Έρχεται στ' αλήθεια η συντέλεια του Ελληνικού ίντερνετ; [αναδημοσίευση]

Το παρακάτω κείμενο του Κυρίου Άρη Δημοκίδη αποτελεί αναδομοσίευση από το Lifo.gr 

Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο maga.gr. Αφορά μια αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που θα εκδικαστεί το Νοέμβριο στη χώρα μας. Την κατέθεσαν Οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας (όπως η ΑΕΠΙ, αλλά όχι μόνο) εναντίον των ελληνικών τηλεπικοινωνιακών εταιρειών που παρέχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο (ISPs). Αντιγράφω απ' το κείμενο: 

"Τα αιτήματα λοιπόν που έχουν οι οργανισμοί στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων από όλες τις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες, είναι τουλάχιστον πρωτοφανή. Σημαίνουν, εντελώς αντικειμενικά, την κατάλυση κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην πληροφόρηση. Περιλαμβάνουν καταρχήν την καθολική διακοπή πρόσβασης σε ιστοσελίδες οι οποίες, προσέξτε…, «πιθανολογείται (!) ότι συμμετέχουν σε κυκλώματα ψηφιακής πειρατείας». Ζητούν δηλαδή να διακόπτεται η πρόσβαση των Ελλήνων χρηστών του internet σε ιστότοπους όπως το rapidshare, σε ιστότοπους με torrents και σε οποιαδήποτε σελίδα …τυχόν… περιλαμβάνει σχετικούς συνδέσμους (links). Το καλύτερο όμως είναι ότι ζητούν στην αίτηση τους την παροχή στοιχείων που έχουν «κατεβάσει» οι συνδρομητές! Δηλαδή ζητούν έμμεσα την άρση του απορρήτου στις ενέργειες των συνδρομητών προκειμένου να πληροφορούνται για την ταυτότητά τους. Υποθέτουμε με σκοπό να έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν μηνύσεις ή αγωγές, να ζητούν την κλήτευση των χρηστών κ.ο.κ. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων θα εκδικαστεί στις 7 Νοεμβρίου, 2011 στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, κατόπιν αναβολής, που όπως καταλαβαίνουμε έχει επιτευχθεί με σκοπό να γνωμοδοτήσουν για το θέμα η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) και η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ). Το maga.gr αναρωτιέται γιατί είχε μείνει στην αφάνεια τόσο καιρό αυτή η υπόθεση και αν η δημοσιοποίησή της (και σήμερα απ' το Lifo.gr) χαλάει τα σχέδια κάποιων που προσπαθούσαν να την κρύψουν απ' την "δημοσιότητα για την αποφυγή θορύβου, πανικού και της ανάλογης πίεσης, από τα blog και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. "Προσωπικά δεν ξέρω, θα δείξει. Η ιντερνετική ασφάλεια και το απόρρητό μας δεν πρέπει να απειληθούν. Μου φαίνεται βέβαια λίγο υπερβολική η σκέψη το πως αν δεν μπορείς να κατεβάζεις παράνομα copyrighted πράγματα αυτό σηματοδοτεί "κατάλυση κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην πληροφόρηση"!

25 ΧΡΟΝΙΑ ΟΠΡΑ: ΕΝΑΣ ΓΚΕΪ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Της έχουν χαρίσει τον τίτλο της ισχυρότερης γυναίκας στον πλανήτη. Της πλουσιότερης τηλεοπτικής διασημότητας. Της πιο επιτυχημένης αφροαμερικανής στην ιστορία των ΗΠΑ. Το τηλεοπτικό της talk-show μεταδίδεται σε 140 χώρες του κόσμου και υπολογίζεται ότι συγκεντρώνει  κάθε βδομάδα πάνω από 40 εκατομμύρια τηλεθεατές. Μετά από 25 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μικρή οθόνη η “βασίλισσα της εξομολόγησης” είπε πριν από λίγες μέρες το τελευταίο  αντίο στο πολυπληθές τηλεοπτικό κοινό της. Και δεν παρέλειψε να αποχαιρετήσει τους ομοφυλόφιλους  θαυμαστές της.

Σύμφωνα με τους πιο έγκριτους κοινωνιολόγους,  η Όπρα Γουίνφρεϊ σφράγισε με την παρουσία της  μια νέα εποχή στα κοινωνικά ήθη της Αμερικής – και όχι μόνο. Στην εποχή της ψυχανάλυσης, η Όπρα προσάρμοσε τη φόρμα του talk-show και της τηλεοπτικής συνέντευξης στα δεδομένα της  γυναικείας ψυχοσύνθεσης όπου καμία συναισθηματική εκδήλωση ή προσωπική εξομολόγηση δεν θεωρείται “ντροπή”. Σε αντίθεση με την επιθετικότητα των αντρών συναδέλφων  της που προσπαθούν να “στριμώξουν” τους καλεσμένους τους, η Όπρα εκμαιεύει εξομολογήσεις περιβάλλοντάς τους με κατανόηση και στοργή – γεγονός που έκανε πολλούς ανταγωνιστές της να αμφισβητήσουν το δημοσιογραφικό της κύρος.

“Όλοι καλούμαστε να τιμήσουμε την αλήθεια που έχουμε μέσα μας. Όποιος δεν μπορεί να το κάνει αυτό ζει ένα μικρό θάνατο κάθε μέρα. Μόλις αποφασίσουμε να αποδεχτούμε την αλήθεια για τον εαυτό μας τίποτα πια δεν μπορεί να μας σταθεί εμπόδιο.”  Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι η γυναίκα που διατύπωσε αυτό το “μανιφέστο”  συνέβαλε όσο κανείς στην ορατότητα των ομοφυλόφιλων και τρανς ατόμων στην αμερικάνικη τηλεόραση. Συνολικά η Όπρα ασχολήθηκε με γκέι και λεσβιακά θέματα σε 120 εκπομπές της. Αν και το ποσοστό είναι μικρό (ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων που έχει γυρίσει ξεπερνάει τις 4,5  χιλιάδες!) η ίδια συνδέθηκε με μερικές από  τις πιο αξέχαστες στιγμές της πρόσφατης τηλεοπτικής ιστορίας. Ορισμένα ενδεικτικά παραδείγματα:

Η κωμικός Έλεν Ντετζένερες δίνει στην ‘Οπρα την πρώτη της τηλεοπτική συνέντευξη μετά την αποκάλυψη ότι είναι λεσβία.

Ο διακοσμητής και συνεργάτης της Όπρα Nate Berkus θυμάται τη μέρα που έχασε το σύντροφό του στο τσουνάμι του Ινδικού Ωκεανού. (πρέπει να το δεις)

Ο ολυμπιονίκης Γκρέγκ Λουγκάνις αποκαλύπτει ότι είναι ομοφυλόφιλος και οροθετικός.

Ένας γκέι πρόσφυγας από την Αίγυπτο περιγράφει τους ομοφοβικούς διωγμούς στη χώρα του.

Ο διαφυλικός Chaz Bono μιλάει για την απόφασή του να αλλάξει φύλο και τις σχέσεις με τη διάσημη μητέρα του - που δεν είναι άλλη από τη Cher!

Ένας ομοφυλόφιλος πρίγκιπας από την Ινδία μιλάει για τη βασιλκή οικογένεια που τον αποκλήρωσε και τις προσπάθειές  του για να γίνει περισσότερο ανεκτική η ινδική κοινωνία.

Η πρωταγωνίστρια της πολύ πετυχημένης κωμικής σειράς “Family Ties” μιλάει για την κακοποίηση που υπέστη στο γάμο της και την ευτυχία που γνώρισε με μια άλλη γυναίκα.

Ένα παντρεμένο αντρόγυνο αποκαλύπτουν ο ένας στον άλλο ότι είναι ομοφυλόφιλοι!

Ο Ρίκι Μάρτιν μιλάει για τα παιδιά του και τα χρόνια που πέρασε κλεισμένος στην “ντουλάπα”.

 

Με τη μακρόχρονη παρουσία της η Όπρα  απέδειξε ότι τα τηλεοπτικά προϊόντα που απευθύνονται στο πλατύ λαϊκό κοινό  και κυρίως στις ετεροφυλόφιλες γυναίκες  -αυτά  που αποκαλούμε υποτιμητικά “μεσημεριανάδικα”- μπορούν να ξεφύγουν από τον αστερισμό του ξεκατινιάσματος και του κιτρινισμού και να βοηθήσουν και αυτά με τον τρόπο τους την κοινωνία  να κάνει ένα μικρό  βήμα μπροστά. Η ίδια δεν προσποιήθηκε ποτέ ότι ήταν  “ειδική” στα γκέι ζητήματα. Ήξερε όμως να ακούει την αλήθεια των καλεσμένων της  χωρίς να προσπαθεί να επιβάλλει τη δική της και να τους αντιμετωπίζει χωρίς επικριτική διάθεση και χωρίς συγκατάβαση. Απέδειξε ότι ακόμα και τα τηλεοπτικά “σκουπίδια” έχουν ψυχή. Και ότι ή ίδια -σε αντίθεση με όσες προσπάθησαν να τη μιμηθούν στην ελληνική πρωϊνή και μεσημεριανή ζώνη-  διαθέτει και καρδιά και μυαλό.

Παμ' πλατεία;

Περισσότερο από όλα όταν γράφω ένα κείμενο, με δυσκολεύει ο τίτλος. Μπορεί να γράψω το ποστ σε λίγα λεπτά και για το επόμενο μισάωρο να στέκομαι με το πλήρες κενό για τον τίτλο. Συνήθως καταλήγω σε κάτι εντελώς προσωρινό που μετά βαριέμαι να το αλλάξω και το ποστάρω έτσι. Για το συγκεκριμένο ποστ, δόξα τω Θεώ, έμπνευση για τίτλους είχα πολλούς. Είναι και το θέμα ενδιαφέρον -not.

Σκεφτόμουν να γράψω κι εγώ με αγκαλιά τον φορητό, κάποιο κείμενο για αυτή την χώρα, για το χάλι της και το επικείμενο φαλίρισμα της. Αφού έφαγα δύο (2) κομμάτια καρυδόπιτα από τα χέρια της μαμάς, κάθισα να γράψω (η αλήθεια είναι ότι όποιος με πάρει θα καλοπεράσει από πεθερά). Αλλά έλα που δεν ήθελα στ' αλήθεια να γράψω κάτι. Τίποτα για τους εξεγερμένους, για τις "γεμάτες" πλατείες και όλα αυτά τα αγνά συναισθήματα που μας πνίγουν. Και αλήθεια, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε με τόση αγνότητα;

Που λες, τις προάλλες μιλούσα με φιλικό πρόσωπο. Πρόσωπο που εργάζεται στο δημόσιο και μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο ευσυνείδητα άτομα. "Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αν είναι να γίνουν μετατάξεις και στην δουλειά, σκέφτομαι να πιάσω τον τάδε βουλευτή μπας και μπορεί να κάνει κάτι και μείνω στην θέση μου".

Μερικούς μήνες πριν, πάλι στο φιλικό/ οικογενειακό περιβάλλον, πατέρας μιλούσε για την κόρη του, πως σε λίγο καιρό τελειώνει την σχολή και ότι σκέφτεται να πάει σε έναν βουλευτή να δει μήπως μπορεί να την βολέψει κάπου.

Τα δύο παραπάνω περιστατικά είναι πέρα ως πέρα αληθινά, δεν έγιναν προ πενταετίας ή το πολύ πριν μπούμε στον χορό του ΔΝΤ. Έγιναν τώρα, πριν λίγες μέρες. Και ξέρω, ήταν ΑΠΛΑ συμπτώσεις. Όπως τόσα σε αυτή την χώρα.

Η Ελλάδα αλλάζει, η Ελλάδα δεν αντέχει άλλο, οι Έλληνες πρέπει να δουν τα πράγματα αλλιώς. Αν είχα ακόμα αίσθηση του χιούμορ, μπορεί και να γελούσα.


ΥΓ:
Και επειδή κατά βάση είμαι λαϊκό αγόρι, πάρε ένα άσμα που έχω λιώσει τελευταία. Να πάνε κάτω τα ντέρτια.

30 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ: ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Σε λίγες μέρες κλείνουν ακριβώς 30 χρόνια από την αποφράδα 5η Ιουνίου του 1981, ημέρα που το Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι παρακολουθεί την πορεία της υγείας πέντε ομοφυλόφιλων ανδρών στο Λος Άντζελες που είχαν προσβληθεί από μια ατυπική μορφή πνευμονίας, καιροσκοπικό σύμπτωμα μιας άγνωστης μέχρι τότε πάθησης του ανοσοποιητικού που λίγους μήνες αργότερα ονομάστηκε “σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας”. Από τότε, τριάντα εκατομμύρια άτομα σε όλο τον κόσμο έχουν προσβληθεί από τον ιό, ενώ 16 χιλιάδες οροθετικοί υπολογίζεται ότι ζουν μόνο στο Σαν Φρανσίσκο. Το γεγονός οδήγησε εκατό εθελοντές της πόλης να σχηματίσουν μια τεράστια κόκκινη κορδέλα -παγκόσμιο σύμβολο αλληλεγγύης στους φορείς του ιού- στις “Δίδυμες Κορυφές” που δεσπόζουν πάνω από το λιμάνι του Αγίου Φραγκίσκου. Η κορδέλα θα είναι ορατή από τους κατοίκους της πόλης για ένα μήνα.

Η επιχείρηση θα κοστίσει γύρω στα έξι χιλιάδες ευρώ. Το μεγαλύτερο ποσό θα διατεθεί για την πληρωμή φύλακα τις νυχτερινές ώρες, ώστε να προστατευθεί η κορδέλα από τυχόν βανδαλισμούς. Ποσό σίγουρα μηδαμινό σε σχέση με τα εκατομμύρια που είχαν υποσχεθεί να διαθέσουν οι ισχυροί του πλανήτη για τη φροντίδα των φορέων πριν από έξι χρόνια στη Σκωτία. Μια υπόσχεση που φρόντισε να τους υπενθυμίσει μέλος της οργάνωσης Act-Up που εμφανίστηκε στο κέντρο τύπου της διάσκεψης του Ομίλου των 8 πιο ισχυρών κρατών του πλανήτη με ένα φόρεμα από ροζ παγιέτες, βεντάλια, μποά και …μπόλικη τριχοφυία.

Η ετήσια διάσκεψη των 8 (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Γαλλία, Ην. Βασίλειο, Ιταλία, Καναδάς και Ρωσία) γίνεται αυτές τις μέρες στη Ντοβίλ της Γαλλίας που έχει μετατραπεί σε πραγματικό φρούριο καθώς έχουν επιστρατευτεί για αυτό το σκοπό 12 χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιωτικοί ενώ η πρόσβαση στο κέντρο της πόλης επιτρέπεται μόνο σε όποιον έχει ειδική διαπίστευση. Ο γενειοφόρος νεαρός εμφανίστηκε στο κέντρο τύπου ντυμένος “Μις Υποσχέσεις” και θυμίζοντας ότι το 2005 τα μέλη του G8 δεσμεύθηκαν πως μέσα σε πέντε χρόνια θα διέθεταν τα απαραίτητα κονδύλια ώστε όλοι οι οροθετικοί του πλανήτη να είχαν πρόσβαση στην απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή. Η προθεσμία έχει περάσει και το 70% των φορέων παγκοσμίως συνεχίζει να μην έχει πρόσβαση σε φάρμακα. Και ακόμα χειρότερα: για πρώτη φορά το ζήτημα του Aids δεν έχει περιληφθεί καν στην ατζέντα της διάσκεψης των 8 που πλέον μονοπωλείται από την παγκόσμια οικονομική κρίση…

Γεγονός που δεν μπορεί παρά να προκαλεί δυσάρεστους συνειρμούς για την περίπτωση της Ελλάδας: μια χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας με ένα σύστημα δημόσιας υγείας στα πρόθυρα της κατάρρευσης…

Αλλά για να μην κάνουμε μόνο μαύρες σκέψεις, διαβάστε κι αυτή την ελπιδοφόρα ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε οροθετικός πριν από τριάντα ακριβώς χρόνια και είναι σήμερα πατέρας ενός παιδιού…

[via]

Αφιερωμένο σε σένα!

Αγαπημένη/ε μου αναγνώστη.

Είναι καιρός να πάρει ο λαός τα πράγματα στα χέρια του και να μιλήσει ανοιχτά για αυτά που τον απασχολούν.
Εμείς μαζευτήκαμε από νωρίς σήμερα Η Mariw, o Therapeia,Οι Θείες σου όλες, και ελπίζω να σε δω και σένα αύριο εκεί.
Στο Λευκό Πύργο.
Στο Σύνταγμα.
Στην Πλατεία.
Δεν βρίζουμε κανένα. Δεν σπάμε! Δεν χαλάμε! Δεν φωνάζουμε.
Ένα μικρόφωνο είχε στη μέση της πλατείας και ανέβηκε κόσμος πολύς και είπε αυτά που τον απασχολούν. Για τα μαγαζιά που ολοένα κλείνουν. για τις βιοτεχνίες που πεθάναν. Για τα χωράφια που μένουν έτσι γιατί δεν υπάρχει καλλιεργητής.
Μίλησαν πρόσφυγες. Ηλικιωμένοι. Μίλησαν παιδιά με μοικάνες και σκουλαρίκια και τατού. Μίλησαν νοικοκυρές.
Έλα και συ!
Σήκω από τον καναπέ!
ΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΒΛΑΚΑ!
Άσε τη γαμημένη καφετερία. Εκεί θα είναι και μετά από δύο ώρες δεν θα φύγει.
Μπύρες έχει και στο περίπτερο!
Φθηνότερες και ποιο κρύες!
Και με καλύτερη παρέα κατάχαμα στα πλακάκια της πλατείας!
Άσε το κωλοfacebook. Κάνε το να δουλέψει υπέρ σου!
Υπάρχουν και εκεί στις πλατείες ανοιχτά δίκτυα να καλέσεις κόσμο.
Αν δεν ξεσηκωθούμε να δείξουμε την οργή μας, έρχεται καιρός που δεν θα έχεις ΟΥΤΕ facebook, γιατί δεν θα έχεις λεφτά  να έχεις Internet, και δεν θα έχεις ΟΥΤΕ καφετερία γιατί ο μπαμπάς δεν θα έχει να σου δώσει το εικοσάευρο, γιατί ο μπαμπάς δεν θα έχει δουλειά!
Και δεν θα έχεις ούτε καναπέ γιατί τον χρωστάς στην τράπεζα που τον αγόρασες με την πιστωτική με 17% επιτόκιο.
Και η τράπεζα δανείζεται με 1% επιτόκιο.
Ξεκόλλα!
Δείξε μου το ποιο καλό σου σημάδι και έλα να πεις αυτά που σε πνίγουν!
Θα είμαι εκεί με μπύρες και μουσική.
Θα σε περιμένω!

Θα σε καθαρίσω!

Ένα από τα χείριστα κακά σε αυτή την καημένη χώρα λέγεται «Μονιμότητα Δημοσίου Υπαλλήλου"

Αυτό κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται ποινικό αδίκημα, και εδώ που τα φτάσαμε τα πράγματα, το να σε αποκαλέσει κανείς δημόσιο υπάλληλο πλέον, ισοδυναμεί με το να σου βρίζει τη μάνα. Η θεία μετά κόπων και βασάνων βγήκε εκδρομή στις εφορίες, σε ΙΚΑ, σε νοσοκομεία και Ιερούς Ναούς [βοήθεια μας!] και ξετρύπωσε την καλύτερη "φάρα υπαλλήλων" του ελληνικού δημοσίου.

Καλό μου, όποιος έχει την εντύπωση ότι στο Ελληνικό Δημόσιο κάνουνε κουμάντο οι εκάστοτε διοικητές και διευθυντές κάνει μέγα λάθος! Άλλοι κάνουν κουμάντο. Δηλαδή άλλες!

Η συμπαθής τάξη των καθαριστριών είναι παντού και πάντα, και χωρίζεται και αυτή με τάξεις και βαθμούς. Σαν το Θερμόμετρο!

Σας παρουσιάζουμε με χαρά το Top 3

Νο 1 Η θιγμένη

Είθισται χαμηλοβλεπούσα, με ύφος «εγώ είμαι πληγωμένη και βγάζω το ψωμί μου» σε κοιτάει σαν πληγωμένο κουτάβι στα μάτια και έτσι καταφέρνει να σε πείσει να ΜΗΝ κάνει τη δουλειά της. Δεν μιλάει, δεν ρωτάει. Σαν να σου καθαρίζει νεκρός! Εάν τη ρωτήσεις κάτι συνήθως η απάντηση είναι κάτι σαν: «όχι εγώ δεν θέλω τίποτα ούτε καφέ ούτε νερό, μόνο να κάνω τη δουλειά μου θέλω ε καλά μην επιμένεις θα πιω ένα καφέ» αλλά το λέει τόσο σιγά που σχεδόν τη λυπάσαι [?]

Και κάνει και 3 τσιγάρα. Με τον καφέ!

Κάνει τη δουλειά της τόσο απελπιστικά αργά που νομίζεις ότι έχεις μπροστά σου ταινία του Αγγελόπουλου σε slow motion [Ποιο πολύ πεθαίνεις!], φυσικά θα πρέπει να έχεις την υπομονή Βουδιστή για να ανταπεξέλθεις στην ασυνεννοησία μαζί της, τις λείπουν αιωνίως γάντια, [που έχει καβαντζωμένα στην άλλη τσέπη] απορρυπαντικά [που έχει καβαντζωμένα στην άλλη ντουλάπα] χαρτικά [που έχει καβαντζωμένα στην άλλη αποθήκη] και έτσι ενώ εσύ αναρωτιέσαι "γιατί ρε πούστη μου σιχτίρια τελειώνουν όλα τόσο γρήγορα?" αυτή ζητώντας από εδώ και από κει τις βγαίνει αποθεματικό να ξεχάσει το τμήμα απορρυπαντικών και χαρτικών του super market για μήνες.

Νο 2 Η Τσαχπίνα

Σκάει Μύτη ντυμένη PoP Lolita άσχετα εάν η ηλικία της συναγωνίζεται άνετα την ημερομηνία στέψης του Καρλομάγνου [800 μχ] και επιμένει να ρωτάει όλο τον κόσμο κάθε 5 λεπτά «Μα γιατί ασχολούνται μαζί μου συνέχεια! Αμάν με έχουνε φάει! ΑΜΑΝ! Μα να λένε ότι εγώ γαμιέμαι με αυτόν?». [αφού γαμιέσαι ΚΑΙ με αυτόν μωρή!] Καπνίζει και πίνει καφέδες ολημερίς σαν Νορβηγός Ναύτης, ενώ η δουλειά της περιορίζεται στο να κράζει και να κωλοχεριάζει της υπόλοιπες.

Σε περίπτωση αναγκαίας δουλειάς «καλημέρα σας κύριε προϊστάμενε» επιστρατεύονται οι τακτικές "Καβάντζα - χαμηλοβλεπισμός" [βλ. άνωθεν] ενώ τα λεφτά του μισθού ακολουθούν πιστά το ρητό "Ότι βγάζουμε στα ξένα, στο μουνί και στην ταβέρνα" Οι μανικιουρίστες και οι κομμώτριες πίνουν νερό στο όνομα της, ενώ ο Hondos γράφει το όνομα της με πυροτεχνήματα. Φυσικά η απορία του κοινού είναι; Πως στο διάολο ρε πούστη μου καταφέρνει να καθαρίζει τουαλέτες και παράλληλα χει το στρασάκι στο νύχι συνέχεια?????

Νο 3 Η Καριόλα

Θανατηφόρος συνδυασμός! Με μούρη ντόμπερμαν σε διασταύρωση με Ελληνικό ποιμενικό και πλήρη άγνοια της φράσης «περιποιούμαι τον εαυτό μου» μοιάζει με υβρίδιο Σουγκλάκου και Ασασίνου δολοφόνου. Έχει μια κακή κουβέντα για όλους. Θέλει να πιστεύει ότι είναι η καλύτερη ή έτσι την αφήνουν να νομίζει, κατηγορεί όλες τις άλλες "Αλλά Τούλα μου εγώ κάνω καλά τη δουλειά μου" Οι τακτικές Νο1 και Νο2 δεν εφαρμόζονται γιατί σνομπάρει. Συνήθως είναι κολλητή με τους εκάστοτε προϊστάμενο-διοικητές-διευθυντές. Δίνει τους πάντες στους πάντες εμπιστευτικά πάντα και δεν κουτσομπολεύει πότε. Απλά κάνει κοινωνική κριτική και σχολιάζει τις καταστάσεις.

Εξάλλου δεν φταίει ποτέ αυτή που τα μαθαίνει. Φταίνε οι άλλοι που της τα λένε!

Και τέλος...

Η Προϊσταμένη

Μαλάμω με τη φούρια σου, βάρα τα κουμπούρια σου. Τηρεί το δεκάλογο του προϊσταμένου με περισσότερη ευλάβεια από όσοι έχουν Τετρακόσιοι Καρδινάλιοι μαζί. Σκάει μύτη για δουλειά το λιγότερο ντυμένη για δείπνο στη «Σπονδή». Σνομπάρει με τακτ [αλλά ρωτάει με τρόπο «από ενδιαφέρων»] Δεν μπορεί τις λαϊκές [αλλά «αναγκάζεται» να κάνει παρέα μαζί τους και ειδικά κολλητή παρέα με το Νο 3 «ας όψεται η ριμάδα η μοίρα που την έριξε εδώ που την έριξε»] Έχει το βλέμμα του «έλα χρυσό μου με κουράζεις» ακόμη και αν αυτός που έχει απέναντι της είναι ο Πρόεδρος της Αμερικής.

Είθισται να τη γαμάει κάποιος ανώτερος Λάκης/ Μάκης/ Τάκης [κατηγορίας ΔΕ, 1100 ευρό μισθός και «ο πούστης που μας έβαλε στο ΔΝΤ φταίει για όλα, διατάξτε κύριε Πρόεδρε»] ο οποίος εδώ και 4 χρόνια της υπόσχεστε ότι θα αφήσει τη γυναίκα του για πάρτη της, και έτσι αυτή η χαροκαμένη πιστεύει ότι ίσως κάποια μέρα γίνει Διευθύντρια...

"Αν δεν το ξέρει η καθαρίστρια, δεν το ξέρει κανένας!"

The same old story

Αναρωτιέμαι μερικές φορές για το τι συμβαίνει στον κόσμο. Βασικά αναρωτιέμαι για πολλά από όσα συμβαίνουν, άσχετα αν ηθελημένα δεν αναφέρομαι σε αυτά. Δεν θα έλεγα πως είμαι εντελώς καλά με ό,τι συμβαίνει. Αντιθέτως. Και όσον αφορά την δική μου μικρή περίπτωση, βλ. προηγούμενο ποστ, σχετικά με γάμους, το να τα βρει κανείς με τον εαυτό του, πιστεύω πως είμαι σε αρκετά καλό δρόμο. Πιστεύω πως δεν χρειάζομαι και δεν ζητάω πλέον την αποδοχή κανενός γιατί κανένας δεν ζήτησε από εμένα αποδοχή. Δεν είναι εγωιστικό. Απλώς είναι.

Και έτσι κάπου τα έχεις βολέψει μέσα σου, είσαι πάνω από τριάντα (καλά, λίγο πριν τα σαράντα) και λες ότι μπορεί να μην έχεις όλες τις απαντήσεις, όμως είσαι εντάξει με αυτό. Είσαι αυτός που είσαι και είσαι απόλυτα φυσιολογικός, όσο κι αν επί χρόνια στο μυαλό σου έπαιζε σε επανάληψη μια διαφορετική ταινία. Ειδικά μια που επέλεξαν άλλοι να βλέπεις. Τυχερός θεωρείσαι αν στην πορεία καταλάβεις πως υπάρχουν και άλλα κανάλια.

Έτσι νομίζεις πως προχωρά ο κόσμος, στον πλανήτη, στην χώρα σου. Δεν είσαι απόλυτα αποδεκτός ως γκέι πολίτης, όμως δεν είσαι και όπως ήσουν πριν τριάντα χρόνια. Σωστά; έχουν καλυτερεύσει τα πράγματα. Κι ενώ σκέφτεσαι τα παραπάνω, ακούς κάτι τόσο τραγικό, που απλώς μουδιάζει το μυαλό σου, τα όποια επιχειρήματά σου παίρνουν πόδι και η γλώσσα δεν μπορεί να συγχρονιστεί με την σκέψη. Απλώς μένεις να ακούς σαν ανήμπορος άνθρωπος που έκανε άλμα πίσω στον χρόνο.

Είναι τραγικό να ακούς ανθρώπους να μιλούν για συγγενείς τους, για το ίδιο τους το αίμα, τόσο υποτιμητικά. Πως επειδή είναι γκέι, υπάρχει ο κίνδυνος να ασελγήσει πάνω στα παιδιά τους και γι' αυτό θα τον έχουν "από μακρυά" στο άμεσο μέλλον. Και τον άνθρωπο που ξαφνικά βρίσκεται στο εδώλιο, τον ξέρω.
Δεν διανοούμαι πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θα έβαζαν κάτι τέτοιο στο τραπέζι. Ως θείος δύο αγοριών, στέκομαι αποσβολωμένος μπρος στην κοινωνική αμορφωσιά. Και σκέφτομαι πως αν ήμουν μπροστά σε αυτή την σκηνή, δεν ξέρω αν θα είχα την δύναμη να αντιτάξω κάποιο επιχείρημα στην τόση ανοησία ή αν θα έμενα παγωμένος να κοιτάζω. Ξαφνικά νοιώθω αδύναμος.

Europe1 Vs Mtv Greece

Εκεί που λες που έπλεκα αμέριμνη ακούγοντας Mtv Greece σκέφθηκα πως τελικά το Europe1 παρόλο που είναι τοπικό κανάλι παίζει καλύτερα βίντεο κλιπ από το Mtv.

Εκείνη τη στιγμή λοιπόν χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω τη φωνή της Dannossiel να μου λέει. Βάλε Europe1 τώρα!! ΤΩΡΑ! και της λέω "Τώρα αυτό σκεφτόμουν πως δεν πιάνω Europe1 εδώ που είμαι". Η αγαπητή μου ξαδέρφη με έγραψε στα @@ και συνέχισε να φωνάζει να βάλω Europe1.

"Βάλε Europe1 τώρα παίζουν κορεάτικο τραγούδι..." "Ποιο της λέω;"

Έτσι άρχισε να μου περιγράφει τι βλέπει και κατάλαβα πως μιλούσε για αυτό το βίντεο:

Εννοείται πως όλη μέρα μιλάω γι αυτό σήμερα!!!! Όταν επιτέλους βρήκα το κανάλι στην τηλεόραση του ψιλικατζίδικου για καλή μου τύχη ξανάβαλε το τραγούδι. Σε λιγότερο από μία ώρα το βίντεο είχε προβληθεί δύο φορές. Pure Win...

Το ωραίο είναι ότι και έπαιξαν το αγαπημένο μου συγκρότημα από την Κορέα και έβαλαν και την Κορεάτικη εκδοχή του τραγουδιού ενώ άνετα θα μπορούσαν να βάλουν την Αγγλική εκδοχή. Για την Ιστορία οι 2NE1 είναι συγκρότημα της Νότιας Καρέας εδώ και δύο χρόνια που εμφανίζεται έχει σαρώσει τα πάντα, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησαν και τον πρώτο τους δίσκο στην Ιαπωνία. Δυστυχώς όμως το λανσάρισμα τους στην Ιαπωνική αγορά συνέπεσε με το σεισμό και έτσι ανέβαλαν την προώθησή τους για αργότερα. Το ωραίο είναι πως τώρα επισπεύσθηκε η διαδικασία για την εκδοσή του δίσκου τους στην Αμερική και στον δυτικό κόσμο.

Οι 2ne1 στηρίζονται από την εταιρεία τους YG Entairtement (πως είναι η δική μας η Family τρεις φορές μεγαλύτερη) και η παραγωγή του δίσκου τους για την Δυτική αγορά έγινα και απο τον Will I Am. Όλοι ξέρουμε πως όταν υπάρχει ο Will I Am τα πράγματα είναι σοβαρά.

Ελπίζω σύντομα οι 2NE1 να γνωρίσουν επιτυχία στον δυτικό κόσμο (εννοώντας σε αυτούς που απλά ακούν αγγλόφωνη μουσική). Το μικρότερο μέλος τους είναι η Minzy 16 χρονών και έχει δηλώσει πως λατρεύει την Ελληνική Μυθολογία. Τα κορίτσια έχουν ταλέντο και πολύ καλο marketing οπότε ελπίζω η μαγική συνταγή της YG Family να πετύχει.

Για ακόμη μια φορά το Europe 1 απέδειξε πως δεν χρειάζεται ένα κανάλι να είναι μεγάλο για να κάνει τη διαφορά και για ακόμη μια φορά η επιλογή των τραγουδιών του έβαλε τα γυαλιά στο ελληνικό Mtv που για να δούμε Asobi Seksu, La roux και ποιοτικά τραγούδια θα πρέπει να ξενυχτήσουμε.

Europe1 ahja ahja ! Fighting!!! όπως θα λέγαν και στην Κορέα.

Πάρτε και την Αγγλική εκδοχή του τραγουδιού :

Για την Ιστορία το Europe1 βοήθησε πολύ στην προβολή υποψηφίων βουλευτών στις προηγούμενες εκλογές και κατά τη διάρκεια των δημοτικών εκλογών όταν τα υπόλοιπα "Μεγάλα" κανάλια έκλειναν τις πόρτες σε όσους πραγματικά ήθελαν να κάνουν την αλλαγή.

YG Family represented!!!!

άντε να δούμε και Big Bang τώρα.

Κάπου, πέρα από το ουράνιο τόξο

Η Δευτέρα στην δουλειά συνήθως κυλάει ήρεμα για αρχή εβδομάδας. Το ξυπνητήρι χτυπούσε με ένα πολύ όμορφο τραγούδι που με έκανε να γυρίσω πλευρό και να σηκωθώ μισή ώρα καθυστερημένα, να μην πιω καφέ και να φύγω για δουλειά άμεσα.. όμως έκανα έναν πολύ γαλήνιο, έξτρα μισάωρο ύπνο.

 

Στην δουλειά τα πάντα ήταν στραβά. Κυριολεκτικά. Ένοιωθα πως ως και οι τοίχοι ήσαν στραβοί, μια ασυμμετρία γενικότερα. Φυσικά κατέληξα πως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον να συμβαίνει και το άφησα να περάσει. Δεν είχα πιει καφέ ακόμα, οπότε ήταν και αυτό στην μέση. 

 

Στην συνέχεια ένας παππούς που είχε έρθει στην δουλειά (πατημένα ογδόντα), με κοίταξε καλά-καλά και μου λέει: "είσαι τριάντα;" (ΧΑ). Όχι, παππού, του απάντησα.. είμαι τριάντα οχτώ.. με κοιτάζει ξανά και με ένα παράξενο ύφος, μου λέει.. "ε, δεν θα παντρευτείς ποτέ". Κάτι μου έκανε ο τρόπος που το είπε και τον ρώτησα τι εννοούσε. Μου απαντά, "εφόσον έχεις περάσει τα τριάντα τρία, δεν θα παντρευτείς.." Μάλιστα.. του απαντώ. Δηλαδή ή θα έπρεπε να έχω σταυρωθεί ως τα τριάντα τρία μου ή να έχω παντρευτεί... 

 

Και κάπου εκεί ξεκίνησε η κουβέντα πως "δεν βγαίνει έτσι η ζωή, να είναι κανείς μόνος". Ήταν άσκοπο το να κάνω βαθύτερη κουβέντα μαζί του, για ευνοήτους λόγους. Και αν κατάλαβα καλά, ο ίδιος παντρεύτηκε επειδή είχε πατήσει τα τριάντα τρία, η μάνα του τον έπρηζε και οι ταβέρνες ήταν ακριβές. Και δεν τα βγάζω από το μυαλό μου. Όχι ο καλύτερος τρόπος να πείσεις κάποιον να παντρευτεί (αν έβαζε και το πλυντήριο-σιδέρωμα μέσα, ίσως).

Στην συνέχεια της μέρας, ο πατέρας ενός παλιού συναδέλφου πέρασε από την δουλειά και ξεκίνησε -εμμέσως πλην σαφώς- να υπονοεί το πόσο υπερήφανος είναι που και οι δύο του γιοί είναι παντρεμένοι, ο ένας με δύο παιδιά και ο πρώην συνάδελφός μου και γιος του, με ένα παιδί που τώρα θα πάει πρώτη δημοτικού.. κάπου εκεί περίμενα την ερώτηση, "εσύ παντρεύτηκες/ είσαι παντρεμένος/ πότε θα παντρευτείς και προετοιμαζόμουν ψυχολογικά για την απάντηση. Μια προετοιμασία που πήγε στράφι μιας και δεν ρώτησε. Ίσως να φαινόταν στο βλέμμα, το "ούτε που να το σκεφτείς". Η αναμονή είναι που σε καταρρακώνει.

Με αυτά και με αυτά, η μέρα κύλησε. Με έναν καφέ και μια τυρόπιτα από τον φούρνο δίπλα.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ

“Στις Θεσπιές της Βοιωτίας, στους πρόποδες του Ελικώνα, ζούσε ο Νάρκισσος, ένα πανέμορφο αγόρι που ήταν όμως αδιάφορο απέναντι στον έρωτα και τους θαυμαστές του (ἐρασταί). Αν και οι περισσότεροι κάποια στιγμή σταμάτησαν να τον καταδιώκουν (ἐρῶντες), ο Αμεινίας δεν το έβαζε κάτω. Ο Νάρκισσος όχι μόνο δεν δέχτηκε τον έρωτά του, αλλά του έστειλε ένα σπαθί. Και με το σπαθί αυτό αυτοκτόνησε ο Αμεινίας μπροστά στην πόρτα του Νάρκισσου, αφού πρώτα έγινε ικέτης, ζητώντας από το θεό του Έρωτα να εκδικηθεί το θάνατό του. Όταν το αγόρι είδε για πρώτη φορά την αντανάκλασή του στο νερό μιας πηγής, θαμπώθηκε τόσο από την ίδια του την ομορφιά που έγινε ο ίδιος ο μοναδικός εραστής του εαυτού του. Συνειδητοποιώντας ότι αυτή ήταν η τιμωρία του επειδή περιφρόνησε τον έρωτα του Αμεινία, ο Νάρκισσος έβαλε κι αυτός τέρμα στη ζωή του. Από τότε οι Θεσπιείς αποφάσισαν να τιμούν τον έρωτα με λαμπρές δημόσιες γιορτές αλλά και ιδιωτικές θυσίες. Και οι ντόπιοι πιστεύουν ότι το άνθος του νάρκισσου φύτρωσε για πρώτη φορά στο σημείο που χύθηκε το αίμα του.”

Απόσπασμα από τις “Διηγήσεις” του αθηναίου μυθογράφου Κόνωνα (1ος αιώνας π.Χ.) όπως διασώζεται στη “Βιβλιοθήκη” του βυζαντινού πατριάρχη Φώτιου. Λίγα χρόνια αργότερα ο ρωμαίος ποιητής Οβίδιος θα καταγράψει τη δική του -πιο διάσημη- εκδοχή του μύθου όπου το αγόρι αρνείται και πάλι τους αντρικούς έρωτες (coetus viriles) και, καταδιωκόμενος από την κατάρα ενός από τους περιφρονημένους εραστές του, φτάνει ως τις πλαγιές του Ελικώνα. Μια περιοχή με πλούσια βλάστηση που όπως φαίνεται φιλοξενούσε πολλά νυχτερινά ειδύλλια, αφού ο Νάρκισσος ρωτάει τα δέντρα αν έχουν ξαναδεί έναν εραστή τόσο δυστυχισμένο όσο αυτός - “εσείς που υπήρξατε καταφύγιο για τόσους άντρες”. Στην εκδοχή του Οβίδιου η νύμφη Ηχώ -που η Ήρα τιμώρησε για τη φλυαρία της αναγκάζοντάς την να επαναλαμβάνει μόνο τις τελευταίες συλλαβές από τα λόγια των άλλων- αναπαράγει τα λόγια του αγοριού με τη μορφή αντίλαλου, στρέφοντας με αυτό τον τρόπο τον καταπιεσμένο ερωτικό του πόθο προς τον ίδιο του τον εαυτό.

Δύο διάσημες προσωπικότητες της ρωμαϊκής περιόδου επισκέφτηκαν την περιοχή το 2ο αιώνα μ.Χ. Ο ιστορικός Πλούταρχος πηγαίνει εκεί νιόπαντρος για να θυσιάσει με τη γυναίκα του στο ναό του έρωτα που βρίσκεται στο κέντρο των Θεσπιών και ήταν διάσημος για το άγαλμα του έρωτα που φιλοτέχνησε ο Πραξιτέλης και δώρισε στο ναό η ερωμένη του εταίρα Φρύνη. Η επίσκεψη γίνεται αφορμή για ένα διάλογο όπου η παρέα του Πλούταρχου συγκρίνει το έρωτα ανάμεσα στους συζύγους και τον έρωτα για τα αγόρια, με τον ίδιο τον Πλούταρχο να υπερασπίζεται το γάμο. Χρόνια αργότερα ο ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός, μεγάλος θαυμαστής της Ελλάδας, επισκέπτεται κι αυτός τις Θεσπιές και αφιερώνει στο θεό του Έρωτα ένα οκτάστιχο στα ελληνικά :

“Εσύ τοξοβόλε, γιε της κύπριας θεάς που τριγυρνάς στον Ελικώνα στους ανθισμένους κήπους του Νάρκισσου, δείξε μου το έλεός σου. Δέξου το κεφάλι αυτής της αρκούδας που ο Αδριανός σου προσφέρει, και που τη σκότωσε ο ίδιος έφιππος στο κυνήγι. Ευλόγησέ με αγνέ Έρωτα με τη θεία χάρη της Ουράνιας Αφροδίτης.”

Είναι γνωστός ο έρωτας που έτρεφε ο αυτοκράτορας για το νεαρό έλληνα Αντίνοο και που τον οδήγησε να τον θεοποιήσει μετά θάνατον. Από το παραπάνω οκτάστιχο πολλοί μελετητές συμπεραίνουν ότι πέρα από το διάσημο ναό στο κέντρο των Θεσπιών υπήρχε κι ένα ακόμα ιερό ψηλά στον Ελικώνα. Ένα ιερό προς τιμή του “Ουράνιου Έρωτα” - πιθανότατα στο σημείο όπου φημολογείται ότι πέθανε ο Νάρκισσος.

[ Οι πληροφορίες προέρχονται από το βιβλίο του James Davidson “The Greeks and Greek Love”, εκδόσεις Weidenfeld & Nicolson, 2007. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ, εδώ και εδώ. ]

Έλα να βιογραφηθούμε Ντάρλινγκ!

Αυτό είναι αγάπη μου καταξίωση!
Να έχεις βγάλει τα μάτια σου στο μπλογκάρισμα 3 χρόνια και ο ρουφιάνος [Google statistics] να σου βγάζει στα αποτελέσματα σου ότι η δημοφιλέστερη σου ανάρτηση είναι αυτή με τον τίτλο: “Τον παίζω και μαθαίνω” δηλαδή να γελάσω η να κλάψω εγώ τώρα η έρμη η γυναίκα πείτε μου... που η ροφκιάνα, τι συνταγές σας ανέβασα, τι τραγούδια, τι ιστορίες, τι για γκόμενους σας είπα και τώρα τι? Αυτή είναι η αξία μου στο διαδίκτυο? [με αρέσει όταν γίνομαι πχιοτικιά]
Μαλάκα είναι τραγικό έχω πεθάνει στο γέλιο. Δηλαδή ψάχνουν στο Google πως να τον παίξουν και τους βγαίνει το post?
Δεν θέλει Manual Πουλάκι μου. Τον βουτάς τον πέουλα με το χέρι και τον παίζεις. Έτσι απλά! Εναλλακτικά μπορείς να βάλεις σάλιο, λιπαντικό, να στον παίξει κάποιος άλλος, ενίωτε να κάνεις και σέξ.
Το μόνο μυστικό, να ξέρεις δηλαδή εδώ που φτάσαμε, είναι να αλλάζεις χέρι πυκνά συχνά για να νομίζεις ότι γαμάς παρθένα.
Είναι απλό! Πολύ απλό σου λέω!
Σαν τη συνταγή του Σιμιγδαλένιου χαλβά ένα πράμα
1 ποτήρι λάδι
2 ποτήρια σιμιγδάλι
3 ποτήρια ζάχαρη
4 ποτήρια νερό
Σε μία κατσαρόλα βάζεις το Σιμιγδάλι με το λάδι να καβουρδιστούν και σε δεύτερη κατσαρόλα βάζεις το νερό με τη ζάχαρη να βράσει. Όταν ο μείγμας Νο 2 αρχίζει να κοχλάζει τον ρίχνεις στο μείγμα Νο 1 με προσοχή γιατί:
α. Θα καείς
β. θα σου γίνει η κουζίνα μουνί καλλιγραφία
γ. Όλα τα παραπάνω
Έπειτα το αδειάζεις σε φόρμα, και μόλις σφίξει είναι έτοιμος ο χαλβάς.
Τώρα ο χαλβάς με τη μαλακία τι σχέση έχει δεν ξέρω, αλλά ξέρω να σου πω ποιες είναι οι λέξεις κλειδιά σύμφωνα με το ρουφιάνο, που στέλνουν τον άτυχο ανυποψίαστο κόσμο στο Blogg μου και θα σου κάνω μια λίστα με τις 10 πρώτες!
Τώρα πόσο ανυποψίαστος είναι κάποιος που κάνει search “Τον παίζω” είναι άλλη ιστορία...

1. theiadonna, και Aunt Donna
Ναι αυτή είμαι εγώ και ευτυχώς που Νο 1 στα results είναι αυτό, για να επαληθευθεί και πάλι στην Ιστορία, η ατάκα της αείμνηστης Τζένης Χειλουδάκη:
“Να μην σε νοιάζει τι γράφουν, ή τι λένε για σένα. Να σε νοιάζει να γράφουν σωστά το όνομα σου!

2. Γλυφοκώλι
Πως λέμε σαραγλί? Καμία σχέση!
Κλασική επιλογή για όσους σπρώχνουν την πίσω πόρτα, και για αγόρια με ανησυχίες του κώλου. Γνωστό και ως rimming κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια σε όλες τις τσόντες είτε Gay είτε straight. Οι περισσότεροι κοινοί θνητοί το απεχθάνονται όπως και εγώ! Υπάρχουν και λιπαντικά για αυτές τις δουλειές. Η DUO κλέφτης θα γίνει?

3. sofa logia gia poutanes
Τώρα εγώ τι να πω εδώ μου λες? Που άμα κρεμάσουνε της πουτάνες αύριο το πρωί, τζάμπα και βερεσέ θα πάω η γυναίκα, που χω να κάνω σέξ προ ΔΝΤ....
Ότι είμαι σοφή ή ότι είμαι πουτάνα? Γιατί αν ήμανε σοφή δεν θα ερωτευόμουν 10/10 φορές straight άντρες, αλλά και αν ήμουν πουτάνα δεν θα τους ερωτευόμουν απλά θα τους γαμούσα μόνο. Για τα λεφτά δεν ξέρω, γιατί: "πουτάνα δεν είναι αυτή που τα παίρνει, είναι αυτή που κάνει ότι δεν τα θέλει" Πάντως τιμή μου και καμάρι μου. Και για το Σοφή και για το Πουτάνα

4. Τον Παίζω
Να την πω την αμαρτία μου...και εγώ. Πυκνά συχνά. Αν πετύχει η μαλακία τύφλα να χει το γαμήσι δεν το ξερες?

5. Ράμματα
Και γάμα τα μη σου πω! Πώς λέμε “έχω πολλά ράμματα για τη γούνα σου”? Ή πως λέμε “θα σου γαμήσω τα ράμματα”? Τι σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους και τι ακριβώς ψάχνει να βρει κάποιος πείτε μου γιατί θα δαγκώσω το πληκτρολόγιο! Δηλαδή αν είναι γιατρός και ψάχνει να βρει εδώ μέσα ως κάνουν ράμματα και το ψάχνει εδώ... κέντημα θα σου βγει χρυσό μου! Ύστερα λένε πως το σύστημα υγείας είναι μπουρδέλο. Άδικο έχουνε?

6. γιαγιά Αντιγόνη
Γνωστή Blogger!
Μωρή Αντιγόνη! Έγινες φίρμα πλάκα πλάκα κουφαλίτσα! Αχ η γιαγιάκα μου η καλή και η λατρεμένη που πολύ την αγαπάω γιατί είναι και του λιμανιού και του σαλονιού! Αλλά όποιος την ψάχνει θα την βρει εδώ

7. depon odis
Να χαρείς δεν έχω ιδέα τι σχέση έχω με αυτά. Σαν καραμέλες είναι. Ψέμματα όχι σαν.
Καραμέλες είναι και τα γουρλώνεις και καλά σου περνάει ο πονοκέφαλος.
Αν όχι να το ψάξεις. Μπορεί να έχεις μάτι, και τότε θα πας στο Νο 6 για ξεμάτιασμα!

8. www.Η μαρίνα να γαμιέται
Στο θεό σου το βρήκα όπως στο γράφω, και στο γράφω όπως στο βρήκα! Ποια Μαρίνα? Η Μαρίνα Κουντουράτου? Η Μαρίνα της σιωπής? Η Μαρίνα Ζέας? Και γιατί γαμιέται? Και αν γαμιέται ο Σειρινάκης το ξέρει να την κάνει σταρ? Είναι όπως λέμε “γαμιέται ο Δίας?” Και φυσικά γιατί είναι φίρμα και την ψάχνουν στο Google! Τώρα το τι σχέση έχει με μένα δεν θέλω να ξέρω......

9. γίδες μαλτέζες
Μπέ! Κοίτα αναγνώστη μου.. από γίδια γενικά ξέρω κάτι ψιλά, αλλά ειδικά για τα Μαλτέζικα δεν ξέρω να σε κατατοπίσω, και να σου πω την πικρή αλήθεια και γω στο Google το έψαξα και τίποτα δεν βρήκα. Πάντως κυκλοφορεί ένα βιβλίο του Λουκά Ευσταθίου από τις εκδόσεις ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ και είναι αφχιερωμένο στα γίδια, είναι 275 σελίδων να χορτάσει γίδι το μάτι σου και έχει μόνο 11,29 γιούρος! Και επίσης για ψάξε ώς "Γίδια Μαλτέζικα" ίσως σου βγάλει κάτι....
Ίσως σε κατατοπίσει....
Μπέ!

10. γάμησα θεία από κώλο
[α την πουτάνα.....]
Τα σχόλια δικά σας εγώ τερμάτισα!

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 61 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΣΗΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥΣ

Μια ιστορία αγάπης που έχει κρατήσει όσο λίγες… Το 1948 ο Ρίτσαρντ συναντάει τον Τζορτζ στη διάσημη σχολή θεάματος Julliard της Νέας Υόρκης – και τα υπόλοιπα όπως λένε “είναι ιστορία”. Συνέχεια μαζί εδώ και έξι δεκαετίες, οι δύο γλυκύτατοι συνταξιούχοι είναι σήμερα 91 και 84 ετών αντίστοιχα. Να πως περιγράφουν οι ίδιοι τη στιγμή που σημάδεψε τη ζωή τους: “Ήταν μορμόνος, ένας μορμόνος που δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου” θυμάται ο Τζον και ένα χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό του. “Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια. Είχε τόσο όμορφα μάτια! Του είπα “Θέλω να τραγουδήσω για σένα!” αναπολεί με τη σειρά του ο Ρίτσαρντ.

Καθηγητές τραγουδιού και οι δύο, δεν μπόρεσαν ποτέ να φανταστούν τη ζωή τους μακριά από τη Νέα Υόρκη και την πλούσια μουσική και θεατρική σκηνή της. Γι αυτό το λόγο ζητούν να παντρευτούν στην πόλη που θεωρούν σπίτι τους. “Αν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε μια καινούρια φάση της ζωής μας ως παντρεμένο ζευγάρι, θα νιώθαμε ότι με αυτό τον τρόπο ολοκληρώνεται μια ιστορία που υπήρξε εκπληκτική και για τους δυο μας. Θεωρούσαμε πάντα τον εαυτό μας ζευγάρι. Σκεφτήκαμε να παντρευτούμε στη Μασαχουσέτη ή το Κονέκτικατ [ γειτονικές πολιτείες όπου τα ομόφυλα ζευγάρια μπορούν να παντρευτούν ] αλλά υπήρξαμε πάντα νεοϋορκέζοι! Εδώ περάσαμε τα καλύτερα και τα πιο παραγωγικά χρόνια της ζωής μας. Η Νέα Υόρκη είναι τα πάντα για μας. Είμαστε νεοϋορκέζοι και μετά από 61 χρόνια μαζί θέλουμε να έχουμε το δικαίωμα να παντρευτούμε εδώ! Νομίζουμε ότι είναι καιρός…”

Το πολύ συγκινητικό βίντεο που μπορείτε να δείτε πιο κάτω είναι παραγωγή της καμπάνιας “Freedom to Marry” που έχει σκοπό να γίνει η Νέα Υόρκη φέτος η έκτη κατά σειρά πολιτεία των ΗΠΑ που θα αναγνωρίσει το γάμο ζευγαριών του ίδιου φύλου. Μια αντίστοιχη προσπάθεια πριν από δύο χρόνια έπεσε στο κενό όταν οκτώ γερουσιαστές του δημοκρατικού κόμματος που εκπροσωπούν περιφέρειες με ισχυρή παρουσία φυλετικών μειονοτήτων καταψήφισαν τη σχετική νομοθεσία μαζί με τους ρεπουμπλικάνους συναδέλφους τους….

Μετά από 61 χρόνια , ποια είναι η συμβουλή τους για να αντέξει μια σχέση στο χρόνο; “Ποτέ μην πέφτετε για ύπνο μαλωμένοι”. Απλό ακούγεται - και σίγουρα για να το λένε κάτι παραπάνω ξέρουν

Σκέφτομαι και γράφω. Διαβάζεις και διαλέγεις.

Και τώρα εκεί που λέει εκτός. Δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Η θεία γύρισε, είδε [θα πει] και σεις θα λαλήσετε με τους ειρμούς που κάνει το μυαλό του άνθρωπα και δη το δικό μου.....

Καταρχήν για να ξηγιόμαστε.

Το παρακάτω Post φυσικά και δεν αποσκοπεί στην διαφήμιση ή στα φράγκα. Στα αρχίδια μας εμείς για αυτά κιόλας ξέρεις. Απλά μου αρέσει να μοιράζομαι με τα ανίψια μου τα ωραία πράγματα που συμβαίνουν. Κακό είναι?

[θα πω για τα κακά μην περιμένεις μόνο γλύκες. Θεία είμαι όχι υπουργός!]

*Κάθε πρωί [Καλά όταν λέω πρωί, μην πετάς τη σκούφια σου γιατί αυτό σημαίνει: εάν ΔΕΝ δουλεύω, εάν ΔΕΝ έχω βγει το προηγούμενο βράδυ και να έχω πιει τον κώλο μου, και να σηκωθώ λίγο πριν πιάσω δουλειά, με αποτέλεσμα να τρέχω σαν τη σαλεμένη μέσα στο σπίτι] ακούω Heart Fm 93,1 την Μαρία Αμανατίδου που είναι φίλη μου [γλύψ γλύψ σλούρπ σλούρπ] και έχει φτιάξει η τύπισσα ένα πολύ γαμάτο online περιοδικό, [ναι αμέ υπάρχουν και τέτοια] το http://provocateurmagazine.com και τον Αντώνη Βλαβογελάκη που είναι μεγάλο όργιο το παλικάρι λέμε και έχει και αυτός ένα γαμηστερό online περιοδικό http://www.vlavo.org το οποίο είναι έτσι για ποιο μεγάλα αγόρια και όχι τόσο “καθώς πρέπει” σαν της Μαρίας. Που λες ανιψιά μου τσαχπίνα, αυτά τα δύο αγαπημένα μου σούργελα μου φτιάχνουν για τα καλά τη μέρα.

Βέβαια η αλήθεια είναι μερικές φορές το Playlist του Heart fm με χτυπάει στον εγκέφαλο γιατί παίζει τα ίδια και τα ίδια, και το βαριέμαι σαν την πουτάνα... [ναι βαριούνται και οι πουτάνες] οπότε ανακάλυψα έναν άλλο σταθμό πάλι από Θεσσαλονίκη τον Republic στους 100,3 και παίζει φίλε γαμώ τις μουσικές! Ειδικά το βράδυ! Στα προτείνω θα με θυμηθείς!!!!!

**Μιλώντας όμως για μουσικές να σου πω ότι το τελευταίο σκάλωμα μου είναι το τραγούδι Je Veux από την [όπως όλα δείχνουν ταλαντούχα] Zaz.
Μιλάμε για κόλλημα.

Μεγαλύτερο από το τραγούδι της Σουηδίας για την Eurovision [καλά είσαι χαζή! Πίστευες εσύ ότι θα κάνω μετά-γιουροβιζιονικό post, και δεν θα κάνω έστω μία αναφορά?] το οποίο ναι μεν μπορεί να είχε την αρχή σαν το Rasputin των Boney M, Μπορεί να είχε χορευτικό σαν να βγήκε από leather bar του Amsterdam [ όχι δεν έχω πάει μου χουνε πει κάτι θείες σου. Αμέσως εσύ!] μπορεί να ήταν η χαρά του Πούστη γενικά, αλλά τουλάχιστον δεν ήτανε σαν αυτό που βγήκε 1ο. Μα συγνώμη δηλαδή κόρη μου, γιατί είμαι που είμαι τρελή, θα γίνω περισσότερο. Ήξερες μωρέ εσύ, όχι πες μου στα στεντόν που χω φάει, ήξερες εσύ που είναι το Αζερμπαϊτζάν? Αφού όλες στο ρουφιάνο [Google] το ψάξαμε! Μου βγήκε εκεί χάμω το ντουέτο και ήτανε σαν τον Πάνο Καλίδη με τη Ζέτα [φτου κακά] Μακρυπούλια. Ένα θα σου πω! Καλά που βγήκε πρώτο, και το πανε δεύτερη φορά και άκουσα ποιο είναι, γιατί στην παρουσίαση είχαμε κλείσει τη φωνή και μιλάγαμε για κολόνιες. Αλήθεια σου λέω βρε!

***Λέγαμε ότι ναι μεν το www.strawberry.com μπορεί να είναι καταπληκτικό και να φέρνει τα αρώματα στο σπίτι χωρίς να πληρώνεις γαμησιάτικα, αλλά το www.parfume.com μου είπανε κάτι θείες σας, είναι ακόμη καλύτερο, και ακόμη φθηνότερο, αλλά επειδή είναι Αμερικάνσκι και εκεί στο Αμέρικα δεν πάνε και πολύ καλά Σουζάνα μου, δεν κάνει πλέον λέει delivery στο Ελλάντα, οπότε άνθρακας ο θησαυρός Σούλα μου, και θα περιμένεις καιρό για να αγοράσεις.

Οπότε μου λές εσύ:

No Shopping No Fucking!

****Και που να κάνω shoping και που να κάνω Fucking χρυσό μου? Και πως να τα κάνω όλα αυτά η γαμιόλα, όταν μαθαίνω ότι στην μικρή μας πόλη, και μάλιστα Σαββάτο βράδυ στο ποιο κεντρικό σημείο της πόλης, Οπαδοί του ΠΑΟΚ επιτέθηκαν και σφάξαν οπαδούς του ΑΡΗ γιατί είχανε προηγούμενα λέει... [πως μάλωναν στα χωριά παλιά για τα χωράφια και για τα ζώα? Ε Κράτα μόνο το ΖΩΑ εσύ!!]

Κανονικά τους χαράκωσαν ρε φίλε σε λέω! Νοσοκομεία και έτσι! Της πουτάνας.

Κατάλαβες? 22 ακριβοπληρωμένοι μαλάκες κυνηγάνε μια μπάλα για 90 λεπτά, και εγώ θα βγω να κάνω φόνο?

Ρε μαλάκα είναι γίδια τα παιδιά [ όχι δεν έχω τίποτα με τα συμπαθέστατα γενειοφόρα τετράποδα ξαδέρφια του provatos] αλλά είναι δυνατόν ρε πούστη μου, ο καιρός έχει ανοίξει [καλά μην παίρνεις και όρκο] τα μουνάκια είναι με τα ξέκωλα στα μπαρ και στους δρόμους, και συ καλό μου παιδί αντί να πας να βρεις κάνα μουνάκι να γαμήσεις, που σε χει φάει η μαλακία όλο το χειμώνα με το Champions League και Το Playstation, κάθεσαι και κάνεις φόνο για τις ομάδες?

Εμ για αυτό γαμιούνται οι γκόμενες σας μαλάκες όταν εσείς βλέπετε μπάλα...

Που τα ξέρω?

Αμ πόσα ξέρωωωωωωωωωωω

Πι. Ες. 

Στο προηγούμενο μου post χαθήκανε όλα τα coments γιατί η Γούγλε γαμήθηκε με το Δία και ώς γνωστόν αυτοί οι δύο όταν γαμιούνται....ξεκωλιάζονται!

Τέσσερα

Χάρη στο σχόλιο του πολυαγαπημένου μου Revqueer ("Emeis george posa xronia gnwrizomaste?") και επειδή είμαστε ακόμα σε εορταστική διάθεση από το προηγούμενο ποστ, θυμήθηκα πως πριν δύο εβδομάδες έκλεισα τέσσερα χρόνια στην μπλογκόσφαιρα.

Ήταν 3 Μαΐου του 2007.. Δεν θα καθίσω να απαριθμήσω το πόσα έχω κερδίσει αυτά τα τέσσερα χρόνια, τους φίλους που έκανα, τα κείμενα που διάβασα. Τόσα χρόνια μένω πιστός στον λόγο που ξεκίνησα αυτό το μπλογκ και ο οποίος είναι ένα online προσωπικό ημερολόγιο και τίποτα περισσότερο. Εδώ μέσα έχω καταγράψει στιγμές και καταστάσεις που ίσως υπό άλλες συνθήκες να είχα ξεχάσει. Χαίρομαι που υπάρχουν εδώ.

Λοιπόν, αυτά. Αρκετά με τις γιορτές, έχουμε και δουλειές να κάνουμε. Ξουτ.

Birthday bear

Πάνε δύο χρόνια αν θυμάμαι καλά, από τότε που διάβασα για πρώτη φορά έναν αγαπημένο μπλόγκερ. Είχα ακούσει γι' αυτόν από τον life with hiv, όταν έγραψε την προσωπική του ιστορία. Mετά από λίγο καιρό άρχισα να τον διαβάζω και στο δικό του μπλογκ. Σήμερα που λέτε, ο Μπέαρ (διότι σε αυτόν αναφέρομαι) γίνεται δύο ετών. Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ηλικία του ίδιου, διότι είναι λίγο (λίγο) μεγαλύτερος. Μπορεί να ξεκίνησε το μπλόγκινγκ όχι με τις καλύτερες γι' αυτόν συνθήκες, όμως τις έχει φέρει πλέον τούμπα και κάνει ζογκλερικά με δαύτες!

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η γνωριμία μας. Εγώ ήμουν έτοιμος να φύγω για διακοπές και μεταξύ επικοινωνίας στο μπλογκ και email, είπαμε να βρεθούμε για καφέ, αφότου επέστρεφα. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα (δεν εννοώ τις συσκευές) και μετά από λίγες μέρες, τσουπ, να 'τος.

Αν μου ζητούσαν να τον περιγράψω, θα έλεγα πως είναι η χαρά της ζωής. Όπως η Ζωζώ (τι εννοείς ποια Ζωζώ) αλλά σε αρσενικό. Και στο πιο τριχωτό.  Καλοκαιράκι ακόμα, καθίσαμε έξω και ήπιαμε τον καφέ μας μιλώντας για τα πάντα. Τώρα... αν με ρωτήσετε πότε πέρασαν δύο χρόνια από τότε που τον γνώρισα και τον πρωτοδιάβασα.. ούτε που κατάλαβα. Σαν χθες ήταν που βρεθήκαμε. Από τότε μας έχουν γνωρίσει τα βουνά και οι παραλίες. Ταβέρνες και καφετέριες. Αφού με το που μπαίνουμε σε ταβέρνα μάς χαιρετάνε προσωπικά. Σε λίγο θα πηγαίνουμε σε καφετέρια και θα μας λένε "αυτό που πίνετε συνήθως;" Καταλαβαίνετε.

Το μπλογκ του κατά την γνώμη μου, εκτός από προσωπική του ανάγκη να εκφραστεί, έχει βοηθήσει πολλούς να ξεδιαλύνουν απορίες που είχαν και έχουν για τον hiv, καθώς επίσης έχει στηρίξει ανθρώπους στην δύσκολη ώρα τους. Γι' αυτούς και γι' άλλους τόσους λόγους, για 'μένα το κάνει ξεχωριστό. 

Θα ήθελα να ευχηθώ χρόνια πολλά στο μπλογκ του και στον ίδιο ό,τι καλύτερο στο νέο του κρεββάτι ;-)

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ PRIDE: ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Πολλά ακούγονται τελευταία σχετικά με τους δημοτικούς άρχοντες που πολλοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να ”νομοθετούν” για ζητήματα όπως ο γάμος αλλά να ασχολούνται μόνο με την “καθημερινότητα” - λες και οι ομοφυλόφιλοι, διαφυλικοί και οροθετικοί πολίτες δεν βιώνουν τη δική τους, εξαιρετικά προβληματική, καθημερινότητα. Αφορμή υπήρξε η “συμβολική” στήριξη που δήλωσε ότι θα παρέχει φέτος ο δήμος Αθηναίων στο Pride. Χωρίς να διευκρινίζεται βέβαια τι ακριβώς σημαίνει “συμβολική”, αλλά με χρήση από το δήμαρχο ενοχικών εκφράσεων όπως “σκελετοί στις ντουλάπες” και αναφορών “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε” στους αγώνες των μαύρων της Αμερικής και διάφορα τέτοια όμορφα και “αντιρατσιστικά”…

Αν πάντως ο κ. Καμίνης και οι υπόλοιποι δήμαρχοι θέλουν να πάνε πιο πέρα από τις “συμβολικές” κινήσεις και να αναλάβουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες για την καθημερινότητα των ΛΟΑΔ συμπολιτών τους, υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν να κάνουν. Για αρχή θα μπορούσαν να συμμετέχουν στο συνέδριο των “Ευρωπαϊκών Αυτοδιοικήσεων Εναντίον της Ομοφοβίας” (AHEAD - Against Ηomophobia, European Local Adminstration Services) που διοργανώθηκε πρόσφατα στη Βαρκελώνη με πρωτοβουλία τεσσάρων ευρωπαϊκών πανεπιστημίων (Τορίνο, Κολωνία, Βουδαπέστη και Βαρκελώνη) και με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το συνέδριο δεν περιορίστηκε σε ανώδυνο κουβεντολόι περί …“σκελετών σε ντουλάπες” αλλά προχώρησε στην έκδοση μιας “Λευκής Βίβλου” που περιλαμβάνει τις πιο πετυχημένες πρωτοβουλίες που έχουν αναλάβει τα τελευταία χρόνια δήμοι σε διάφορες χώρες της Ευρώπης σχετικά με την καταπολέμηση των προκαταλήψεων και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών που ανήκουν σε σεξουαλικές μειονότητες. Παραθέτω εδώ επιγραμματικά ορισμένες από αυτές με την ελπίδα ότι κάποιοι θα αναζητήσουν το κείμενο και θα ενδιαφερθούν για τη μεταφορά της εμπειρίας άλλων πόλεων στην ελληνική πραγματικότητα…


Βαρκελώνη (Ισπανία) 5ετές πλάνο που αποτελείται από δέσμη 228 μέτρων με σκοπό τη βελτίωση των δημοτικών υπηρεσιών προς τους ΛΟΑΔ πολίτες μετά από διετή κοινωνιολογική έρευνα σχετικά με το πως βιώνουν οι ίδιοι τη ζωή τους στην πόλη και ποια είναι η στάση της κοινωνίας απέναντί τους.

Ρώμη και Τορίνο (Ιταλία) Δημιουργία του δικτύου RE.A.DY με σκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών ανάμεσα στις τοπικές αυτοδιοικήσεις για ζητήματα σχετικά με την κοινωνική ένταξη των ΛΟΑΔ ατόμων – μέχρι στιγμής συμμετέχουν 18 δήμοι και 8 περιφέρειες.

Κολωνία (Γερμανία) Υπογραφή από το δήμο “Χάρτας της Διαφορετικότητας” και διενέργεια ετήσιου διαγωνισμού για την εταιρεία που ακολουθεί τις καλύτερες πρακτικές για την προώθηση της διαφορετικότητας στο εργατικό της δυναμικό.

Σαν Χοάν ντε Βιλατορέντο (Ισπανία) Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας (17 Μαϊου) εκδηλώσεις ενημέρωσης στα σχολεία και τις δημοτικές βιβλιοθήκες με έμφαση όχι μόνο στους μαθητές αλλά και στους γονείς τους σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων.

Παρίσι (Γαλλία) Ίδρυση ΛΟΑΔ κέντρου του δήμου σε πολυσύχναστο σημείο της γκέι γειτονιάς της πόλης με βιβλιοθήκη, ταινιοθήκη, εκθεσιακό κέντρο, ομάδα ψυχολόγων και τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης.

Λονδίνο (Αγγλία) Στην περιοχή Tower Hamlet που διαθέτει έντονο μουσουλμανικό στοιχείο και ιστορικό ομοφοβικών επιθέσεων, δημιουργία ειδικής ομάδας επαφής για τα θύματα της ομοφοβικής αλλά και της ομόφυλης ενδοοικογενειακής βίας με σκοπό την ψυχολογική τους στήριξη αλλά και την ενθάρρυνση υποβολής καταγγελιών στις αρμόδιες αρχές. Διαφημιστική καμπάνια με αφισοκολλήσεις και σχολικά προγράμματα ευαισθητοποίησης σε συνεργασία με τις εθνικές μειονότητες.

Βερολίνο (Γερμανία) Ίδρυση γραφείου υπεύθυνου για ζητήματα ομοφοβικής βίας και τις επαφές με τη ΛΟΑΔ κοινότητα στην αστυνομία του Βερολίνου.

Βιέννη (Αυστρία) Διοργάνωση 18 σεμιναρίων μέσα στο 2010 για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της πόλης σχετικά με τα θέματα υγείας και την αντιμετώπιση ασθενών με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου.

Ρούμπι (Ισπανία) Διοργάνωση διαγωνισμού “Κόμικς εναντίον της Ομοφοβίας” για τους μαθητές των γυμνασίων της πόλης με χρηματικό έπαθλο

Άμστερνταμ (Ολλανδία) Διενέργεια κοινωνιολογικής έρευνας για να σκιαγραφηθεί το προφίλ των δραστών ομοφοβικών επιθέσεων με σκοπό την παρέμβαση στις αντίστοιχες κοινότητες (μαθητές λυκείων, άνεργοι, μουσουλμάνοι)

Παρίσι (Γαλλία) Διαφημιστική εκστρατεία για την πρόληψη του HIV με το πετυχημένο σλόγκαν “Paris Plaisirs, Paris Capotes” (“Παρίσι-Απόλαυση, Παρίσι-Προφύλαξη”)

Λιουμπλιάνα (Σλοβενία) Έπαρση της σημαίας του ουράνιου τόξου στο κάστρο της Λιουμπλιάνα με αφορμή το gay pride.

Βαρκελώνη (Ισπανία) Καμπάνια εμβολιασμού για τις ηπατίτιδες Α και Β

Βαντάα (Φινλανδία) Το πρόγραμμα “Τόλμησε” με σκοπό την καταπολέμηση της ομοφοβίας στα σπορ και την ενθάρρυνση των ομοφυλόφιλων αθλητών σε συνεργασία με την Αθλητική Συνομοσπονδία της Φινλανδίας.

Λυόν (Γαλλία) Δημιουργία ΛΟΑΔ αρχείου στη δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης που περιλαμβάνει βιβλία, ταινίες, δημοσιογραφικά κείμενα και επιστημονικές δημοσιεύσεις των τελευταίων 15 χρόνων.

Μάντσεστερ (Αγγλία) Διοργάνωση της εκδήλωσης “Read Dating” στα πρότυπα του “speed dating” όπου οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να μιλήσουν με αγνώστους για το αγαπημένο τους βιβλίο ή ταινία. Σκοπός να ενθαρρυνθούν οι επαφές ανάμεσα στους γκέι διαφορετικών γενεών σε ένα περιβάλλον όπου οι πιο ηλικιωμένοι δεν “στιγματίζονται”.

Βαρκελώνη (Ισπανία) Πρόγραμμα ευαισθητοποίησης κατά της ομοφοβίας στα γηροκομεία της πόλης με σκοπό να γνωρίσουν οι ηλικιωμένοι ετεροφυλόφιλοι τις εμπειρίες ζωής των συνομήλικών τους ομοφυλόφιλων (διωγμοί από τη δικτατορία του Φράνκο, περίοδος του Aids κτλ)


Για όποια ή όποιον ενδιαφέρεται να το διαβάσει, ολόκληρο το κείμενο μπορείτε να το βρείτε εδώ. Με την ελπίδα βέβαια ότι όλα τα παραπάνω δεν θα οδηγήσουν στη δημιουργία μιας ακόμα παρασιτικής γραφειοκρατίας με σκοπό το ξεκοκάλισμα κοινοτικών προγραμμάτων όπως έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια στην Ελλάδα. Γιατί πάνω από όλα αυτό που έχει σημασία είναι να μπαίνουν μετρήσιμοι στόχοι και να υπάρχει παρακολούθηση της επίτευξής τους και -το κυριότερο- λογοδοσία των υπεύθυνων…

Running Scared Tonight.....

   Δεν θα ήταν δύσκολο να νικήσει το Αζερπα'ι'τζάν εδώ που τα λέμε. Ήταν φαβορί εξ αρχής, το ρεφρέν του τραγουδιού σου κολλάει εύκολα σε αντίθεση με τα υπόλοιπα τραγούδια του πρώτου ημιτελικού που τα ξεχνάς στο πι και φι και μοιάζει με κάτι alternative rock χιτόνια που κάνουν επιτυχία στους νεανίες της Αμερικής από συγκροτήματα με κουλό όνομα όπως Nickelback, The Fray κτλ. Και, αν κι ήμουν υπέρ της Σουηδίας που δεν τα πήγε διόλου άσχημα, πιστεύω ότι ήταν αρκετά καλό το νικητήριο τραγούδι. Και πάμε όλοι μαζί "Άι αμ ράνιγκ σκέιρντ τουνάιτ λα λα λα λα λα λα"
      Κατά τ' άλλα η μούφα της Ουκρανέζας που βρέθηκε στην 4η θέση καθαρά λόγω Ανατολικού Μπλοκ, το συμπαθέστατο Ντένμαρκ τα πήγε μια χαρά κομπλέ, η Σουηδία έπιασε top3, την Ιταλία μάλλον την οδήγησαν τόσο ψηλά όχι τόσο για το κατά γενική μέτριο κομμάτι όσο για την επιστροφή της (άντε να μας ξανάρθει του χρόνου και το Μαρόκο!), η Ρωσσία τα πήγε χειρότερα απ' το προσδοκόμενο γι' αυτό να στείλουν Gaga του χρόνου μήπως δουν άσπρη μέρα, η Lena με το μετριότατο Taken By A Stranger βγήκε 10η, η χαζοχαρούμενη Ισπανία πήρε πούλο, οι σαχλοί Blue της Αγγλίας πήραν την θέση 11, ο Γάλλος με την έξαλλη μαλλούρα πήγε κι αυτός άπατα κι όχι άδικα κι ας θεωρούταν φαβορί και τέλος εμείς βγήκαμε 7οι, ο αριθμός ολοκλήρωσης των δαιμονισμένων (inspired by one of  my brother's quotations lol) αλλά δεν μπορούμε να παραπονεθούμε γιατί θα μπορούσαμε να τα πάμε χειρότερα. Το χει η μοίρα μας να βγαίνουμε top10 ακόμα κι αν πάμε με ηλεκτροποιημένη εκδοχή του τελευταίου hit των Ζουζουνιών.
      Όπως και να χει, μπράβο στον Λούκας και στον Stereo Mike (άντε γιατί όλοι έλεγαν "Καλή επιτυχία στον Λούκας" και τον Stereo Mike ούτε να τον φτύσουν!).
   PS: Πόσο lame ήταν η εκφωνήτρια της Λευκορωσσίας που έκανε δέκα ώρες να πει που δίνει δωδεκάρι η χώρα της;
  PS2: Καλά, του χρόνου με τι τραγούδι θα πάμε; Με δαυσταύρωση disco και τσιφτετελιού;

          

Entrada

Ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι που θα ακούω όλο το καλοκαίρι. Χρειαζόμαστε μια νότα αισιοδοξίας. Πως ίσως εν τέλει μπορούν όλα να πάνε (και) καλά. Η δική μου νότα είναι για φέτος αυτό εδώ. Αυτό που μπορώ.

Να έχουμε ένα καλό διήμερο.

Φλωροβίζιον 2011 2nd Semi Final

                                    

          2^ος ημιτελικός, ας ανάψουν τα αίματα!

Μπόσνια-Ερζεγόβινα: Καλέ, να τη η συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Νεοκάστραινας! Κι αυτή στο Ντίσελντοφ πήγε!

Όστρια: Η Λεώνα Λούις της Αυστρίας, μόνο που δεν είναι τόσο κλαψομούνα  όσο η original.

Χόλαντ: Alternative ροκάκι, μόνο που δεν είναι για να σκίζεις και το σουτιέν σου.

Μπέλτζιουμ: Μα φλώρος με παπιγιόν και κουστουμάκι να ραπάρει ; Πάμε καλάαααα;

Σλοβάκα: Rnb μπαλάντα που μοιάζει με αυτή του Αζερπα’ι’ζάν, άρα την εγκρίνουμε.

Ούκρε’ι’ν: Yawn!

Μολντόβα: Αν και δεν καταλαβαίνω τι ρόλο βαράνε οι κεραίες, το τραγούδι μας αρέσει. Κάθε χρόνο καλύτερο δορυφορικό σήμα με Μολντόβα!

Σουίντεν: Swedish power ρε γαμώτο!  Αλλά βάλτε Alcazar ή Velvet μια φορά να σας εκπροσωπήσει! Επιτέλους δηλαδή!

Σάιπρους: Εμείς ζε’ι’μπέκικο-hip hop, αυτοί σκυλό-όπερα με τον τίτλο «Σαν Άγγελος Σε Αγάπησα». Κι εγώ σε αγάπησα σαν Κούλα!

Μπουλγκάρια: Να τη κι η χαμένη αδελφή της Pink! Μόνο που είναι Βουλγάρα. Οι ρατσιστές fans της δεν θα χαρούν και πολύ!

Μακιντόνια: Μα να μην το θυμάμαι καθόλου; Μπράβο ρε φίλε, αυτό είναι ταλέντο, να κάνεις forgettable τραγούδια!

Ίσραελ: There’s a tranny in Eurovision, raise your hands! Μόνο που προς μεγάλη μας έκπληξη, there will be no tranny in the final.

Σλοβένια: Σπάω το κεφάλι μου για βρω τι μου θυμίζει.

Ραμονία: Δεν ψηφίζω ούτε το τραγούδι, ούτε την σκηνική παρουσία, αλλά το  μαλλί του τραγουδιστή!

Ιστόνια: Γουρουνομούρα νεανίδα  που μας το παίζει και Coperfield. Στην πυρά!

Μπελαρούς: Με αφορμή την φιλοπατρία που έπιασε την χώρα τους για να κάνουν αυτό το σαχλοτράγουδο που όπως ήταν αναμενόμενο, πήρε πούλο, σκέφτηκα του χρόνου να βάλουν κάποιον να τραγουδάει I Love Greece ντυμένος Γιωργάκης Παπανδρέου και να καίει χαρτονομίσματα της Μονόπολι ενώ οι χορευτές να φορούν μπλούζες που να γράφουν «Oidipus, the original motherfucker”  για να προωθήσουμε τον τουρισμό μας μήπως δούμε άσπρη μέρα.

Λάτβια: Μας αρέσει.

Ντένμαρκ: Το παρακάναμε με τα γκρουπάκια ή είναι η ιδέα μου;

Ίρλαντ: Οι Jedward θα πάρουν σύνταξη σύντομα, τι λέει;  Δεν φτάνει που κόπιαραν την μουσική του Womanizer, δανείστηκαν και σακάκια από την γκαρνταρόμπα της  Gaga!