εγώ δεν μπορώ να τη ξεχάσω. Ήθελα να γράψω πάρα πολλά και να βγάλω τα εσώψυχα μου αλλά προτιμώ να βγάλω τα εσώρουχα μου.
Με λίγα λόγια αυτά που ήθελα να γράψω ήταν όλα αυτά τα πράγματα που με κάνουν να νιώθω σήμερα:
Αδέξια, άχρηστη και αποτυχημένη.
Ανίκανη να κάνω οτιδήποτε και κυρίως νιώθω πως κάνω λάθος σε οτιδήποτε και αν κάνω.
Κοινώς νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα σωστά.
Για να μη πως ότι επισήμως είμαι Αργή και Αφηρημένη. Αν το κράτος έκδιδε πιστοποιητικό για αυτές τις δύο ανικανότητες θα είχε την φάτσα μου.
Είμαι πάρα πολύ αφηρημένη, αργή στις κινήσεις μου και μερικές φορές είμαι ακόμη πιο αργή. Ειδικά τις ημέρες πριν τη περίοδο.
Πως σκατά κατάφερα να εξελιχθώ σε κάτι τόσο άχρηστο πράγμα; Νιώθω πως είμαι 67 χρονών και αναπολώ τη μέχρι τώρα αποτυχημένη ζωή μου. Το ότι όλα αυτά μου συμβαίνουν σε μια χώρα χωρίς επαγγελματικές ευκαιρίες στη παρούσα κατάσταση δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα και αισιόδοξη.
Άσε που σε αντίθεση με άλλα άτομα εγώ ακόμη και αν μεταναστεύσω δεν θα μπορώ να κάνω και πολλές δουλειές καθώς δεν έχω πτυχία πανεπιστημίου και κάποια εξειδικευμένη γνώση.
Νιώθω μία μετριότητα και αυτό είναι πολύ χειρότερο απο το να νιώθεις ότι είσαι ένα τίποτα.
Τρόποι επίλυσης των προβλημάτων μου :
Α. Λοβοτομή
Β. Υπνωτισμός
Γ. Ψυχολογική υποστήριξη
Δ. Αυτοκτονία με τη χρήση πυροτεχνημάτων στον κώλο και ανατίναξη τους στα
29 πόδια ύψος.
Ε. Εκπόρνευση
ΣΤ. Πώληση νεφρού σε απελπισμένο μεγιστάνα
Ζ. Όλα τα παραπάνω
Παρακαλώ ενημερώστε με για την δική σας επιλογή. Αν έχετε να προτείνεται κάτι καλύτερο είμαι ανοιχτή σε προτάσεις. Επίσης τα λόγια παρηγοριάς και οι ψεύτικες φιλοφρονήσεις για confidence boost will be warmly welcomed.
υγ. πραγματικά δεν θέλω να στεναχωρήσω πάλι τους γονείς μου. Τους έχω πληγώσει αρκετά..