ΔΥΟ ΑΝΤΡΕΣ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΑΝ ΕΡΩΤΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΥΠΡΟ!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκοκυπριακής εφημερίδας “Kibris”, δύο άντρες συνελήφθησαν σε ξενώνα νέων της κατεχόμενης Λευκωσίας με την κατηγορία της “παρά φύσιν συνουσίας” στις 20 Ιουλίου. Η σύλληψη έγινε με αφορμή τις καταγγελίες ενοχλημένων γειτόνων. Δεν έχει διευκρινιστεί κατά πόσο οι δύο συλληφθέντες είναι ντόπιοι ή τουρίστες. Οι δύο άντρες εμφανίστηκαν ήδη ενώπιον δικαστηρίου αλλά η εκδίκαση αναβλήθηκε προκειμένου η αστυνομία να συνεχίσει τις ανακρίσεις. Αν καταδικαστούν αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης που μπορεί να φτάσει και τα πέντε χρόνια!

Το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου είναι αυτή τη στιγμή το μοναδικό ευρωπαϊκό έδαφος που αντιμετωπίζει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις μεταξύ αντρών ως ποινικό αδίκημα. Το άρθρο 154 του ποινικού κώδικα χρονολογείται από την περίοδο που το νησί ήταν βρετανική αποικία. Στην ελεύθερη Κύπρο η συγκεκριμένη διάταξη έχει καταργηθεί από το 1998. Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή οργάνωση “Πρωτοβουλία εναντίον της ομοφοβίας” οι συλλήψεις αποδεικνύουν πως η συγκεκριμένη διάταξη δεν είναι καθόλου “ανενεργή” όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί του ψευδοκράτους και τους καλεί να την καταργήσουν.

Η ανάρτηση θα ενημερώνεται με τυχόν νεότερες εξελίξεις στην υπόθεση.

Ένα αφιέρωμα σε ένα μεγάλο καλλιτέχνη από την Κύπρο που χάθηκε πρόσφατα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Από μία σχετικά πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κύπρο, φωτογραφίες από ένα (πολύ καλό) γκέι κλαμπ στη Λάρνακα.

20 απαντήσεις με εικόνες

Προσκεκλημένος σε μπλογκοπαίγνιο από τον αγαπημένο turigr (και σκεφτόμουν πριν λίγες μέρες πόσο μου έχουν λείψει αυτά τα παιχνίδια) ήρθε και η σειρά μου να συμμετάσχω. Μερικές από τις παρακάτω απαντήσεις είναι εντελώς άσχετες αλλά αυτές τις εικόνες έβγαλε πρώτες το google!

ΟΔΗΓΙΕΣ:

Οι οδηγίες είναι απλές: πρέπει να απαντήσεις σε 20 ερωτήσεις, όχι όμως με λέξεις, αλλά πληκτρολογώντας την απάντηση στο Google images. Την πρώτη εικόνα που θα εμφανιστεί στα αποτελέσματα  (προσοχή: την πρώτη εικόνα, όχι την πιο όμορφη ή την πιο ξεχωριστή) θα πρέπει να την αναρτήσεις ως απάντηση.

1. η ηλικια των επομενων γενεθλιων σου

(τώρα αυτό γιατί μοιάζει με ταμπέλα από δρόμο που δεν οδηγεί πουθενά...)

2. ενα μερος που θα ηθελες να επισκεφτεις

 (και από όλες τις φωτογραφίες, πάρε αυτή σου λέει το google, χάρτινο τραπεζομάντιλο από ταβέρνα)

3. το αγαπημενο σου αντικειμενο

(Μαζί κοιμόμαστε, μαζί ξυπνάμε. Και τώρα δίπλα μου είναι. Πες γεια. -Μπλιπ)

4. Το αγαπημενο σου μεροσ

5. το αγαπημενο σου φαγητο

(και μην μιλήσει κανείς για ανόητες παρενέργειες, εντάξει; δεν υπάρχουν)

6. το αγαπημενο σου ζωο

7. το αγαπημενο σου χρωμα

(Ήθελα να 'ξερα, ρε turi, πώς είναι δυνατόν να έχουμε αγαπημένο χρώμα και οι δύο το μπλε και εμένα να μου βγάζει έναν μαρκαδόρο ως πρώτη επιλογή)

8. το μεροσ οπου γεννηθηκεσ

(σόρι αλλά δεν μπορώ και να με δώσω στεγνά! κάπου εκεί είμαι κι εγώ!)

9. το μεροσ οπου ζεισ

10. το ονομα ενοσ κατοικιδιου ζωου που ειχεσ

11. το ψευδωνυμο σου στο μπλογκ

(Πόσο άσχετο;)

12. το πραγματικο σου ονομα

 (Αυτή για πρώτη επιλογή;;; όταν έγραψα George πάντως, έβγαινε ο Τζορτζ Κλούνι. Που και πάλι άσχετο αλλά προτιμότερο, σωστά;)

13. το ονομα της γιαγιασ σου απο την πλευρα της μητερασ σου

(Ό,τι να 'ναι, έτσι;)

14. το ονομα τησ γιαγιασ σου απο την πλευρα του πατερα σου

(Εδώ κάτι έχουμε. Και όχι, την γιαγιά μου δεν την λένε Mεvεγάκη)

15. μια κακη σου συνηθεια

(Θες να μου πεις ότι είμαι ο μόνος;)

16. οι αγαπημενεσ σου διακοπες

(Αυτές είναι οι δεύτερες πιο αγαπημένες :-) )

17. ενα προτερημα σου

(Και ξανά, ό,τι να 'ναι. Το καλό είναι ότι αυτό το παιχνίδι θα σας βάλει σε σκέψεις)

18. ενα ελαττωμα σου 

(Όχι, άλλο θέλει να πει η εικόνα, δεν είμαι αργόστροφος. Τις περισσότερες φορές)

19. ενα αγαπημενο σου αμαρτημα

(ΣΑΣ ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ότι η λέξη που γκούγκλαρα ήταν παγωτό!!! ψάξτε κι εσείς αν δεν με πιστεύετε!!)

20. ενα ατομο που θαυμαζεισ

(Σκέφτηκα αλλά πραγματικά δεν μου έρχεται κάποιος στο μυαλό...)

Αυτά προς το παρόν, χάρηκα που έπαιξα αν και πήρε ώρα να βάλω το ποστ σε μια τάξη. Θα ήθελα να παίξουν οι Bear και Ephemeros! 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΗΡΩΙΔΕΣ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ-ΘΥΜΑΤΑ

Η Χέγκε και η Τόριλ, ένα ζευγάρι γυναικών, είχαν κατασκηνώσει στην όχθη της λίμνης απέναντι από το νησάκι Ουτόγια στη Νορβηγία. Απολάμβαναν το γεύμα τους δίπλα στο νερό όταν άρχισαν να ακούγονται πυροβολισμοί και ουρλιαχτά. Το προηγούμενο Σάββατο, ένας μανιακός με αυτόματο επέλεξε αυτή την ειδυλλιακή τοποθεσία για να στείλει δεκάδες εφήβους στο θάνατο, ψύχραιμα και μεθοδικά, μέσα σε μόλις δύο ώρες.

Φαίνεται όμως ότι η ψυχραιμία δεν χαρακτηρίζει μόνο τους δήμιους: μέσα σε λίγα λεπτά οι δυο γυναίκες είχαν σαλπάρει με το φουσκωτό τους με κατεύθυνση το νησάκι του τρόμου. Άρχισαν να μαζεύουν από τη λίμνη παιδιά που είχαν βουτήξει στο νερό για να γλιτώσουν από τη μανία του δολοφόνου, άλλα σε κατάσταση σοκ, μερικά τραυματισμένα, και να τα μεταφέρουν πίσω στην ασφάλεια της όχθης. Καθώς ήταν αδύνατο να χωρέσουν όλα μέσα στη βάρκα, έκαναν την ίδια διαδρομή τέσσερις φορές ενώ υπήρχαν στιγμές που οι σφαίρες έσκαγαν στο νερό δίπλα τους. Συνολικά έσωσαν γύρω στα 40 άτομα. “Το πρώτο βράδυ δεν μπορέσαμε να κλείσουμε μάτι. Αν περάσεις κάτι τέτοιο, είναι αδύνατο να σταματήσεις να μιλάς γι’ αυτό” θυμάται η Χέγκε. Φυσικά δεν ήταν οι μόνες που έτρεξαν για βοήθεια. Μια ακόμα απόδειξη ότι το ανθρώπινο είδος είναι ικανό για τη μεγαλύτερη γενναιοδωρία αλλά και για τα μεγαλύτερα αίσχη.

O ξαφνικός θάνατος της Αmy Winehouse προστέθηκε κι αυτός στη στενάχωρη επικαιρότητα του προηγούμενου σαββατοκύριακου. Εξυπακούεται ότι τίποτα δεν αναιρεί την τραγικότητα της απώλειας ενός νέου ανθρώπου ούτε το μέγεθος ενός ταλέντου που της έχει εξασφαλίσει ήδη μία θέση στην ιστορία της μουσικής. Πάντως η είδηση του θανάτου της σε συνδυασμό με αυτήν εδώ την ανάρτηση, μου έφεραν στο μυαλό τους στίχους ενός τραγουδιού από το “ξεχασμένο” πρώτο άλμπουμ της. Το τραγούδι έχει τίτλο “Πιο δυνατός από μένα” (Stronger than me):


“Θά πρεπε νά σαι πιο δυνατός από μένα
είσαι επτά χρόνια πιο μεγάλος από μένα
Θά πρεπε εσύ να είσαι ο άντρας εδώ
Και όχι να χλωμιάζεις όταν με σκέφτεσαι….

Γιατί θέλεις να έχω πάντα τον έλεγχο;
Το μόνο που θέλω είναι έναν άντρα να παίζει το ρόλο του
Θέλεις πάντα να μιλάμε, αλλά εγώ είμαι καλά
θέλεις κάθε μέρα να σε παρηγορώ αλλά αυτό
είναι που χρειάζομαι εγώ από σένα
Μα μήπως είσαι γκέι τελικά;

Έχω ξεχάσει του πρώτου έρωτα τις χάρες
Εγώ είμαι η κυρά σου κι εσύ το θηλυκό μου αγόρι
(Feel like a lady and you my lady boy)”


Οι στίχοι της Amy δεν διαφέρουν πολύ από τη συνέντευξη της (επίσης ταλαντούχας) Ελεονώρας. Ουσιαστικά λένε το ίδιο πράγμα από την ανάποδη: στη μία περίπτωση ότι οι γυναίκες δεν “πρέπει” να δείχνουν υπερβολικό δυναμισμό γιατί αυτό “τρομάζει” τους άντρες. Στην άλλη περίπτωση ότι οι άντρες δεν “πρέπει” να δείχνουν υπερβολική αδυναμία γιατί αυτό απωθεί τις γυναίκες. Σαν να λέμε ότι τα αγοράκια πρέπει να φοράνε μόνο μπλε και τα κοριτσάκια μόνο ροζ. Και όπως συμβαίνει πολύ συχνά όταν οι ετεροφυλόφιλοι τα κάνουν “σαλάτα”, το σκιάχτρο της ομοφυλοφιλίας ανασύρεται από το πουθενά, σαν πειστήριο της αποτυχίας στις σχέσεις, παράδειγμα προς αποφυγή ή ευνουχιστικό φόβητρο…

Όπως και νά ‘χει, είναι πάντα θλιβερό όταν κάποιες νέες κοπέλες θεωρούν ότι για τα προσωπικά τους προβλήματα μπορεί να ευθύνεται (και) η ανδρική ομοφυλοφιλία.

Midsummer Night Syndrome

Μετά απο χιλιάδες απαιτήσεις των αναγνωστών μας (της Kihli και της Ελένης) σας φέρνουμε το νέο μας Post το οποίο αφορά το σύνδρομο της Νύκτας του Μεσοκαλόκαιρου.

Είναι γνωστή η αγάπη μας σ'αυτό τον ναό για τα σύνδρομα του καλοκαιριού. Φέτος λοιπόν θα σας παρουσιάσουμε το σύνδρομο της Νύκτας του Μεσοκαλόκαιρου.

Ξέρετε για ποια νύχτα μιλάω. Την έχετε βιώσει και εσείς, μάλιστα την βιώνεται κάθε καλοκαίρι, κάθε ιδρωμένο καλοκαίρι, κάθε Ιούλιο, Αύγουστο, ίσως και κάθε μέρα. (ΜΟΥΣΙΚΗ ΑΓΩΝΙΑΣ). Είναι εκείνη η νύχτα που γυρνάτε κουρασμένοι απο τη δουλειά σας (όσοι ακόμη έχετε μία) κάνετε ένα ντους και πέφτετε στο κρεβάτι σας. Είναι εκείνη η νύχτα που ξαπλώνεται να κοιμηθείτε επειδή δεν έχετε τίποτα άλλο καλύτερο να κάνετε. Είναι τότε που το Star θα παίξει την πιο βαρετή ταινία του κόσμου, το Mega Θα προβάλει σε επανάληψη το πιο βαρετό επεισόδιο σειράς του Παπακαλιάτη και το Alpha την εκπομπή του Μποτρίνη.

Λίγο πριν πέσεις για ύπνο θα υποψιαστείς πως η ζέστη είναι αλλόκοτη, εξώκοσμη και θα θυμηθείς την περσινή νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, θα ριγίσεις, για δύο δευτερόλεπτα θα σηκωθούν οι τρίχες στο σβέρκο σου , θα νιώσεις την φρίκη να κυλάει στο αίμα σου. Όμως είσαι μοντέρνος άνθρωπος εσύ δεν πιστεύεις σε προκαταλήψεις, θα κουνηθείς λίγο απο τη θέση σου, θα απο τινάξεις αυτό το προαίσθημα και θα πέσεις για ύπνο...

01:00 .... στριφογυρνάς
02:00 ... ξεφυσάς
01:15 ... καταλαβαίνεις πως πέρασαν μόνο 15 λεπτά απο την στιγμή που κοίταξες το ρολόι ενώ ήσουν σίγουρος πως πέρασες μία ώρα.
02:00 ... ξεφυσάς
02:30 ... πίνεις ένα ποτήρι νερό
03:00 ... Τα προβατάκια έφθασαν στα 3,489,531

Η ζέστη είναι αφόρητη, ανατριχιάζεις, νιώθεις τα σεντόνια σαν μια μάζα λάσπης που σύντομα θα σε ρουφίξει. Το ρολόι στον τοίχο λιώνει, οι τοίχοι του δωματίου λυγίζουν απο το βάρος του ταβανιού.

Τικ, τακ, τικ, τακ, ακούς το ρολόι απο το Σαλόνι. Σηκώνεσε να κατουρήσεις, βγάζεις την μπαταρία απο το ρολόι του τοίχου, απο το ξυπνητήρι στη κουζίνα, από το ρόλοι στο δωμάτιο σου, απο το ρολόι στο χώλ (ρε πούστη μου μόνο εμείς έχουμε τόσα πολλά ρολόγια στο σπίτι;). Πίνεις νερό. Σιγά σιγά ο Μορφέας σε τυλίγει, σου πιέζει τον λαιμό ΣΕ ΠΝΙΓΕΙ!!!!! Ξυπνάς μέσα σε μία λίμνη ιδρώτα. Πας τουαλέτα, ρίχνεις λίγο νερό πάνω σου. Ξαναπίνεις νερό, κοιτάς το ρολόι του κινητού σου 04:00

Πέφτεις για ύπνο και επιτέλους κοιμάσαι και τότε τα ακούς. Ακούς τους ήχους των Β52 στο ταβάνι, των ενόπλων δυνάμεων της RAF, τα ιπτάμενα φονικά όπλα της Ελληνικής Αεροπορίας και τις ορδές των Ιαπώνων καμικάζι. Ανοίγεις τα μάτια σου και είναι εκεί και σε κοιτάνε σαν ξερολούκουμο. Είναι οι προαιώνιοι εχθροί της ανθρωπότητας. Τουλάχιστον 10 κουνούπια κάνουν βόλτες κυκλικά πάνω από το κεφάλι σου. Σαν ιπτάμενοι καρχαρίες σε πλησιάζουν.

Προσπαθείς να τα αγνοήσεις και αλλάζεις πλευρό για να κοιμηθείς. Αυτά επιμένουν. Τότε ανάβεις το φως, ανεβαίνεις στο κρεβάτι όρθιος, λυγίζεις τα γόνατά σου και επιλέγεις το όπλο της αρεσκείας σου (εγώ συνήθως κρατάω πετσέτα κουζίνας it never fails). Έτσι ξεκινάς μια ουτοπική προσπάθεια εξόντωσης των κουνουπιών. Στην καλύτερη περίπτωση τα σκοτώνεις και πέφτεις εξαντλημένος να κοιμηθείς, στη χειρότερη περίπτωση πέφτεις απο το κρεβάτι χτυπάς το κεφάλι σου και λιποθυμάς, ξυπνάς την άλλη μέρα με πονοκέφαλο και ένα τεράστιο καρούμπαλο στο μέτωπο.

Ο ύπνος επιτέλους σε τυλίγει κατά τις 6, ενώ στις 7 θα χτυπήσει το ξυπνητήρι για να πας στη δουλειά (αν έχεις) ή αν είσαι άνεργος θα βγει η γειτόνισσα στο μπαλκόνι να πιάσει τη κουβέντα, ή η μάνα σου για να θα μπει στο δωμάτιο για να ψάξει κάτι που είχε θάψει στη ντουλάπα σου πριν 20 χρόνια.

Λύση στο πρόβλημα δεν υπάρχει...μπορεί εκεί που κυνηγάς τα κουνούπια να δεις τη σωτηρία σου στη μορφή του Air Condition και να πατήσεις το κουμπί on με την ενοχή πως καταστρέφεις τον κόσμο. Κατάληξη: Ξυπνάς πεθαμένος με το παγωμένο χαμόγελο αποτυπωμένο για πάντα στο νεανικό σου πρόσωπο. Σε βρίσκουν νεκρό οι πυροσβέστες και εντυπωσιάζονται με την μόνιμη πλέον έκφραση επίτευξης στο πρόσωπο σου.

Μπορείς πάντα να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη του Aerosol, Teza, την ταμπλέτα ή του Autan ή όλα αυτά ταυτόχρονα, ωστόσο θα πεθάνεις από τις αναθυμιάσεις και τα κουνούπια θα γευτούν κάθε εκατοστό του εξωτικού κορμιού σου. Όπως και να έχει ο θάνατος θα είναι οδυνηρός και δύσοσμος.

η επόμενη κατάληξη σε βρίσκει στο μπαλκόνι με ένα ποτό στο χέρι πλήρη αποφασισμένο πως δεν θα κοιμηθείς απόψε....

______

Επέστρεψε από ταξίδι, διήμερο σε κάποιο νησί. Φαινόταν μαυρισμένος, το V της μπλούζας να αναδεικνύει το γραμμωμένο κορμί που με κόπο είχε χτίσει. Πρόσεχε τον εαυτό του και αυτό φαινόταν καθαρά από την προσεγμένη εμφάνισή του.

Στον σταθμό που τον περίμεναν, τα επικριτικά βλέμματα έδιναν και έπαιρναν. Βλέπεις -δεν χρειάστηκε να το αναφέρω καν αλλά είμαι σίγουρος πως το μάντεψες- ο ______ ήταν γκέι και δεν είχε καμμία πρόθεση να το κρύψει. Ζούσε την ζωή χωρίς έγνοιες και σκοτούρες που ίσως ένας παντρεμένος άντρας έχει να αντιμετωπίσει. Εξ άλλου δεν υπήρχε περίπτωση, ούτε περίμενε και κανείς να συμβεί και σ' αυτόν.

Για πολλούς ζούσε ανεύθυνα. Μη σκεπτόμενος το αύριο, κάνοντας συχνά ταξίδια. Ζούσε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αν τον γνώριζες για πρώτη φορά, θα έλεγες πως έβλεπες έναν αρρενωπό άνδρα που μόλις μετρούσε τα πρώτα χρόνια της τέταρτης δεκαετίας της ζωής του. Σαν να μην είχε σοβαρότερο ή βαθύτερο τρόπο σκέψης. Απλώς ζούσε για το σήμερα.

Στον σταθμό ο αδελφός του, αγκαλιά με ένα μικρό αγόρι, να τον περιμένουν.
Και τα βλέμματα των γύρω να παραμένουν επάνω τους καρφωμένα. Η ματιά του αδελφού του ήταν η ίδια που ήξερε από καιρό: εξίσου επικριτική, όμως ήταν εκεί και τον περίμενε. Άφησε το μικρό αγόρι κάτω, το οποίο έτρεξε και έπεσε στην αγκαλιά του. Αγκαλιάζονταν σφιχτά, για πολλή ώρα. Έως ότου ο αδελφός του τους διακόψει.

Ο πατέρας ζήτησε κάτι από τον μικρό. Ο μικρός -που δεν ήταν πάνω από έξι χρονών- έμεινε να κοιτάζει μια τον έναν και μια τον άλλον. Ο πατέρας συνέχισε να του λέει το ίδιο, όμως αυτό να περιμένει κοιτάζοντας τον ______, τον θείο του, αν συμφωνούσε. Αν αυτό ήθελε. Αυτός που για πολλούς φαινόταν τόσο ανεύθυνος, ασκούσε επιρροή σε ένα τόσο δα μικρό πλάσμα. Υπήρχε κάποιος που πραγματικά τον αγαπούσε και τον σεβόταν για αυτό που είναι. Υπήρχε μόνο ο θείος του.

Η επιμονή του μικρού σαν κάτι να άλλαξε στον τρόπο σκέψης του αδελφού του. Και οι γύρω δεν κοιτούσαν πια με το ίδιο βλέμμα. Ο μικρός έπεσε και πάλι στην αγκαλιά του και μόνο όταν του είπε να κάνει αυτό που του ζήτησε ο πατέρας του, το έκανε.

Χρόνια αργότερα, ο μικρός δεν ήταν πια και τόσο μικρός. Σε κάποιον άλλον σταθμό και έτοιμος υπηρετήσει την πατρίδα, αποχαιρετούσε τους γονείς και τον θείο του που υπεραγαπούσε. Με έναν τρόπο που ίσως μόνο τα όνειρα καταφέρνουν, αυτή η ιστορία είχε ένα απροσδόκητο και όμορφο τέλος για όλους.

Ακριβώς πάνω στην ώρα που ηχούσε το ξυπνητήρι.

Tελικά φεύγεις...

Φεύγεις ε;
Βαρέθηκες να με βλέπεις να φωτογραφίζω παρατημένα γλυφιτζούρια στα τσιμέντα...


...να τραβώ το φως μέσα απ' τις φυλλωσιές


Ή τα περιστέρια να κάθονται στις μουριές, -έλα μη με ειρωνεύεσαι


Εσύ που φεύγεις, θα χάσεις το ξαπόστεμα, τις τρυπητές σκιές στις νεραντζιές της Παλιάς Βουλής


θα χάσεις δε την κινηματογραφικότατη απόλαυση της ερημιάς...


...τα αγάλματα πίσω απ' τα κατεβασμένα ρολά, θα τα χ-ά-σ-ε-ι-ς κι αυτά


...δεν θα χαζέψεις ρόμπες σαν της μαμάς


... ούτε τη σκληρή αντανάκλαση ενός καλύμματος, τι ποίηση θεέ μου


...Ναι είμαι βαρεμένος, έχω κλονιστεί, δεν είναι νορμαλ πράματα αυτά, να φωτογραφίζω μανιακά την φτώχεια...


...τυπικές αντανακλάσεις, λες και ανακαλύπτω την πυρίτιδα


...μια πράκτικερ κουρτίνα στα παράθυρα


...την σημαίνουσα (what?) φθορά του καρπουζιού


...την ζεστασιά -που την είδα;- που ακόμα και μέσα στα σκουπίδια φέρει ένα κοριτσίστικο πλεκτό,


...ή το τριαντάφυλλο, που τι κοντράστ(!) παρατήθηκε στο σκληρό βοτσαλωτό πλακάκι


Mε σταματώ, έχεις δίκιο, με κούρασα κι εγώ ο ίδιος, και το ξέρω...


...γι' αυτό θα 'ρθω μαζί!


... μακριά απ' την σπασμένη μου Ελλάδα, τρέχω


...έφθασα κιόλας στην πόρτα, ανακούφιση η πόρτα


...αποχαιρετώ έναν σκύλο στον δρόμο σαν να 'ναι δικός μου


...πάω γρήγορα, δεν είναι ακόμα αργά


...πατώ βαθιά, ηδονικότατα, το κουμπί


...κοιτώ τις ταμπέλες αντίστροφα


...κι ανασαίνω στον σωτήριο Πειραιά.


Είναι σκοτεινά, δεν βγάζει πάντα αλήθεια φίλοι μου η φωτογραφική μηχανή, είναι πραγματικά υπέροχα απόψε που φεύγω!


Εκατοντάδες στην παλάμη γραμμές, μια θα λέει πως θα γυρίσω τον Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε κρατάμε τις σταγόνες.
Καλό καλοκαίρι :-)