Raptusr: The end of the Glitter

or the rebirth of a Glam era?

Δανείζομαι τον τίτλο από μία σκηνή του Velvet Goldmine. Ίσως το καλύτερο μιούζικαλ που γυρίστηκε ποτέ. Σίγουρα η καλύτερη boys love ταινία που παίχτηκε ποτέ, αφού παρελαύνουν τρεις από τους πιο Hot ηθοποιούς του δυτικού κόσμου σε σκηνές ομοφυλοφιλικού έρωτα και τρυφερών στιγμών...

Η ταινία γυρίστηκε με σκοπό να δείξει τον έρωτα και το πάθος ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες που θυμίζουν έντονα Iggy Pop και David Bowie ωστόσο κανείς από τους δύο δεν έδωσε άδεια για να χρησιμοποιηθεί η μουσική τους στην ταινία και αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμμετοχή σ' αυτήν. Επιβεβαιώνοντας με την άρνηση τους το ενδεχόμενο ότι αυτή η ιστορία έχει κάποιο ίχνος αλήθειας μέσα της.

Η ιστορία εξελίσσεται την εποχή του Ziggy Stardust τότε που όλα ήταν glitter, τότε που το Glam Rock κυριαρχούσε και οι τραγουδιστές δεν ξεχώριζαν από τις τραγουδίστριες. Η σεξουαλική επανάσταση είχε κορυφωθεί, τα ναρκωτικά έρεαν και το AIDS ήταν μία ακόμη άγνωστη λέξη στο λεξιλόγιο των ιώσεων.

Το ντύσιμο εκείνης της εποχής είναι απ μόνο του ένα τεράστιο κεφάλαιο. Εμείς προλάβαμε ένα μικρό κακό απομεινάρι του στην δεκαετία των 80ς. Όμως η μόδα συνηθίζει να στρέφεται στο παρελθόν να κρατάει τα καλύτερα και να αναγεννιέται. Τη δεκαετία που βρισκόμαστε είδαμε την επιστροφή των 80ς και τη δημιουργία ενός σύγχρονου στυλ που θα μπορούσε να είναι το μπάσταρδο παιδί εκείνης της εποχής με το σήμερα. Στενά παντελόνια σε διάφορα χρώματα, κλασσικά t-shirts σχισμένα, επιστροφή των ραφών των 80s, κοντά κουρέματα και πάει λέγοντας.

Η πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα πλησιάζει στο τέλος της. Μήπως αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε και ένα στιλιστικό πισωγύρισμα; Επιστροφή στο Glitter; Κυριαρχία του ανδρόγυνου στυλ και της χρυσής σκιάς στους άνδρες; Νέα χρώματα στα μαλλιά και νέα τακούνια για τους πρίγκιπες (και όχι τις Βασίλισσες ) του ανδρικού πληθυσμού;

Versailes 2007 -

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το στυλ δεν έφυγε ποτέ από την Ιαπωνία αλλά ρίζωσε και εξελίχθηκε και βρήκε συνέχεια στα παιδιά της Visual Key ( Βέβαια αυτή είναι η δική μου άποψη κάποιος που γνωρίζει καλύτερα αυτό το είδος μουσικής ίσως να διαφωνεί μαζί μου).

x-Japan 1982 - 1997

Μια ακόμη αλήθεια είναι πως και το ίδιο το στυλ του Glam Rock ήταν μια ανακύκλωση και επανέκδοση παλαιοτέρων ντυσιμάτων.

Μήπως η επόμενη στιλιστική δεκαετία θα αφορά τους άνδρες; Ούτως η άλλως όσο περνάει ο καιρός οι άντρες γίνονται όλο και πιο τολμηροί και φυσικά απελευθερωμένοι στο ντύσιμό τους. Στη τελική οι εποχές που σε παρεξηγούσαν γι αυτό που φοράς έχουν περάσει προ πολλού. Ο ανδρισμός δεν φαίνεται από τα παντελόνια αλλά από τη συμπεριφορά και τη ζωή κάποιου. Άσε που οι νέες γενιές είναι τόσο μόνες που πλέον απλά ψάχνουν την αγάπη και τη συντροφικότητα στο πρόσωπο του ανθρώπου και όχι του φύλλου. (Βαδίζουμε λοιπόν προς μια ανδρόγυνη κοινωνία, δηλαδή αυτό αντιλαμβάνομαι)

Με λίγα λόγια σκέφτομαι (καθαρά επηρεασμένη από τη χθεσινή ταινία και τη διαφήμισα του ΒΗΜΑDONNA) ότι σε αυτή την δεκαετία που έρχεται θα βιώσουμε την επιστροφή του Δανδή. Του δανδή της εποχής του Ziggy Stardust την επιστροφή του Glitter και του Glamour...χωρίς όμως την σεξουαλική απελευθέρωση της προ aids εποχής....

Καλύτεροι εκπρόσωποι αυτού του στιλ σήμερα:

Hyde απο L'Arc en Ciel