Αθηναϊκό περίπτερο: ναι μεν ο χαρακτήρας της πόλης, συμπύκνωση της αθηναϊκής ζωής και κουλτούρας, μα κι ένα απ’ τα πιο στρεβλά στοιχεία της πόλης η αντίληψή των ιδιοκτητών τους για τον δημόσιο χώρο: ορίζουνε μια ζώνη που φτάνει και τα 3 μέτρα τριγύρω τους, γεμίζουνε σταντς, ράφια με φοφίκο, κρεμούν κασκόλ, τσαντάκια που τα πολύ πιθανόν να σου ‘ρθουν κατακούτελα και κορυφαίο όλων τα τείχη από ψυγεία που ορθώνουν.
Την περασμένη δεκαετία της “ανάπτυξης” άρχισαν να ξεπετάγονται παντού σαν λύση εύκολων εσόδων στους Δήμους, αδιαφορώντας για το αν με την -αναγκαστική ελλείψει χώρου- εγκατάστασή τους στην μέση πεζοδρομίων δυσκόλευαν την κίνηση των πεζών.
Σήμερα, με την κρίση, τα μισά έχουν κλείσει και ν' ανανήψουν δύσκολο. Μήπως είναι τώρα ευκαιρία γι’ αυτά τα κλειστά, κι όσα είναι στο κέντρο των πεζοδρομίων μόνο, να παρέμβει ο Δήμος και να διορθώσει την λάθος πολιτική του απεγκαθιστώντάς τα;
Και btw μια άλλη καλή λύση γενικά για το θέμα της θέσης τους: ξανά-μανά σε καμία περίπτωση όλα, αλλά κάποια απ’ αυτά να χωθούν μέσα στα άπειρα ξενοίκιαστα μαγαζάκια; Μπορεί να μην είναι 2 βήματα απ’ το αμάξι σου, μα 5, αλλά σίγουρα είναι κάποια τσικ καλύτερο για την κίνηση στην πόλη ακόμα και για τους ίδιους τους περίπτεράδες, άλλο να στριμώχνεσαι σε 2 τμ και να κατουράς σε μπουκαλάκι και άλλο ν’ απλώνεσαι σε 20 και 30 με τ’ ανάλογο εμπόρευμα και βεσεδάκι.