βάζω τα πράγματα στη θέση τους και πάλι.-

Μου κολλάνε συνέχεια τραγούδια στο μυαλό αλλά δεν έχουνε ειρμό ούτε και συνοχή μεταξύ τους.
Βρίσκομαι σπίτι είναι πρωί, ευτυχώς έχει συννεφιά. Γιατί για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δεν θα άντεχα να βάλω γυαλιά ηλίου και σήμερα.
Χθες επιτέλους βγήκα βόλτα με μια κολλητή φίλη το βράδυ, μετά από μια εβδομάδα ηθελημένης απομόνωσης και κάνοντας αυστηρά και μόνο το δρομολόγιο δουλειά – σπίτι. Πήγα και στο γυμναστήριο μετά από μια σχετική απουσία και φυσικά ένιωσα πολύ καλύτερα όταν έγινα λούτσα αι έβγαλα όλα μου τα νεύρα και την τσίτα..
Ευτυχώς εκεί βρήκα την ανιψιά – συντοπίτισσα blogger “Mariw” με το που μπήκα μέσα, και για κάποιο λόγο ένιωσα πολύ καλύτερα. Πολύ πολύ καλύτερα...
Όταν συναντάω ένα Blogger κάπου και με ξέρει και τον/την ξέρω αισθάνομαι ασφάλεια.
Ειδικά με τη “Mariw” που απλά μου κάνει αρέσει σαν άνθρωπος και είναι γλυκιά και όμορφη.
Για την τιμή των όπλων.
Το μεσημέρι ο ψηλός έστειλε μήνυμα και ίσως να μπήκανε λιγουλάκι τα πράγματα στη θέση τους αν και με σχεδόν 1800 χιλιόμετρα διαφορά, και ειδικά τέτοιες σκέψεις να όπου είσαι αναγκασμένος να μεταφράζεις από τα αγγλικά στα ελληνικά, και όλα αυτά... ο κίνδυνος να γίνει παρεξήγηση και να σκατώσουν όλα, είναι ίδιος με το να πάρεις το τιμόνι σουρωμένος, άρα και γω απλά δεν έδωσα συνέχεια πέρα από τις βασικές δηλώσεις μου οπότε και ξεκαθάρισα μια και καλή στον εαυτό μου αλλά και δεν τα έγραψα ποτέ σε μήνυμα, και κάπου πρέπει να τα πώ και γω ο άνθρωπος.
"Μαλάκα ψηλέ δεν περίμενα να με αγαπήσεις επειδή σε πήδηξα. Δεν περίμενα ούτε καν να με φιλήσεις! Πόσο μάλλον να με καψουρευτείς.
Δεν περίμενα να γίνω ο έρωτας της ζωής σου. Ξέρω καλά που αρχίζει ο έρωτας και που τελειώνει το γαμήσι, όπως και ξέρω ότι δεν ήμουν καλό γαμήσι, γιατί αν ήμουν καλό γαμήσι θα έψαχνες να με ξαναδείς. Έτσι γίνεται στην κρεαταγορά που ζούμε. Τα κάνω και γω συχνά. Δεν βγήκα από μπουκάλι.
Από τη στιγμή που εγώ πρώτος επέλεξα να σε πλησιάσω και να σε γνωρίσω είχα κατά νου ότι θα κάνουμε στεγνό σεξ. Όταν φιλάς και αγκαλιάζεις όμως κάποιον έτσι και με τόσο πάθος δεν είναι στεγνό σεξ.....τουλάχιστον "εμείς οι Έλληνες" το βλέπουμε έτσι
Ήξερα ότι δεν θα ξαναβρεθούμε μαλάκας δεν είμαι...[αν και το ήθελα σαν τρελός να σε ξαναδώ πόσο μάλλον να σε ξαναγαμήσω]
Μπορεί η καρδιά μου να χτύπησε παραπάνω από όσο θα έπρεπε, και ίσως και να σε καψουρέυτηκα για λίγο. Δεν λέω ψέμματα σε μένα για να με κάνω να νιώσω καλύτερα ρίχνοντας το φταίξιμο στη μοίρα ή στους άλλους.
Αλλά να ξέρεις ότι σαν άνθρωπος που έχει πληρώσει τόσες φορές για σεξ ξέρω παρά πολύ καλά να φέρομαι στα κρέατα και θα έπρεπε να είσαι ευτυχισμένος μετά από όλα αυτά και που συνεχίζω να είναι διακριτικός απέναντι σου.
Φυσικά δεν ξέρεις εσύ ότι εγώ έχω πάψει να προσδοκώ το κάτι παραπάνω από μια τέτοια γνωριμία αλλά όμως περίμενα μετά από το sex[?] έρωτα[?] πες το όπως σκατά θέλεις, να κρατήσεις τους τύπους.
Αυτούς που δεν είναι Ελληνικοί ή Ευρωπαϊκοί ή δεν ξέρω και γω τι...
Αυτούς τους τύπους που λέγονται “ευγένεια” και μας κάνουν λίγο ή πολύ αρεστούς στους άλλους.
Τους τύπους που υπάρχουν για να διαχωρίζουν τους ανθρώπους από τα ζώα και λέγονται “διάκριση”.
Για αυτό περίμενα να με σεβαστείς σαν άνθρωπο.
Δεν είναι κατ' ανάγκην σίγουρο ότι με ένα μήνυμα σου που θα έλεγε “καλό ταξίδι” ή “χάρηκα για τη γνωριμία”, εγώ θα έτρεχα στο δημαρχείο για άδειες γάμου.
Ίσως να ήξερα καλύτερα από σένα για ποιο λόγο θα βρισκόμασταν και το μυαλό μου μικρό ή μεγάλο ήξερε τι θα γίνει εάν αφήσω τον εαυτό μου να χαλαρώσει για αυτό και δεν σε φίλησα πρώτος.
Κατάλαβες μαλάκα?"
p.s.
Τις μαλακίες ότι είχες να κάνεις δουλειές όχι σε μένα. Αυτά είναι δικαιολογίες του κώλου και δεν σε τιμούν..Αν ήθελες να βρεθούμε θα ξαναβρισκόμασταν δεν ήθελες και δεν ξαναβρεθήκαμε. Θα μπορούσες απλά να είσαι λιγό περισσότερο ποιό ειλικρινής θα το εκτιμούσα.
Όπως λέει και η Νατάσα Θεοδωρίδου όμως:
“Μα τι και αν είναι
κάποιου άλλου η ενοχή
τους χωρισμούς μου εγώ
τους έχω πια μισήσει”
Έτσι λοιπόν κουτσά στραβά ξεκίνησε η εβδομάδα με λίγο πολύ περισσότερο “κράταγε μικρό καλάθι” στις προσδοκίες μου από δω και πέρα και μερικά σχέδια για το κατά τα άλλα αμφίβολο μέλλον μου.
Καλημέρα.

Όλα Κλειστά.

“Θεία είσαι καλά?”
Έχω σωριαστεί σε μια καρέκλα και χαμογελάω σαν να χω φάει τριπάκι ή να έχω πάρει πολλά και μαζεμένα ανάμεικτα ναρκωτικά
“Όχι δεν είμαι καλά”
Ο Φίλος της Άλιεν με κοιτάει από απέναντι και χαμογελάει. Σκέφτομαι ότι με είδε να φεύγω με τον ψηλό και θα κατάλαβε τι παίχτηκε αλλά από την άλλη χέστηκα
“Δεν μου λες” μου λέει ο φίλος της... "το τσέκαρες το γκομενάκι από πίσω σου"?
Γυρίζω και κοιτάω μια δίμετρη ξανθιά μουνάρα και σκέφτομαι ότι αυτός η πολύ διακριτικός είναι ή πολύ μαλάκας είναι, και του απαντάω ότι όχι δεν το τσέκαρα το μωρό και καλά θα κάνει να κουνήσει τον κώλο του να γαμήσει καμία από αυτές ενώ παράλληλα έχω φρικάρει γιατί δεν βρίσκω τα τσιγάρα μου. Ταυτόχρονα σκέφτομαι ποιόν πήδαγα πριν μερικά λεπτά και γελάω σαν βλάκας
“Ένα τσιγάρο γαμώτο! Άλιεν ένα τσιγάρο! Που σκατά τα χω βάλει?”
“Εδώ τα ξέχασες πανχαζή θεία. Λέγε μωρή! Τι έγινε με το γκομενάκι. Καλός ο ψηλός?”
Με αγκαλιάζει και χαμογελάει
“Ρε μαλάκα Άλιεν είμαστε σίγουροι ότι ΕΓΩ έκανα σεξ με ΑΥΤΟΝ το γκόμενο?”
“Ξέρω γω ρε μαλάκα εσύ θα μου πεις. Έκανες?”
“Έκανα” Γελάω “Αλλά έχουμε θέμα...”
“Θα σε γαμήσω! Μου λέρωσες τα σεντόνια?”
“Παρόλο που θα θελα λυπάμαι αλλά όχι. Πάνω μου έχυσα. Άλλο είναι το πρόβλημα κοπελιά...
Καπότα δεν πρόλαβα να βάλω.”
Με κοιτάει καλά καλά και γελάει...
“Εσύ έκανες τέτοιο πράγμα? Τον πήδηξες χωρίς καπότα ρε ηλίθιε?? Μαλάκα! Βλάκα!”
“Μου ορκίστηκε ότι έχει κάνει εξετάσεις και είναι αρνητικός. Δεν τον πήδηξα χωρίς καπότα αλλά περίπου”
Το Άλιεν με κοιτάει καλά καλά γιατί έχω λιώσει σε μια καρέκλα και κοιτάω το υπερπέραν ενώ μιλάω σαν μαστουρωμένο.
“Θέλεις να φύγουμε?
Θέλω αλλά επειδή είμαι στην τσίτα, ήδη είμαι στην πόρτα και βγαίνω έξω.
Φυσάει παγωμένος αέρας. Μαρέσει γιατί νομίζω ότι έχω πυρετό. Πονάει ο λαιμός μου.
Έχω πυρετό?
Είμαι κουρασμένος. Νομίζω ότι κάτι έχω κολλήσει και παθαίνω μια μίνι εγκεφαλική κρίση πανικού και εύχομαι να ήμουν ένα αναίσθητο βόδι. Σβήνω το τσιγάρο και ανάβω τσιγάρο.
Το Άλιεν έρχεται δίπλα μου και με πιάνει αγκαζέ.
“Λέγε!”
“Γαμώτο πρέπει να σου μιλήσω τώρα και κάπως με τακτ... Κοίτα την ώρα που απλά παίζαμε και δοκιμάζαμε αν μπορώ να μπω...” Έχω κομπλάρει άσχημα και έχω κοκκινίσει .. “μπήκα για σχεδόν μισό λεπτό ίσως και λιγότερο αλλά καύλωσα τόσο πολύ που ήθελα να χύσω απεγνωσμένα και τελικά έχυσα”
“Όχι μέσα έτσι δεν είναι?”
“Όχι μέσα απλά ξέρεις φοβάμαι”
Φτάνουμε στο σταθμό να πάρουμε τραμ και εκεί συνειδητοποιώ ότι ΦΟΒΑΜΑΙ και θέλω να ουρλιάξω από το φόβο σαν κάποιος να μου τρυπάει τ μυαλό με τρυπάνι. Κοιτάω γύρω γρήγορα και οι εικόνες πέφτουν στο μυαλό μου σαν από video clip γρήγορα και κοφτά. ΦΟΒΑΜΑΙ αυτό μόνο μπορώ να πω. ΦΟΒΑΜΑΙ. Ανάβω τσιγάρο και χαμογελάω.
“Θεία άκου να σου πω. Ο άνθρωπος σου ορκίστηκε ότι είναι αρνητικός και φυσικά τρόμαξε μήπως ο θετικός είσαι εσύ έτσι δεν είναι? Οι πιθανότητες να έχεις κολλήσει κάτι με μια διείσδυση λίγων δευτερολέπτων είναι απειροελάχιστες, αλλά μετά από τρεις μήνες θα πας να κάνεις ένα τεστ και θα χουμε το κεφάλι μας όλοι ήσυχο και θα δεις που απλά σε πιάνει υστερία”
Σκέφτομαι ότι μια ζωή φωνάζω σε όλους να φοράνε προφυλακτικό να μην κολλήσουν τίποτα και να προσέχουν και εγώ το ζώο πήγα και έκανα τώρα αυτό το πράγμα. Και ότι είμαι πολύ μαλάκας και πολύ ανόητος και δεν θα έπρεπε να με πιάνει πανικός γιατί όλα είναι στο μυαλό μου και όλα θα πάνε καλά.
Φτάνουμε στο κέντρο και θέλω να μπούμε κάπου να πιούμε και να γίνουμε σκατά και όλα τα μαγαζιά κλείνουν γιατί είναι αργά για αυτούς, και μιλάμε συνέχεια και από τη μία σκέφτομαι ότι “θεέ μου τον θέλω πάλι εδώ τώρα” και μετά σκέφτομαι “ μαλάκα αν έχω κολλήσει τίποτα” και απλά θέλω να πιω.
Καταλήγουμε σε ένα υπόγειο εγώ, το Άλιεν, και ένας αμφιβόλου σεξουαλικότητας φίλος της που μπορεί να είναι στρέητ μπορεί και όχι αλλά δεν με νοιάζει γιατί βασικά δεν ξέρω αν με νοιάζει.
Τελειώνουν τα τσιγάρα μου και θέλω να καπνίσω. Θέλω να καπνίσω πολύ. Θέλω να πιω. Θέλω να πιω πολύ.
Ο αμφιβόλου σεξουαλικότητας φίλος του Άλιεν που μπορεί να είναι στρέητ μπορεί και όχι κάνει επίδειξη τα ομολογουμένως φουσκωτά μπράτσα του στη φάση “και καλά τεντώνομαι να ξεπιαστώ” χρησιμοποιεί εκφράσεις τύπου "Μή ξεράσω κροκδείλους" και εγώ σκέφτομαι ότι πρέπι να ναι πολύ μεγάλη μποτόμα ο τύπος αλλά εξαιρετικά αξιογάμητος και μετά σκέφτομαι ότι έχω πάθει overdose από δαύτους στα γυμναστήρια και μετά αναρωτιέμαι εάν και αυτός είναι για πούλημα . Τα μάτια μου τσούζουν απο τον καπνό ένα ζευγάρι κάθεται δίπλα μας και η σερβιτόρα πάλι μου φέρνει λάθος ποτό και γω αναστενάζω ενώ ψάχνω την τσάντα του Άλιεν για ψιλά. Σε μια φάση που το Άλιεν μιλάει με τον αμφιβόλου σεξουαλικότητας φίλος της που μπορεί να είναι στρέητ μπορεί και όχι εγώ πιάνω το κινητό στα χέρια και στέλνω μήνυμα στον ψηλό.
Ο ψηλός φυσικά με γράφει πανηγυρικά στα αρχίδια του δεν απαντάει. Εγώ σκέφτομαι ότι είναι αργά και μπορεί να κοιμάται ή ότι είναι με κάνα γαμιά ή με τη γυναίκα του και τα παιδιά του αλλά τελικά καταλήγω στο “ότι γαμάς δεν είναι ανάγκη και να το αγαπάς” και κάπως έτσι συνεχίζεται η βραδιά με πολύ αλκοόλ.
Βγαίνουμε από το μαγαζί στο δρόμο και ο αμφιβόλου σεξουαλικότητας φίλος της που μπορεί να είναι στρέητ μπορεί και όχι. Το παίζει [ή είναι?] σουρωμένος και σκέφτομαι ότι θα ναι καλή φάση να το σκίσω το μωρό αλλά κρυώνω πονάει το κεφάλι μου έχω αρχίσει να την ακούω από τα ξίδια πονάει το στήθος μου από τα τσιγάρα και το μυαλό μου φυσικά πάλι πηγαίνει στο ότι μπορεί να κόλλησα κάτι. Παίρνουμε απο ένα κομμάτι πίτσα απο ένα παρακείμενο μαγαζί και τρυγιρνάμε.
Τριγυρίζουμε σαν τα φαντάσματα στην πόλη και γω τους λέω ιστορίες και ενώ τα λέω σκέφτομαι “θεέ μου πόσες μαλακίες έχω κάνει στη ζωή μου και ποτέ δεν έμπλεξα?”
η ώρα είναι 3 όμως και πρέπει το πρωί να κάνουμε δουλειές και πρέπει να πάμε σπίτι εγώ όμως “ένα ποτάκι το έπινα ακόμη”
αλλά δεν είμαι τόσο πιστικός όσο θα ήθελα
περνάμε από ένα Gay bar Αλλά έχει Underwear party οπότε ένας ομορφούλης νεαρός με μαύρο μποξεράκι στην πόρτα μας ανακοινώνει ότι η κυρία δεν μπορεί να μπει. Ποια από όλες μας αναρωτιέμαι εγώ. Και ανάβω τσιγάρο. Να σκεφτείς ότι το χω κόψει σκέφτομαι και γελάω
Και έτσι καταλήγουμε στο ταξί για το σπίτι. Πέφτει μια ιδέα να γίνουμε σκατά από ξίδια και τσιγάρα αλλά το Άλιεν είναι χάλια και βήχει σαν φυματικό. Ο αμφιβόλου σεξουαλικότητας φίλος της που μπορεί να είναι στρέητ μπορεί και όχι μας λέει ότι πρέπει να πάει σπίτι και ο ταξιτζής σε άπταιστα αγγλικά μας λέει να βγάλουμε το σκασμό και μεις σκάμε.
Φτάνουμε σπίτι και νομίζω ότι έχω πυρετό ή κάτι τέτοιο η ώρα είναι Δύο ή Τρεις το πρωί και είναι όλα έρημα
Την ώρα που καθόμαστε στο σαλόνι με πιάνει μια έκρηξη πανικού και λέω “Άλιεν να δεις που με έσβησε από το FB” και μπαίνω να το τσεκάρω. Φυσικά ο ψηλός παραμένει στους φίλους μου και με ένα μήνυμα στα εισερχόμενα μου γράφει “Σε ευχαριστώ για το όμορφο απόγευμα”
εγώ συνεχίζω να νιώθω πελάτης ακόμη ποιο πολύ και απαντάω “θέλω να σε ξαναδώ” και περιμένω να δω μια απάντηση ή ένα μύνημα στο κινητό αλλά κοιτάω το ρολόι και είναι αργά και σκέφτομαι ότι ίσως να είναι με το γκόμενο του ή τη γκόμενα του και μάλλον κάπου που είναι καλά και προσπαθώ να κάνω πολύ άσχημες σκέψεις για να τον ξεχάσω και τελικά αποφασίζω να πάω για ύπνο. Φιλάω το άλιεν και το κουκουλώνω με την κουβέρτα ενώ σκέφτομαι ότι κάνω σαν θεία.
και έτσι κάπως τελείωσε και αυτή η νύχτα.
Ενώ θέλω να ακούσω κάτι που να μιλάει για απουσία.

Q.


Μου ήρθαν όλα μαζί και δεν μπορούσα να αποφασίσω, γι' αυτό διάβασα τις 20 πρώτες σελίδες από όλα. Πολύ κακή ιδέα.

The end of the Glitter

or the rebirth of a Glam era?



Δανείζομαι τον τίτλο από μία σκηνή του Velvet Goldmine. Ίσως το καλύτερο μιούζικαλ που γυρίστηκε ποτέ. Σίγουρα η καλύτερη boys love ταινία που παίχτηκε ποτέ, αφού παρελαύνουν τρεις από τους πιο Hot ηθοποιούς του δυτικού κόσμου σε σκηνές ομοφυλοφιλικού έρωτα και τρυφερών στιγμών...


Η ταινία γυρίστηκε με σκοπό να δείξει τον έρωτα και το πάθος ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες που θυμίζουν έντονα Iggy Pop και David Bowie ωστόσο κανείς από τους δύο δεν έδωσε άδεια για να χρησιμοποιηθεί η μουσική τους στην ταινία και αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμμετοχή σ' αυτήν. Επιβεβαιώνοντας με την άρνηση τους το ενδεχόμενο ότι αυτή η ιστορία έχει κάποιο ίχνος αλήθειας μέσα της.



Η ιστορία εξελίσσεται την εποχή του Ziggy Stardust τότε που όλα ήταν glitter, τότε που το Glam Rock κυριαρχούσε και οι τραγουδιστές δεν ξεχώριζαν από τις τραγουδίστριες. Η σεξουαλική επανάσταση είχε κορυφωθεί, τα ναρκωτικά έρεαν και το AIDS ήταν μία ακόμη άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο των ιώσεων.


Το ντύσιμο εκείνης της εποχής είναι απ μόνο του ένα τεράστιο κεφάλαιο. Εμείς προλάβαμε ένα μικρό κακό απομεινάρι του στην δεκαετία των 80ς. Όμως η μόδα συνηθίζει να στρέφεται στο παρελθόν να κρατάει τα καλύτερα και να αναγεννιέται. Τη δεκαετία που βρισκόμαστε είδαμε την επιστροφή των 80ς και τη δημιουργία ενός σύγχρονου στυλ που θα μπορούσε να είναι το μπάσταρδο παιδί εκείνης της εποχής με το σήμερα. Στενά παντελόνια σε διάφορα χρώματα, κλασσικά t-shirts σχισμένα, επιστροφή των ραφών των 80s, κοντά κουρέματα και πάει λέγοντας.


Η πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα πλησιάζει στο τέλος της. Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και ένα στιλιστικό πισωγύρισμα; Επιστροφή στο Glitter; Κυριαρχία του ανδρόγυνου στυλ και της χρυσής σκιάς στους άνδρες; Νέα χρώματα στα μαλλιά και νέα τακούνια για τους πρίγκιπες (και όχι τις Βασίλισσες ) του ανδρικού πληθυσμού;


Η αλήθεια είναι ότι αυτό το στυλ δεν έφυγε ποτέ από την Ιαπωνία αλλά ρίζωσε και εξελίχθηκε και βρήκε συνέχεια στα παιδιά της Visual Key ( Βέβαια αυτή είναι η δική μου άποψη κάποιος που γνωρίζει καλύτερα αυτό το είδος μουσικής ίσως να διαφωνεί μαζί μου).

x-Japan 1982 - 1997

Μια ακόμη αλήθεια είναι πως και το ίδιο το στυλ του Glam Rock ήταν μια ανακύκλωση και επανέκδοση παλαιοτέρων ντυσιμάτων.

Μήπως η επόμενη στιλιστική δεκαετία θα αφορά τους άνδρες; Ούτως η άλλως όσο περνάει ο καιρός οι άντρες γίνονται όλο και πιο τολμηροί και φυσικά απελευθερωμένοι στο ντύσιμό τους. Στη τελική οι εποχές που σε παρεξηγούσαν γι αυτό που φοράς έχουν περάσει προ πολλού. Ο ανδρισμός δεν φαίνεται από τα παντελόνια αλλά από τη συμπεριφορά και τη ζωή κάποιου. Άσε που οι νέες γενιές είναι τόσο μόνες που πλέον απλά ψάχνουν την αγάπη και τη συντροφικότητα στο πρόσωπο του ανθρώπου και όχι του φύλλου. (Βαδίζουμε λοιπόν προς μια ανδρόγυνη κοινωνία, δηλαδή αυτό αντιλαμβάνομαι)

Με λίγα λόγια σκέφτομαι (καθαρά επηρεασμένη από τη χθεσινή ταινία και τη διαφήμισα του ΒΗΜΑDONNA) ότι σε αυτή την δεκαετία που έρχεται θα βιώσουμε την επιστροφή του Δανδή. Του δανδή της εποχής του Ziggy Stardust την επιστροφή του Glitter και του Glamour...χωρίς όμως την σεξουαλική απελευθέρωση της προ aids εποχής....

Καλύτεροι εκπρόσωποι αυτού του στιλ σήμερα:

Hyde απο L'Arc en Ciel

Atsushi Shakurai από Buck Tick



Gackt



κοινώς όλοι 40ρηδες εκτός απο τον καλύτερο απο όλους Davide Bowie



Ξημερώνει δύσκολη εποχή για τις γυναίκες...

The Pretty Reckless: Light Me Up

     Τα παραδείγματα ηθοποιών που φιλοδοξούν να κάνουν καριέρα στο τραγούδι είναι άπειρα. Πολλοί μας βγαίνουν μέτριοι (Miley Cyrus) ή αδιάφοροι (Miranda Gosgove) ενώ άλλοι μας χαρίζουν μικρά αριστουργήματα (Alexz Johnson). Υπάρχουν κι άλλοι που όσο πάνε και βελτιώνονται (Selena Gomez, Demi Lovato). Που θα μπορούσε να ενταχθεί η Little J;
 Η Taylor Momsen δημιούργησε μια αρκετά edgy εικόνα, αυτήν του κακού κοριτσιού που δεν πάει με τις μάζες, κάνει την δύσκολη με τους άντρες και παίρνει ναρκωτικά ενώ δεν φοβάται να σοκάρει. Φυσικά κι έχει και στιγμές αδυναμίας, γι' αυτό υπάρχουν και μπαλάντες στο album. Έτσι, στο My Medicine ακούμε μια οργισμένη Taylor, το ίδιο και στο Since You' re Gone που σουτάρει τον γκόμενο ο οποίος της κατέστρεψε την ζωή, μόνο που τα δυο αυτά κομμάτια είναι πολύ κακό για το τίποτα. Στο εξαιρετικό Make Me Wanna Die η Taylor δίνει τόπο στην οργή κι αφήνεται σε έναν αδιέξοδο και σκοτεινό έρωτα, πιθανόν με κανέναν βρυκόλακα (αυτή είναι ξανθιά άρα δικαιολήγηται).
      Το ομώνυμο κομμάτι είναι μια τρανή απόδειξη γι' αρχαρίους ότι το rock βγήκε από το blues (όπως κι όλα τα είδη μουσικής βγήκαν από 'κει, anyway) καθώς κι εντελώς διαφορετικό από τα υπόλοιπα κομμάτια του album κι υποψήφιο για best track. Μια υποψηφιότητα γι' αυτήν την κατηγορία κερδίζει το ειρωνικό δεύτερο single Miss Nothing με το "βέβηλο" video, το οποίο πάει χεράκι - χεράκι με το Goin' Down καθώς και τα δυο διηγούνται μια ιστορία, ότι και καλά η Taylor ξεκάνει τον προβληματικό της γκόμενο και μετά ζητάει συγχώρεση από τον ιερέα. Είναι σκέτη παράνο'ι'α, αλλά άκρως απολαυστικά.
      Όμως στο Just Tonight που είχε προηγηθεί είδαμε την Taylor να λυγίζει συναισθηματικά και ν' αφήνεται στην αγκαλιά κάποιου για ένα βράδυ μόνο. Καλό θα είναι να το κρατήσουμε επειδή μέχρι να φτάσουμε στην επόμενη και σαφώς κατώτερη μπαλάντα, Nothing Left To Lose έχουμε κάμποσο δρόμο κι άλλο τόσο για το ακουστικό You που κλείνει το album, το οποίο, όμως, δεν φτουράει κι αυτό στο Just Tonight.
   Το μόνο κακό είναι ότι η ίδια μουσική επαναλαμβάνεται σε πολλά τραγούδια οπότε καλά θα κάνουν να την βελτιώσουν στο επόμενο album γιατί το πολύ "Κύριε Ελέησον" το βαριέται κι ο Θεός. Κατά τ' άλλα, το Light Me Up είναι μια συλλογή με τραγούδια που ισσοροπούν ανάμεσα στο σκοτάδι, την παράνο'ι'α, την ευαισθησία και το σκοτάδι, τα οποία έχουν ως περιτύλιγμα την καταπληκτική φωνή της Little J που νομίζεις ότι δεν είναι 16 χρονών αυτή που τραγουδάει. Άντε να δούμε και στο μέλλον τι θα κάνουν!  7,5/10
                
1. "My Medicine"  
2. "Since You're Gone"  
3.Make Me Wanna Die

4. "Light Me Up"  
5. "Just Tonight"  
6. "Miss Nothing"
7. "Goin' Down"  
8. "Nothing Left to Lose"  
9. "Factory Girl"  
10. "You"  

Την Pattyσαμε! Η Πιο Όμορφη Ιστορία!

           Το Mega έχει παράδοση στις καθημερινές σειρές, αυτή είναι μια αλήθεια. Και τι καθημερινές σειρές! "Μυστικά Της Εδέμ", "Η Ζωή Της Άλλης", "Βέρα Στο Δεξί" και γενικώς σειρές που ακολουθούν την ίδια συνταγή του μελό και κάνουν τρελές τηλεθεάσεις ενώ προσκινούνται από γερόντια που διψάνε για λίγο μελό ώστε να θυμούνται τις παλιές καλές μέρες που την έβρισκαν με Ξανθόπουλο και Βούρτση. Επειδή, όμως, εμείς οι άμυαλοι νεανίσκοι δεν τα γουστάρουμε αυτά κι είμαστε του πιο κεφάτου, το καναλάκι αυτό αγόρασε στα τυφλά μια σειρούλα απ' αυτές που θεωρούνται "νεανικές". Και ποιά βγήκε; Η Patty, μια μίξη Μαρίας της Άσχημης και Hannah Montana, δηλαδή ότι πιο hype στην κοινωνία του ΠΙΚΠΑ και του Δαφνιού. Ναι, ήταν προορισμένο από την αρχή για να γοητεύσει τον πλυθησμό της κατακαημένης Ψωροκώσταινας.
       Η υπόθεση; Μιλάμε, είναι καταπληκτική, πορώνει και καμία άλλη δεν της μοιάζει! Η Patty, μια δεκατριάχρονη, διαννοητικά καθυστερημένη κοπελιά που τσιγκλίζεται με το παραμικρό, μετακομίζει με την μάνα της στο σπίτι του - υποτήθεται ότι δεν το ξέρουμε - πραγματικού πατέρα της, του Λεάντρο και της αρραβωνιαστικιάς του, της Μπλάνκα, η οποία προφανώς έχει πάθει overdose από τις πολλές σαπουνόπερες που προβάλουν στην Αργεντινή, και σκηνοθετεί και καλά ίντριγκες για να διώξει την μάνα της Patty, οι οποίες - τι έκπληξη! - δεν πετυχαίνουν ποτέ μα ποτέ. Στο σχολείο που πηγαίνει η Patty υπάρχουν 2 κλίκες, οι Las Divivas, οι "κακές" με αρχηγό την Antonella και κάτι ξυλάγγουρα τα οποία την προσκινούν κι οι Las Populaires, οι "καλές", στις οποίες θα ενταχθεί η Patty. Εξυπακούεται ότι υπάρχει κι ο "όμορφος" της ιστορίας ονόματι Ματίας (πως λέμε μάτιασμα; Καμία σχέση!) που φυσικά θα ενδιαφέρεται για την Antonella και με την Patty θα κάνουν παρέα, αλλά θα τα φτιάξει μαζί της στο τέλος. Πορωθήκατε; Συγνώμη, δεν είχα καμία πρόθεση να σας κάνω να σκίσετε τα σουτιέν σας από την έκσταση! Η υπόθεση φταίει, εγώ όχι, μια απλή, αθώα blogger που δεν έχει σκοπό να βλάψει ούτε να ξεφτυλίσει κανέναν είμαι.
    Από τα πρώτα trailers ήξερα ότι η άποψη μου θα μείνει σταθερή για πάντα όσον αφορά αυτήν την καινούρια τηλενουβέλα: είναι μια μαλακία και μισή κι ολόκληρη μην πω! Δηλαδή για πόσο θα μας πλασάρουν το κλισέ "Τα μπάζα κάνουν την εξέγερση τους γι' αυτό έλατε κόσμε να θαυμάσετε!"; Λυπηθήτε μας ρε παιδιά, αν όχι τα νιάτα μας, την ομορφιά μας τουλάχιστον! Μας τα είπατε στην "Μαρία την Άσχημη", τα επαναλάβατε στον "Λάκη τον Γλυκούλη" και τώρα μας τιμωρείτε έτσι ; Για πόσο ακόμα θα βλέπουμε σειρές των οποίων το τέλος θα μπορούμε να προβλέψουμε από το πρώτο επεισόδιο;
   Βλέποντας την πρεμιέρα, άρχισα να μετράω τις αρρώστιες που μπορεί να προκαλέσει η παρακολούθηση της σειράς. I'll make a list.
   1) Το σύνδρομο "Θα πηδηχτώ από το παράθυρο". Προκαλείται από πολλές μαλακίες μαζεμένες.
   2) Κρίση αδιαφορίας. Γιατί δεν σ' ενδιαφέρει αν θα τραγουδήσει η Patty την τάδε κορώνα/ θα πηδήξει κανέναν η Antonella/ θα πει ο Λεάντρο αυτήν την κουβέντα/ η Μπλάνκα θα κάνει το τάδε κόλπο.
  3) Οξεία ζαπιγκίτιδα. Ποιος δεν θέλει να κάνει ζάπιγκ για να μην βαράει ενέσεις; Κανείς;
  4) Υπνηλία. Συνεπάγεται με την οξεία βαρεμάρα.
  Ευτυχώς, βέβαια, το Mega έδειξε μεγαλοψυχία κι έτσι βάζει την Patty  στις έξι, μια ώρα που υπάρχουν κι άλλα πράγματα να δεις και να κάνεις. Τελικά υπάρχει Θεός!
PS: Album reviews coming soon!

Δεν θέλω να μαγαπήσεις.-

Κάθομαι στο τραπεζάκι και απέναντι μου η Άλιεν. Εγώ πίνω εσπρέσο. Η Άλιεν πίνει τσάι.
Κάνει κρύο στη χώρα που βρισκόμαστε.
Οι ντόπιοι είναι μερικοί με κοντομάνικα και μεις με τα μπουφάν.
Μιλάμε αλλά εγώ έχω άγχος.
Είναι να συναντήσω αυτόν.
Αυτόν στον οποίο [πολύ δειλά] δύο μήνες πριν το ταξίδι μου, έστειλα μήνυμα ρωτώντας τον εάν θα ήθελε να γνωριστούμε όταν και εάν θα ανέβαινα στη χώρα του.
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα πει το ναι.
Καπνίζω και πίνω τον καφέ ενώ κοιτάω προς πάσα κατεύθυνση. Έχω κάνει ήδη τρία τσιγάρα.
Ναι ναι αυτός? Να ναι ο άλλος?
χτυπάει το κινητό. Με πιάνει τρεμούλα αλλά προσπαθώ να ξεκομπλάρω
Δίνω την Άλιεν να συνεννοηθούν για την περιοχή.
Η Άλιεν γελάει κλείνει το τηλέφωνο και μου λέει “θεία σε δυο λεπτά στο χω εδώ το μωρό”
ανάβω και άλλο τσιγάρο και βυθίζομαι στην καρέκλα. Φοράω ξεβαμμένο τζιν και μαύρη φανέλα ενώ από πάνω φοράω ένα μαύρο φούτερ.
Μου έρχεται στο μυαλό ένας στοίχος από ένα τραγούδι των Στέρεο Νόβα καθώς κοιτάζω τα τραμ να περνούν από δίπλα μου και παράλληλα σκέφτομαι πόσο άθλιος είμαι να πηγαίνει να μου φέρνει το γκομενάκι η φίλη μου, ενώ γελάω και λέω ότι ίσως ναι ίσως και όχι αλλά νιώθω λίγο πουτάνα
Η Πελάτης?
Τους βλέπω να έρχονται από μακριά και είναι όπως ακριβώς τον είδα στις φωτογραφίες και όπως ακριβώς τον φαντάστηκα ότι μπορεί να είναι και θέλω να γελάσω.
Πλησιάζουν και γω κοιτάω τα παπούτσια μου ενώ ψάχνω τα τσιγάρα στην τσέπη που όμως βρίσκονται στο τραπέζι δίπλα μου. Πιάνω τον καφέ αλλά κάνω να πιω και είναι άδειο το ποτήρι. Η Άλιεν με τον ψηλό πλησιάζουν και γω θέλω να φύγω τρέχοντας.
Δίνουμε χειραψία και τον φιλάω σταυρωτά ενώ ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι αυτό ίσως να μην είναι δικό τους έθιμο και να νιώσει άβολα αλλά παράλληλα λέω μέσα μου “μαλάκα γιατί το έκανες?”
Τραβάει μια καρέκλα και κάθεται απέναντι μου εγώ ανάβω τσιγάρο έρχεται ένα φίλος της Αλιεν εμένα με πιάνουν τα γέλια δεν μπορώ να συντάξω στα αγγλικά και ξαφνικά νιώθω το πόδι του να ακουμπάει το δικό μου και ηρεμώ.
Ο μισός μου εαυτός θέλει απεγνωσμένα να πηδηχτεί μαζί του και ο άλλος μισός θέλει να φύγει. Πιάνουμε μια ακαταλαβίστικη κουβέντα και γω γελάω γιατί τα μισά τα πιάνω ενώ τα άλλα μισά όχι ή μάλλον έχω σκαλώσει τόσο άσχημα που δεν τα πιάνω. Τον κοιτάω από πάνω προς τα κάτω και προσπαθώ να δω τι μου αρέσει αλλά παθαίνω κρασάρισμα γιατί αυτά που μου αρέσουν είναι χιλιάδες. Γιατί έχει κάτι μάτια μπλε γιατί έχει φουσκωτά μπράτσα γιατί χαμογελάει και χρειάζομαι γυαλιά ηλίου από τη λάμψη και γω από τη μια δεν μπορώ δεν δύναμαι δεν γίνεται να το πιστέψω ότι αυτός είναι απέναντι μου, και από την άλλη θέλω να είμαι για πούλημα.
Πρέπει να είμαι για πούλημα.
Ανεβαίνουμε επάνω και σκέφτομαι να τον βουτήξω μέσα στο ασανσέρ ή καλύτερα στα σκοτεινά του κήπου ή όχι πουθενά.
Θα κάνω υπομονή.
Μπαίνουμε στο σπίτι κάθομαι στον καναπέ και έρχεται δίπλα μου
πάνω μου
με αγκαλιάζει και με φιλάει με φιλάει έντονα με φιλάει με πάθος και γω θέλω να σκεφτώ και από την άλλη δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι. Το μόνο που παρακαλάω είναι να μην με κάνει να νιώσω αγάπη.
Πρέπει να είμαι για πούλημα.
Συνεχίζει να με φιλάει τόσο δυνατά που νιώθω ότι θα σκάσω και με σφίγγει στην αγκαλιά του αλλά είναι διπλάσια η πλάτη του και γω έχω σοκαριστεί και δεν ξέρω που και αν πρέπει να αγκαλιάσω
πρέπει να είμαι για πούλημα.
Ξεντυνόμαστε και ξαπλώνουμε στο κρεβάτι δεν ξέρω που να τον φιλήσω και πώς να τον αγκαλιάσω σκέφτομαι διάφορα και το μυαλό μου μουδιάζει θέλω να τον αγαπήσω θέλω να τον κρατήσω στην αγκαλιά μου.
Σταματάει και με κοιτάει στα μάτια και κανείς δεν μιλάει.
Τυλίγει τα χέρια του από τους ώμους μου και με παίρνει αγκαλιά και κρατάει το κεφάλι μου κολλημένο στο λαιμό του. Τον φιλάω αλλά έχω σαστίσει και δεν ξέρω που να πρώτοφιλήσω
Δεν μυρίζει κολόνια και δεν φοράει τίποτα στο λαιμό.
Δεν έχει tattoo δεν έχει Piercing και είναι το δέρμα του σαν ψωμί σταρένιο.
Εγώ έχω ακόμη το μαύρισμα από το καλοκαίρι και η αντίθεση είναι για γέλια. Σκέφτομαι ότι καλά που δεν μένω εδώ γιατί θα τον είχα ερωτευτεί σκέφτομαι ότι ήθελα τόσο πολύ να γίνει αυτό που γίνεται τώρα και ότι έχω να κάνω σεξ ένα χρόνο και σχέση δεν ξέρω και γω πόσα χρόνια και ξαφνικά θέλω να κλάψω η να γελάσω και πρίν προλάβω να τα σκεφτώ όλα αυτά σταματάω τον κοιτάω στα μάτια και τα λέω στα αγγλικά και ένας θεός ξέρει τι λέω.
Με αυτά και με τα αλλά μου πέφτει.
Με κοιτάει και μου λέει στα Αγγλικά “είσαι αγχωμένος?”
“Όσο δεν μπορείς να φανταστείς απαντάω εγώ”
Γελάει και με παίρνει αγκαλιά.
Ανεβαίνει επάνω μου και με χαϊδεύει απαλά σε όλο το σώμα
μου σηκώνεται και θέλω να μπω μέσα του. Με πιάνει ρίγος αλλά ζεματάω. Ψάχνω προφυλακτικά στο συρτάρι αλλά μένω εκεί και δεν μπορώ να κουνηθώ από τη θέση μου σαν να με χει χτυπήσει ρεύμα.
Νιώθω να μπαίνω μέσα του και θέλω να φωνάξω ΜΗ γιατί δεν φοράω προφυλακτικό.
Έχουν περάσει πέντε ίσως έξη δευτερόλεπτα ίσως και μισό λεπτό.
Τον βλέπω να σφίγγει τα δόντια και να τινάζει το κορμί του προς τα πίσω.
Νιώθω να γίνεται έκρηξη μέσα στο κεφάλι μου
Το κεφάλι μου μουδιάζει και νιώθω ένα ρεύμα από τα πόδια μου μέχρι τον εγκέφαλο τον τραβάω από πάνω μου βγαίνω απότομα και φωνάζω χύνω!
Χάνω το χρόνο αλλά έχει περάσει λιγότερο από ένα λεπτό.
Χύνω πάνω μου.
Με παίρνει αγκαλιά με φιλάει στα χείλια και γω σκέφτομαι ότι έκανα μαλακία ακόμη και για αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα.
Του το λέω. Μου ορκίζεται ότι είναι αρνητικός ενώ τον νιώθω να τινάζεται τρέμοντας και να με ρωτάει με αγωνία “εσύ?”
και γω του λέω "έκανα εξετάσεις πριν μερικούς μήνες και είμαι αρνητικός ενω στο ενδιάμεσο δεν έχω κάνει σεξ".
Ξεφυσάει και πηγαίνει στο μπάνιο.
Πηγαίνω από πίσω του και αγκαλιαζόμαστε ενώ μας κοιτάζω στον καθρέφτη.
Μας κοιτάζω για ώρα και δεν έχουμε καμία σχέση εμφανισιακά είμαστε σαν παγωτό βανίλια σοκολάτα.
Με σφίγγει και τυλίγει τα χέρια του γύρω μου. Εγώ σκέφτομαι ότι ήμουν ένας πολύ κακός και αγχωμένος εραστής και θέλω να γελάσω αλλά θέλω και να καπνίσω.
Με φιλάει στο μάγουλο με σφίγγει και πηγαίνει να ντυθεί.
Ντυνόμαστε κάπως βιαστικά και γω δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω ή τι πρέπει να πω και ψάχνω για λεφτά στο πορτοφόλι μου. Θα πληρώσω?
Νιώθω πελάτης.
Και από την άλλη νιώθω ότι μπορώ να τον ερωτευτώ.
Η μήπως τον ερωτεύτηκα?
Μου δίνει ένα τελευταίο φιλί και βγαίνουμε από το ζεστό σπίτι στον κρύο αέρα. Με ρωτάει πότε φεύγω και γω θέλω να τον ξαναδώ και του λέω θέλω να σε ξαναδώ και μου λέει ότι είναι αδύνατον να ξεμπλέξει από υποχρεώσεις για την επόμενη μέρα, αλλά εγώ τη μεθεπόμενη τα χαράματα φεύγω αλλά θέλω να τον ξαναδώ θέλω να ξανακάνω έρωτα μαζί το θέλω να τον ξαναφιλήσω θέλω να γίνει δικός μου ακόμη μια φορά και τότε καταλαβαίνω ότι δεν είμαι για πούλημα.
Έχω κομπλάρει, τρέμω κρυώνω θέλω να καπνίσω ψάχνω τα τσιγάρα μου δεν μπορώ να τα βρω αναρωτιέμαι αν ήμουν κακός η καλός ή άθλιος αν θέλει να με ξαναδεί αν όχι και τι θα γίνει τώρα το μυαλό μου φωνάζει και γω λέω συνέχεια: “ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΣΤΑΜΑΤΑ!”
φτάνουμε στο αρχικό σημείο συνάντησης και εγώ συνεχίζω να νιώθω σαν πελάτης
ενω καταλήγω ότι είμαι εξαιρετικά κακός εραστής και φυσικά ένα κομμάτι κρέας και αυτό με κάνει να νιώθω ακόμη ποιό σκατά και εύχομαι να μην είχα μπλέξει.
Δίνουμε τα χέρια λέμε κάτι σαν “χάρηκα” εγώ αναρωτιέμαι γιατί ακριβώς χάρηκα?
Γυρίζω πλάτη και απομακρύνομαι.
Μπαίνω στο καφέ γελάω στην Άλιεν και σωριάζομαι σε μια καρέκλα και ανάβω τσιγάρο....

Δεν Πέθανα Ακόμη!

 Αν κι έλειψα μέρες από το Internet εξαιτίας ενός breakdown που έπαθε το pc μου, τίποτα δεν θα με πάρει μακριά από εσάς, αγαπητά μου κορόιδα! Πως ν' αφήσω ορφανό το δύσμοιρο blogάκι μου κι όσα παρακολουθώ; Είμαι κυρία εγώ! Ένα "αντίο" θα το έλεγα τουλάχιστον!
  Τώρα μπήκα στο Λύκειο. Ok, δεν είναι και τόσο άσχημα, αλλά μου την δίνει το γεγονός ότι σε δυο χρόνια θα τρέχω από φροντιστήριο σε φροντιστήριο και θα είμαι ένα βήμα πριν την υπερκόπωση γι' αυτά τα 17.400 κάτι μόρια που θέλει η δημοσιογραφία του Πάντειου.
  Κατά τ' άλλα έμεινα όπως με ξέρετε. Bitch, έτομη για reviews και downloads μέχρι σκασμού! Είμαι ακόμα η δύσκολη  φυσική ξανθιά που θάβει τους πάντες μέχρι να βρει τον εξίσου ειρωνικό πρίγκιπα της ( αν υπάρχει).
       Beware of the bitch λοιπόν.
PS: Έχω βαρεθεί να λέω σε όσους πάνε τρίτη Γυμνασίου πόσο τυχεροί είναι. Να κάνετε πλάκες παιδιά! Cause we are born to make some noise!
   Άντε, i'm leaving you with your boyfriend tonight! (Οι γνώστες της πχιότητας και της κουλτούρας ξέρουν τι εννοώ!)

Ρομάντσο.


Καλά την Αντζολετάκη, καλά την Φιλίνη, καλά τα 5 διαφορετικά με Βιδάλη αλλά την Παναγία γιατί; Γιατί; Εξαιρετικό site. Θερμά συγχαρητήρια στον Κώστα Κ. που έκανε όλη αυτή την δουλειά.
mycomics.gr/Romantso

Πώς πέρασα μία εβδομάδα με 50€.


Η επιστροφή από τις διακοπές με βρήκε με ένα πακέτο επιστολές από κάτι πολύ καλές μου φίλες επιχειρηματίες (Vodafone, Πειραιώς) και 49€ μετρητά σε ψιλά. Έχοντας εξασφαλίσει το κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου και μισό ντεπόζιτο βενζίνη για να πηγαινοέρχομαι στην δουλειά, αποφάσισα να αντιμετωπίσω την πρόκληση να περάσω μία εβδομάδα κάνοντας ορθή διαχείριση αυτού του ποσού μεταθέτοντας την πληρωμή των λογαριασμών μέχρι να μου τηλεφωνήσουν οι φίλες μου να μου το θυμίσουν χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι για μία εβδομάδα θα ζούσα μέσα σε ένα σπίτι τρώγοντας τοστ και κατεβάζοντας σειρές. Τελικά τοστ έφαγα.
ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ
Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ψάξω τσέπες παντελονιών και συρτάρια κομοδίνων για ξεχασμένα ψιλά και συγκέντρωσα 120 δραχμές, πολλά κουμπιά και 2,47€ σε χάλκινα νομίσματα τα οποία έκανα στοίβα πάνω στο γραφείο και τα μετρούσα κάθε δύο ώρες μην τυχόν κάποιο έπεσε κάτω και δεν το άκουσα. Έβαλα όλο το ποσό σε ένα πλαστικό σακουλάκι τροφίμων και το έδεσα στην μέση μου και τα ζύγιζα με το χέρι μου. Αν ξόδευα για φαγητό περί τα 20€ και περίπου 10€ για μετακινήσεις, θα μου έμεναν λεφτά για τσιγάρα και ποτά. Ένιωσα μεγάλη σιγουριά.
Στο σούπερ μάρκετ διαπίστωσα αφενός ότι αν αξιοποιούσα τον απαιτούμενο χρόνο μέχρι να εντοπίσω το φθηνότερο φθηνό, να κάνω προσθαφαιρέσεις και την αναγωγή στην μονάδα για να δουλέψω, δεν θα χρειαζόταν να σπαταλάω χρόνο εξ αρχής και αφετέρου θα έπρεπε να περιορίσω την διατροφή μου σε ξηρά τροφή (έτοιμη πίτσα 2,01 €, μίνι κέικ 1,29 €, παξιμάδια 2,04€), μακαρόνια (0,69€) και πολλά τοστ (ψωμί 0,75€, τυρί 1,69€, γαλοπούλα που έληγε στις 5/10 προς 0,99€). Mε μια ματιά στα προϊόντα προσφοράς αλλά δεν μπόρεσα να σκεφτώ τι θα μπορούσα να φτιάξω με γάλα καρύδας, γλυκάνισο, τέσσερα απορρυπαντικά πλυντηρίου πιάτων, καλαμπόκια, fortune cookies και κέτσαπ και τα παράτησα. Τα fortune cookies σε προσφορά; Καμία τύχη.
Το μόνο εύκολο ήταν να διαλέξω την μπύρα, ήταν εκείνη με το πιο δύσκολο στην προφορά βαριά γερμανικό όνομα με κατάληξη σε -rnger στο πιο άσχημο κουτάκι. Έξω από το σούπερ μάρκετ βρήκα ένα γύφτο και αγόρασα ένα καφάσι ντομάτες προς 5€, το θεώρησα εξαιρετική αγορά. Όλα μαζί κόστισαν 20,63€.
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Πιθανόν να έπαθα κάτι σαν τον πυρετό του Σκρουτζ, ίσως σε αυτό συνέτεινε και ο ήχος από το πουγκί με τα ψιλά που είχα στην μέση σαν καπουτσίνος καλόγερος, και άρχισα να μετράω τις ντομάτες, τις φέτες γαλοπούλας για να υπολογίσω τα τοστ και να τα χωρίζω σε μερίδες φαγητού ενώ έμαθα από το tzaba.gr ότι γίνονται δωρεάν μαθήματα αφρικανικών χορών και χοροθεραπείας στα οποία απαντάνε στο ερώτημα αν λέει αλήθεια το σώμα ή η φωνή αλλά φοβήθηκα μήπως μου έφερναν πείνα τόσα ερωτήματα και βγήκα για μία μπύρα.
Παρήγγειλα μία (5€) ενώ είχα ήδη πιει μία γερμανική στο σπίτι πριν φύγω γιατί η αρχική μου σκέψη ήταν να προλάβω να πιω και να πάρω το τρένο της επιστροφής εντός της μιάμισης ώρας διάρκειας του εισιτηρίου. Σκέφτηκα να μπω χωρίς εισιτήριο ή να περιμένω κάποιος να μου δώσει το δικό του, και τα δύο παράνομες πράξεις αλλά τουλάχιστον στην δεύτερη βρίσκεις περισσότερες δικαιολογίες για να την καλύψεις. Τελικά δεν βρέθηκε κανείς να μου το προσφέρει και το πλήρωσα. Μάλλον σταμάτησε αυτή η συνήθεια. Βγαίνοντας από το τρένο, το έδωσα.
ΗΜΕΡΑ ΤΡΙΤΗ
Έβρασα μακαρόνια και έφτιαξα κόκκινη σάλτσα με τις ντομάτες που ήταν στον πάτο του καφασιού και άρχισα να σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω το καφάσι. Μήπως θα μπορούσα να το επιστρέψω στον γύφτο και να πάρω refund. Έφαγα μακαρόνια δύο φορές, την δεύτερη παράτησα το πιάτο στην μέση γιατί διάβασα την είδηση στο prezatv ότι βρέθηκαν τυριά με σαλμονέλα στα ψυγεία της αλυσίδας σούπερ μάρκετ από όπου είχα ψωνίσει πριν δύο ημέρες και πήγα να ελέγξω τους κωδικούς μήπως απέσυραν το δικό μου τυρί και ίσως αποσύρουν κι εμένα. Για καλό και για κακό πέταξα την γαλοπούλα που έληγε τον Οκτώβρη. Μόλις τελείωσα το φαγητό διαπίστωσα ότι δεν έχω άλλα τσιγάρα.
ΗΜΕΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ
Έχω μείνει με 18,50€ άρα μάλλον τα πάω καλά. Ζήτησα συμβουλές από φίλους, ένας από αυτούς μου είπε να παίξω στοίχημα ή να πάω στον Σκλαβενίτη να πάρω τα απομεινάρια από τα αλλαντικά που τα δίνει μισοτιμής στο τέλος της ημέρας (happy hour wtf) αλλά μου φάνηκε σαν να πηγαίνω στα ζαχαροπλαστεία να ζητάω να γλείψω την κρέμα από τα καζάνια με το δάχτυλο. Έβαλα να ψήσω την πίτσα και κατέληξα στο ότι είναι αδύνατο να ψήσεις πίτσα στο σπίτι χωρίς να την κάψεις, μάλλον είναι προγραμματισμένη έτσι ώστε να αποκτά μαύρο στεφάνι ακόμα και αν την ξεχάσεις σε θερμοκρασία δωματίου να ξεπαγώσει [παγκόσμιο πρόβλημα]. Ήπια όλες τις μπύρες ενώ παρακολουθούσα την Σμαράγδα Καρύδη να διαφημίζει ένα φθηνό γιαούρτι που σε βοηθά να χωνέψεις αν σαβούριασες τόνους από σκουπίδια και έχεις στουμπώσει. Το ίδιο πρόβλημα είχε και η Jamie Lee Curtis πάντως.
ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ
Χάζευα τηλεόραση το πρωί μασουλώντας ένα κομμάτι μαρμάρινη πίτσα και ντομάτες από το προηγούμενο βράδυ και απόρησα με την μανία των πρωινών εκπομπών να σε βοηθήσουν να κάνεις οικονομία με τους πιο προφανείς τρόπους. Αν δεν ξέρεις ότι μπορείς να μπαλώσεις ένα σκισμένο τζιν αντί να το πετάξεις ή να χρησιμοποιήσεις ποδήλατο για να μην καις βενζίνη, μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά εξαρχής ή είσαι πάρα πολύ πλούσιος. Το βράδυ αποφάσισα να βγω και ήπια δύο μπύρες (10€) τις οποίες πλήρωσα και ένα τζιν τόνικ το οποίο ξέχασα να πληρώσω όταν τυχαία είδα έναν γνωστό μου και έτρεξα να τον χαιρετήσω στην άλλη άκρη του δρόμου. Μπαμ μπουμ πιστόλια.
ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ
Μετρώντας τα λεφτά που μου έχουν απομείνει (δεν χρειάζεται πλέον πουγγί, χωράνε στην χούφτα και τα παίζω σαν κομπολόι) άρχισα να σκέφτομαι μήπως πρέπει να μετατρέψω τις δραχμές σε ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος αλλά με το ποσό σε ευρώ που υπολόγισα ότι θα λάβω δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι που θα μπορούσα να αγοράσω εκτός από τις 120 δραχμές μου πίσω. Το βράδυ πήγαμε στα Applebees που πληρώνεις μόνο τα μονά ποτά και έχεις free refill αναψυκτικό. Την έβγαλα με τόση πολλή cocacola και τσιγάρα που ρευόμουν τα μακαρόνια αν και προς το τέλος έπινα νερό με λεμόνι, το οποίο μάλλον καλό μου έκανε γιατί με τόση ντομάτα όλη την εβδομάδα, είχα αρχίσει να ανησυχώ αν θα μου φτάσουν τα κωλόχαρτα.
Η τελευταία ημέρα της εβδομάδας θα με έβρισκε με 4€ που κάπως έπρεπε να βρω να τα ξοδέψω πανηγυρικά.
ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ
Προσπάθησα να σκεφτώ κάτι μεγαλειώδες, όπως το να δώσω όλα τα ψιλά σε κάποιον ζητιάνο και να περάσω ολόκληρη την ημέρα με εντελώς άδειες τσέπες ή να αγοράσω τσίχλες και να τις μοιράζω σε αγνώστους ή ακόμα καλύτερα να μοιράζω τις ντομάτες που μου έχουν μείνει αλλά ο εγωισμός μου υπερίσχυσε και αποφάσισα να δοκιμάσω ένα Ghetto Latte στα Starbucks. Αντί του κανονικού κρύου latte των 4,50€ μπορείς να ζητήσεις έναν κρύο americano χωρίς νερό και με τον μισό πάγο. Ο υπάλληλος θα σου ζητήσει να επαναλάβεις την παραγγελία, πιθανόν να σου προτείνει να τον βάλει σε μικρότερο ποτήρι. Όταν σου δώσει τον καφέ (3,30€), συμπληρώνεις το ποτήρι με κρύο γάλα από τον πάγκο και έχει ένα latte. Ποια σχέση έχει με τα γκέτο δεν έχω ιδέα εκτός από την ψευδαίσθηση ότι κλέβεις μια πολυεθνική.
Στο τέλος της εβδομάδας είχα μείνει με 0,70€ και ένα περίεργο ήχο στην κοιλιά από τις ντομάτες.
[αυτό είναι ολόκληρο το κείμενο που δημοσιεύθηκε στο Plus, φωτό]

for james

http://www.turning-pages.com/xf/whyx.htm

ps. i just read ur comment. ull get a reply soon. x

Από το τμήμα περιουσίας.


Δεν είμαι σίγουρος αν η εικονογράφηση αναφέρεται στο ανέβασμα στην λεκάνη, στο πιθανό ατύχημα ή είναι η σφραγίδα του αρμόδιου τμήματος. Με μπερδεύουν τα ...!
[αν ήταν στα αγγλικά, θα της άξιζε μια θέση στο passiveaggressivenotes.com]

R.I.P. off.


Μια γιαγιά, μια θεία, ένας Έλληνας πατέρας, μια αλλοδαπή κόρη και μια μεγάλη γαϊδούρα που αντί να πάρει να ανακοινώσει ένα θάνατο, έστειλε μήνυμα με συντομογραφία.

Ο πρώτος των πρώτων.


Μην μου πεις κι εσύ ότι δεν διάβαζες και πέρασες επειδή είχες σύστημα γιατί θα πάω στις αφίσες να σου μικρύνω τα μόρια παρόλο που παραδέχομαι το θάρρος να δεχτείς να ανέβεις στα tabloid με φωτογραφία μηνιαίας κάρτας αστικών συγκοινωνιών χωρίς γυαλιά καταρρίπτοντας τον μύθο της fast forward μαθητιώσας νεολαίας που είναι όλη την ημέρα στο mall με κλίτσι κλίτσι το κινητό και ισιώνει τα μαλλιά για να βγει στην Βουλή των Εφήβων. Δεν μπορώ φυσικά να μην εντοπίσω την τραγική ομοιότητα του προπτυχιακού συναδέλφου με τον Παναγιώτη Κολλημένο από το τσίρκο της Πάνια καθώς και την βεβαιότητα ότι οι διαφημιστές κάτι τέτοια βλέπουν και στις διαφημίσεις των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών [Βρίσκεις αμέσως δουλειά γουώ!!] πουλάνε κουλνεςς με πιτσιρίκια με σηκωμένα μαλλιά και σκουλαρίκια. Καλή Πρόοδο, τώρα θα πάρεις εκδίκηση.

Under the bridges.


Υπάρχουν τόσα είδη ανακατεμένα μέσα σε αυτά τα 7' που σε αρπάζουν κατευθείαν, δεν είναι Knife [αλλά θα μπορούσε]. Niki and The Dove.

A time for us.


To 1969 o Joe Pass διασκεύασε στο Guitar Interludes το The Time for Us το μουσικό θέμα της ταινίας του Jefirelli Romeo and Juliet που είχε συνθέσει ένα χρόνο νωρίτερα ο Nino Rota. Το 2007 το ίδιο κομμάτι συμπεριέλαβε ο Gaslamp Killer στην συλλογή του It's A Rocky Road vol.1 ως Track 9. Πέρσι ο Virgil Howe (δευτερότοκος γιος του κιθαρίστα των Yes) κυκλοφόρησε μια ακόμη διασκευή που δεν αλλάζει ουσιαστικά το κομμάτι απλά το «χαλαρώνει» ακόμα περισσότερο με τίτλο Someday. Ελπίζω να τα έγραψα σωστά γιατί με τις διασκευές μουσικών θεμάτων του 60 δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος. Το σημαντικό είναι ότι πρόκειται για τρία αριστουργήματα.

4.

Let's look at the bride side of life...

O.k τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά όπως θα θέλαμε. Αλλά τουλάχιστον μπορούμε να δούμε την ευχάριστη πλευρά των πραγμάτων σωστά;

Ας κάνω λοιπόν ένα αισιόδοξο post γιατί όπως κατάλαβα ο ξάδερφος μου ο Αντώνης διάβασε το προηγούμενο post και ανησυχήσε και όχι τίποτα άλλο το είπε και στη θεία μου και στεναχωρήθηκε και εκείνη.

Λοιπόν τη τελευταία εβδομάδα επέστρεψα στην ουδετερούπολη. Προς μεγάλη μου έκπληξη μου κόπηκε το internet παρόλο που το πλήρωσα... Αλλά δε βαριέσαι χρειαζόμουν μια αλλαγή μπας και ξεκολήσω απο την οθόνη. Όπως είναι γνωστό ο κουμπάρος μου δεν είναι καλά. Έτσι τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να βοηθήσω την οικογένεια του όσο μπορώ.

Έτσι κάθομαι όλη μέρα στο ψιλικατζίδικό του και βοηθάω στη δουλειά. Κοινώς το κρατάω όλη μέρα. Δεν ξέρω αν ποτέ είχατε διαβάσει το blog της Ψιλικατζού, εγώ πάντως όχι, αλλά μπορώ να υποθέσω τι έγραφε. Έχει πολύ πλάκα να δουλεύεις εκεί. Καθώς η Νεάπολη είναι γεμάτη γραφικούς χαρακτήρες που μπαινοβγένουν στο μαγαζί και μου χαρίζουν αγάπη, γέλιο μερικές φορές στεναχώρια και άλλες μιζέρια. Αλλά τουλάχιστον με έκαναν να πιστέψω πάλι στην Νεάπολη και στις γειτονιές της.

Έτσι έχουμε τα πιτσιρίκια που έρχονται για μαστίχες καραμέλες και άλλες ουσίες που εγγυούνται παντελή έλειψη δοντιών στα 30. Είναι όλα χαριτωμένα, πολλές φορές μου σπάνε τα νεύρα αλλά τα καλά μου δίνουν λεφτά στους φίλους τους, αγοράζουν μαστίχες για όλη την παρέα και γενικώς προσφέρουν μια αλληλεγγύη χωρίς να τους ζητηθεί (Σε αντίθεση με αυτό που γίνεται στα στέκια των αναρχικών). Το τρομακτικό ειναι ότι σε όλα λείπει ο κουμπάρος μου και όλα με ρωτάνε τι κάνει και αν θα γίνει καλά. Εκεί απλά σιωπώ και τους λέω. Σημασία έχει να είσται εσείς καλά που είστε και μικρά.

Έχουμε και τους εφήβους... αν είναι αγόρια κλέβουν...Αν είναι κορίτσια τσιροκοπάνε και γκρινιάζουν πως τα αγόρια δεν κάνουν τη πρώτη κίνηση και πρέπει αυτά να τη κάνουν. Εκεί τωρα τι να τους πω; Ότι τα αγόρια στην εφηβεία κοιμούνται όρθια; Δεν μπορώ.

Μετά έχουμε τις γριές της γειτονιάς που για κάποιο λόγο νομίζουν ότι εγώ είμαι η κόρη του Κουμπάρου μου. Για μερικές είναι πολύ δύσκολο να καταλάβουν ότι είμαι η κουμπάρα του και ότι εγώ είμαι η Νονά της κόρης του. Τι να τους πεις τώρα; Γενικά πρέπει να είσαι λίγο ψυχολόγος στο ψιλικατζίδικο. Η καιμενούλες δεν έχουν σε ποιον να μιλήσουν και τα λένε όλα σε εμένα. Αφού με ρωτήσουν για την κατάστασή του αρχίζουν και σου λένε όλες τις ιστορίες των συγγενών τους που πεθάναν απο την ίδια αρώστια ή παρόμοια. Για κάποιο λόγο αυτές νομίζουν ότι ο κουμπάρος μου έπαθε εγκεφαλικό. Φυσικά δεν μπαίνω στον κόπο να τους εξηγήσω την κατάσταση γιατί δεν θα την κατανοήσουν.

Μετά έχουμε τους γεράκους της γειτονιάς αξιολάτρευτοι αλλά χωρίς αίσθηση του χιούμορ και αυτοί νομίζουν ότι είμαι η κόρη του. Αν και μερικοί νομίζουν ότι είμαι και εγώ ανηψιά του όπως η μαμά της Angelira. Δεν βαριέσαι...

Στη γειτονιά μας υπάρχουν και αρκετοί Έλληνες Μουσουλμάνοι, οι οποίοι ειναι και οι καλύτεροι πελάτες μας. Όχι μόνο επειδή είναι πολλοί αλλά επειδή είναι Άνθρωποι (ναι με το Α κεφαλαίο) δεν έχουν γίνει όπως εμείς που με το ζόρι λέμε καλήμερα στο γείτονα μας. Άσε που τα παιδιά τους είναι αξιολάτρευτα και ευγενικά. Είναι άτομα στα οποία μπορείς να ζητήσεις βοήθεια και να σου τη προσφέρουν χωρίς να περιμένουν αντάλαγμα. (ή Έτσι νομίζει το ρομαντικό μου κεφάλι)... Με τα πολλά διασκεδάζω πολύ μαζί τους επειδή είναι ευχάριστα άτομα, λένε αστεία και φαίνονται να έχουν καλή καρδιά.

Το πιο αστείο ειναι οτι οι γείτονες απο την πολυκατοικία με πέρνουν τηλέφωνο και μου λένε. Λίζα κατεβάζω καλάθι/Σακούλα/ κουβά βάλε μου αυτά και αυτά τα τσιγάρα.... έτσι βγαίνω έξω μου πετάνε με το σχοινί απο το μπαλκόνι τα καλάθια/σακούλες/κουβάδες και βάζω τα ρέστα και τα τσιγάρα...

Ο κύριος Α απο το διπλανό μαγαζί έρχεται όλη ημέρα βλέπει αν είμαι καλά παίρνει μια μπύρα και φεύγει.

Γενικώς πάντως δεν βγάζεις λεφτά στο ψιλικατζίδικο. Στο συγκεκριμένο κάτι γίνεται αλλά κέρδος δεν βγαίνει πουλώντας τσιγάρα... Γι αυτό φίλες αναγνώστη την επόμενη φορά που θα μπεις σε ένα να πάρεις τσιγάρα μπες και στον κόπο να αγοράσεις και μία τσίχλα.

Τελικά νομίζω ότι μπορώ να κάνω αυτή τη δουλειά αρκεί να έχω ιντερνετ να μεταφέρω συνέχεια τα αστεία που ακούω εκεί μέσα...

xl xl xl Gossip Girl

Ps. Πρέπει να κάνω ένα ποστ για το MTV GREECE