Τον Ιούνιο του 2008 τέτοιες μέρες ήτανε.. λίγο ποιο πριν λίγο ποιο μετά. Το διάστημα 24-27 Ιουνίου πάντα έχει να μου πει κάτι..
Απόγευμα θυμάμαι ήταν και καθόμουν έτσι καλή ώρα στο σπίτι..
η FLO κατέβηκε από το παπάκι χορεύοντας έξω από το σπίτι μου τραγουδώντας στο ρυθμό του “4 Minutes” “Madonna Madonna!!” και κουνώντας τα εισιτήρια στα χέρια...
Πέρυσι πάλι με τη FLO και τη Θειά Kox είμασταν στο Biggaroon Σαββατόβραδο ήτανε και περιμέναμε να πάρουμε τον αδερφόμ απο το αεροδρόμιο.
και έτσι κάπως εν μέσω βότκας και τσιγάρου αποφασίσαμε να κλείσουμε τα εισιτήρια για την επερχόμενη συναυλία της γριάς...στη Βουλγαρία
θυμάμαι βλέπαμε για τον θάνατο του Michael Jackson στο Video Wall και λέγαμε μαλακίες..
Πέρασε ένας χρόνος σε slow motion
Σήμερα ένα χρόνο μετά το θάνατο αυτού του πραγματικά τεράστιου Pop Icon θυμάμαι διάφορα που το ένα φέρνει το άλλο μέσα στο μυαλό μου και έτσι και στα γράφω.
Από μωρά τρελαινόμασταν για τον MJ! Το καλύτερο γα μένα Album του είναι το Dangerous που βγήκε στα γυμνασιακά μου χρόνια, το χω άρρηκτα συνδεδεμένο με τρελό χορό, και είναι απ' τα λίγα άλμπουμ που όταν θα το βάλω να το ακούσω θα παίξει στο Repeat Δυο, Τρεις φορές!
Σήμερα κάθομαι σπίτι, έχω ρεπό και δεν κάνω τίποτα όλη μέρα.
Απλά αναλογίζομαι πόσο είμαστε οι ίδιοι μέσα στα χρόνια που περάσανε.
[Φακ!!!! Χαου Καρι Μπραντσου ιζ δατ?]
Τα οικονομικά μου έχουνε μειωθεί δραματικά όπως και όλου του κόσμου.
Το καλοκαίρι αντιστέκεται σθεναρά να έρθει, εκτός από κάτι σιχαμένα κουνούπια που με ενοχλούν το βράδυ που λιώνω στον καναπέ και περιμένω να δω Sex And The City. Ευτυχώς όλα είναι στη θέση τους!
Η δουλειά μου... Η Μάνα.. Ο Αδερφός ..οι φίλοι μου
[μαρέσει που έβαλα πρώτη τη δουλειά. Αυτό μάλλον κάτι σημαίνει αλλά όχι απαραίτητα καλό ε?]
άλλαξα συνήθειες πάλι για λίγο. Θυμάμαι που ήμουν παιδί και έφτιαχνα παζλ. Πάντα ήθελα το ποιο δύσκολο και μεγάλο, αλλά ποτέ δεν χάρηκα τη στιγμή της ολοκλήρωσης περισσότερο από τη στιγμή που το έφτιαχνα. Πάντα παιδευόμουν να στήσω τα παιχνίδια μου για ώρες και μετά μόλις ολοκλήρωνα το στήσιμο τα παράταγα.
Έτσι κάνω σε όλα τελικά.
Με ενδιαφέρει να ολοκληρώνω αποστολές για να ικανοποιώ τον εγωισμό μου ή για να απασχολώ δημιουργικά την κεφάλα μου? Σταμάτησα το γυμναστήριο.
Αφορμή ασήμαντος.
Αιτία σημαντική. Αίτια βαθύτερα και πολύπλοκα.
Σταμάτησα να βλέπω τον πιτσιρικά και έχασα κάθε ενδιαφέρων. Ξεπέρασα τη φοβία μου με το κόμπλεξ απέναντι στο σώμα μου και στους φουσκωτούς.
Τώρα θα πάω αλλού.
Κοιτάω συνέχεια ταξίδια στο Internet.
Όλα αυτά που προς το παρών δεν μπορώ να κάνω.
P.S.
Σας Αφήνω με ένα Clip απο το Βουκουρέστι στην Dangerous Tour του MJ, τη χρονιά του 1992.
LONG LIVE THE KING!