“Δοκίμασα τη γραβάτα σας φίλε μου και είναι το ίδιο αστείο σαν να δοκίμαζα το εσώρουχό σας” , “Πόσο ζωντανή είναι η ικανοποίηση που ένιωθα όταν σας φιλούσα αγαπητέ Χετσέλ. Έχουμε καιρό να τρίψουμε τις επιδερμίδες μας τη μία πάνω στην άλλη και μ’ έχει πιάσει φαγούρα…” Τα δύο μοναδικά χειρόγραφα του Ιούλιου Βερν που περιέχουν ομοερωτικά υπονοούμενα κι έχουν φτάσει σε μας απευθύνονται και τα δύο στον εκδότη του Πιερ Ζιλ Χετσέλ. Υπήρχαν και άλλα γράμματα και αν ναι, τί απέγιναν; Τα κατέστρεψε ο ίδιος ο Βερν ή ο γιος του Μισέλ θέλοντας να προστατεύσει την “τιμή” του πατέρα του;
Ο Ιούλιος Βερν ονειρευόταν τα ταξίδια ήδη από πολύ τρυφερή ηλικία. Σε ηλικία 11 ετών κάνει απόπειρα να μπαρκάρει σε καράβι από το λιμάνι της Νάντης, όμως ένας ναύτης τον αναγνωρίζει και ειδοποιεί τον πατέρα του! Η τιμωρία του θα είναι τόσο αυστηρή που από τότε τα μοναδικά ταξίδια που θα επιχειρήσει θα είναι στη φαντασία του…
Σε ηλικία 20 χρονών θα βρεθεί στο Παρίσι για να σπουδάσει στη Νομική. Στο εστιατόριο Chez Vachette κοντά στην Όπερα θα συμμετέχει στις συναντήσεις της λέσχης “Έντεκα χωρίς γυναίκες”. Τί σημαίνει ακριβώς αυτή η σύναξη μισογύνηδων που ορκίζονται ότι δεν θα παντρευτούν ποτέ και σκαρώνουν στιχάκια με ομοερωτικά υπονοούμενα όπως αυτό εδώ που βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας και αποδίδεται στον ίδιο το Βέρν;
“Απ’το πρωί παράπονα
πως πόναγε ο λαιμός σου
έχω ένα γλειφιτζούρι φίλε μου
γλείψτο να σου περάσει”
Ο Βερν αντιπαθεί τα νομικά και προτιμά να ασχοληθεί με το θέατρο. Η γνωριμία του με τον Αλέξανδρο Δουμά του ανοίγει πόρτες, όμως δεν θα γνωρίσει επιτυχία ως θεατρικός συγγραφέας. Ανακαλύπτει την πραγματική του κλίση γνωρίζοντας τον εξερευνητή Ζακ Αραγκό και ένα κύκλο από περιηγητές, λόγιους και γεωγράφους. Μελετάει με πάθος γεωγραφία, φυσικές επιστήμες και μαθηματικά και αποκτά με αυτό τον τρόπο την κατάλληλη κατάρτιση για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας, ένα είδος το οποίο ουσιαστικά επινόησε ο ίδιος.
Σε ηλικία 29 χρονών θα προδώσει τους φανατικούς εργένηδες φίλους του της λέσχης γράφοντας ένα γράμμα στη μητέρα του στο οποίο διαπιστώνει ότι ήρθε η ώρα να παντρευτεί και της ζητάει να τον παρουσιάσει ως “καλό γαμπρό” σε μια κοπέλα “με καλή ανατροφή και ακόμα καλύτερα εισοδήματα”. Η μητέρα του επιλέγει για το γιο της μια πλούσια χήρα με δύο κόρες. Μαζί της θα αποκτήσει ένα γιο, όμως δεν θα είναι στο Παρίσι την ημέρα της γέννησής του: προτιμάει να φύγει για ταξίδι στη Σκανδιναβία με ένα φίλο του συνθέτη. Όποτε τον πνίγει η οικογενειακή ζωή καταφεύγει στο προσωπικό του διαμέρισμα ή σαλπάρει με το ιστιοφόρο του.
Το 1863 ο Χετσέλ εκδίδει το πρώτο βιβλίο του Βερν με τίτλο “Πέντε Εβδομάδες με Αερόστατο” που θα γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Ο εκδοτικός οίκος του προσφέρει αμέσως αποκλειστικό συμβόλαιο για 20 χρόνια. “Φίλοι μου παντρεύομαι! Ο κ. Χετσέλ είναι η πιο πλούσια νύφη!” θα αστειευτεί μαθαίνοντας για το συμβόλαιο που του προσφέρουν. Είναι όμως απλά ένα αστείο ή υποδηλώνει μια πιο στενή σχέση ανάμεσα στους δύο άντρες; Όπως και νά χει, ο Βερν εγκαταλείπει το ανταλλακτήριο συναλλάγματος με το οποίο βιοποριζόταν ως τότε και αφιερώνεται αποκλειστικά στη λογοτεχνία.
Τα βιβλία του μεταφράζονται σε όλες τις γλώσσες και πολύ σύντομα τον κάνουν εκατομμυριούχο. Από το Παρίσι φεύγει για την Αμιένη όπου βρίσκεται σε απόσταση βολής από τη θάλασσα. Κάθε τόσο σαλπάρει για κρουαζιέρα με συντροφιά τον ανιψιό του Γκαστόν. Ο ανιψιός τρέφει μεγάλο θαυμασμό για το θείο, και ο θείος ίσως του το ανταποδίδει με κάτι παραπάνω από απλή στοργή. Η παρουσία του παρηγορεί το Βερν για τις απογοητεύσεις που του επιφυλάσσει ο άσωτος γιος του που συχνάζει σε κακόφημα μέρη και συσσωρεύει χρέη.
Σε ηλικία 50 ετών θα συνδεθεί με έναν ακόμα έφηβο, το 16χρονο μετέπειτα πολιτικό Αριστίντ Μπριάν. Κάθε μέρα τον παίρνει από το σχολείο και τον φέρνει σπίτι του όπου συζητάνε με τις ώρες. Ποια είναι η πραγματικότητα της σχέσης τους; Το έργο του ίσως μας δίνει την απάντηση. Σε κάποιο σημείο γράφει: “Δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα όταν γράφω για γυναικείους χαρακτήρες, φοβάμαι να γράψω ακόμα και τη λέξη “έρωτας” όταν αναφέρομαι σε μια γυναίκα. Βασανίζομαι με τις ώρες πάνω στο χαρτί χωρίς να καταλήγω πουθενά.”
Και δεν έχει περάσει απαρατήρητος βέβαια ο παραλληλισμός με την αρχαία Ελλάδα σε βιβλία του όπως “Τα Τέκνα του Πλοιάρχου Γκραντ” και “Οι Ναυαγοί του Ιωνάθαν”. Και στα δύο ένας ώριμος άντρας εκδηλώνει τη στοργική του αγάπη για κάποιο νεαρό και όμορφο σύντροφο που του είναι τυφλά πιστός και αφοσιωμένος. Ο Βερν θα γράψει στους “Ναυαγούς”: “ο νεαρός Χαλγκ ήταν ο μόνος που μπορούσε να συγκινήσει αυτό τον άντρα που δεν γνώρισε ποτέ του καμία άλλη αγάπη, εκτός απ’ αυτή που ένιωθε τώρα για αυτό εδώ το αγόρι”…
Το πέπλο μυστηρίου ανασηκώνεται λίγο με αφορμή μια βίαιη επίθεση. Στις 9 Μαϊου του 1880, ο 52χρονος Βερν μπαίνει στο γραφείο του. Πίσω από την κουρτίνα παραφυλάει ο ανιψιός του που τον πυροβολεί και τον τραυματίζει στην κνήμη. Ποιο ήταν το κίνητρο της απόπειρας; Αντίδραση του ανιψιού στις σεξουαλικές προτάσεις του θείου του; Ή μήπως αντιζηλία απέναντι στον καινούριο νεαρό ευνοούμενο που τον αντικατέστησε; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η αστική τάξη της Γαλλίας θα κινηθεί γρήγορα για να προστατεύσει το διάσημο ευπατρίδη και να σβήσει κάθε οσμή σκανδάλου. Ο νεαρός Γκαστόν αντιμετωπίζεται ως ψυχοπαθής και τον κλείνουν στο ψυχιατρείο. Ο ίδιος ο Βερν δεν θα μιλήσει ποτέ σε κανέναν για το περιστατικό. Απομακρύνεται από όλο τον κόσμο και επιλέγει να ζήσει σαν ερημίτης μέχρι να πεθάνει κατάκοιτος το 1905.
Aπό το “Λεξικό των διάσημων ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων” του Μισέλ Λαριβιέρ, εκδόσεις Delétraz, Παρίσι 1997
Διαβάστε επίσης:
Λουκίνο Βισκόντι: Πρίγκιπας και καταραμένος
Ο πιο μεγάλος έλληνας: Αλέξανδρος και ομοφυλοφιλία
Τσαϊκόφσκι: Η μέρα που πέθανε η μουσική
Αντρικοί έρωτες στην Τουρκοκρατία
Οι δύο έρωτες του Λεονάρντο ντα Βίντσι
Ο μεγάλος έρωτας του Σοπέν