.
]