Η Nicole Scherzinger πάντοτε, μάλλον, ήθελε να κάνει σόλο καριέρα. Έχοντας αρχίσει την καριέρα της σαν αρχηγός των πορνιδίων Pussycat Dolls, στην ουσία αυτή ήταν που τραγουδούσε ενώ οι άλλες απλώς κουνιούνταν πέρα δώθε καθώς τα μέλη έφευγαν ένα ένα με αποτέλεσμα να διαλυθεί το group. Πριν, όμως, την διάλυση του group, το 2007, η Nicole είχε βγάλει αρκετά singles που flopαραν μέχρι που ήρθε η σειρά του Poison που βρέθηκε στο top10 του UK και να που δεν άργησε να βγάλει album.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Poison,
όπως έχω γράψει παλιότερα, είναι ένα μέτριο κομμάτι και δεν καταλαβαίνω γιατί το Popjustice εκστασιάστηκε και γιατί πήγε τόσο ψηλά στα charts. Μετά συνεχίζουμε με το Killer Love που είναι το Poison με αλλαγμένους στίχους και το dance κλίμα συνεχίζεται με το Don't Hold Your Breath που είχε βγει παλιότερα σε demo με τον Timbaland και την Keri Hilson. Αν και το demo ήταν ελαφρώς καλύτερο, καλή είναι κι η version της Nicole. Κι επειδή στο ίδιο στυλ κινήται και το Right There, στο νούμερο 5 μπαίνει το You Will Be Loved, ένα filler rnb midtempo που θα αναδείξει και καλά τις ανύπαρκτες φωνητικές ικανότητες της Nicole.Τα κλισέ Wet και Club Banger Nation προορίζονται σίγουρα για singles επειδή προέρχονται κι από mainstream παραγωγούς (Stargate και RedOne) και θα μπορούσαν να βγουν από την κάθε Rihanna/Lady Gaga κτλ για να κάτσουν στο top 10 του UK μαζί με τόσα και τόσα παρόμοια
Κι από και πέρα αρχίζουν οι μπαλάντες και τα midtempos. Ενώ τα dance κομμάτια τ' άκουγες με ένα ενδιαφέρον, εδώ καταλαβαίνει κανείς πως έχουμε να κάνουμε με below average fillers που συνοδεύονται με πιάνο και σε ένα από αυτά έχουμε κιόλας την συμμετοχή του Sting, στο Power's Out. Έχουμε, φυσικά, κι ένα διάλλειμα από την κλάψα, το μετριότατο remix του Heartbeat του φλώρου Enrique Inglesias στο οποίο συμμετείχε κι εκείνη. Άρα το μισό cd είναι αυτό που λέμε boring and lame.
Για να συνοψίσουμε, το Killer Love αποτελείται από τρια είδη τραγουδιών: τα αβανταδόρικα dance που φιλοδοξούν να σκαρφαλώσουν ψηλά στα charts, τα rnb midtempos και τις πιανιστικές μπαλάντες. Το σύνολο: ένα ανέμπνευστο album κατασκευασμένο για να πουλήσει και που έχουν κάνει τόσες και τόσες σταρλέτες τύπου RiRi και καλύτερα. Στην ουσία, μόνο το Don't Hold Your Breath αξίζει που είναι κι η "ζύμη" όλου των υπόλοιπων dance τραγουδιών. Οι μπαλάντες και τα midtempos δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κάτι παραπάνω από skipable. Φυσικά και θα πουλήσει, αν κι όχι τρελά, κι από κάποιους θα εγκωμιαστεί, αλλά, ας λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, δεν έχει κάτι να προσφέρει.
4/10
