Η Χέγκε και η Τόριλ, ένα ζευγάρι γυναικών, είχαν κατασκηνώσει στην όχθη της λίμνης απέναντι από το νησάκι Ουτόγια στη Νορβηγία. Απολάμβαναν το γεύμα τους δίπλα στο νερό όταν άρχισαν να ακούγονται πυροβολισμοί και ουρλιαχτά. Το προηγούμενο Σάββατο, ένας μανιακός με αυτόματο επέλεξε αυτή την ειδυλλιακή τοποθεσία για να στείλει δεκάδες εφήβους στο θάνατο, ψύχραιμα και μεθοδικά, μέσα σε μόλις δύο ώρες.
Φαίνεται όμως ότι η ψυχραιμία δεν χαρακτηρίζει μόνο τους δήμιους: μέσα σε λίγα λεπτά οι δυο γυναίκες είχαν σαλπάρει με το φουσκωτό τους με κατεύθυνση το νησάκι του τρόμου. Άρχισαν να μαζεύουν από τη λίμνη παιδιά που είχαν βουτήξει στο νερό για να γλιτώσουν από τη μανία του δολοφόνου, άλλα σε κατάσταση σοκ, μερικά τραυματισμένα, και να τα μεταφέρουν πίσω στην ασφάλεια της όχθης. Καθώς ήταν αδύνατο να χωρέσουν όλα μέσα στη βάρκα, έκαναν την ίδια διαδρομή τέσσερις φορές ενώ υπήρχαν στιγμές που οι σφαίρες έσκαγαν στο νερό δίπλα τους. Συνολικά έσωσαν γύρω στα 40 άτομα. “Το πρώτο βράδυ δεν μπορέσαμε να κλείσουμε μάτι. Αν περάσεις κάτι τέτοιο, είναι αδύνατο να σταματήσεις να μιλάς γι’ αυτό” θυμάται η Χέγκε. Φυσικά δεν ήταν οι μόνες που έτρεξαν για βοήθεια. Μια ακόμα απόδειξη ότι το ανθρώπινο είδος είναι ικανό για τη μεγαλύτερη γενναιοδωρία αλλά και για τα μεγαλύτερα αίσχη.
O ξαφνικός θάνατος της Αmy Winehouse προστέθηκε κι αυτός στη στενάχωρη επικαιρότητα του προηγούμενου σαββατοκύριακου. Εξυπακούεται ότι τίποτα δεν αναιρεί την τραγικότητα της απώλειας ενός νέου ανθρώπου ούτε το μέγεθος ενός ταλέντου που της έχει εξασφαλίσει ήδη μία θέση στην ιστορία της μουσικής. Πάντως η είδηση του θανάτου της σε συνδυασμό με αυτήν εδώ την ανάρτηση, μου έφεραν στο μυαλό τους στίχους ενός τραγουδιού από το “ξεχασμένο” πρώτο άλμπουμ της. Το τραγούδι έχει τίτλο “Πιο δυνατός από μένα” (Stronger than me):
“Θά πρεπε νά σαι πιο δυνατός από μένα
είσαι επτά χρόνια πιο μεγάλος από μένα
Θά πρεπε εσύ να είσαι ο άντρας εδώ
Και όχι να χλωμιάζεις όταν με σκέφτεσαι….
Γιατί θέλεις να έχω πάντα τον έλεγχο;
Το μόνο που θέλω είναι έναν άντρα να παίζει το ρόλο του
Θέλεις πάντα να μιλάμε, αλλά εγώ είμαι καλά
θέλεις κάθε μέρα να σε παρηγορώ αλλά αυτό
είναι που χρειάζομαι εγώ από σένα
Μα μήπως είσαι γκέι τελικά;
Έχω ξεχάσει του πρώτου έρωτα τις χάρες
Εγώ είμαι η κυρά σου κι εσύ το θηλυκό μου αγόρι
(Feel like a lady and you my lady boy)”
Οι στίχοι της Amy δεν διαφέρουν πολύ από τη συνέντευξη της (επίσης ταλαντούχας) Ελεονώρας. Ουσιαστικά λένε το ίδιο πράγμα από την ανάποδη: στη μία περίπτωση ότι οι γυναίκες δεν “πρέπει” να δείχνουν υπερβολικό δυναμισμό γιατί αυτό “τρομάζει” τους άντρες. Στην άλλη περίπτωση ότι οι άντρες δεν “πρέπει” να δείχνουν υπερβολική αδυναμία γιατί αυτό απωθεί τις γυναίκες. Σαν να λέμε ότι τα αγοράκια πρέπει να φοράνε μόνο μπλε και τα κοριτσάκια μόνο ροζ. Και όπως συμβαίνει πολύ συχνά όταν οι ετεροφυλόφιλοι τα κάνουν “σαλάτα”, το σκιάχτρο της ομοφυλοφιλίας ανασύρεται από το πουθενά, σαν πειστήριο της αποτυχίας στις σχέσεις, παράδειγμα προς αποφυγή ή ευνουχιστικό φόβητρο…
Όπως και νά ‘χει, είναι πάντα θλιβερό όταν κάποιες νέες κοπέλες θεωρούν ότι για τα προσωπικά τους προβλήματα μπορεί να ευθύνεται (και) η ανδρική ομοφυλοφιλία.