Επέστρεψε από ταξίδι, διήμερο σε κάποιο νησί. Φαινόταν μαυρισμένος, το V της μπλούζας να αναδεικνύει το γραμμωμένο κορμί που με κόπο είχε χτίσει. Πρόσεχε τον εαυτό του και αυτό φαινόταν καθαρά από την προσεγμένη εμφάνισή του.
Στον σταθμό που τον περίμεναν, τα επικριτικά βλέμματα έδιναν και έπαιρναν. Βλέπεις -δεν χρειάστηκε να το αναφέρω καν αλλά είμαι σίγουρος πως το μάντεψες- ο ______ ήταν γκέι και δεν είχε καμμία πρόθεση να το κρύψει. Ζούσε την ζωή χωρίς έγνοιες και σκοτούρες που ίσως ένας παντρεμένος άντρας έχει να αντιμετωπίσει. Εξ άλλου δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε περίμενε και κανείς να συμβεί και σ' αυτόν.
Για πολλούς ζούσε ανεύθυνα. Μη σκεπτόμενος το αύριο, κάνοντας συχνά ταξίδια. Ζούσε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αν τον γνώριζες για πρώτη φορά, θα έλεγες πως έβλεπες έναν αρρενωπό άνδρα που μόλις μετρούσε τα πρώτα χρόνια της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του. Σαν να μην είχε σοβαρότερο ή βαθύτερο τρόπο σκέψης. Απλώς ζούσε για το σήμερα.
Στον σταθμό ο αδελφός του, αγκαλιά με ένα μικρό αγόρι, να τον περιμένουν.
Και τα βλέμματα των γύρω να παραμένουν επάνω τους καρφωμένα. Η ματιά του αδελφού του ήταν η ίδια που ήξερε από καιρό: εξίσου επικριτική, όμως ήταν εκεί και τον περίμενε. Άφησε το μικρό αγόρι κάτω, το οποίο έτρεξε και έπεσε στην αγκαλιά του. Αγκαλιάζονταν σφιχτά, για πολλή ώρα. Έως ότου ο αδελφός του τους διακόψει.
Ο πατέρας ζήτησε κάτι από τον μικρό. Ο μικρός -που δεν ήταν πάνω από έξι χρονών- έμεινε να κοιτάζει μια τον έναν και μια τον άλλον. Ο πατέρας συνέχισε να του λέει το ίδιο, όμως αυτό να περιμένει κοιτάζοντας τον ______, τον θείο του, αν συμφωνούσε. Αν αυτό ήθελε. Αυτός που για πολλούς φαινόταν τόσο ανεύθυνος, ασκούσε επιρροή σε ένα τόσο δα μικρό πλάσμα. Υπήρχε κάποιος που πραγματικά τον αγαπούσε και τον σεβόταν για αυτό που είναι. Υπήρχε μόνο ο θείος του.
Η επιμονή του μικρού σαν κάτι να άλλαξε στον τρόπο σκέψης του αδελφού του. Και οι γύρω δεν κοιτούσαν πια με το ίδιο βλέμμα. Ο μικρός έπεσε και πάλι στην αγκαλιά του και μόνο όταν του είπε να κάνει αυτό που του ζήτησε ο πατέρας του, το έκανε.
Χρόνια αργότερα, ο μικρός δεν ήταν πια και τόσο μικρός. Σε κάποιον άλλον σταθμό και έτοιμος υπηρετήσει την πατρίδα, αποχαιρετούσε τους γονείς και τον θείο του που υπεραγαπούσε. Με έναν τρόπο που ίσως μόνο τα όνειρα καταφέρνουν, αυτή η ιστορία είχε ένα απροσδόκητο και όμορφο τέλος για όλους.
Ακριβώς πάνω στην ώρα που ηχούσε το ξυπνητήρι.
Στον σταθμό που τον περίμεναν, τα επικριτικά βλέμματα έδιναν και έπαιρναν. Βλέπεις -δεν χρειάστηκε να το αναφέρω καν αλλά είμαι σίγουρος πως το μάντεψες- ο ______ ήταν γκέι και δεν είχε καμμία πρόθεση να το κρύψει. Ζούσε την ζωή χωρίς έγνοιες και σκοτούρες που ίσως ένας παντρεμένος άντρας έχει να αντιμετωπίσει. Εξ άλλου δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε περίμενε και κανείς να συμβεί και σ' αυτόν.
Για πολλούς ζούσε ανεύθυνα. Μη σκεπτόμενος το αύριο, κάνοντας συχνά ταξίδια. Ζούσε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αν τον γνώριζες για πρώτη φορά, θα έλεγες πως έβλεπες έναν αρρενωπό άνδρα που μόλις μετρούσε τα πρώτα χρόνια της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του. Σαν να μην είχε σοβαρότερο ή βαθύτερο τρόπο σκέψης. Απλώς ζούσε για το σήμερα.
Στον σταθμό ο αδελφός του, αγκαλιά με ένα μικρό αγόρι, να τον περιμένουν.
Και τα βλέμματα των γύρω να παραμένουν επάνω τους καρφωμένα. Η ματιά του αδελφού του ήταν η ίδια που ήξερε από καιρό: εξίσου επικριτική, όμως ήταν εκεί και τον περίμενε. Άφησε το μικρό αγόρι κάτω, το οποίο έτρεξε και έπεσε στην αγκαλιά του. Αγκαλιάζονταν σφιχτά, για πολλή ώρα. Έως ότου ο αδελφός του τους διακόψει.
Ο πατέρας ζήτησε κάτι από τον μικρό. Ο μικρός -που δεν ήταν πάνω από έξι χρονών- έμεινε να κοιτάζει μια τον έναν και μια τον άλλον. Ο πατέρας συνέχισε να του λέει το ίδιο, όμως αυτό να περιμένει κοιτάζοντας τον ______, τον θείο του, αν συμφωνούσε. Αν αυτό ήθελε. Αυτός που για πολλούς φαινόταν τόσο ανεύθυνος, ασκούσε επιρροή σε ένα τόσο δα μικρό πλάσμα. Υπήρχε κάποιος που πραγματικά τον αγαπούσε και τον σεβόταν για αυτό που είναι. Υπήρχε μόνο ο θείος του.
Η επιμονή του μικρού σαν κάτι να άλλαξε στον τρόπο σκέψης του αδελφού του. Και οι γύρω δεν κοιτούσαν πια με το ίδιο βλέμμα. Ο μικρός έπεσε και πάλι στην αγκαλιά του και μόνο όταν του είπε να κάνει αυτό που του ζήτησε ο πατέρας του, το έκανε.
Χρόνια αργότερα, ο μικρός δεν ήταν πια και τόσο μικρός. Σε κάποιον άλλον σταθμό και έτοιμος υπηρετήσει την πατρίδα, αποχαιρετούσε τους γονείς και τον θείο του που υπεραγαπούσε. Με έναν τρόπο που ίσως μόνο τα όνειρα καταφέρνουν, αυτή η ιστορία είχε ένα απροσδόκητο και όμορφο τέλος για όλους.
Ακριβώς πάνω στην ώρα που ηχούσε το ξυπνητήρι.