Δεν έχω φίλους.
Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη σήμερα με το που άνοιξα τα μάτια μου.Τον τελευταίο καιρό νιώθω να απομακρύνομαι όλο και περισσότερο από τα πάντα και από όλους ή ότι απομακρύνονται όλοι απο εμένα και δεν μπορω ακόμη να το μανιπουλάρω.
Νιώθω ότι είμαι ολομόναχος στον κόσμο και δεν μαγαπέι κανείς ή μάλλον ότι κανείς δνε θέλει να μου κάνει παρέα.
Και με στεναχωρεί πολύ άσχημα αυτό...
Κάποια στιγμή ξόδευα πολλά λεφτά σε δώρα, πολλά λεφτά σε τηλεφώνα, πολλά λεφτά στη διαχείριση δημοσίων σχέσεων και φίλιας.
Μετά από καιρό είπα να τα σταματήσω για να δω τι θα μείνει.
Δεν έμεινε τίποτα!
Έμεινε κάτι λιγότερο από το λιγότερο, και είπα ότι αυτό αξίζει και σε αυτό να επενδύω από εδώ και πέρα, άλλα τελικά και αυτό δείχνει να φθείρεται και να είναι μονόπλευρο.
Με κουράζουν οι μονόπλευρες σχέσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέκοψα ηθελημένα γιατί παντρεύτηκαν και ένιωσα ότι δεν έχω χώρο πλέων στη ζωή τους, γιατί “Οκ αυτούς τους αποκαταστήσαμε τώρα”.
Άνθρωποι που ερωτεύτηκαν και τα γράψανε όλα στα αρχίδια τους, αλλά ξεχνάνε ότι οι γκόμενες επέρχονται και παρέρχονται και κάποια στιγμή ρόδα είναι και τον πίνεις.
Τον έχω πιει πολλές φορές!
Τα έκανα και γω κάποτε. Άλλα προσπάθησα να επανορθώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τουλάχιστον για τη δική μου καρδιά και τη δική μου αξιοπρέπεια.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέκοψα γιατί δεν ήθελα να μάθουν ποιος είμαι και τι ρόλο βαράω, γιατί από μια στιγμή και μετά όταν όλοι βγαίνουν με τις γκόμενες και εσύ είσαι το μπακούρι δεν μπορείς πάντα να μην απαντάς στην ερώτηση “εσύ καμιά κοπέλα?”
Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπώ αλλά είναι ζευγάρια και είτε είναι στρέητ είτε είναι γκέι δεν μπορείς να είσαι με τα ζευγάρια συνέχεια. Νιώθεις αμήχανα από ένα σημείο και μετά. Ούτε στους Δύο χωρεί Τρίτος, ούτε στους Τέσσερις Πέμπτος, και πάει λέγοντας...Εκεί ειδικά είναι απαίσιο το συναίσθημα της μοναξιάς.
Το κινητό χτυπάει όλο και λιγότερο και όταν χτυπήσει θα είναι για “Θα μου κάνεις μια χάρη?”
βρίσκω ανθρώπους που συναντιόμαστε στο δρόμο, που κάποτε κάναμε παρέα και απλά χαθήκαμε, και ακούω αυτό το τετριμμένο “Καλά εσύ που χάθηκες? Ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις!!”
και θέλω να απαντήσω “Ναι βρε αρχίδι εγώ δεν παίρνω, εσύ σκέφτηκες ποτέ να σηκώσεις το γαμημένο σου να με πάρεις να δεις τι κάνω?”
Αλλά απλά χαμογελάω και λέω “Ε χαθήκαμε..δουλειές..”
Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους πραγματικά χαίρομαι να βρίσκομαι και τους γνωρίζω πολλά χρόνια αλλά κάθε φορά που θα συναντηθουμε, μου δίνουν την εντύπωση ότι μάλλον εγώ χαίρομαι περισσότερο από αυτούς όταν βρισκόμαστε, παρά αυτοί για μένα...και μιλάμε για ανθρώπους που ξέρω σε γνωριμίες άνω τον Δέκα ετών...
Σίγουρα από κάποιους ανθρώπους μετά από τόσα χρόνια γνωριμίας, μερικά πράγματα τα ξεπερνάς και είσαι πιο χαλαρός, αλλά ένα γαμημένο τηλέφωνο όσο πολυάσχολος και να είναι κάποιος το αξίζεις. Είναι αυτό που λέμε “Σε νοιάζομαι” δεν απαιτώ από κανένα να κάνει πράγματα που δεν μπορώ να κάνω και γω ο ίδιος αλλά θα ήθελα να μου δείχνουν που και που ότι με νοιάζονται..
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμηχανία και ντροπή από να πηγαίνεις τυχαία σε ένα μαγαζί και είναι όλοι σου οι φίλοι μαζεμένοι και δεν να μην σε έχει πάρει κανείς τηλέφωνο για να πας, και συ να σκας μύτη τυχαία και σε βλέπουν όλοι, και θέλουν να ανοίξει η γη να τους καταπιεί ή μάλλον να καταπιεί εσένα.
Είναι εξαιρετικά τραγικό. Το έζησα κάνα δυο φορές και δεν θέλω να το σκέφτομαι καν.
“Α Κάτσε γιατί δεν κάθεσαι?”
Χαμόγελο [Γιατί αν θέλατε να κάτσω πραγματικά θα με είχατε πάρει τηλέφωνο να έρθω και γω..]
“Α ναι μωρέ, και μεις τυχαία ήρθαμε ήθελε να βγει ο τάδε και ή τάδε/δείνα....”
Χαμόγελο [Θεέ μου περίμενα μια έστω καλύτερη δικαιολογία?]
Καληνύχτα σας!
Και έτσι πηγαίνεις κάπου αλλού.
Δεν έχει σημασία που.
Απλά κάπου αλλού.
Σπίτι.
Μόνος.
“Θα σου τηλεφωνήσω όταν έρθω”Αφού δεν θα μου τηλεφωνήσεις ποτέ γιατί θα είναι κάποιος στην παρέα που δεν θα θέλεις να με δει, ή δεν θα θέλει να με δει, ή δεν θα θέλω να δω, και τελικά δεν θα βρεθούμε.
Τουλάχιστον μην με κοροϊδεύεις.
Προτιμώ ένα “δεν θα σου τηλεφωνήσω” θα είναι ποιο ειλικρινές και ποιο ανθρώπινο.
Αφού ξέρω ότι θα έρθεις και θα ξέρεις ότι θα το μάθω και ουσιαστικά δεν σε νοιάζει, γιατί το κάνεις αυτό και το κρατάς μισοτελειωμένο? Παραδέχξου ότι με κάποιους άλλους που σου βγάζουνε καλύτερα γούστα γιατί είναι ποιό μοδάτοι και ποιό μοντέρνοι και ποιό ψαγμένοι και Οκ δεν θα παρεξηγηθεί κανείς απλά θα είμαστε πολύ ποιό ειλικρινείς όλοι μας. Δεν έχω αμάξι δνεν έχω λεφτά, δνε μπορώ να κάνω αμέτρητα ταξίδια και να βγάλω γούστα αλλά μπορώ να είμαι δίπλα σου με κάθε δυνατό τρόπο όταν με ζητήσεις και αυτο προσπαθώ να σου δείξω. Γιατί γαμας τη φιλία μας απλά για την είκόνα?
Ναι δεν ξέρω να φέρομαι και να φοράω μοντέρνα ρούχα. Δεν εχω μοδάτο κινητό και ίσως και να κλαψουρίζω πολύ περισότερο για τις σχέσεις μου. Με αποκαλείς Dramma Queen αλλα ξέρεις πολύ καλά πόσα σκατά έχω φαέι στη ζωή μου. γιατι το κάνεις αυτό? Δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα απλά με πιάνει το παράπονο. παράπονο είναι. Δεν είναι ούτε γκρίνια ούτε μιζέρια.
Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν μια μέρα εξαφανιστώ θα με ψάξει κανείς?
Και το χειρότερο είναι ότι αυτοί που θα σου πούνε ότι το κάνανε για το καλό σου είναι οι χειρότεροι ψεύτες.