Από ό,τι φαίνεται οι πληροφορίες που μετέδιδαν μέσω Twitter χτες το απόγευμα βρετανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιβεβαιώθηκαν: Μετά από προσωπική παρέμβαση του πρωθυπουργού της χώρας, η κυβέρνηση πρόκειται να ξεκινήσει διαβουλεύσεις ώστε να επεκταθεί ο πολιτικός γάμος και στα ομόφυλα ζευγάρια.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που έκανε η υπουργός Ισότητας της χώρας, οι διαβουλεύσεις θα αρχίσουν το Μάρτιο με σκοπό οι νομοθετικές αλλαγές να ολοκληρωθούν πριν λήξει η θητεία της παρούσας Βουλής το 2015. Αν και αρχηγός του Συντηρητικού κόμματος, είναι γνωστή εδώ και χρόνια η θετική στάση του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον στο συγκεκριμένο θέμα: Κατά την παρθενική του ομιλία ως αρχηγός του κόμματος το 2006, ο κ. Κάμερον είχε δηλώσει ότι ο γάμος “δεν έχει να κάνει ούτε με τη θρησκεία, ούτε με την “ηθική” – έχει να κάνει με τη δέσμευση, ανεξαρτήτως φύλου”.
Η σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας συντηρητικών-φιλελεύθερων βρίσκεται στην εξουσία από το Μάιο του 2010 και έχει δει τη δημοτικότητά της να καταρρέει εξαιτίας των περικοπών που επέβαλε προκειμένου να ελεγχθεί το δημόσιο χρέος της χώρας. Η υπερχρέωση είναι αποτέλεσμα της απόφασης των βρετανικών αρχών να διασώσουν τις τράπεζες μετά την κρίση του 2008, ενώ η δύσκολη οικονομική κατάσταση αποτυπώθηκε και στις βίαιες ταραχές που ξέσπασαν στη χώρα τον περασμένο μήνα.
Αυτή τη στιγμή δέκα χώρες σε όλο τον κόσμο παρέχουν τη δυνατότητα του πολιτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ισχύει από το 2004 το καθεστώς της “πολιτικής ένωσης” (civil partnership) που προβλέπει για τους γκέι και τις λεσβίες ακριβώς τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους παντρεμένους, χωρίς όμως τη χρήση της λέξης “γάμος” η οποία έχει παραμείνει “προνόμιο” των ετεροφυλόφιλων. Αν και η λέξη “partnership” παραπέμπει περισσότερο σε …συνεταιρισμό, το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τη χώρα να λάβει πρόσφατα την υψηλότερη βαθμολογία από όλες τις χώρες της Ευρώπης σχετικά με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και διαφυλικών πολιτών.
Πρόκειται για τεράστια ιστορική πρόοδο αν αναλογιστεί κανείς ότι η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη στη χώρα μέχρι το 1967 και χιλιάδες πολίτες είχαν συρθεί στις φυλακές για αυτό το λόγο (ακόμα και διάσημοι και επιφανείς όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ). Ακόμα και πολύ πρόσφατα, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘90, ο νόμος απαγόρευε οποιαδήποτε ομοφυλοφιλική περίπτυξη σε δημόσιους χώρους με αποτέλεσμα να διοργανώνονται συχνά επιχειρήσεις παγίδευσης ομοφυλόφιλων από την αστυνομία.
Αν και η Μεγάλη Βρετανία έχει αφήσει οριστικά πίσω της αυτό το ζοφερό παρελθόν, δυστυχώς το κληροδότησε μέσω της βικτωριανής νομοθεσίας της σε δεκάδες πρώην αποικίες στην Αφρική, την Καραϊβική και αλλού που έγιναν ανεξάρτητες πριν αλλάξει ο νόμος το 1967. Γι αυτό και έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία η στήριξη που παρέχει η βρετανική κυβέρνηση σε δύο νέες οργανώσεις που συστάθηκαν από έγκριτούς πολιτικούς και νομικούς με σκοπό την πλήρη αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας στις χώρες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.
Και βέβαια όταν στη Βρετανία μιλάνε για “διαβούλευση” μέσω επίσημων ανακοινώσεων (και όχι μέσω ψιθύρων και διαρροών στον τύπο) αυτό αποτελεί δέσμευση. Όχι σαν κάτι άλλους εδώ που απλά χρονοτριβούν με σκοπό να παραπέμψουν αντίστοιχα ζητήματα στις καλένδες…