Διάλογος 9: Κβγδ.

- Έβγαλε βιβλίο ο Κωνσταντίνος Βήτα.
- Ναι, αλλά έχει μόνο στίχους μέσα.
- Ο Κωνσταντίνος Βήτα γράφει στίχους;
- Ναι.
- Ο Κωνσταντίνος Βήτα;
- Ναι.
- Γράφει στίχους;
- Ναι.
- Ο Κωνσταντίνος Βήτα γράφει στίχους;
- Ναι ο Κωνσταντίνος Βήτα.
- Ο Κωνσταντίνος Βήτα;
- Ναι.
- Ο Κωνσταντίνος Βήτα.
- Ναι. Ο Κωνσταντίνος Βήτα.
- Αχ. Τόση ώρα νόμιζα ο Κωνσταντίνος Ρήγος.

Trick or treat?

Trick or treat? H'αλλιώς, χρεοκοπία ή υπερψήφιση? Η αλήθεια είναι βέβαια πως ούτε τρομάξαμε, αλλά ούτε και θα κεράσουμε.Και το ίδιο νοσηρό κλίμα συνεχίζεται μ ένα πρωθυπουργό που είναι έτοιμος να κάνει το λαγό κι ένα αρχηγό αντιπολίτευσης που επιμένει να κάνει την πάπια.Ο λαγός και πάπια είναι βέβαια ρόλοι που δεν έχουν να κάνουν με τα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλα με τις 2 συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης ,που τείνουν να είναι πλέον θέσεις ανευθυνότητας.Γιατί επιμένουν να αγνοούν το γεγονός πως δεν είναι απλά μέρος του προβλήματος,αλλά οι ίδιοι είναι το πρόβλημα.Αυτοί κι όλοι οι παρατρεχάμενοι θεσιθήρες που στελεχώνουν τους παρασιτικούς στο κράτος κοματικούς μηχανισμούς.Αλλά όταν το ζώο ψοφήσει, πεθαίνουν και τα παράσιτα που το οδήγησαν στο θάνατο.
Έχεις παρατηρήσει κάτι με τις εκλογές? θυμίζει τα δικά μας αγροτικά ιατρεία.Εκεί συναντάς ως επί το πλείστον νεαρούς, φερέλπιδες, συχνά άσχετους και συχνά διαπλεκόμενους με φαρμακευτικές εταιρίες γιατρούς ή καλοβολεμένους μόνιμους που δε θα μπορούσαν να επιβιώσουν πουθενά αλλού, καθώς η επαφή τους με τη γνώση απέχει όσο η γνωριμία του Μητσοτάκη με το Γέρο της 'δημοκρατίας'(αυτόν που φαγε τα κομμούνια όπως ο σημερινός τρώει τους μισθούς).Κι αν έχει περάσει ο γιατρουδάκος με το σπαθί του, έχεις και μια ελπίδα.Γιατί θα μπορούσε να ναι πχ. πρωταθλητής σ ένα άθλημα και να πέρασε τιμής ένεκεν στην ιατρική και τιμής ένεκεν να πήρε το πτυχίο, όπως συμβαίνει και σε γυναίκες πρώην πρωθυπουργών.Και μπορεί μετά να τον δεις και υποψήφιο περιφεριάρχη, λέμε τώρα.Ή μπορείς να δεις κόρη καθηγητή ιατρικής να χει πάρει 50 μεταγραφές εξωτερικού και εσωτερικού μέχρι να ρθει κοντά στον πατερούλη και να γίνεται λέκτορας ιατρικής πριν πάρει καν ειδικότητα. Γιατί ενδιαφέρουν οι τύποι και το βόλεμα, αλλά όχι η ουσία.Κι όταν στις περιφεριακές εκλογές στέλνεις τους κοματικούς νεοσούς για εξάσκηση ή τον κοματικό απόπατο, μην περιμένεις και πολλά από την τοπική αυτοδιοίκηση.Εκτός αν θες να πάρουν το γιο σου στο δήμο και την κορούλα στην κοινότητα.Που αφού απέκτησαν 2 ανευ ουσίας και αντικρίσματος πτυχία, ψάχνουν για δουλειά.Κι ας σου βγήκε η Παναγία να τους πληρώνεις μέχρι να τελειώσουν το ΤΕΙ παπαρολογίας στην πέρα Παναγιά κι ας τα έσταζες και στους καθηγητές των ΤΕΙ για να τους κάνουν ιδιαίτερα, κάτι που έτσι κι αλλιώς έκανες και με τους καθηγητές στο λύκειο.Όλοι έτρεχαν για δεκαετίες στα βουλευτικά γραφεία για ένα κομάτι ψωμί, μόνο που τους άφησαν να χαλάσουν όλο το υπόλοιπο καρβέλι.Εξ ου και η τωρινή ανοχή, που ίσως περιέχει κι ένα αίσθημα συνενοχής μαζί με ανεξέλεγκτη ανασφάλεια. Γι'αυτό και η εντολή Γιώργο ήταν σκάσε και δούλευε.Σκάσε και δούλευε μέχρι να προλάβουν και οι υπόλοιποι να διασώσουν τα φράγκα τους στην Ελβετία, όπου συνοστίζονται σαν τις Σμυρνιές στην προκυμαία.Αν τους μείνει τίποτα στην άκρη δηλαδή.Γιατί πλέον η γριά στη λαϊκή αισθάνεται σαν να περνά από τη Monte Napoleone στο Μιλάνο...

Cheryl Cole: Messy Little Raindrops

             Και το βραβείο για το album που δεν χρειαζόταν καν να ηχογραφηθεί το 2010 πάει....
στον δεύτερο δίσκο της χιλιοαπατημένης, πιθανώς όχι κι ιδιαίτερα έξυπνης και πρώην προσβεβλημένης από μαλάρια, Cheryl Cole. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή οι Girls Aloud μας έταξαν album μέσα στην χρονιά κι οι fans, ειδικά οι Άγγλοι που έχουν συνηθήσει να  γίνονται τα πάντα στην ώρα τους (αχ, δύσμοιροι, δεν θ' αντέξετε ούτε λεπτό εδώ!),  θα έχουν αγανακτήσει αφού το 2010 τελειώνει (omg!) και δεν ακούμε νέα τους! Τι να κάνουμε, λοιπόν, το follow-up του χλιαρότατου περσινού 3 Words που μας έδωσε το συμπέρασμα ότι η Cheryl στο group είναι καλύτερη απ' ότι η Cheryl μόνη σαν το λεμόνι που παγώνει στο μπαλκόνι; Μα να το ακούσουμε μπας και παρηγορηθούμε,αν και χλωμό το βλέπω!, λέω εγώ. Τώρα όποιος θέλει ακολουθεί....

    Από που αρχίζουμε; Από το πρώτο single, το Promise This, το οποίο είναι ότι πρέπει για να το ακούς την ώρα που κάνεις ψώνια στο Hondos Center στην Γλυφάδα, δεν είναι σίγουρα το τραγούδι της χρονιάς, αλλά κατά κάποιον τρόπο catchy παρά την άθλια γαλλική προφορά της πρώην κυρίας Cole και μετά ακολουθεί η χλιαρότητα σε όλο το μεγαλείο της! Ο λόγος για το Yeah Yeah, ντουέτο με τον πρεζάκια Travie McCoy και το Will.i.amικής παραγωγής Live Tonight. Το The Flood κάπως ακούγεται, αλλά είναι σχεδόν κίνηση αυτοκτονίας να γίνει single (sorry, αλλά μπαλάντα της Cheryl Cole; Χάλια δεν ακούγεται;).

   Η χλιαρότητα συνεχίζεται με τα Amnesia, Everyone και το ψευτό - οπερατικό Raindrops (τι τους θες μωρή τους πριμαντονισμούς; Αφού καμιά σπουδαία φωνή δεν έχεις, παρ' το απόφαση!). Ευτυχώς, όμως, τα Hummingbird και Better To Lie είναι listenable (και κάπου εδώ πέρα ευχαριστώ τον Θεό που δεν με άφησε να βαρέσω κι άλλες ενέσεις) , στο δεύτερο την παράσταση να κλέβει η φωνή του August Rigo. Από 'κει και πέρα, έχουμε δυο ψευτό - χορευτικά κομμάτια, το Let's Get Down και το Waiting που αν και θα μπορούσαν να κάνουν μια αίσθηση στα UK Charts, είναι απλά δυο fillers, όπως και το  Happy Tears που σχεδόν όλα τα κομμάτια του album του μοιάζουν. Τυχαίο; Δεν νομίζω!

   Δεν ξέρω αν το Messy Little Raindrops θα πουλήσει, αλλά κανείς δεν χρειάζεται κι άλλο σόλο της Cheryl, ούτε κανενός μέλους των Girls Aloud (ακούς Sarah;) κι αυτό γιατί τα κορίτσια είναι ένα δυνατό μουσικά σύνολο που αξίζει να μείνουν δεμένες επειδή μας προσφέρουν καλά pop τραγούδια. Ίσως να μην ήταν το κατάλληλο timing, τώρα, που τα girl groups παρακμάζουν.Ίσως το Messy Little Raindrops καλύτερα να έμενε στο ράφι προς το παρόν... 5/10

             
                                                   1. Promise This
                                                  2. Yeah Yeah (feat. Travie McCoy)
                                                  3. Live Tonight
                                                 4. The Flood
                                                5. Amnesia
                                               6. Everyone (feat. Dizzee Rascal)
                                               7. Raindrops
                                              8. Hummingbird
                                              9. Better To Lie (feat. August Rigo)
                                             10.Let’s Get Down
                                             11.Happy Tears
                                             12.Waiting
      

Kaci Battaglia: Bring It On

           Ήταν 2001. Η Britney Spears βασίλευε στα charts, τότε, στις δόξες της, ενώ η bubblegum pop φορούσε το στέμα της βασίλισσας των μουσικών ειδών. Τότε η βιομηχανία έριξε στην μάχη την 13χρονη Kaci με το Paradise για να της κόψει την φόρα αλλά δεν πέτυχε και πολλά, πήγε ένα #11 στο UK μα αμφιβάλω αν θα το θυμάται κανένας τώρα, εκτός από το MAD που συμπεριέλαβε το video του σ' ένα αφιέρωμα για τα καλύτερα teen videos .Οπότε ήταν η τέλεια εποχή για hiatus για την Kaci επειδή ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

      Έτσι, αθόρυβα, τo 2009 έβγαλε το single I Can't Help Myself που και πάλι πέρασε απαρατήρητο μέχρι που το Crazy Possessive, το επόμενο, προκαλέσε προσοχή, αλλά για λάθος λόγους: έμοιαζε εκπληκτικά με το Womanizer της "αντιπάλου" της! Το στοίχημα του Bring It On, όμως, ποιο πραγματικά είναι; Να προκαλέσει την προσοχή επειδή μοιάζει στο Circus ή στο Blackout της - ο Θεός να την κάνει πριγκίπισσας της pop ή να κάνει μια ήσυχη πορεία ως ένα ευχάριστο dance album;
         Δυστυχώς, η απάντηση είναι το πρώτο. Αρχίζοντας από το Crazy Possessive που μπορεί να κάνει και τον πιο φανατικό hater της Brit να αρχίσει να εκτιμάει την αξία του Womanizer, περιέχει μερικές listenable dance/electro/rnb λούπες σαν το Bionic - Atomic που, εντάξει, το λες συμπαθητικό, το Remedy (καμία σχέση με το μικρό αριστουργηματάκι της Little Boots) με την μοναδική, ίσως, προσεγμένη ενορχήστρωση ή το Go - Go Dancer που αν όλο το τραγούδι ήταν σαν την εισαγωγή του, ίσως ν' ανέβαινε στην εκτίμηση μου, αλλά και κάποιες δυσάρεστες εκπλήξεις όπως το υπερβολικά άγευστο κι αδιάφορο Tool ή η τραγική απομίμηση μπαλάντας που ακούει στο όνομα Seeing You Tonight. Πάντως το καλύτερο κομμάτι  (το λέω λες κι είναι πολλά τα καλά στο Bring It On, lol) είναι το Body Shots που κερδίζει βαθμούς σε sex appeal και κάνει ό,τι η Brit Brit προσπαθεί να κάνει απεγνωσμένα τα τελευταία χρόνια μουσικώς: το soundtrack των γλωσσόφυλων υπό την επίρρεια mohito και των φάσεων στο club.

         Πάντως τίποτα δεν το σώζει από το flop. Η παραγωγή παραείναι φθηνή και ριχή (στοιχηματίζω ότι η δισκογραφική εταιρία δεν ξόδεψε πάνω από πέντε ευρώ για συντελεστές, εκτός κι αν πλήρωσαν τους παραγωγούς της Απόλυτης), η Kaci δεν παρουσιάζει καμία προσωπικότητα και κάπως έτσι το Bring It On ξεχνιέται γρήγορα, με την λέξη φθηνό να είναι η πρώτη που σου έρχεται στο μυαλό όταν ετοιμάζεσαι να το περιγράψεις.
         Το μόνο που το σώζει είναι πως η Kaci έχει μια φωνή της προκοπής, δεν μιλάμε, βέβαια, για επίπεδα Aretha Franklin, αλλά είναι υποφερτή, όχι σαν της Brit που ακούγεται μόνο μετά τις 5 μπίρες! Αλλά, συγνώμη, δεν θα πάρω. No club anthems here!  4/10

                            
                                                1. Bionic-Atomic
                                                2. Crazy Possessive
                                                3. Body Shots (feat. Ludacris)
                                                4. Tool
                                                5. Go-Go Dancer
                                                6. Captain Save A Ho
                                                7. Remedy
                                                8. PartyAHolic
                                                9. Seeing You Tonight
                                                10. Watch Me
                                               11. Bring It On
                                               12. Crazy Possessive (Seamus Haji Extended Mix)     
    

Greek Tv Season 2010 - 2011 Guide

      Η ελληνική τηλεόραση ήταν από πάντα φτηνή, αυτό το ξέρουμε καλά όλοι μας. Σήμερα, στο 2010, μια χρονιά συνόνυμη με την οικονομική κρίση, ο κάθε τηλεοπτικός παραγωγός βρίσκει την δικαιολογία "Τα φράγκα δεν είναι πολλά οπότε μην περιμένετε αριστουργήματα" για να γεμίσει το πρόγραμμα με σειρές Β' ή ίσως κι Ω' διαλογής και ριάλιτι που κοιτούν να βγάλουν την επόμενη Τζούλια. Ας δούμε τι έχει φέτος ο μπαξές ή καλύτερα τα hilights του μπαξέ.
                                       Mega
                                1) Το Νησί
     Δύσκολα θ' ακούσεις κανέναν να λέει αρνητικό σχόλιο γι' αυτήν την υπερπαραγωγή (το έχω διασταυρώσει). Και καλούς ηθοποιούς έχει, και εξαιρετική, σχεδόν κινηματογραφική σκηνοθεσία, και συγκινητικό δίχως υπερβολές είναι.
                           2) Κούκλες
   Πάντα βαθιά μέσα μου πίστευα ότι το Sex & The City έχει κάνει ζημιά στην ελληνική κοινωνία και πως η τηλεόραση δεν θα ξέφευγε αργά ή γρήγορα. Οι "Πανούκλες", αν κι είναι διασκευή από ιταλικό σήριαλ, έχει ηρωίδες που θα 'θελε να ταυτιστεί η μέση Ελληνίδα 40άρα, και καλά ανεξάρτητες που πριν ήταν νοικοκυρούλες και τώρα που τις κεράτωσε ο καλός τους, they take revenge, oh yeah!
                         3) Η Γενιά των 592
  Έχει φάση, δεν αντιλέγω, αλλά είναι κάπως συγκρατημένο....
                         4) Η Πολυκατοικία
 Μα για τρίτη χρονιά ρε φίλε; Για πόσο καιρό θα μας βασανίζουν μ' αυτήν την μούφα Ω' διαλογής; Πόσες υστερίες θ' αντέξουμε από μια σειρά που το σενάριο της μοιάζει να γράφτηκε στο χέρι από μεθυσμένο που ήπιε 3 μπουκάλια ρακές; Τουλάχιστον μας δίδαξε κάτι: η Τάμτα καλύτερα να παραμείνει στις κορώνες γιατί η υποκριτική δεν την θέλει.
                       5) Τα Μυστικά Της Εδέμ
Η μόνη περίπτωση να γράψω κάτι καλό γι' αυτό είναι αν ήμουν συνταξιούχα δίχως ιδιαίτερες ασχολίες.
                     6) Η Ζωή Της Άλλης
Αν δεν ήταν καθημερινό, ίσως να το είχα σε περισσότερη εκτίμηση. Έχει ένα αξιοπρεπές σενάριο μα έχει τόσους χαρακτήρες που χάνεις τ' αυγά και τα πασχάλια!
                    7) Master Chef
   Θα ήταν μια χαρά αν δεν υπήρχε αυτή η Μανωλίδου....
                    8) Just The Two Of Us
Στον κύριο Καπουτζίδη έχω τεράστια εκτίμηση, σ' αυτόν και τα σκερτσάκια του και βρήκα ενδιαφέρουσα την ιδέα. Το show μια χαρά ήταν, αλλά πιο lame κριτική επιτροπή δεν μπορούσαν να βρουν; Τα σχόλια τους είναι πιο χλιαρά κι από την μουσική της Ellie Goulding με την έννοια ότι όταν μιλάνε, σε πιάνει μια υπνηλία εντατίκ. Κι αυτοί οι έξυπνοι οι διοργανωτές τον Πανταζή με μοντέλα βρήκαν να τον βάλουν; Αν ακουστεί τίποτα για βιασμό, μην αναρωτηθήτε το γιατί...
                                     ANT1
                          1) The X Factor
 Τώρα έχω ράματα για την γούνα σας, αγαπητοί μου κύριοι Θεοφάνους και Μουρατίδη! Όχι που θα σας άφηνα έτσι! Ναι, σ' εσάς απευθύνομαι, βασιλιάδες του κόμπλεξ που αναρωτιέμαι τι τον έπιασε τον Λάτσιο και θα σας προσέλαβε! Έχετε έρθει στο λάθος μέρος για να βρείτε τον διάδοχο της φωνής της Μαρίας Κάλας, το ξέρατε; Εδώ κάτι δύσμοιροι τραγουδιάριδες έρχονται για να βγάλουν κανέναν δίσκο, γι' αυτό μην τους κρατάτε κακία! Και βαλτε καμία ταμπέλα στην είσοδο που να γράφει "Όχι ψώνια εδώ!" Επιτέλους δηλαδή!
                    2) Next Top Model
   Άλλη παρέλαση επιρμένων από 'δω! Δόξα τω Θεώ, τώρα με το "Νησί", κανείς δεν θα τους δίνει σημασία.
                   3) Deal
  Εντάξει, περνάς την ώρα σου ευχάριστα. Τηλεπαιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς.... Κάποιος, όμως, να πει στον Φερεντίνο να ξυριστεί asap!
                  4) Κάρμα
 Ελεεινό, τρισάθλιο, με χάλια ηθοποιούς και τραβηγμένο από τις ρίζες των μαλλιών σενάριο!
                  5) Ράδιο Αρβύλα
                      They rock!
                6) Κισμέτ + Χίλιες & Μια Νύχτες
               Ουστ, χανουμάκια!
                7) Top Chef
        Δεν το έχεις Μπουλέ, δεν το έχεις γλυκιά μου, άσε τα μαχαίρια τώρα!
                    Alpha
     Φεστιβάλ μπαζόσκυλων με τα όλα του. Big Brother and Bottrini go to hell now!
   PS: Θα ξαναρχίσω τα music posts! Άντε, γιατί πολλή γενικούρα έπεσε κι ανυσηχώ!
 
                  



     

Θα με δεις και θα πάθεις ατύχημα βάζεις στοίχημα?

Η θεία ώς γνωστών είναι σκυλί του πολέμου.
Και άμα λέμε σκυλί εννοούμε αυτά τα μεγάλα τα λυκόσκυλα, όχι τίποτις σαλονάτα του καναπέ.
Σήμερα κορίτσια το μάθημα, έχει αφιερώμα στο καλό πχιοτικό άσμα να πούμε.
[Μωρή Σούλα να δεις! Κάτι ήπιε αυτή μεσσημεριάτικα και μιλάει σαν πουτάνα απο την Τρούμπα]
Γιατί αγάπη μου τι μας πουν και οι Βίσσες και οι Βανδές όταν ή Ιστορία έχει γραφτεί με Παγιέτα, Στράς, Φτερά και Πίπουλο [Πολύ πίπουλο όμως σε λέω! Ίσα με Δύο κοτέτσια]
Το Σκήπτρο ανήκει στην Υπέρτατη Ντάνα:

ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ!

Αδερφομάνα απο τις λίγες με τη χαρακτηριστική βραχνάδα στη φωνή γεννημένη στη Σητεία το 1934 και καμια Σαρανταριά Δίσκους στο ενεργητικό της. Τι να πρωτοπείς χρυσό μου για αυτή τη γυναίκα! Που στη Δεκαετία του 80 οι άλλες τρέχανε να διπλώσουνε την κουφόπιετα και να σιάξουνε τη βάτα και η Ριτάρα δήλωνε ότι έκανε Λίφτινκγ περήφανη αποδεικνύοντας στο διαταύτα ότι «Οί Σαραντάρες ίσων με Δϋο Εικοσάρες» και γύρναγε με τα Τεκνά [χάου λεημ ιζ δατ ουρντ?]
Έχει τραγουδήσει τον άμμο της Θάλασσας και κόντρα στο καραλαϊκο της προφίλ το 1986 τραγούδησε με την Βίσση και έφτιαξε δίσκο με τον Καρβέλα. ευθύνεται για τα μαυρισμένα μας πνευμόνια και τα καμένα μας συκώτια [τα τσιγάρα και τα ξύδια γιά!] Ξέρεις κανένα να μπορεί να αντισταθεί στο:
«Σώσε με Δώς μου να πιώ το Δηλητήριο?
[Στίχοι μουσική Νίκος Καρβέλας απο το δίσκο ΑΡΕΣΩ tip: Στα Φωνητικά ο Δημήτρης Κοντολάζος]


Συνεχίζουμε στο ίδο μοτίβο με μια ίσως απο τις ποιό Ντάνες και θεότητες που υπάρχουν αυτή τη Στιγμή στην πιάτσα. Νύφη της σχωρεμένης απο πάνω έχει φάει μπουνίδια απο την μακαρίτισσα με το τουλούμι. Μάυρο γάμο έκανε η γυναίκα αλλά επιβιωσε η πουτάνα και συνεχίζει να επιβιώνει κόντρα στα πάντα.
Τι έννοείς όταν ρωτάς: «Ποια είναι?»
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΑΝΙΣΗ αγάπη μου!
Η Wikipedia αρνείται κατηγορηματικά να μας αποκαλύψει την ηλικία της, και το χρυσό που έχει το Κατερινάκι στο σπίτι μαζεμένο μαζί με τις πλατίνες σε δίσκους και τσεντέδες φτάνει για να κάνει τον Καίσαρη να μοιάζει με μπακάλικο. Σκαλωμένη με τα ξύδια ένα διάστημα [με λες και αλκοόλα] και τεκνατζού ολκής το Κατερινιώ έχει τραγουδησει απο Νταλάρα μέχρι Καρβέλα [τον παλιό καλό καιρό που Ο Καρβέλας δεν ήξερε ότι ο σκύλος του είναι Gay και η Αννίτα σπούδαζε ακόμη Γαλλική φιλολογία] ενώ το μαγικό δίδυμο στα τραγούδια της ακούει στα ονόματα Χρυσεβέργης – Γιατράς.
Το τραγούδι «Μυστικέ μου έρωτα» απο την ομόνυμη δισκογραφική δουλειά και τη χρονιά του 1982 [Δισκος που για τα δεδομένα της εποχής γάμησε! Εγινε χρυσός των 52.000 αντιτύπων] Ευθύνεται για τα χειρότερα σπασίματα μέχρι τώρα σε πίστες και για χομπυ όπως: Ή ρίψη Γαρίφαλου στις πίστες σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαμε να στολίσουμε επιτάφιους για τα επόμενα Σαράντα εκατομμύρια χρόνια.


Το πόνημα μας συνεχίζεται κανονιά για όσες δεν έχουν ανοίξει ακόμη μπουκάλι με την Τρίτη και φαρμακερή απο όλες τις απόψεις.
Κατάφερε μέχρι στιγμής [Γερό να ναι το κορίτσι μας] να τραγουδήσει μέσα σε Τριάντα χρόνια δισκογραφίας απο Σπανουδάκη μέχρι Φοίβο, να μαζέψει χρυσόυς πλατίνες ασήμια και μαλάματα ικανά να χτίσουν δέκα μοναστήρια, και να μας κάνει να τη λατρέψουμε όλοι στρέητ και μη στρέητ. Ειδικά οι γκόμενες!

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΑΙΔΗ αγάπη μου!

ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ!

Αυτό το τίναγμα στο μαλλί σε συνδυασμό με το σταβομένο κοίταγμα, το γρέζο στη φωνή και αυτο το στύλ «Άκου να σου πω μωρή!» μας αναστατώνει και μας κάνει να ξεχνάμε τις όποιες μαλακιούλες έχει πει κατα καιρύς στα μεσημεριανάδικα!
Η Άντζελα σαν γνησιότατη λαική ντανάρα μπήκε απο νωρίς στο κουρμπέτι, κορδελιάστρα σε μεγάλη κλωστοϋφαντουργία της εποχής, παιδί τυ μεροκάματου δηλαδή, έκαψε καρδιές, χώρισε, μεγάλωσε το παιδί της πάντα κυρία με Q κεφαλαίο! Έκανε χίλια δυο! Και είπε και άλλα τόσα!!!
Πάντα όμως μωρό μου στο άκουσμα του:
«Ποιά θυσία έχει κάνει αυτή για σένα» όλοι μας θέλουμε να αρπάξουμε την άλλη την αντίζηλο, απο το ξαμένο ξανθό εξντένσιον και να της φέρουμε δυο σβούρες στα πατώματα ουρλιάζοντας «Γιατί κουκλίτσα μου? Ποιά νομίζεις ότι είσαι μωρή πα θα μου κλέψεις το τσόλι?»
Ε όχι αγάπη μου!

Lilly timelapse.

Θα Το Κάνω Κι Αυτό Στην Ζωή Μου!

             Λέω να παίζω αυτό το blogοπαίχνιδο που έχει τρελαθεί η blogόσφαιρα να παίζει.
                 Ορίστε, λοιπόν, τα 10 πράγματα που αγαπώ, αν κι όχι με σειρά προτίμησης.
                                  1. Η μουσική.
                                  2. Να συγγράφω.
                                  3. Να φαντάζομαι.
                                  4. Να διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία.
                                  5. Να βολτάρω με τις φίλες μου.
                                  6. Τον χαβαλέ.
                                  7. Το να είναι ευτυχισμένοι όσοι θέλω να είναι.
                                  8. Να ρίχνω θάψιμο.
                                  9.  Την μόδα.
                                 10. Τις διακοπές.
                               Για την Αφροδιτούλα ρε γαμώτο! Παίξτε κι εσείς παιδιά!

                                  
                                   
                                 

The day of crisis

Εδώ και χρόνια περίμενα αυτή τη μέρα.Δούλευα σαν το Γιωργάκη νυχθημερόν για να είμαι έτοιμος για τη μέρα της κρίσεως. Αλλά έχω ένα κακό προαίσθημα. Φοβάμαι πως τελικά θα την πάρω τη θέση... Ας μας φυλάει η Παναγία η ντουομιώτισσα η μιλανέζα...
Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω!!!

Darling, I'll Tell You The Truth: You Suck!

                                              Ναι, you suck, εσύ:         
    1) Καθηγητή που έχεις κόμπλεξ επειδή κανονικά έπρεπε να δίνεις διαλέξεις στο Χάρβαρντ και στο Γέιλ αντί να βοηθάς μερικά δύσμοιρα παιδάκια να μάθουν πέντε γράμματα. Άτιμη κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις, άλλους τους κατεβάζεις!       
    2) Ηλίθιοι συμμαθητές μου που με κορο'ι'δεύετε για το επίθετο μου (το ξέρω πως είναι χάλια και σκέφτομαι να το αλλάξω αν γίνεται, αλλά δεν χρειάζεται να μου το πείτε, ευτυχώς ο Θεός μου έδωσε λίγο μυαλό σε αντίθεση μ' εσάς, και το έχω καταλάβει), την προφορά μου στ' Αγγλικά (ενώ εσείς που γνωρίζετε πως να προφέρετε ένα "fuck you" νομίζετε πως με τις γνώσεις σας θα σας δώσουν Proficiency στο χέρι), τον γραφικό μου χαρακτήρα (γιατί, τα δικά σας τα ορνηθοσκαλίσματα καλύτερα είναι;) και δεν ξέρω εγώ τι άλλο και που μου "προξενεύετε" τον τάδε χλέμπουρα κι από πάνω θέλετε την ψήφο μου στις εκλογές! Ναι, καλά, χαρήκατε!  
   3) Wannabe Blair Waldolf/Antonella που δεν ξέρεις πόσες σε θάβουν επειδή το αβυσσαλέο ντεκολτέ σου, το βουνό μακιγιάζ σου και το ψευτο- bitchy σου βλέμμα φωνάζει από χιλιόμετρα μακριά "θέλω να βρω γκόμενο, δεν έχω φασωθεί εδώ και 48 ώρες, υποφέρω, υποφέρω πολύ, είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, μέσα σε μια φάση τραγική, δεν το βλέπετεεεεεε;;;;;;;;"
   4) Έλληνα υπουργέ που τρως τα λεφτά του κόσμου κι ενώ κάνεις τον ψόφιο κοριό, κυκλοφορείς με κάτι λιμουζίνες και κατά τ' άλλα τα ρίχνεις στους άλλους του αντίπαλου κόματος οι οποίοι φυσικά δεν πάνε πίσω.
 5) Σκυλού - μοντέλα που θες να κάνεις απεγνωσμένα καριέρα στο δελτίο του Star για συνολικά δεκαπέντε λεπτά.
                         You are all fuckin' hopers!

Βανδή.

http://antiduckface.com

ΕΙΔΑ.... ΒΛΕΠΩ... Θα δούμε...

ΕΙΔΑ

Big Brother

Ένα βράδυ [που βρεχε της πουτάνας το κάγκελο και γω περίμενα να δω Σεξερεσίρι] και σοκαρίστικα!!!
Καταρχήν απο το καρακατσουλιό, από το καρακιτσαριό και απο τους στημένους ρόλους.
«Το Ξεκώλι» - λέγε με και Σκόρδου [γκάρλικ?]
«Η Νοικοκυρά» - Λέγε με και Βροχοπούλου
«Ο Σφίχτης» - Λέγε με και Ανδρέα Παρασχάκη
Και τέλος πάντων όλοι αυτοί οι «My ass» στημένοι ρόλοι που έχουμε δεί χιλιοδεί και χιλιοξαναματαδεί!
Λαμπερή αξαίρεση ο καράκλουκλος αρκουδάκος ο Γιαννάκης [το πιασες το υπονοούμενο μανίτσα ε?] ο Κρητικός ο οποίος αφενώς μεν χτυπάει στο Ελληνικό φιλότιμο καρφί [βλ Τσάκας –Πόντιος- Πήρε τα Φράγκα] και δή στο Κρητικό φιλότιμο...όπου θα πάει μπροστά να μου το θυμηθείς... και αφετέρου το μωρό θέλω να το πάρω απο όλες τις μπάντες.
Με μια μικρή λεπτομέρεια! Δεν καταλαβαίνω Χριστό όταν μιλάει!

ΕΙΔΑ

Master Chef

Προτιμώ να μην έχω να φάω! Να μην έχω να δουλέψω! Να παρατήσω 13 χρόνια μαγειρικής και να καθαρίζω σκατά απο γελάδια [so sic!] παρά να υποβάλω κάποια στιγμή τον εαυτό μου σε αυτό το μαρτύριο που ηθελημένα όλοι αυτοι οι μάγειρες [?] κάνουν. Μα είναι δυνατόν να πηγαίνεις επι τούτου για να σε κρίνουν και να σε κατακρίνουν? Ασε μας κουκλίτσα μου! Αρκετές «κρίσεις» και επικρίσεις έχουμε φάει απο Προϊσταμένους, Υπολόγους. Διευθυντές, Διοικητές, σιγά μην πάω να πέσω στο στόμα του Λύκου για μερικά δευτερόλεπτα δημοσιότητας!

ΕΙΔΑ

Το Νησί

Αντάξιο προσδοκιών δεν έχω να πω τίποτε άλλο! Μόνο να μην μας απογοητεύσει όχι τίποτε άλλο ρε παιδιά αλλά, να χουμε να βλέπουμε έστω και κάτι αξιόλογο

ΒΛΕΠΩ

Κάθε βράδυ για 467920231467920186178303 φορά το Σεξερεσίρι στον Άλφα. Ναι τα χω δει τα χω ξαναδει και θα τα ξαναδω γιατι νιώθω σαν να βγαίνω για καφέ με τις φίλες μου. Τσακώνω την κουβέρτα και καμια γουρουνιά τύπου μπισκότα ας πούμε και κάθομαι και δυο ώρες έρχομαι και ξεφεύγω.
Γενικά τα βράδια που βρέχει κάπως έτσι περνάνε οι μέρες μη νομίζεις....

Να μην ΞΕΧΑΣΩ!

«Με εντολή της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Ελένης Ράικου. Η οποία έδωσε εντολή να ενεργοποιηθεί η διάταξη νόμου που προβλέπει τη δημοσιοποίηση ονομάτων κατηγορουμένων για εγκλήματα σε βάρος ανηλίκων.

Ετσι δόθηκαν στη δημοσιότητα μερικά από τα ονόματα των συλληφθέντων»

Κάνοντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΤΩΡΑ ΑΜΕΣΩΣ θα βρείτε μια σελίδα του Φατσοβιλίου που μπορείτε να γίνετε μέλη και σείς. Να δείτε τα ονόματα τους, να τα κάνετε copy paste στα Blog σας, και γενικά να τους βρίσουμε και να τους ξεφτιλίσουμε όσο ποιό πολύ μπορούμε.

Σας φιλω και σας αγαπω

Με Βροχερα Φιλια Η Θεια!

Shontelle: No Gravity

       Όταν άκουσα για πρώτη φορά το T- Shirt, την παρθενική επιτυχία της Shontelle, η πρώτη μου εντύπωση ήταν κάπως έτσι: "Άι μωρή που αντιγράφεις το Umbrella για να κάνεις επιτυχία! Σου εύχομαι ολόψυχα να μείνεις στον άσσο!" Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω από τα γέλια όταν βγήκε αυτό το έκτρωμα που προσπαθούσε απελπισμένα να μιμηθεί το Disturbia της Rihanna με μια ιδέα Britney Spears. Ευτυχώς, όμως, δεν συμπερίληφθηκε στο No Gravity, το οποίο έφαγε πολλαπλά push - backs μέχρι να δει το φως της ημέρας . Τι μένει λοιπόν; Μια συλλογή υποψήφια Rihanna rip - offs ή μήπως κάτι πιο βελτιωμένο;

    Το εισαγωγικό κομμάτι, το Perfect Nightmare, είναι η γέφυρα ανάμεσα στο παλιό αμιγώς rnb στυλ της και την ελαφρώς electronic /dance κατεύθυνση που έχει υιοθετηθεί μιας που το album θα κυκλοφορήσει εν έτει 2010 που η ηλεκτρονικούρα επιβάλλεται αν θες να κάνεις επιτυχία και στηρίζεται αποκλειστικά στο "no way" του ρεφρέν που συνοδεύεται από synths. Περισσότερο grower θα το έλεγα... Μετά έχουμε το Impossible το οποίο είναι μάλλον ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς καθώς η φωνή της Shontelle είναι ιδανική γι' αυτήν την μπαλάντα χωρισμού που θα μπορούσε να γίνει άνετα ραδιοφωνικό hit. Το τρίτο στην σειρά κι ομότιτλο κομμάτι θα μπορούσε κι αυτό να κερδίσει μια καλή θέση στα ραδιόφωνα χάρη στα hooks του, αυτό το "la la la" στην εισαγωγή και το ρεφρέν για την ακρίβεια.

   Προς μεγάλη μου δυσαρέσκεια, παρακάτω, στο Take Ova, βλέπω την προειδοποίηση ασφαλείας "ft Pitbull" και τρέμω στην ιδέα ότι ο τύπος ίσως να κατέστρεψε άλλο ένα τραγούδι με το τραγικό του rapάρισμα. Το κομματάκι δεν λέει και πολλά, anyway. Κι επειδή υποτήθεται πως το κομμάτι είναι και καλά χορευτικό, μετά από ώριμη σκέψη, μπήκε μια μπαλάντα με pop/rock επιρροές στο νούμερο πέντε που λέγεται Say Hello To Goodbye που ακούγεται σαν τίτλος κανενός επεισοδίου του φτηνιάρικου 90210 (μια σκηνή είδα τυχαία στο Σκάι και μου κάθεται στον λαιμό). Αν και δεν ξεπερνά το Impossible, είναι αρκετά συμπαθητικό. Το DJ Made Me Do It που αντλεί επιρροή από την υπερεκτιμημένη δεκαετία του '80 το βλέπω για single που θ' αρκεστεί κάπου στην θέση #50 του Billboard. Τα - κάτι ανάμεσα σε midtempos και floor fillers- Love Shop, Helpless και Kiss You Up τα skipάρεις δίχως πολλή σκέψη ενώ το remix του T-Shirt είναι εντελώς άχρηστο.
   Τι βγαίνει απ' όλα αυτά; Ένας ok δίσκος που θα τα πάει μέτρια γιατί δεν έχει και κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει. Εντάξει, τον ακούς εύχαριστα, δεν είναι κι έκτρωμα μα δεν είναι σίγουρα κι ο καλύτερος της χρονιάς. 6/10

Το παράπονο μου.

Δεν έχω φίλους.

Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη σήμερα με το που άνοιξα τα μάτια μου.
Τον τελευταίο καιρό νιώθω να απομακρύνομαι όλο και περισσότερο από τα πάντα και από όλους ή ότι απομακρύνονται όλοι απο εμένα και δεν μπορω ακόμη να το μανιπουλάρω.
Νιώθω ότι είμαι ολομόναχος στον κόσμο και δεν μαγαπέι κανείς ή μάλλον ότι κανείς δνε θέλει να μου κάνει παρέα.
Και με στεναχωρεί πολύ άσχημα αυτό...
Κάποια στιγμή ξόδευα πολλά λεφτά σε δώρα, πολλά λεφτά σε τηλεφώνα, πολλά λεφτά στη διαχείριση δημοσίων σχέσεων και φίλιας.
Μετά από καιρό είπα να τα σταματήσω για να δω τι θα μείνει.
Δεν έμεινε τίποτα!
Έμεινε κάτι λιγότερο από το λιγότερο, και είπα ότι αυτό αξίζει και σε αυτό να επενδύω από εδώ και πέρα, άλλα τελικά και αυτό δείχνει να φθείρεται και να είναι μονόπλευρο.
Με κουράζουν οι μονόπλευρες σχέσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέκοψα ηθελημένα γιατί παντρεύτηκαν και ένιωσα ότι δεν έχω χώρο πλέων στη ζωή τους, γιατί “Οκ αυτούς τους αποκαταστήσαμε τώρα”.
Άνθρωποι που ερωτεύτηκαν και τα γράψανε όλα στα αρχίδια τους, αλλά ξεχνάνε ότι οι γκόμενες επέρχονται και παρέρχονται και κάποια στιγμή ρόδα είναι και τον πίνεις.
Τον έχω πιει πολλές φορές!
Τα έκανα και γω κάποτε. Άλλα προσπάθησα να επανορθώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τουλάχιστον για τη δική μου καρδιά και τη δική μου αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέκοψα γιατί δεν ήθελα να μάθουν ποιος είμαι και τι ρόλο βαράω, γιατί από μια στιγμή και μετά όταν όλοι βγαίνουν με τις γκόμενες και εσύ είσαι το μπακούρι δεν μπορείς πάντα να μην απαντάς στην ερώτηση “εσύ καμιά κοπέλα?”
Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπώ αλλά είναι ζευγάρια και είτε είναι στρέητ είτε είναι γκέι δεν μπορείς να είσαι με τα ζευγάρια συνέχεια. Νιώθεις αμήχανα από ένα σημείο και μετά. Ούτε στους Δύο χωρεί Τρίτος, ούτε στους Τέσσερις Πέμπτος, και πάει λέγοντας...Εκεί ειδικά είναι απαίσιο το συναίσθημα της μοναξιάς.
Το κινητό χτυπάει όλο και λιγότερο και όταν χτυπήσει θα είναι για “Θα μου κάνεις μια χάρη?”
βρίσκω ανθρώπους που συναντιόμαστε στο δρόμο, που κάποτε κάναμε παρέα και απλά χαθήκαμε, και ακούω αυτό το τετριμμένο “Καλά εσύ που χάθηκες? Ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις!!”
και θέλω να απαντήσω “Ναι βρε αρχίδι εγώ δεν παίρνω, εσύ σκέφτηκες ποτέ να σηκώσεις το γαμημένο σου να με πάρεις να δεις τι κάνω?”
Αλλά απλά χαμογελάω και λέω “Ε χαθήκαμε..δουλειές..”
Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους πραγματικά χαίρομαι να βρίσκομαι και τους γνωρίζω πολλά χρόνια αλλά κάθε φορά που θα συναντηθουμε, μου δίνουν την εντύπωση ότι μάλλον εγώ χαίρομαι περισσότερο από αυτούς όταν βρισκόμαστε, παρά αυτοί για μένα...και μιλάμε για ανθρώπους που ξέρω σε γνωριμίες άνω τον Δέκα ετών...
Σίγουρα από κάποιους ανθρώπους μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας, μερικά πράγματα τα ξεπερνάς και είσαι πιο χαλαρός, αλλά ένα γαμημένο τηλέφωνο όσο πολυάσχολος και να είναι κάποιος το αξίζεις. Είναι αυτό που λέμε “Σε νοιάζομαι” δεν απαιτώ από κανένα να κάνει πράγματα που δεν μπορώ να κάνω και γω ο ίδιος αλλά θα ήθελα να μου δείχνουν που και που ότι με νοιάζονται..
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμηχανία και ντροπή από να πηγαίνεις τυχαία σε ένα μαγαζί και είναι όλοι σου οι φίλοι μαζεμένοι και δεν να μην σε έχει πάρει κανείς τηλέφωνο για να πας, και συ να σκας μύτη τυχαία και σε βλέπουν όλοι, και θέλουν να ανοίξει η γη να τους καταπιεί ή μάλλον να καταπιεί εσένα.
Είναι εξαιρετικά τραγικό. Το έζησα κάνα δυο φορές και δεν θέλω να το σκέφτομαι καν.
“Α Κάτσε γιατί δεν κάθεσαι?”
Χαμόγελο [Γιατί αν θέλατε να κάτσω πραγματικά θα με είχατε πάρει τηλέφωνο να έρθω και γω..]
“Α ναι μωρέ, και μεις τυχαία ήρθαμε ήθελε να βγει ο τάδε και ή τάδε/δείνα....”
Χαμόγελο [Θεέ μου περίμενα μια έστω καλύτερη δικαιολογία?]
Καληνύχτα σας!
Και έτσι πηγαίνεις κάπου αλλού.
Δεν έχει σημασία που.
Απλά κάπου αλλού.
Σπίτι.

Μόνος.

“Θα σου τηλεφωνήσω όταν έρθω”
Αφού δεν θα μου τηλεφωνήσεις ποτέ γιατί θα είναι κάποιος στην παρέα που δεν θα θέλεις να με δει, ή δεν θα θέλει να με δει, ή δεν θα θέλω να δω, και τελικά δεν θα βρεθούμε.
Τουλάχιστον μην με κοροϊδεύεις.
Προτιμώ ένα “δεν θα σου τηλεφωνήσω” θα είναι ποιο ειλικρινές και ποιο ανθρώπινο.
Αφού ξέρω ότι θα έρθεις και θα ξέρεις ότι θα το μάθω και ουσιαστικά δεν σε νοιάζει, γιατί το κάνεις αυτό και το κρατάς μισοτελειωμένο? Παραδέχξου ότι με κάποιους άλλους που σου βγάζουνε καλύτερα γούστα γιατί είναι ποιό μοδάτοι και ποιό μοντέρνοι και ποιό ψαγμένοι και Οκ δεν θα παρεξηγηθεί κανείς απλά θα είμαστε πολύ ποιό ειλικρινείς όλοι μας. Δεν έχω αμάξι δνεν έχω λεφτά, δνε μπορώ να κάνω αμέτρητα ταξίδια και να βγάλω γούστα αλλά μπορώ να είμαι δίπλα σου με κάθε δυνατό τρόπο όταν με ζητήσεις και αυτο προσπαθώ να σου δείξω. Γιατί γαμας τη φιλία μας απλά για την είκόνα?
Ναι δεν ξέρω να φέρομαι και να φοράω μοντέρνα ρούχα. Δεν εχω μοδάτο κινητό και ίσως και να κλαψουρίζω πολύ περισότερο για τις σχέσεις μου. Με αποκαλείς Dramma Queen αλλα ξέρεις πολύ καλά πόσα σκατά έχω φαέι στη ζωή μου. γιατι το κάνεις αυτό? Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα απλά με πιάνει το παράπονο. παράπονο είναι. Δεν είναι ούτε γκρίνια ούτε μιζέρια.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν μια μέρα εξαφανιστώ θα με ψάξει κανείς?

Και το χειρότερο είναι ότι αυτοί που θα σου πούνε ότι το κάνανε για το καλό σου είναι οι χειρότεροι ψεύτες.

KT Tunstall: Tiger Suit

        Δεν νομίζω ότι η KT Tunstall είναι άγνωστη στο ελληνικό κοινό. Το τραγούδι της, Suddenly I See έχει χρησιμοποιηθεί στην διαφήμηση του Ice Tea, καθώς και στην πασίγνωστη κι όχι άδικα πετυχημένη ταινία, The Devil Wears Prada. Έτσι, αν και δεν την γνωρίζει η Ψωροκώσταινα ως όνομα, την φωνή της θα την έχει ακούσει.

   Ωραία λοιπόν, τώρα βρισκόμαστε δυο χρόνια πριν το 2012 (σημείωση: Δεν πιστεύω τις μαλακίες περί καταστροφής του κόσμου. Δηλαδή θα βγάλουν ανακοίνωση για το τι ώρα θα καταστραφεί ο κόσμος; Αν είναι, να ξέρω γιατί θέλω να κανονίσω να πάω καμία βόλτα με τις φίλες μου προτού γίνουμε στάχτη και μπούρμπερη) καθώς και τρια χρόνια μετά το καταπληκτικό Drastic Fantastic. Για το Tiger Suit ακολούθησε έναν ήχο πιο ηλεκτρονικό, τον οποίο εκείνη ονόμασε nature teckno που συνδυάζει την electronica με τους ήχους της φύσης, γνωρίζοντας ότι θα χάσει θαυμαστές, αλλά κι ότι θα κερδίσει άλλους. Κοινώς, η 35χρονη κοπελιά πήρε ένα ρίσκο. Για να δούμε

    Από που αρχίζουμε; Από το Uunmmannaq Song, το οποίο δίνει μια γενική εικόνα για το album, αλλά she can do better. Το αμέσως επόμενο, το Glamour Puss, είναι το πιο ηλεκτρονικό, νεαρότερο αδελφάκι του Suddenly I See, όπως και το τραγουδάκι στο νούμερο οχτώ, το Come On, Get In, έχει φανερή συγγένεια με το Hold On από το Drastic Fantastic, αλλά κι οι δυο περιπτώσεις είναι συγχωρεμένες γιατί πρόκειται για το τρίτο καλύτερο και το καλύτερο κομμάτι του album αντίστοιχα. Το δεύτερο καλύτερο τραγουδάκι ονομάζεται Fade Like A Shadow και μιλάει για κάποιον που την "στοίχειωνε" (μυστήριο το τι θέλει να πει ο ποιητής).  Το έβγαλε και για παρθενικό single, αλλά δεν τα πήγε και τόσο καλά (#11 στην Ιαπωνία, μάλλον καμιά Ayumi Hamasaki κατσικώθηκε στο #1) σε αντίθεση με το κατώτερο (Still A) Weirdo που κάτι κατάφερε ( # 88 Ultratop Wallonia Belgium και #39 UK Charts).

   Μουσικά, η KT έχει βρει τον τρόπο να ισσοροπήσει τον παλιό της ήχο με τον καινούριο δημιουργώντας ένα κράμα ήχων που πετυχαίνει τον σκοπό του, ειδικά στο Difficulty και στην εισαγωγή του Push That Knot Away. Δεν χάθηκε στα ηλεκτρονικά beats, ούτε πλάσαρε το Tiger Suit για κάτι που δεν είναι. Έχει μερικά όχι ιδιαίτερα έκδηλα disco στοιχεία, ίσως ελαφρώς Golfrappικά. Δεν γίνεται κουραστικό ως ήχος, αλλά κάποια κομμάτια είναι σχετικά αδύναμα. Ο λόγος για τα Golden Flames παρά το γεγονός ότι περιέχει τους καλύτερους στίχους στο album, Uunmannaq Song που αναφέρθηκε πιο πάνω και Madame Trudeaux που...εχμ..απλά δεν λέει τίποτα.
  Παρόλα αυτά (Pourtant ή Cependant όπως το λέμε εμείς οι γαλλόφωνοι), αν και το Tiger Suit δεν είναι σίγουρα το καλύτερο της album και δεν ξεπερνάει τις προηγούμενες δουλειές της, παραμένει ένα ευχάριστο, ιδίως μουσικά, σύνολο που δεν απογοητεύει. Όποιος πιστεύει το αντίθετο, να σηκώσει το χέρι του!  7,5/10

Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Ένα άγαλμα σηκώθηκε στον πίνακα.


Κάτω από το παγωμένο βλέμμα της καθηγήτριας.


Για να εξεταστεί.


Η συμμαθήτρια στο τελευταίο θρανίο δεν προσέχει.


Λεκές παραφωνία στην σιωπηλή λευκότητα. Χρειάζεται διαβολάκος.


Ίσως αυτός εδώ.


Uh oh..


Aπό το director's cut του περσινού τηλεοπτικού σποτ των Jumbo με τις σακούλες.


Τα γνωστά ραδίκια.


Mην βιάζεσαι.


Έχτισε μαυσωλείο με ημιυπαίθριο.


Μωσαϊκό, βεράντα, γλάστρες και κάγκελο. Είχε και θέα.


Κι άλλο μπαλκόνι.


Όλος ο τάφος κλεισμένος σε κλουβί, μέσα κάδρα, ένα παγκάκι δίπλα στον σταυρό και η πόρτα να χάσκει. Πολύ τρομακτικό.


Η υποψία ότι κάτι συμβαίνει με τα ποτιστήρια στο νεκροταφείο.


Η επιβεβαίωση.


Δεν είχε σκαλοπάτια. Σκέτη τρύπα. Βόρβορος.


Θέμα: Τόλκιν.


Θέμα: Dan Brown.


Θέμα: Κυκλάδες.


Θέμα: Άστρα και Όραμα [δεν κατάλαβα τι ζώδιο ήταν ο πεθαμένος]


Θέμα: Μίνιμαλ.


Είναι τόσο ανορθόγραφη η ποίηση του ανιψιού που είναι μάλλον συγκινητική.


Λάδι, καρβουνάκι, λιβάνι, φιτίλι etc.


Ψαράκι, ελεφαντάκι, αστεράκι etc.


Και ποιος να διψάσει εδώ;

Κατάληψις Εν Έτει 2010

     Εδώ και τρεις ημέρες έχουμε κατάληψη, όπως σχεδόν όλα τα σχολεία της Ελλάδος για τις απουσίες και καλά, αλλά και για θέματα που αφορούν την Γ' Λυκείου (μηχανογραφικά, κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας κι έλλειψη βιβλίων και καθηγητών). Πολύ wow κατάσταση, τι να πω! Είναι η πρώτη κατάληψη που βιώνω επειδή στο Γυμνάσιο α) δεν είχαμε αιτήματα, β) ακόμα και σοβαρά αιτήματα να είχαμε, ήταν πολλές οι κοτούλες και γ) μια τρελή πήγαινε κι έσπαγε τις αλυσίδες.
  Δεν χρειάζεται να σας πω πως ακριβώς είναι μια κατάληψη, δόξα τω Θεώ, μια χαρά έξυπνα κορόιδα είστε. Τα γνωστά . Άλλοι έπαιζαν τάβλι, άλλοι χαρτιά, άλλοι είχαν φέρει υπνόσακους κτλ κτλ ενώ οι "επικεφαλείς" (μην ξεράσω!) της κατάληψης έκαναν όλη την ώρα σύσκεψη και στρύγγλιζαν σε τόνους 5.000 μεγαντεσιμπέλ σαν ψυχασθενείς. Μερικά αντιπαθητικά κι όχι ιδιαίτερα υψηλού IQ άτομα μου έλεγαν "Να δηλώσεις υπέρ!". Φυσικά ρε μαλάκα, μπρίκια κολάμε; Αχ, τι ηλίθιοι! Για κακή τους τύχη, δεν είμαι τόσο φλωράκι όσο νομίζουν (επειδή, τώρα, έβγαλα ένα 18 και 3 στο τέλος της χρονιάς στην Γ' Γυμνασίου; Τρίχες!:p)
      Καλά, τις μαλακίες ότι εξαιτίας των καταλήψεων θα κάνουμε μάθημα και Σάββατα και αργίες δεν τις πιστεύω. Είπε το αιωνίως ξοφλημένο Ελληνικό κράτος να μας συμμαζέψει και λέει ''πως να τρομοκρατήσω τα μαθητούδια μου; Μα φυσικά! Θα τα βάλω να κάνουν extra μάθημα επειδή ξέρω ότι είναι τρελά φιλομαθείς!" Εκτός κι αν αυτό τραβήξει κανένα μήνα, τότε θα υπάρχει πρόβλημα!
    Νομίζω ότι μόλις έγραψα το πιο άκυρο post στον γαλαξία, αλλά θα το δημοσιεύσω για να σας την σπάσω!
   
        

Ουυυυ....έχω ψήσει.....

Αυτό το πράγμα που όταν έχω ρεπό αλλά κάτι γίνεται στο σπίτι τύπου: “Μαμά θείας είναι άρρωστη/βαριέται/ έχει ο μαλάκας ρεπό ας μαγειρέψει” και τα λοιπά..και πρέπει να μπω στην κουζίνα με τσακίζει. Σου λέω χάλια τα νεύρα μου!
Για κάνα πεντάλεπτο αρχικά, αλλά μετά συμβιβάζομαι με την κατάσταση και το παίρνω χαμπάρι, πως ότι και να κάνω είμαι καταδικασμένη να μυρίζω μια ζωή φαγητό αφενός και αφετέρου δεν μπορώ αν δεν μαγειρέψω...αφού με ξέρεις..
Είναι όμως μερικά μέρες να παίζει αυτό που ανοίγεις το ψυγείο και λες
“μαλάκα τι σκατά μαγειρεύουμε τώρα?”
Γιατί οι οικονομική μας κατάσταση δεν είναι και οι καλύτερη ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας...
Οπότε πρέπει να επιστρατεύσω εγώ τώρα την φαντασία μου και την τέχνη μου συν τις ικανότητες μου, γιατί σου λέει ο άλλος “κυρα μου 16 χρόνια μέσα στις κουζίνες είσαι τι σκατά κάνεις?”
άρα με το παζλ που λέγεται:
2 μελιτζάνες
3 πατάτες
2 κόκκινες πιπεριές
2 ντομάτες
2 κρεμμύδια
και που ήτανε τα βασικά υλικά μου, εγώ έπρεπε να κάνω κάτι, που να είναι εύκολο να είναι γρήγορο να μην έχει κρέας γιατί που σκατά να το βρω, να μην χρειαστώ επιπλέον υλικά γατί που να αφήσεις το φαΐ στη μέση και πάει λέγοντας...έτσι λοιπόν αφου είδα και απόειδα η ρουφιάνα, έκανα το σταυρό μου στον Άη Ευφρόσυνο και.. να κάνω τι να κάνω ....
.....καθώς σκέφτομαν άνοιξα το μάτι της κουζίνας έβαλα πάνω μια μεγάλη κατσαρόλα με λάδι τόσο ώστε να καλύπτει τον πάτο της και αφού έπλυνα και καθάρισα τα λαχανικά έπιασα να τα τηγανίζω σκεπτόμενη παράλληλα ότι βάνει ο νους σου.
Από το μπουρδέλο κράτος που χουμε γίνει, μέχρι τα σενάρια πολέμου και κατά πόσο αυτά συμπίπτουν με την άσκηση πολιτικής προστασίας και τις σειρήνες να ηχούν, και μ αυτά και με τα άλλα τηγάνισα τα λαχανικά και τα έστρωσα στο ταψί.
Πρώτα οι πατατούλες. Τις πασπάλισα με αλάτι και πιπέρι μαύρο. Μετά οι ντοματούλες χοντροκομμένες σε ροδέλες που αυτές τις πασπάλισα με ζάχαρη για να σπάσει η ξινίλα τους και μετά με φρέσκια ρίγανη.
Ωραία...έβαλα τα χέρια στη μέση.
“Τι κάνουμε στη συνέχεια κοπελιά?” σκέφτηκα. Τσάκωσα τις κόκκινες πιπεριές και έτσι όπως είχανε μαλακώσει από το τηγάνι τις έβαλα στο ξύλο κοπής και τις ψιλόκοψα. Τις έριξα πάνω από τις ντοματούλες και μετά έριξα μέσα στην κατσαρόλα που είχα τηγανίσει τα λαχανικά, τις μελιτζάνες κομμένες όπως να ναι. Σε ροδέλες σε φέτες, με τα κρεμμύδια χοντροκομμένα, τα πασπάλισα με μείγμα λαχανικών σε σκόνη και κόκκινη πάπρικα που είχα από την Ουγγαρία και τα άφησα να τσιγαριστούν μέχρι να στεγνώσουν.
Κάτι σαν μουσακάς με λαχανικά λέω μάλλον θα μου βγει αλλά άντε να δούμε.
Τι σκατά μαγείρισσα είμαι?
Έστρωσα καλά καλά και το μείγμα μελιτζανοκρέμμυδου [που ομολογουμένως μύριζε απίστευτα]
οπότε στην ίδια κατσαρόλα έβαλα λίγο ακόμη βούτυρο, και μόλις έλιωσε έριξα αλεύρι τόσο όσο να φτιάξω ένα λείο χυλό και μετά αφού το τσιγάρισα πάω να ρίξω το γάλα, έλα μου ντε που το γάλα είχε λήξει και το πήρα γραμμή ένα δευτερόλεπτο πριν το ρίξω μέσα στην κατσαρόλα ...
κατεβάζω που λες σαν την τρελή την κατσαρόλα από τη φωτιά
“Ωρε πούστη γαμώ την τύχη μου να σου γαμήσω” αναφωνώ! Ανοίγω ψυγείο κοιτάω ένα γύρω και λέω “Όπα Ντόννα μου το χουμε!” τσακώνω ένα γιαούρτι το πετάω μέσα στο μείγμα αλευριού χώνω μέσα και μισό ποτήρι νερό και ένα κομμάτι φέτα διαλυμένη με τα χέρια να γίνει τρίμματα, ρίχνω αλατοπίπερα και λοιπά πετούμενα και έρχεται και βγαίνει μια κρέμα της πουτάνας άλλο να στο λέω και άλλο να το βλέπεις.
Υπέροχη!
Τσάκα τσούκα στρώσιμο πάνω στο ταψί και χώσιμο μέσα στο φούρνο. Λίγο φρυγανιά τριμμένη έριξα απο πάνω, για να τραβήξει τα λάδια που θα βγάλει, και ούτε τριμμένα κασέρια ούτε μαλακίες..

το παράτησα στο φούρνο που λες καμιά ώρα, έπιασα την πάρλα με τη Spark στα τηλέφωνα και όσο να πεις ήρθε και η ώρα να φάμε.
Μια φρατζόλα ψωμί κομμένη σε φέτες, χωριάτικη από δίπλα και έγινε της πουτάνας. Τα δύο κιλά τα πήραμε στανταράκι!!!
Φωτογραφίες δεν πρόλαβα να βγάλω για την ανάρτηση άλλα να το φτιάξετε και θα με θυμηθείτε ακαμάτρες!

Καλλιτεχνική επιμέλεια.

Το Τίποτα στα Σοβαρά δίνει σε αυτό το ποστ μια σειρά φωτογραφιών της Καλής Φέρρη από την καριέρα της, στο 80% των οποίων είναι ντυμένη με κάτι μωβ, εξώφυλλα βιντεοταινιών με τον Φλωρινιώτη, πεταμένη σαν χταπόδι σε κάτι βράχια ως πρόεδρος γυμνιστών, καλλιτεχνικές, εξώφυλλα περιοδικών, την περίφημη φωτογραφία έξω από το κέντρο Evita μέχρι ένα απόκομμα από ένα μπουζουξίδικο που τραγουδούσε ως γκεστ μαζί με τον Μιχάλη Βιολάρη και την Κρίνη.
Τίποτα δεν ξεπερνά αυτές τις πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες από τα μπουζούκια της εποχής όμως.