Katy Perry: Teenage Dream

         Βρισκόμαστε στο 2010, δυο χρόνια έπειτα από το One Of The Boys και τις σαρωτικές επιτυχίες  I Kissed A Girl και Hot N Cold, με το τελευταίο να το έχει . Σύμφωνα με τα δεδομένα του mainstream και τα δικά μου, ήταν η ώρα για την Katy Perry να βγάλει δεύτερο album. Και τελικά μας ήρθε το California Girls, το οποίο έκανε την ανεμενόμενη επιτυχία στο Billboard. Ανακοινώθηκαν όσα ήταν ν' ανακοινωθούν για το album κι έτσι όλοι μας περιμέναμε μέχρι να leakάρει. για να δούμε τι αξίζει. Ήρθε η ώρα του λοιπόν!

     Το Teenage Dream είναι πιο ηλεκτρονικό από το One Of The Boys, αλλά το μουσικό στυλ της Katy  Perry δεν έχει αλλάξει εντελώς, ούτε έχει υποταγεί ολοκληρωτικά στις electro/dance φόρμουλες που υποτήθεται πως χαρίζουν την επιτυχία στα charts και την (μην ξεράσω!) εκτίμηση του μουσικού κοινού. Αν κι υπάρχουν πολλά synths στις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, το album δεν είναι γεμάτο κομμάτια που φωνάζουν "Θέλω απεγνωσμένα να γίνω club anthem και ν' ανέβω ψηλά στα charts ο κόσμος να χαλάσει!"

     Το album στο οποίο θα μπορούσαν ν' ανήκουν τα 5 πρώτα κομμάτια είναι το Animal της Kesha. Έτσι το πρώτο κομμάτι είναι το Your Love Is My Drug του Teenage Dream, το Last Friday Night το Take It Off, το California Girls το Tik Tok, το Firework το Kiss N Tell  κατά κάποιον τρόπο και το Peacock το Blah Blah. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να πούμε πως η Katy Perry αντιγράφει την Kesha γιατί α) δεν είναι σκλάβα του autotune, β) δεν πλασάρει την ίδια λιγδιάρικη εικόνα, αντίθετα μάλιστα και γ) έχουν τους ίδους παραγωγούς aka Dr. Luke και Max Martin οπότε είναι φυσικό να βγει παρόμοιος ήχος. Για τα υπόλοιπα, τα οποία είναι λιγότερο εμπορικά και περισσότερο προσωπικά, δεν ισχύει το ίδιο.

      Όπως και να 'χει το πράγμα, το album στιχουργικά καταπιάνεται με πολλά θέματα, από τον πρώτο εφηβικό έρωτα (The One Who Got Away) και το μεθύσι της Παρασκευής (Last Friday Night) ως την ιστορία μιας κοπέλας που είχε τα πάντα μα φοβήθηκε την ίδια της την λάμψη και κλείστηκε στο σκοτάδι (Pearl), τον πρεζάκια γκόμενο της (Circle The Drain) και ... τα παγώνια (Peacock), όχι στην κυριολεξία δηλαδή, αλλά για το cock. Αυτό το τραγούδι  θεωρούταν kinda shocking από την δισκογραφική εταιρία κι έτσι παραλίγο να μην μπει στο album, αν και δεν καταλαβαίνω το γιατί εφόσον υπάρχει μια Kesha που γράφει πολύ χειρότερους στίχους απ' αυτούς του Peacock. Έχω να παρατηρήσω μια έμφαση στο θέμα των σχέσεων που περνάνε δύσκολες στιγμές (ET, Circle The Drain, Who Am I Living For, Not Like The Movies). Καλά όλα αυτά στιχουργικώς. Τι γίνεται, όμως, στο μουσικό μέρος του album;
     Όταν leakαρε το Teenage Drem (το single εννοώ), ο κόσμος έλεγε πόσο μοιάζει αυτό με το California Girls. Βασικά αυτό ισχύει ως ένα σημείο. Στο ρεφρέν μοιάζουν, ναι, αυτό είναι αλήθεια, αλλά ως ενορχηστρώσεις δεν  έχουν καμία σχέση. Το Teenage Dream είναι περισσότερο κιθαριστικό και  καψούρικο ενώ το California Girls πιο ηλεκτρονικό και dancy, αλλά το πρώτο είναι καλύτερο. Ok, το λύσαμε κι αυτό το ζήτημα.

   Αν και το album εμπεριέχει κάποιες πολύ καλές μουσικές στιγμές όπως την ηλεκτρονική "έκρηξη" στο Firework ή τις τρομπέτες στο middle 8 του Last Friday Night, από το Circle The Drain και πέρα κουράζει κάπως η τόσο ηλεκτρονική παραγωγή, ειδικά όταν  φτάνουμε στο E.T. με το πολύ hardcore και κάπως ενοχλητικό beat κι έτσι περιμένεις καμία κιθαριστική ή πιανιστική μπαλάντα για να αλλάξει το κλίμα. Τo Not Like The Movies, η μοναδική μπαλάντα του album, όμως, δεν ικανοποιεί ιδιαίτερα, όχι τουλάχιστον αν το βάλεις μπροστά σ' ένα Thinking Of You.
  Κατά  τ' άλλα, το Teenage Dream δεν είναι το απόλυτο trash, όσο κι αν κάποιοι θα ήθελαν να είναι για να έχουν να θάβουν. Είναι, όπως είπα και πριν, κουραστικό σε κάποια σημεία μα εμπεριέχει μερικά καλά, συγκεκριμένα τέσσερα κομμάτια (Teenage Dream, Last Friday Night, Firework, Pearl), άντε και κανά δυο άλλα, εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας.Εγώ το βλέπω έτσι, πως αν και δεν είναι η απόλυτη albumάρα, έχει μερικά ευχάριστα σημεία. You? 6,5/10

Μόλις τελείωσα την ανα-ανάγνωση του never let me go

Κάτι που κράτησα από την σελίδα 243

'I can see,' Miss Emily said, 'that it might look as though you were simply pawns in a game. It can certainly be looked at like that. But think of it. You were lucky pawns. There was a certain climate and now it's gone. You have to accept that sometimes that's how things happen in this world. People's opinions, their feelings, they go one way, then the other. It just so happens you grew up at a certain point in this process.'

'It might be just some trend that came and went,' I said. 'But for us, it's our life.'

'Yes, that's true. But think of it. You were better off than many who came before you....'

____

Απλά, τακτοποιημένα και λακωνικά ο Ισιγκούρο βάζει της χαρακτήρα του να αρθρώσει ένα αιώνιο επιχείρημα συντήρησης και εκμαίευσης σκύψιμου του κεφαλιού. Γιατί όπως είπε και ο Ennis del Mar: "If you can't fix it, you gotta stand it". E?

Toon World!

   Αυτό το postάκι το εμπνεύστηκα από το αντίστοιχο post του Mikeous που διάβαζα πριν λίγο. Let's credit him λοιπόν!
    Λοιπόν, τα χρόνια περνάνε, εγώ γερνάω, μόνο η μαγκούρα μου λείπει, και θυμάμαι τα καρτούν που έβλεπα ή και που τώρα χαζεύω στην TV κανένα πρωί για να θάψω. Αμέ, απ' όλα έχει ο μπαξές!
                                                                1) Sailor Μoon

                                                          

                 Ω,. ναι! Το pleasure των παιδικών μου χρόνων, όταν ιερά μου κανάλια  ήταν το Star και το Alter.Θυμάμαι που κάθε χρόνο το καλοκαίρι έτρωγα τρελή πόρωση! Τώρα, έξι χρόνια αργότερα, ήρθε η ώρα να τις κρίνω, πιο bitch από ποτέ!
                                  Οι χαρακτήρες:
Sailor Moon: Καψουρεμένη με το Αγόρι με την Μάσκα , αλλά και με κάποιον τυπά με το γελοίο όνομα Μαμόρου. Οι κοτσίδες της, τις οποίες πάντα αναρωτιόμουν πως δεν κατάφερνε να τις πατήσει (ούτε μια φορά ρε πούστη; ), όπως κι η ατάκα που έγραψε ιστορία στα κινούμενα σχέδια "Δύναμη του φεγγαριού,μεταμόρφωσε με!", αξίζουν να αναφερθούν. Επίσης είχε και μια κόρη που για κάποιο κουλό λόγο βρέθηκε στο παρόν με ακόμα πιο κουλό όνομα: Τσιουμπιούσα. Ο Αχμέτ Αλί κι η μάνα του!
Sailor Mercury: Αυτή ήταν το σπασικλάκι της παρέας. Αφού θυμάμαι που οι άλλες πήγαν διακοπές μαζί κι αυτή πήγε σε καλοκαιρινό σχολείο! Για όνομα του Θεού! Μιλάμε για το άκρον  άωτον του φυτού! Λυποθυμώ!
Sailor Mars: Συνbitchίτισσα η τύπισα! Αυτήν δεν την κορο'ι'δεύω! Respect στην κυρία!
Sailor Jupiter: Στην αληθινή ζωή λεγόταν Μοκόκο κι ήταν περίφημη μαγείρισσα. Από 'κει ο Χάρης Ρώμας εμπνεύστηκε τον χαρακτήρα της Ματίνας Μανταρινάκη. Fact.
Sailor Venus: Που πάει η παρέα χωρίς μια Barbie;
   PS:  Στην τελευταία season προστέθηκαν η άχαρη Sailor Pluto κι η...εχμ... χαριτωμένη Sailor Saturn οι οποίες ήταν τελείως διακοσμητικές.
                                                          2) Thundercats

   Thunder - Thundercats, ho! Μια κλασική πλέον ατάκα που βγήκε από ένα καρτούν - η αποθέωση του κιτς, ταλαντούχως κακοσχεδιασμένο και χωρίς υπόθεση.
                                                          3) Dexter

   Μην τολμήσετε να το μπερδέψετε με τον τυπά που μεταμορφώνεται σε τέρας! Ο Dexter αυτός είναι ένα νευρόσπαστο, κοντοστούπικο φλωράκι με μυστικό εργαστήριο όπου κάνει κάτι χαζοπειράματα κι έχει την απαίτηση από την επιεικώς χαζοχαρούμενη κι απίστευτα χαμηλού IQ μεγάλη του αδελφή, την Ντίντι, να μην τον ενοχλεί.Και φυσικά οι γονείς του, χαζοαμερικάνοι με τα όλα τους, είναι στην καρακοσμάρα τους! Μιλάμε για την τέλεια οικογένεια! Εντάξει, καλό guilty pleasure ήταν κι αυτό!
                                                            4) Powerpuff Girls

  Άλλες κοντοστούπες από 'δω! Τις δημιούργησε ένας επιστήμονας κι επειδή του έπεσε λίγο περισσότερο χημικό X α) του βγήκαν με υπερδυνάμεις και β) του βγήκαν θεόκοντες.Ο εχθρός τους είναι η σατανική μα'ι'μού Μότζο Τζότζο! Oh yeah! Σατανική μα'ι'μού! How cool is that?
                                                             5) Pokemon

  Σταθερή αξία 15 χρόνων παρακαλώ! Κεντρικός χαρακτήρας ο Aς Κέτσαμ από την πόλη της Pallet ή όπως λέγαμε στο δημοτικό, ο Ας Κέτσαπ από την πόλη της πάλης κι ο ένας και μοναδικός Pikachu, ο οποίος δεν έφτανε που ήταν κορόιδο κι έκανε ότι του έλεγε το αφεντικό, το μόνο που έλεγε ήταν Πίκα - Πίκα! Είχε και δυο φίλους, την κακάσχημη Misty και τον - όποια γκόμενα βρω μπροστά μου, την καψουρεύομαι και της το λέω ευθέως για να γίνω ρεζίλι - Brock. Κι ήταν και τρελοί μαζοχιστές αφού περπατούσαν περιοχές ολόκληρες! Ένα ΚΤΕΛ χάθηκε ρε παιδιά; Οι εχθροί τους, η ομάδα Πύραυλος, είχαν την χαρά να κυκλοφορούν με αερόστατο (πόσο lame είναι αυτό;) και στο τέλος κάθε επεισοδίου έλεγαν μ' ένα στόμα, μια φωνή: " Ώρα να την κάνουμε παιδιά!" Άλλη μια κλασίκ ατάκα!
                                                 6) Οι Περιπέτειες Της Νίκι

                                    (αυτή ήταν η μοναδική photo που βρήκα στο Google)
   Η Νίκι ήταν ξεχωριστή περίπτωση. Κλασσική γιαπωνεζούλα που ψάχνει κάτι μαγικές κάρτες με συντροφιά ένα κίτρινο φτερωτό αρκουδάκι (lol) ονόματι Τζούκι και μια κολλητή - Κωστέτσο τσέπης που την ακολουθούσε στις αποστολές της μόνο και μόνο για να την ντύνει ανάλογα! Πανέξυπνο;
                                                            7) Yu - gi - oh!

  Η χαρά της υπερβολής! Είπαμε, το να παίζεις κάρτες είναι διασκεδαστικό μα δεν είναι ανάγκη να το δέσεις με την μοίρα του κόσμου! Από χαρακτήρες ήταν έτσι κι έτσι.Ο Yugi aka ο κύριος με τα καρφάκια το 'χε πάρει πάνω του ότι και καλά τα πάντα είναι στα χέρια του, ο Kaiba (ο τυπάς με την καμπαρντίνα δηλαδή) είναι πιο σαχλός κι από τον Nate στο Gossip Girl και τρομερός ξινίλας κι οι κακοί, εκτός από τον Pegasus, ήταν κάτι τρελο'υ'στερικοί που ονειρεύονται να κατακτήσουν τον κόσμο. Υπάρχουν φυσικά και χαρακτήρες που συμπαθώ όπως ο ξανθούλης, ο Joy κι η φίλη του Yugi, Τέα, 100% παρθένα που θα μπορούσε να γίνει γκόμενα του μα ο πούστης ο σεναριογράφος είχε διαφορετική άποψη! Η πιο κουλή ατάκα που άκουσα σε επεισόδιο ήταν "Καρδιά των καρτών βοήθησε με!". Αν είσαι ένα βήμα πριν το Δαφνί...
                                                               8) Winx Club

                         
   Η ιταλικής προέλευσης αυτή σειρά έκανε τρελό πάταγο εμπορικό και τηλεοπτικό Η σειρά μιλούσε για πέντε κι αργότερα έξι νεράιδες που φοιτούσαν σ' ένα σχολείο για να εξασκήσουν τις δυνάμεις τους.Καρακλισελίκι του κερατά όπως καταλάβατε.Let me introduce the stars:
Bloom: Η κοκκινομάλλα κι υποτήθεται πως ήταν η μοναδική νεράιδα. Εκτός από το γελοίο όνομα, είχε κι έναν ξανθό φλώρο γκόμενο ο οποίος άκουγε στο όνομα Σκάι, καμία σχέση με το κανάλι, που ήταν και πρίγκιπας κιόλας. Όχι παίζουμε!
Stella: Η ξανθιά. Κακομαθημένη πριγκίπισσα με γκόμενο τον ακόλουθο του πρίγκιπα και γκόμενου της Bloom. Η λαίδη κι ο αλήτης!
Flora: Η μελαμψή με το ροζ. Το φυτουκλάκι της παρέας. Γι' αυτό είχε την δύναμη των λουλουδιών.
Musa: Η κοπελιά με τα κοτσιδάκια. Αυτή ήταν χτυπημένη με τον Ρίβεν, έναν τύπο που την είχε χεσμένη. Ρομαντικό δεν είναι;
Tecna: Η μοβομάλλα. Όπω λέει και τ' όνομα της, ήταν tecno freak και τα είχε μ' έναν επίσης tecno freak που τον έκανε ότι ήθελε. Έτσι μπράβο, να μορφώνονται τα κοριτσάκια!
Leila: Η μελαμψή με το πράσινο. Nothing intresting about her.
                                                          9)  Τελετάμπις

 Yeah bitches! Τα χαζοχαρούμενα κουκλάκια - πρόδρομοι της Ντόρας της εξερευνήτριας που έβαζε τα πρωινά η ΕΡΤ! Το μόνο που έκαναν ήταν μαλακίες, τίποτα πιο ουσιαστικό.
                                                       10) Οι Μπανάνες Με Πιτζάμες

  Ε, ρε φίλε τι θυμήθηκα η ξανθιά! Οι μπανάνες με πυτζάμες κατεβαίνουν τα σκαλιά, οι μπανάνες  με πιτζάμες τραγουδάνε με χαρά, λα λα λα λα... Η ατάκα τους; "Είσαι έτοιμος Μπα; Έτοιμος Να!". Μεσ' στα υπονοούμενα ήταν αυτές οι μπανάνες! Κι απεθυνόταν σε παιδαρέλια κιόλας! Έλεος!

                                                  11) World Of Quest

      Νέο απόκτημα του Star, τρελά κιτς με απαίσια χρώματα και χαζοχαρούμενο theme song. Δείτε το και μόνοι σας.
                                                                12) Dora The Explorer

         Αφήνω την χαζομάρα της ασχολίαστη γιατί ότι και να πω είναι λίγο και συνεχίζω.
                                                                 13)  Bugs Bunny

                                      Σεβασμός στον κύριο! Δεν λέω τίποτα άλλο!  
                                      (Ένα λεπτούλι για να πάρω μια ανάσα)
             Και τώρα κυρίες και κύριοι, ήρθε η στιγμή που όλοι περιμένατε! Υποδεχτήτε τον ένα και μοναδικό.....
                                                    3  
                                     2
                                     1
       Spongebob Squarepants! Yeah suckers!

                                   Kαι τον φίλο του, Patrick!

                         Τώρα ένα χειροκρότημα και για τους δυο μαζί!

                  Ok, νομίζω ότι μόλις έριξα  το ΕΣΡ στις Βαλεριάνες. Ωραία, πολύ ωραία. Γιατί αγαπητοί αναγνώστες, το πολυσυζητημένο αυτό καρτούν είναι cultural phenomenon! Μόνο ο Θεός ξέρει πόσο έχει συζητηθεί η σχέση αυτών των δυο νεαρών και τα υπονοούμενα που κρύβονται σ' αυτό. Το συντηριτικό ΕΣΡ δεν μπορεί να καταλάβει ότι ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης κι ο Πάτρικ συμβολίζουν τους Έλληνες πολιτικούς που κάνουν βλακείες μα κατά βάθος δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Ο Καλαμάρης, στον οποίο ο Σφουγγαράκης κωλοτρίβεται επειδή τον θεωρεί φίλο του, δεν είναι άλλος από την Μέρκελ, όπως κι ο κύριος Καβούρης είναι η σκληρή πραγματικότητα που ο Μπομπ την αγνοεί. Οι άλλοι χαρακτήρες είναι για ξεκάρφωμα.
                        Αρκετές μαλακίες έγραψα σήμερα! Ουφ!
PS: Το post είναι απλά χιουμοριστικό. Δεν έχει σκοπό να θίξει κανέναν.
                

The Bitch Is Back!

  Τι γίνεστε ρεμάλια; Πως τα περάσατε; Όχι πως με νοιάζει δηλαδή, αλλά κάπως πρέπει ν' αρχίσω το post, δεν νομίζετε; Λοιπόν, μου φαίνεται πως είμαι κάπως ντεφορμέ, δεν ξέρω, ίσως είναι από το ship lag  (πως λέμε jet lag; Μικρή σχέση! ) επειδή κούναγε λίγο. Ίσως να είναι επειδή επιστρέφω στην όχι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πραγματικότητα της Αθήνας και θα βαριέμαι όλη την ημέρα ώσπου να έρθει η ώρα να ετοιμαστώ για να βγω .
   Έχω και reviews να κάνω εφόσον χθες και σήμερα κατέβασα πολλά albumάκια και δυο Eps (το Sincerely Yours της Teairra Mari και το Not That Far Away της Jeanette McCurdy), ανάμεσα τους και το Teenage Dream της Katy Perry και πολλά ακόμα που θα δω αν είναι άξια να κερδίσουν τον διθύραμβο μιας γνήσιας bitch σαν κι εμένα ή να φάνε το σκληρό κι ανελέητο θάψιμο μου, εκτός κι αν είναι τυχερά και χαρακτηριστούν απλά ok.
        Τι κάθεστε χαριτωμένα μου ζωντόβολα; Θέλω κόκκινα χαλιά, ροδοπέταλα να πέφτουν από τον ουρανό και την μπάντα του δήμου να παίζει τρελά εμβατήρια!
   Α, κλείνοντας, εύχομαι καλά αποτέλεσματα στα παιδιά που έδωσαν Πανελλήνιες τον Μάη! Να περάσετε εκεί που θέλετε παιδιά!

Λυσιστρατη The Desert Queen

Λυσιστράτη The Desert Queen

Κριτικός τέχνης δεν είμαι αυτό το ξεκαθαρίζω από την αρχή. Και η άποψη αφορά εμένα και το λίγο η πολύ μυαλό που κουβαλάω ώστε να μπορώ να κρίνω αυτό που βλέπω και πως το βλέπω...
Αλλά όπου δίνω τα ωραία μου λεφτουδάκια απαιτώ να έχω και το ανάλογο αντίτιμο σε αυτό που θα δω...
Φυσικά το βλήμα, ξέχασα το ρητό ότι “Οι μεγάλες προσδοκίες φέρνουν και μεγάλες απογοητεύσεις“..... ως είθισται!
Και με κέφι και πολύ καλή παρέα κατηφόρισα χθες στο αρχαίο θέατρο του Δίον για να δω την πολυαναμενόμενη [?] Λυσιστράτη σε σκηνοθεσία του Γ. Κακλέα με πρωταγωνιστή το Β. Χαραλαμπόπουλο.
Κατεβήκαμε νωρίς και πιάσαμε συμπαθητικές θέσεις αλλά όχι τόσο καλές όπως αποδείχτηκε στην πορεία από το μαλλί: “ακούρευτος θάμνος πάρκου” τις θείας μπροστά, και από το γεγονός ότι το σκηνικό έπρεπε να είναι κομματάκι ποιο πίσω.
Η παράσταση ξεκίνησε στην ώρα της [πράγμα σπάνιο] βγήκε ο χορός και μια επιβλητική φωνή σαν αυτές που ακούς στα ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ για την αναπαραγωγή του Αυστραλοπίθικου, μας υπενθύμισε την ιστορία για το ανδρικό το γυναικείο και το “ανδρόγυνο” φύλλο. Πάνω που λες: “Οκ αράξαμε να δούμε μια ωραία κωμωδία”, νάσου πετάγεται ένα ζευγάρι από το κοινό ντυμένο σινιέ με κουστουμάκι ο τύπος και φόρεμα μαύρο η τύπισσα, και αρχίζουν να μαλώνουν και να γίνεται της καραπουτανάρας το κάγκελο. “Στα αρχίδια μου!!” Να φωνάζει αυτός να τρώει κάτι ψιλές η γκομενίτσα, πετάχτηκαν δυο τρεις γενναίοι, να τους χωρίσουν και με τα πολλά και τα λίγα [απτόητος ο χορός στο Background κυλιέται στα πατώματα] καταλήγουν να μπαίνουν στην σκηνή, για να διαπιστώσουμε [με τρόμο και φανερά εκνευρισμένοι όλοι] ότι είναι μέρος της παράστασης και υποθέτω μια ακόμη νεοτιρίστικη εξυπνάδα του σκηνοθέτη να δείξει τις σχέσεις της σύγχρονης κοινωνίας σε συνδυασμό με το κλίμα του έργου, που όπως όλοι ξέρουμε είναι ως επί το πλείστον φτιαγμένο για να διακωμωδεί, τις σχέσεις των δυο φύλλων και την εξάρτηση τους από το σεξ. Εκεί ξέσπασε ένα χειροκρότημα ενθουσιασμού [?] ή μάλλον αποτέλεσμα εκνευρισμού που μετατράπηκε σε χειροκρότημα για να μην πέσουν τίποτα καντήλια και γίνει το αρχαίο θέατρο χειρότερο από την Τούμπα σε αγώνα του ΠΑΟΚ
Μέχρι εδώ ο Αριστοφάνης άφαντος αγάπη μου! Βρε να ψάχνω από δω, να κοιτάω από κει..πουθενά το χιούμορ. Ε λέω “Ζέστη είναι, θα πήγε το χιούμορ να πάρει και κάνα καφέ να δροσιστεί”
Μόνο κάτι ημίγυμνοι καλλίγραμμοι χορευτές/ιες, που κυλιόσαντε στα χώματα και αλυχτούσαν.
Λέω δεν μπορεί μάλλον διακτινίστικα σε κάνα χοροθέατρο στου Ψυρρή, από αυτά με τις αναρχοαδερφές με τα ταγάρια και βλέπω παράσταση Μπρεχτ, σε σκηνοθεσία του [εξαιρετικού κατά τα άλλα] Κ. Ρήγου με ambient μουσική και θέμα τη σύγχρονη κοινωνία .
Και εκεί ευτυχώς με λυπήθηκε ο θεός και μπήκε μέσα ο ταλαντούχος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος ωσάν μια σύγχρονη Τρανσέτα Λυσιστράτη. Ο υπόλοιπος θίασος ντυμένος με φορέματα και υποδυόμενος τις γυναίκες σε μια πολύ “Pricila The Queen Desert” οπτική γωνία, με ένα mush up από σόου της Εύας Κουμαριανού στις “Κούκλες” και μια στάλα από Αλμοδόβαρ.
Μέχρι εδώ “το χουμε” και όλα καλά.
Αλλά ο Β. Χαραλαμπόπουλος πόσο να “σηκώσει” ο άνθρωπος μια παράσταση στους ώμους του?
Και εκεί κάπου βλέπω από μακριά, να έρχεται και το χιούμορ κρατώντας το φραπέ του “Συγνώμη Θεία Ντόννα μου λέει το χιούμορ αλλά γκάνιασα εδώ χάμω στη λαλάκα και πήγα να πάρω κάτι να βρέξω την καταπιόνα μου”
“Καλά βρε χιούμορ” λέω γω “Άντε έμπαινε να παίξει κάτι καλό..”
και εκεί εμφανίστηκαν κάποιοι καλοί Αριστοφανικοί βωμολοχικοί και γεμάτοι σεξουαλικά υπονοούμενα διάλογοι, μεταξύ του [επιμένω ταλαντούχου] Χαραλαμπόπουλου ως Λυσιστράτη και του [ γλείψε με γιατί λιώνω] Γιώργου Χρυσοστόμου [ο μπάτσος με το μουστάκι από το LAPD] που ντυμένος στα Ροζ εισβάλει στη σκηνή ως απολαυστικότατη Κλεονίκη.
Πολύ καλή και η ερμηνεία του εξίσου χειμαρρώδη Μάκη Παπαδημητρίου [Ζαν Κλωντ από τα Μαύρα Μεσάνυχτα] και εδώ σταματούν οι προτάσεις που περιέχουν την έκφραση: “Πολύ καλή”.
Η σκηνοθεσία είναι για τον πούτσο. Όπως το ακούς!
Είπαμε καλό το “πείραγμα σε ένα έργο” αλλά όταν μου βάζεις τόσο προβληματισμό σε μια αρχαία κωμωδία και καταλήγεις να με κάνεις να φεύγω με το κεφάλι καζάνι, μου το 'χεις γαμήσει το θέμα.
Άκου να σου πω κυρ αποτέτοιε μου!
Εγώ είμαι παιδί χωρισμένων γωνιών και όταν βλέπω φασαρίες ακόμη και ψεύτικες παθαίνω πανικό. Και δεν είμαι μόνο εγώ σε αυτό τον κόσμο που το παθαίνει αυτό. Υπάρχουν γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί κάποια στιγμή, και ίσως κάποια από αυτές να πήγε στο θέατρο να ξεσκάσει και να δει κωμωδία, για να ξεχάσει τον πόνο της η γυναίκα και συ τι έκανες? Της το γάμησες μαλάκα!
Αυτό να το λαμβάνεις υπόψιν σου όταν πας να φτιάξεις κάτι.
Το να με πιέζεις ως θεατή ντε και καλά να δεχτώ ότι όλα τα ζευγάρια παθαίνουν κλακάζ και τα κάνουνε πουτάνα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να με εκνευρίσεις, να με πιέσεις, και να με στεναχωρήσεις.
Η Σύγχρονη οπτική γωνία σε ένα θέμα τόσο λεπτό όπως η ενδοοικογενειακή βία δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να μπαίνει μέσα σε μια παράσταση θεάτρου και μάλιστα κωμωδία του Αριστοφάνη, παρά μόνο [και αυτό με πολύ προσοχή] σαν σφήνα και δοσμένη φυσικά με μια γενναία δόση χιούμορ [πράγμα το οποίο ήταν Piece of cake με τέτοιες ηθοποιάρες σε αυτή την παράσταση] και φτιαγμένη έτσι ώστε να μην φέρει το θεατή σε δύσκολη θέση, και όχι να γίνει τελικά το κεντρικό θέμα του έργου, μετατρέποντας το σχεδόν ολόκληρο, σε μια συνεχόμενη εξαιρετικά άβολη δραματική σκηνή.
Και περνάμε στο γυμνό. Πουριτανή δεν με λες [μάλλον πουτάνα με λες] οπότε ξέρεις ότι δεν έχω κολλήματα με αυτά ειδικά όταν πρόκειται για τέχνη σε οποιαδήποτε μορφή της, και εφ' όσων αυτή δεν βασανίζει η δεν κακοποιεί ανθρώπους ή ζώα.
Σε μια αρχαία κωμωδία και μάλιστα Αριστοφανική περιμένω να ακούσω μπινελίκια, περιμένω να ακούσω βρισίδι και χλεύη στους δήθεν. Περιμένω να ακούσω έξυπνες ατάκες για τα δεινά της επικαιρότητας να πέφτουν βροχή και να με κάνουν να πω: “Μπράβο ρε μαλάκα πέστα γαμώ την πουτάνα μου! Πέστα!” αλλά δεν θέλω να δω γυμνό. Με χαλάει σαν θεατή, και κατ εμέ προσβάλει το χώρο του αρχαίου θεάτρου, και ο Γ. Κακλέας το παραγάμησε το θέμα χθες, σε σημείο που ένιωσα άβολα
Εν κατακλείδι είχαμε ένα τέλειο καστ ηθοποιών με αποδεδειγμένα και κατ επανάληψη, τεράστιες δυνατότητες στην κωμωδία ικανό να μας κάνει να πέσουμε κάτω από το γέλιο, ένα θέατρο γεμάτο με 2000 κόσμου από όλες τις κοινωνικές τάξεις, και ένα σκηνοθέτη που επέμενε με το στανιό να μας δείχνει επαναλαμβανόμενες σκηνές ενδοοικογενειακής βίας και σώματα γυμνά να χορέυουν χάνοντας έτσι την ουσία της κωμωδίας και καίγοντας μια παράσταση που θα μπορούσε να μου μείνει αξέχαστη αλλά για πολύ καλύτερους λόγους.

Δίαιτες για μετά το καλοκαίρι.

Είναι γνωστό στον ναό μας δεν ενθαρύνουμαι τις διαίτες μας αρέσουν όλοι όπως είναι. Ωστόσο καταλαβαίνουμε τις ανάγκες των πιστών μας για διαίτα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, μετά τις χιλάδες ώρες κουραστικής εργασίας μέσα στη ζέστη, τις χιλιάδες ώρες παραλίας, οινοποσίας και άγριου σεξ.

Γι αυτό συγκεντρωθήκαμε και οι 4 και καταλήξαμε στις παρακάτω πρακτικές λύσεις. Σας προτείνουμε τις παρακάτω διαίτες που γίνονται μετά απο ένα έντονο καλοκαίρι.:





Διαίτα της Μονοφαγίας: Σε αυτή τη διαίτα τρώτε για ένα μήνα μόνο Junk Food. Μη λυπηθείτε, καταναλώστε άφοβα απίστευτες ποσότητες burgers, τηγανιτές πατάτες, γύρους πίτσες και ότι δεν μπορείτε να αντισταθείτε όταν κάνετε διαίτα. Μ' αυτό τον τρόπο θα τα συχαθείτε και πλέον θα μπορέσετε να προχωρήσετε σε διαίτα για τους επόμενου 300 μήνες χωρίς να μπαίνετε σε πειρασμό.

Αρωματοθεραπεία: Αυτή η μέθοδος ήρθε απο διάσημη Ελληνίδα τραγουδίστρια και Εθνική Σταρ η οποία συστήνει να μυρίζετε τα φαγητά. "Αν τα μυρίσετε είναι σαν τα έχετε φάει". Χωρίς να καταναλώνεται τις περιτες θερμίδες. Προετοιμάστε λοιπόν τα καλύτερα γεύματα στρώστε το τραπέζι και αρχίστε να οσμίζεστε τις γεύσεις και να ρουφάτε λαίμαργα τα ηδονικά αρώματα. Μετά απο 2 μήνες θα λυποθημήσετε απο την αφαγία και θα νοσηλευθείτε σε νοσοκομειο όπου θα σας συντηρουν μόνο με ορο. Τα αποτελέσματα θα είναι σίγουρα και θα κάνετε και διακοπές στο κοντινότερο νοσηλευτικό ίδρυμα.

Σε μία Νύχτα: Όλοι ονειρευόμαστε να ξυπνήσουμε μια ημέρα αδύνατοι. Γνωρίζατε όμως ότι μπορείτε να το πετύχετε; Φυσικά και μπορείτε. Πέστε σε κώμα για αρκετό καιρό. Το δύσκολο είναι το πως θα πέσετε σε κώμα και να ξυπνήσετε μώλις χάσετε τον επιθυμητό αριθμό κιλών...Επίσης αυτή η διαιτα στοιχίζει επειδή θα χρειαστείτε τη βοήθεια αισθητικού για να σας απαλάξει απο τους τόνους τρίχας που θα μεγαλώνει όσο θα είστε σε κατάσταση λαχανικού.

Με αυτές τις πρακτικές διαίτες πιστεύουμε οτι θα καταφέρετε να χάσετε κιλά. Αν δεν χάσετε σίγουρα θα πάθετε διατροφική ταραχή κάτι εξίσου καλό... Πέρα απο την πλάκα αν θέλετε να χάσετε κιλά κάντε αυτό που κάνει η Angelira...

Η Δίαιτα του Γυμναστήριου: Το πρωί κάντε μια ώρα γυμναστική, το μεσημέρι κάντε δύο ώρες γυμναστική και το απόγευμα τρεις ώρες... Να τρώτε μόνο μαζί με τις ξαδέρφες ακόμη και όταν αυτές τις βλέπεται μια φορά τον μήνα. Με αυτό τον τρόπο και θα χτίσετε σώμα και κιλά θα χάσετε.

Η διατροφική ταραχη είναι σίγουρη και με αυτή τη δίαιτα...

Πάντως αν θέλετε να χάσετε κιλά καλύτερα να το κάνετε με τη βοηθεία καποιου ειδικού καθώς ο καθένας μας έχει διαφορετικό οργανισμό. Εμένα με βοηθάει η γυμναστική, τη Dannossiel τη βοηθάει η αυστηρή θεμιδομετρική δίαιτα και την Martha η Κοκαίνη. Επιλέξτε τη δική σας μορφή εθισμού και διατροφικής διαταραχής με τη βοηθεια του Ιατρού. Μη κάνετε λάθη που θα επιβαρύνουν τον οργανισμό σας.

τα ορθογραφικά λάθη έγιναν επίτηδες
θα διορθωθούν όταν το αποφασίσει η Dannossiel

H Παρούσα ιστοσελίδα δεν ενθαρύνει την χρήση ναρκωτικών

Σαν τουρίστας iii.

Το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης και το Μουσείο Ελληνικών Παραδοσιακών Οργάνων είναι τόσο βαθιά δημοσιοϋπαλληλικά μουσεία σχολείων που σε πιάνει η καρδιά σου. Πέρα από τα κλασικά σεγκούνια, σεμέν, γιορντάνια, λαγούτα, κλαρίνα και γκλίτσες, θα δεις χαραγμένα μωσαϊκά, βιτρίνες αλουμινοκατασκευές σαν τζαμαρίες, φαγωμένες μοκέτες και την μυρωδιά του φτηνού απορρυπαντικού με χλώριο όταν σφουγγαρίζεις το εξοχικό την πρώτη ημέρα ανακατεμένο με κλεισούρα, μούχλα και harpic. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν τα εκθέματα ήταν καλυμμένα με σεντόνια και οι δύο υπάλληλοι τα εμφάνιζαν μόλις περνούσες σαν ταχυδακτυλουργοί.
Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν στον όροφο αφιερωμένο στην Όλυμπο, το χωριό της Καρπάθου που διατηρούν ανέπαφη την παράδοση. Μάλλον. Δεν τους πολυπιστεύω. Μπορεί και όλα τα ρούχα να είναι κουμπωτά και από κάτω να φοράνε τα μίνια. Στο φόντο μιας βιτρίνας με σκαμνάκια, πιατάκια, τζάντζαλα μάντζαλα του σπιτιού υπήρχε ο Τζόνι και οι φίλες του.

Ένα ακουστικό από το μουσείο παραδοσιακών οργάνων και ένα πλακάκι από το Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης που χόρτασα να βλέπω κεραμικές πιατέλες με τουλίπες και γαρύφαλλα αλλά έχει πραγματικά πολύ ωραία ταράτσα που βλέπεις τον Κεραμεικό πιατέλα [τις Τετάρτες λειτουργεί 9.00-21.00]. Πληροφορία: Τον 19ο αιώνα οι κινεζικές πορσελάνες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς στην Ευρώπη αλλά οι Κινέζοι κάποια στιγμή απαγόρευσαν την εξαγωγή. Οι Ιρακινοί άρχισαν να αντιγράφουν τα σχέδια και τίγκαραν την Γηραία στην μαϊμού. Όπως έδειξε η ιστορία οι Κινέζοι ακόμα παίρνουν το αίμα τους πίσω.

[flickr]

Ένα κάφρικο πρωί

Εκείνο το ηλίθιο πρωινό ξύπνησα χωρίς κανένα λόγο με μια σόλα παπουτσιού στο στόμα μου αντί για τη γλώσσα μου αφού χτες είχαμε σπάσει οι Ιερές Δούλες μαζί νέο ομαδικό αλλά και ατομικό ρεκόρ στην κατανάλωση υποβρυχίων στο μπαρ.

Η Erisabetsu παρόλα αυτά είχε ήδη σφουγγαρίσει το πάτωμα 3 φορές και είχε βάλει καφέ στην καφετιέρα.

Πήρα τον καφέ και άνοιξα τηλεόραση ελπίζοντας ότι δεν θα πέσω πάλι σε κοντινό της Τατιάνας με το χαμόγελο του τζόκερ να προσποιείται ότι νοιάζεται με μάτι που γυαλίζει από την παράνοια.

H Dannossiel σηκώθηκε γρυλίζοντας αφού έσβησε για πεντηκοστή φορά την αναβολή και ήρθε στην κουζίνα σέρνοντας το υπέροχο κορμί σαν καμπούρης γέρος μισοκουτσαίνοντας.

Καθίσαμε λοιπόν όλες γύρω από τη Στρογγυλή Τράπεζα στην κούζίνα και τους εξιστόρησα το ηλίθιο "ρεπορτάζ"που είδα πάλι στην τηλεόραση.Η Dannossiel εξαγριώθηκε εκτόξεύοντας ένα χείμαρρο από άγνωστες υβριστικές λέξεις αλλά με επίπεδο ενώ η Erisabetsu σαν Κάφρος που πάντα ήταν,μου απάντησε με γνήσια ποντιακή ευγένεια"Ας έβαζες κανά πλυντήριο μωρή να μην έβλεπες βλακείες,είμαι με την ίδια σκελέα έχει 3 μέρες τώρα".

Και τότε μια από τις 3 αγουροξυπνημένες Ιερές Δούλες είχε μια φαεινή ιδέα.

"Λοιπόν σήμερα λέω να κάνουμε κάτι για να ξεκολλήσουμε από τη βλακεία μας ή για να τη σπάσουμε σε μερικούς συμπολίτες μας που θυμίζουν τους τύπους στα καλοκαιρινά ρεπορτάζ κονσέρβα του Star."

Σαλτάρουμε και οι 3 στο πεζοδρόμιο ενώ σκεφτόμαστε από πού ν αρχίσουμε.Μας δίνεται κατευθείαν αφορμή από έναν γελοίο οδηγό που σταματάει πάνω στη διάβαση πριν το κόκκινο φανάρι.Τότε η Dannossiel αποφασίζει να δράσει.Πετάει τη μπουγάτσα της στο παρμπρίζ με φόρα και κοιτάει τον έκπληκτο όσο και καθυστερημένο οδηγό προσπαθώντας να ξεκολλήσει ένα κομμάτι καμμένης σφολιάτας από τα μπροστινά της δόντια,κάνοντας παράλληλα το

κολακευτικό όσο και αγαπημένο "τς" "τς",αναρροφώντας το σάλιο της.

Η Erisabetsu γυρνάει και λέει στον οδηγό με τρομακτική φωνή"Πάλι καλα να λες,στον προηγούμενο που το κανε αυτό,έχεσε στο καπό του."

Εγώ χαμογέλασα συγκαταβατικά με τις παιδιάστικες καφρίλες των Άθλιων Κορών αλλα η ένατη αίσθησή μου προειδοποίησε να κοιτάξω απέναντι όπου μια μάνα φώναζε και σφαλιάριζε το παιδί της.Βγάζω γρήγορα το ροζ σφυρί που μου χει δώσει η ψυχίατρος και τη χτυπάω τρεις φορές πάνω στο κεφάλι ενώ καυγίζω στη μούρη της.Μετά ηρεμώ απότομα και της εξηγώ ότι έτσι φέρονται οι μαϊμούδες και όχι οι άνθρωποι.

Αφού κουραστήκαμε να περιπλανιόμαστε,πήγαμε στο Cream αφού έκανε εκεί το πάρτυ της η τέταρτη και μικρότερη Ιερή Δούλη,η Angelira,και δεν μπορούσαμε να λείπουμε.Η Erisabetsu έχοντας από πάντα στην τσέπη της το τυχερό της καλαμάκι,το φοράει σπαστό στ αυτί και κάνει πως επικοινωνεί μαζί μας μέσω ακουστικών για να τη σπάσει στον πορτιέρη που απο τα καλώδια μοιάζει ζωσμένος με εκρηκτικά προκειμένου να επικοινωνεί με το αφεντικό που είναι μέσα στα 24 τετραγωνικά του μαγαζίού.

Μετά απο 2 ποτά καταλήξαμε στο Dizzy και μετά άπό καμιά δεκαπενταρία σφηνάκια αρχίσαμε να χαζογελάμε λέγοντας σε ανυποψίαστους νηφάλιους πελάτες τις καφρίλες που με τιμή κάναμε και σήμερα ως θυσία στη Θεά Καφροδίτη.

Η Angelira νιώθοντας μειονεκτικά που εκείνη τη μέρα είχε αμελήσει την κάφρικη πράξη της, μας διηγείται για να εξιλεωθεί τη χτεσινή της που ήταν αρκετά άθλια για να καλύπτει την παράλειψη μιας μέρας .Την είχε πέσει σε έναν που το παιζε πολύ κελεπούρι και είχε τις γκόμενες σαν πασατέμπο,και μετά από τρία βράδια καυτού σεξ,πήγε για σπάσιμο την επομένη στο στέκι του με μπλούζα με τεράστια γράμματα "ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ" με στάμπα πίσω τη φάτσα του.

Αφού τη βρίσαμε που δεν τράβηξε βίντεο με τη φάτσα του,πήραμε ταξί για σπίτι.Μετά από πολλά ζιγκ-ζαγκ βρίκαμε πού μένουμε και κοιμηθήκαμε στην είσοδο της πολυκατοικίας με ένα ανησυχητικό χαμόγελο ήσυχης συνείδησης.Το Ιερό Κάφρος είχε και σήμερα την τιμητική του...Εμείς,οι Άθλιες Κόρες της Θεας φροντίσαμε γι αυτό.

XXXO.

Υπέροχο. Έφαγα τα σκατά μου.

Lady GaGa third Album REVEALED

Τί σας έχω? Τί σας έχω??

Λοιπόν, μπακλ απ γιατί σας περιμένει τεραστία αποκάλυψη! (είμαι σε σχέση! ΛΟΛ)

Έφτασαν στα χέρια μου οι τίτλοι απο το τρίτο Άλμπουμ της Lady G or Lady Gaga!

I mean, Can u even imagine it?


BEHOLD:


(click on the image for bigger resolution)





Όπως είναι αντιληπτό, ανυπομονούμε να ακούσουμε τα:

'Born This Way' + 'Hooker on a Church Corner' (!)


Until then

xoxo

Unveiling Boy

Νουνός - Μπάμπης/Μπαμπάς - Κουμπάρος

Ήταν Μάρτιος του 2009 όταν μάθαμε τα άσχημα νέα ότι ο καρκίνος χτύπησε και τη δική μας πόρτα. Τώρα είναι Αύγουστος 2010 και με μαθηματική ακρίβεια η πρόβλεψη του γιατρού πραγματοποιείτε.

Οι μέρες που μάλωνα με τον Νουνό/Μπάμπη/Κουμπάρο περάσαν μαζί με την εφηβεία.
Οι μέρες που με κορόιδευε επειδή περήφανα φορούσα την ποντιακή μου στολή τελείωσαν την ημέρα που σταμάτησα να πηγαίνω στο Σύλλογο...

Οι μέρες που θα τον βλέπω τελειώνουν σιγά σιγά και αυτές. Αύριο ίσως να είναι και η τελευταία. Ελπίζω απλά να μη με ξέχασε... Μέσα σε μία εβδομάδα κινδυνεύουμε να τον χάσουμε.

Θα χάσουμε τον Σαρκασμό του, θα σταματήσει να κοροϊδεύει και να κράζει την κάθε κίνησή μας. Το μυστήριο με τον Νουνό μου (δεν ήταν ποτέ Νονός μου γι αυτό τον έλεγα έτσι) είναι οτι πάντα είναι μούχλας, μας κράζει συνέχεια, τίποτα απο αυτά που κάνουμε δεν του αρέσει...Ωστόσο ο ρουφιάνος θα φύγει και πίσω του θα αφήσει πολύ κόσμο να κλαίει. Μια αράδα παιδιών που τον αγάπησαν και τον λάτρεψαν παρόλο που τα πείραζε συνέχεια. Απο μωρό με τσιμπούσε, με πονούσε, μου έκανε παιχνίδια που έβαζαν σε κίνδυνο την σωματική μου ακεραιότητα αλλά κάθε φορά που έλειπε τον έψαχνα, κάθε πρωί που έφευγε για τη δουλειά έκλαιγα και έτρεχα πίσω από το αυτοκίνητο του (ούτε στον πατέρα μου δεν έκανα έτσι) και κάθε φορά με "βασάνιζε" όταν γυρνούσε και χαιρόμουν.

Η μάνα μου εδώ και χρόνια προσπαθεί να με μάθει να ζω με την απώλεια... αλλά κακά τα ψέματα δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις.... πάντα ήθελα να είμαι δυνατή αλλά τώρα δεν μπορώ. Αν κάνω έτσι για τον δεύτερο μου πατέρα τι θα κάνω για τους γονείς όταν έρθει η ώρα...

Πάντως πάντα πίστευα ότι όταν θα φύγουν οι γονείς μου ο Νουνός μου και η γυναίκα του θα ήταν αυτοί που θα με στήριζαν αλλά ποτέ δεν σκέφθηκα ότι μπιορεί αυτός να φύγει πρώτος...ο πιο μικρός της παρέας για εμένα, ο πιο μικρός θείος για τη ξαδέρφη μου και ο πατέρας της βαφτισιμιάς μου.

Στεναχωριέμαι που θα τον χάσω αλλά πιο πολύ στεναχωριέμαι για το Αστέρι μου που θα μείνει ορφανό σε τόσο δύσκολη ηλικία. Με παρηγορεί το ότι είναι 16 χρονών αλλά με πονάει που θα βιώσει την απώλεια του πατέρα της τόσο μικρή. Ελπίζω να γίνει πιο δυνατή, ήδη είναι πιο δυνατή από πέρσι.

Όταν γίνεσαι Νονά/ Νονός ξέρεις ότι αν συμβεί κάτι στους γονείς του παιδιού εσυ πρέπει να συνεχίσεις από εκεί που σταμάτησαν...όμως ποτέ δεν περίμενα ότι θα χρειαστεί να συνεχίσω... θα πρέπει να θυμάμαι όλες αυτές τις ιστορίες που βίωσα μέχρι να γεννηθεί εκείνη και να της λέω πόσο σημαντικός για όλους μας είναι ο Πατέρας της και για το πόσο με "υπέφερα" με τα ατσούμπαλα παιχνίδια του.


Όταν έλεγα Νουνό τον Μπάμπη για εμένα σημαίνε Πατέρας και όταν έγινα Νονά στο παιδί του η Μητέρα μου με ανάγκασε να σταματήσω να τον λέω έτσι και να τον λέω Μπάμπη η Κουμπάρο και να στερηθώ αυτή την λέξη... όμως τώρα κανείς δεν μπορεί να μου το στερήσει αυτό. Θα στερηθώ την παρουσία του αλλά ποτέ δεν θα στερηθώ τον Νουνό μου και την αγάπη του. (Ευτυχώς οι μελανιές από τα παιχνίδια του δεν θα μου λείψουν ποτέ :) )

Ας πάρω μια ανάσα ας πιω μια γουλιά καφέ... και να συνέλθω πριν τρομάξει η υπάλληλος του μαγαζιού.





πω πω θα με έκραζε πολύ άσχημα αν έβλεπε αυτό το ποστ...
και αυτό το τραγούδι... νιώθω καλύτερα τώρα... συγνώμη για το πένθιμο χαρακτήρα του ποστ.

Σαν τουρίστας ii.

Το ίδιο σκεύος σερβιρίσματος ξηρών καρπών το βρήκα και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, δίπλα μια αναπαράσταση της ζωής στην αρχαία Ελλάδα [από κάτω δείχνει κωλαράκια], η ουρά της περικεφαλαίας του Κολοκοτρώνη και η ζωή των παλληκαριών από την έκθεση του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου, μην φανταστείς ότι λέει πολλά για την ζωή, η έκθεση είναι αφιερωμένη στα γιαταγάνια, τις τουφέκες και της πιστόλες [δυστυχώς η έκθεση δεν ήταν στα αγγλικά γιατί είχα μεγάλη απορία πώς θα μετέφραζαν το παλληκάρι] αλλά έχουν ενδιαφέρον για ακρόπρωρα, τα προσωπικά αντικείμενα των οπλαρχηγών και τα πετσετάκια της Αμαλίας. Εντύπωση πάλι μου έκανε το μέγεθος των επίπλων, σου έλεγε ότι σε αυτό το τραπέζι υπογράφηκε η συνθήκη των Σεβρών και έβλεπες κάτι σαν κομοδίνο, μάλλον η συνθήκη υπογράφηκε πάνω σε χαρτοπετσέτα. Επίσης οι παιδικές φορεσιές είχαν κάτι πολύ αστείους λεκέδες σαν να λερώθηκε το πιτσιρίκι ενώ έπαιζε και δίπλα η μάνα του έλεγε «Άμα σε πιάσω βρε κερατά» [αν μπορούσε να τρέξει το κακόμοιρο με τόσα ρούχα].
Από κάτω είναι δύο αποδόσεις της τέχνης από πιτσιρίκια όπως τις βρήκα στα ίδια μουσεία, το κολάζ από το παιδικό εργαστήρι του πρώτου μουσείου και το δεύτερο από το βιβλίου επισκεπτών έξω από την αίθουσα με τα όπλα. Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.

Σαν τουρίστας.

Το πιο ενδιαφέρον πράγμα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μετά τα εκθέματα [κεφάλια αγαλμάτων χωρίς σώμα που δεν μπορείς να καταλάβεις τι φύλο έχουν, πόδια, κώλοι, τρομακτικά μπρούτζινα παιδάκια, περίεργα ονόματα αγγείων, πολλά αρχαία τάπερ για να παίξεις το παιχνίδι τι έβαζαν μέσα -βρήκα ένα δοχείο που σέρβιραν φυστίκια όταν είχαν επισκέψεις] είναι τα πρόσωπα των υπαλλήλων που στέκονται στις γωνίες και προσέχουν τον κόσμο και μάλλον καλύπτουν όλες τις εκφράσεις της ανθρώπινης βαρεμάρας, οι οποίοι ωστόσο έχουν μια ευχάριστη προθυμία να σε βοηθήσουν ιδιαίτερα αν είσαι Έλληνας -αφού πρώτα σου μιλήσουν στα αγγλικά, η υπάλληλος της γκαρνταρόμπας μου είπε να κόβω σιγά σιγά το κάπνισμα γιατί κάνει κακό, μία άλλη άρχισε να μου εξηγεί την χρήση της ληκύθου όταν την ρώτησα αν είναι μασίφ ή μέσα είναι κούφιες για να χωράει κάτι. Μόνο μία στράβωσε όταν την ρώτησα πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα τόσο μικρό κρεβάτι χόμπιτ στα ευρήματα της Θήρας. Απολαυστική και δροσερή βόλτα, με έβαλε στη διαδικασία να ψάξω σε ποια μουσεία θα πάω αύριο να τσεκάρω και την τιμή της τυρόπιτας στα κυλικεία. Στο Αρχαιολογικό κάνει 2,80 €.

You're a big talent.

Twin Shadow 'Slow' (NSFW) from Twin Shadow on Vimeo.