Παρόλο που δεν το συνηθίζω και πολύ να ασχολούμαι με το να σχολιάζω Video Clips
το συγκεκριμένο ρε παιδάκι μου έχω Δύο μέρες που το δα στο Νεβεράκου νομίζω?
Κάπου εκεί...
Ε και με τρώει να το σχολιάσω.
Ο Steven Klein σαν σκηνοθέτης μου μοιάζει να κοπιάρει συνεχώς τον εαυτό του. Ναι μεν είναι καλό που το βλέπει κάποιος και καταλαβαίνει ότι είναι το συγκεκριμένου, αλλά στο τέλος καταλήγεις να λες “Ναι οκ! Μια από τα ίδια και πάλι!”
Η έναρξη μου θύμισε Janet Jackson στο Rythm Nation ενώ οι Φερετζέδες και το χορευτικό μου θύμισε ποια άλλη?
Έλα μου ντε!
Vogue για τα χορευτικά και Bittersweet οι φερετζέδες.
Το wannabe Ναζί στυλάκι μας πάει καρφί στο Video Interlude στο Get Stupid απο το Sticky And Sweet Tour, ενώ τα χορευτικά σε ένα σημείο είναι τα ίδια με το Boxer Look στο Video Interlude του Die Another Day της ίδιας τουρνέ
ενώ Το Κόκκινο Kimono που αντικαταστάθηκε με κόκκινο φόρεμα καλόγριας σε φέρετρο, σε συνδυασμό με το Chinois Look καρέ μαύρο μαλλάκι μας γυρίζει στο 2002 και στο Paradise Not For Me.
Για να περάσουμε στην κλασσική πια εμμονή, με τους σταυρούς και το λιβάνια πανταχούθε [Η οποία αλήθεια σου λέω με χει κουράσει αφάνταστα! Δηλαδή οκ σας πιστεύουμε προσπαθείτε να μας σοκάρετε αλλά ασχοληθείτε με καμιά άλλη θρησκεία σας παρακαλώ πολύ έχετε γίνει γραφικοί!!!] να μας παραπέμπει στο Like A Prayer.
Οι ανάποδοι σταυροί που έχει επάνω της στο μουνί της και δεν ξέρω και γω πού αλλού η Lady Copycat, εκτός του ότι την κάνουνε να μοιάζει με κινούμενο ασθενοφόρο του Ερυθρού Σταυρού, φυσικά έχουνε πάψει να προκαλούν από την Εποχή που μεσουρανούσαν οι Judas Priest και ο Alice Cooper.
Στο σημείο ειδικά, που την πάνε τέσσερις [κυριολεκτικά!] στα χέρια, θυμόμαστε ένδοξες εποχές του Material Girl ενώ το Consept με τα κρεβάτια, τα μαστίγια και λοιπά πετούμενα μας παραπέμπει κατευθείαν στο Bittersweet από το Documentary Film του Steven Klein για την γριά:
“I'm going to Tell You A Secret”
[μα με τα παπούτσια πάνω στο κρεββάτι? Ντροπής πράγματα!]
Το χορευτικό στη συνέχεια ακόμη και τυφλός ή μουγκός θα μπορούσε να καταλάβει ότι είναι Lady Copycat μιας και καταφέρνει [και εκπλήσομαι τρελά για αυτό] να αντιγράφει συνέχεια τον εαυτό της σε όλα της τα video!!!!!!!!
Συνεχίζουμε με μια τρελή και άνευ προηγουμένου ξεπατικομάρα από το Vogue σε χορευτικά, κουστούμια, στήσιμο στα πάντα!!!!
...όπου λογικά, το Tribute Καταλήγει να γίνει καρικατούρα, αν και μεταξύ μας, της πάει της καριολίτσας το Totally Black look. Φυσικά έχουμε ειδική μνεία στο στηθόδεσμο Gaultier για μια ακόμη φορά.
Εν κατακλείδι.
Δεν ξέρω αν είναι μια εσκεμμένη αντιγραφή ή “κακιά στιγμή” γιατί ο σκηνοθέτης επαναλαμβάνεται [Νομίζω μάλλον ότι κλείνω ως προς το δεύτερο, γιατί και στο Telephone πάλι σκηνοθέτη τη γριάς έχει αλλά το Video είναι extravaganza!]
Η γριά φυσικά και άσχετα από το τι μου αρέσει εμένα, έχει υπάρξει πάντα επαναστατική, πρωτοποριακή και μπροστά από την εποχή της σαν καλλιτέχνης ίσως και σαν άνθρωπος, στα πάντα, με αποτέλεσμα όλοι να [ η να μοιάζει ότι] την μιμούνται, συνεπώς και να συγκρίνονται αναπόφευκτα μαζί της. Παρθενογένεση στην τέχνη δεν υπάρχει μιας και η ίδια η γριά έχει αντιγράψει για να μην πω “Έχει κατακλέψει” οικτρά τον Malcon Maclaren στο Vogue και τους Public Enemy στο Justify my love, αλλά τουλάχιστον κάνει το μαλάκα και τουμπεκί.
Το θέμα είναι ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και γω κάνω κριτική στο Videoclip της Lady Gaga.
Αργόσχολος παιδάκι μου...