Σαν τουρίστας.

Το πιο ενδιαφέρον πράγμα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μετά τα εκθέματα [κεφάλια αγαλμάτων χωρίς σώμα που δεν μπορείς να καταλάβεις τι φύλο έχουν, πόδια, κώλοι, τρομακτικά μπρούτζινα παιδάκια, περίεργα ονόματα αγγείων, πολλά αρχαία τάπερ για να παίξεις το παιχνίδι τι έβαζαν μέσα -βρήκα ένα δοχείο που σέρβιραν φυστίκια όταν είχαν επισκέψεις] είναι τα πρόσωπα των υπαλλήλων που στέκονται στις γωνίες και προσέχουν τον κόσμο και μάλλον καλύπτουν όλες τις εκφράσεις της ανθρώπινης βαρεμάρας, οι οποίοι ωστόσο έχουν μια ευχάριστη προθυμία να σε βοηθήσουν ιδιαίτερα αν είσαι Έλληνας -αφού πρώτα σου μιλήσουν στα αγγλικά, η υπάλληλος της γκαρνταρόμπας μου είπε να κόβω σιγά σιγά το κάπνισμα γιατί κάνει κακό, μία άλλη άρχισε να μου εξηγεί την χρήση της ληκύθου όταν την ρώτησα αν είναι μασίφ ή μέσα είναι κούφιες για να χωράει κάτι. Μόνο μία στράβωσε όταν την ρώτησα πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα τόσο μικρό κρεβάτι χόμπιτ στα ευρήματα της Θήρας. Απολαυστική και δροσερή βόλτα, με έβαλε στη διαδικασία να ψάξω σε ποια μουσεία θα πάω αύριο να τσεκάρω και την τιμή της τυρόπιτας στα κυλικεία. Στο Αρχαιολογικό κάνει 2,80 €.