Μιουρ!

Officialy Κατοικίδιο δεν είχα ποτέ. Μεγάλωσα μέσα στα ζώα γιατί η σχωρεμένη η γιαγιά μου είχε στην αυλή της περίπου το 1/4 από την κιβωτό του Νώε, οπότε μεγάλωσα σαν ένα κλασικό παιδί επαρχίας, τραβώντας την ουρά του γάτου και με το σκύλο να κάνει βόλτες στα πόδια μου, ταΐζοντας παπχίες, χήνες, γαλοπούλες και κοτούλες. Κυνηγώντας τον άσπρο μεγάλο κούνελο και ρίχνοντας πεπονόφλουδες στα γουρουνάκια.
Στο πατρικό μου όμως γενικά ζώα [Εκτός του πατέρα μου, και αυτό μέχρι και αυτός να τσακιστεί να φύγει από το σπίτι] δεν είχαμε ποτέ μας οικόσιτα.
Παρόλο που έχουμε αυλή μεγάλη και φυτά και γενικά ένα περιβάλλον ευχάριστο για να κατοικίσει ένα ζωάκι, κάτι διακριτικό..μια αρκούδα ένας ιπποπόταμος, πέντε έξι κροκόδειλοι ...απλά καθημερινά κατοικίδια. Κατά καιρούς σκάνε μύτη διάφορα αδέσποτα γατιά σκυλιά, τα ταΐζουμε την πέφτουνε για λίγο και μετά την κάνουν για να συνεχίσουν την περιπλάνηση τους. Στα συν βάλε και δύο τρεις γάτες της γειτονιάς που κάνουν τον κήπο γαμιστρόνα το χειμώνα και γενικά έχουνε μια γωνιά στην πίσω αυλή που αφήνουμε αποφάγια και πηγαίνουν και κάνουν chill out.
Στα πλην βάλε ότι μέχρι πρότινος είμασταν όλοι, όλη μέρα στη δουλειά και γενικά χρόνος δεν παίζει πολύς, συν του ότι δεν τα θέλει η μάνα μου. Ειδικά μέσα στο σπίτι!!!!
Καλά μέσα στο σπίτι δεν υπάρχει λόγος να το κρατάς το ζωντανό ειδικά αν έχεις κήπο και μπαξέ και τα λοιπά, αλλά καλά είναι να μπορεί να μπαίνει μέσα χωρίς να ακουστεί το τραγικό ΕΞΩΩΩ!
Που λες καλός ο πρόλογος αλλά τη θέλει να πει ο ποιητής?
Προχθές βγαίνω η πουτάνα στην αυλή και βλέπω 1 μουσούδι να με κοιτάει με κάτι μπλε μάτια σαν χάντρες και να με κάνει “μιουρρρρρρρ” πραγματικά ποιο πολύ σαν σπουργίτης που κάνει απόπειρα να κελαηδήσει ακούστηκε, παρά σαν γατί.
Αυτό που λένε: “Χέστηκα πάνω μου από τη χαρά μου”? Ε κάπως έτσι.
Έτσι που λες εδώ και μερικές μέρες μπήκε στη ζωή μου μια χνουδωτή τριχόμπαλα με ποδάρια, που με περιμένει να γυρίσω από τη δουλειά, και μόλις με δει έρχεται παραπατώντας [ η αλήθεια είναι ότι είναι περίπου 400 γραμμάρια και γύρω στους 1,5 μηνών, οπότε περπατάει σαν να θέλει ζυγοστάθμιση] και ανεβαίνει πάνω μου, μου γλύφει τα χέρια, κοιμάται στην αγκαλιά μου χουρχουρίζοντας, κυλιέται στα τσιμέντα της αυλής και μου κάνει μιούρ μιούρ!
Η αλήθεια είναι πως το πρώτο βράδυ δεν κοιμήθηκα από το άγχος, έβγαλα παπίλα από τη σκασίλα μου γιατί δεν ήξερα πώς και τι να κάνω, και η αλήθεια ακόμη περισσότερο είναι ότι με βρήκε οικονομικά απροετοίμαστο.
Να σου δώσω να καταλάβεις εχθές έδωσα τα τελευταία 20 ευρό μου για να της πάρω αλοιφή και σπρέι για τους ψήλους, αλλά μετά λέω καλύτερα στο μουσούδι παρά στα ξίδια και στα τσιγάρα!
Επίσης πρέπει να σου πω [και τώρα θα πέσει κράξιμο είμαι σίγουρη] ότι κάνω όλα αυτά που κράζω στους φίλους μου, γιατί ΟΛΟΙ οι φίλοι μου έχουν ζωάκια σπίτι.
Όταν είμαι στη δουλειά παίρνω τηλέφωνο να ρωτήσω τι κάνει το γατί, τρέμω μην μου πάθει τίποτα, σχεδών με πιάνουν τα κλάματα, και η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι και μην μου φύγει από το σπίτι, αλλά και μην το μάσει κάνα αμάξι, Εντάξει ο δρόμος απέχει πολύ από το σπίτι μου για να πω ότι θα αρχίσει να βγαίνει από τώρα έξω, αλλά γάτα είναι.....
Οπότε θέλω να μου δώσετε τις συμβουλές σας ειδικά η ανιψιά μου η ΦΟΥΛΗ για το πως να χειριστώ το θέμα και γω θα σας ανεβάσω φωτογραφίες γατούδιες!!!
Καλό Σαββατοκύριακο


υ.γ.
Επιτέλους ένα καλό νέο δε νομίζεις?