S/S 2011 collections are Here

Behold the Burberry Porsum Spring/Summer 2011 Menswear collection

Your pick would be? Έλα, πες μου μην ντρέπεσαι :P

Έχω τόσα πολλά στο κεφάλι μου

αλλά τελικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και τι σημασία θα έχει να μοιραστώ όλα αυτά που έχω στο κεφάλι μου. Στη τελική όλα αυτά που θέλω να πω είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που δεν θα μπορούσαν να χωρέσουν σε ένα ποστ. Άσε που δεν έχω και ιντερνετ για να μπορέσω να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου και κάποια στιγμή να τις ανεβάσω.

Οπότε ας βάλω ένα τραγουδάκι να μου κάνει παρέα μέχρι να μπορέσω να συγκεντρωθώ, να νιώσω καλύτερα και να πληρώσω το ίντερνετ.

Train "trip" to Sonisphere

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς είχε η Dannossiel την φαεινή ιδέα να πει "Πάμε στο Sonisphere της Βουλγαρίας" και να της πω " Πήγαινε εσύ και εγώ θα έρθω μαζί σου για να δω τη φίλη μου τη Μιχαέλα".

Η διαδρομή:

Έτσι και έγινε και ο εφιάλτης ξεκίνησε. Μέσα σε ένα βαγόνι του ΓΑΜΟΣΕ με άλλα 118 άτομα. Στην πλειοψηφία τους Έλληνες Μεταλάδες και πολύ λιγότεροι Ρομανογυφτοβουλγαροι. Αφού παστωθήκαμε σαν τις σαρδέλες ξεκινήσαμε το μαρτυρικό ταξίδι προς τα σύνορα. Η αλήθεια είναι ότι γνωρίσαμε πολλά ενδιαφέροντα άτομα (δύο). Αφού πρότινος ξήλωσα από τις θέσεις μας μια ολόκληρη οικογένεια Ρουμανογυφτοβουλγαρων ταλαιπωρημένων ανθρώπων βρήκαμε θέσεις για τους κώλους μας. Το τρένο - κονσέρβα στα σύνορα αυξήθηκε και οι κακόμοιροι μεταλάδες μπορέσαν να απλώσουν τα φιλήδονα κορμιά τους και να φθάσουμε επιτέλους στην πάλαι ποτέ κομουνιστική πρωτεύουσα της Βουλγαρίας με τα ποτισμένα με κατουρλίλα ρουθούνια μας.

Οι ενδιαφέροντες τύποι και το πόδι της γύφτισσας γιαγιάς που φορτωθήκαμε.

Στην επιστροφή προετοιμαστήκαμε ψυχολογικά για να βιώσουμε την ίδια τραγικότητα. Ωστόσο βρεθήκαμε προ εκπλήξεως όταν είδαμε την ίδια ξηλωμένη ταλαίπωρη οικογένεια και ένα άδειο τρένο που όμως βρομούσε το ίδιο. Στο ταξίδι της επιστροφής γνωρίσαμε επίσης ενδιαφέροντα άτομα (δύο και όχι τα ίδια). Το άνετο ταξίδι μας στιγματίστηκε απο την φυσική τάση του τρένου να σταματάει όπου έβρισκε σταθμό ή έστω δείγματα ανθρώπινου πολιτισμού (ακόμη και αν αυτά ήταν πόλεις φαντάσματα). Αισίως μετά απο 25 στάσεις φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη.

Σε γενικές γραμμές μπορέσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι στο παρελθόν και εν μέρει να κατανοήσουμε τον τρόπο μεταφοράς των Εβραίων προς τα πάρκα αναψυχής του Αουσβιτς και των Ινδών προς την επαρχία Παντζάμ.

Η συναυλία:

Στη συναυλία παρευρέθηκε μόνο η ηρωική Dannossiel.

Το στάδιο:

Η συναυλία έγινε στο στάδιο Vasil Levski και όχι στο Vasilevski που νομίζαμε. Η προσέλευση ξεκινούσε απο τις τρείς και στην είσοδο μπορεί να μη σου έλεγαν που κάθεσαι αλλά φρόντιζαν να σου πάρουν κάθε μπύρα και ομπρέλα που κουβαλούσες μαζί σου (κάτι που εγώ ήξερα αλλά δεν μπορούσα να το πω χάρη στην έλλειψη roaming της Dannossiel). Στο στάδιο έβλεπες οικογένειές Βούλγαρων που πήγαν με τα παιδιά τους λες και θα ακολουθούσε παιδική παράσταση. Οι Βούλγαροι ήταν τόσο ήσυχοι που δεν έπεσε ούτε λίγο ξύλο οπότε ίσως δικαιολογείται και η παρουσία των παιδιών στον χώρο. Οι γενναίοι Έλληνες που πήγαν στην αρένα με σκοπό να δημιουργήσουν καυτά mosh pits απέτυχαν εν μέρει, αλλά είχαμε μερικά ωραία πλάνα με Ελληνικές σημαίες.

1η Ημέρα

Το γεγονός ότι ήταν τέλη Ιουνίου δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και καλοκαιρινός ο καιρός στη Σόφια. Έτσι την πρώτη ημέρα φάγαμε χαλάζι υπό τους ήχους του Symphony of Distruction των Megadeth. Ειδική μνεία γίνεται στον ατρόμητο άνιωθο που έβγαζε σιγά σιγά τα ρούχα του για να παραμείνει ολόγυμνος και να ξαπλωθεί στη μέση της αρένας εν μέσω σφοδρής χαλαζόπτωσης και χειροκροτημάτων.

ο άνιωθος επι τω έργω

Αφού υποστήκαμε τους Slayer προετοιμαστήκαμε για τους Metallica.Ευτυχώς o Hetfield ήταν αρκετά τεράστιος ώστε να διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού από το σημείο που καθόμασταν. Ωστόσο οι γιγαντοοθόνες κάναν πιο εύκολη την παρακολούθηση της συναυλίας και ένα μεγάλο ερωτηματικό σχηματίστηκε στο κεφάλι μας: Γιατί δεν καθίσαμε σπίτι μας να το δουμε; Εκεί τουλάχιστον δεν θα ήμασταν παγωμένοι και υγροί.

Εγώ παράλληλα τσέκαρα στο twitter απο το σπίτι της Μιχαέλας, τα δρώμενα της συναυλίας προσευχόμενη να νικήσει η Ελλάδα, να μη πάθει πνευμονία η Dannossiel και να έρθει επιτέλους η ώρα να κοιμηθώ.

Αποκορύφωμα της βραδιάς η εμφάνιση όλων μαζί των BIG 4 στη σκηνή μετά απο το κάλεσμα του Hetfield για να τραγουδήσουν το Am I Evil των Diamond Head.

2η Ημέρα

Πλέον προετοιμασμένοι για κάθε καιρικό φαινόμενο και με πολλές σακούλες ελληνικού σουπερ μαρκετ να βάλουμε στα πόδια μας, φθάσαμε στο στάδιο.

Very Professional

Προσπαθήσαμε να μπούμε απο άλλη είσοδο για να κάτσουμε στις στεγασμένες θέσεις αλλά αποτύχαμε. Μπήκαμε απο την σωστή είσοδο και συνειδητοποιήσαμε ότι οι θέσεις μας ήταν στεγασμένες έτσι και αλλιώς πράγμα που δεν το ξέραμε την πρώτη ημέρα. Εννοείται ότι την δεύτερη ημέρα δεν έβρεξε οπότε απολαύσαμε το υπερθέαμα των Manowar που ήρθαν απο την Αμερική για να πουν 4 τραγούδια. Για κάποιο περίεργο λόγο το κοινό απο κάτω δεν το θεώρησε επαρκή λόγο για γιουχάρισμα και περίμεναν αμέριμνοι να δουν τους Rammstein.

Άλλοι δεν το είχαν σκεφτεί τόσο καλά.

Οι Rammstein προσέφεραν απίστευτο θέαμα με πυροτεχνήματα, φόνους, σπερματοχυσίες και απώλειες λοιπών σωματικών υγρών όπως αξίζει σε κάθε γκρουπ που έχει την ευλογία της Θεάς Καφροδίτης. Ο πληκτράς τους στο τέλος ανέβηκε σε φουσκωτό και έκανε boat crowd surfing, ενώ ο κόσμος του πετούσε μπουκάλια μπύρας τα οποία ευθαρσώς άνοιγε και έπινε. Το μόνο παράπονο μας είναι οτι δεν ακούσαμε το Engel. Θα θέλαμε πολύ να πάμε να τους δούμε στην Αθήνα που επιτέλους θα καεί όπως της αξίζει.

Η πόλη

Η πόλη είχε γεμίσει με άτομα από όλο τον κόσμο με κοινό σημείο τα t shirts με metal λογότυπα. Σε κάθε γωνιά υπήρχαν mcdonalds και Έλληνες μεταλάδες. Πολύ ζηλέψαμε που είχε KFC και Dunkin Donuts είναι η χαρά κάθε αμερικλανόπληκτου και η κατάντια του κομμουνισμού. Είμαστε σίγουρες οτι η Αμερική ήθελε την κατάρρευση του, για να γεμίσει τις χώρες με αυτές τις αλυσίδες.

McDonald Τσέπης στον σταθμό των τρένων.

Εντύπωση μας έκανε ότι παντού υπήρχαν παγωτατζίδικα, μαγαζάκια τύπου περιπτέρου που πουλούσαν πίτσες, τυροπιτάκια και ξηρούς καρπούς.

1,50 Λέβα (75cents) για ένα κομάτι υπερτεράστιας πίτσας

Ενώ οι τηλεφωνικοί θάλαμοι - ανθοπωλεία έδιναν μια χρωματιστή πινελιά στους δρόμους.

Τηλεφωνικός θάλαμος - ανθοπωλείο.

Όχι τσιγάρα εδώ φίλε, πιο κάτω.

Όχι εδώ ρε πιο κάτω.

Εγώ έχοντας το σύνδρομο "θα δοκιμάσω όλες τις τοπικές γεύσεις" κατέληξα να τρώω σούσι για πρωινό, πίτσα, κινέζικο, kfc και ντονέρ για μεσημεριανό (Παρόλο που μείναμε μόνο 2 μεσημέρια στη πόλη). Τελικά η κουζίνα τους μοιάζει πολύ με την δική μας. Παράλληλα κατάφερα να τρομάξω τον μόνο Ιάπωνα τουρίστα που ήρθε για το sonisphere μιλώντας του ενθουσιασμένη Ιαπωνικά και αφήνοντας τον μαλάκα να με ρωτάει "Γιατί μιλάς ιαπωνικά;"... (το ίδιο θα κάναμε και εμείς αν σε επίσκεψη μας στην Κορέα συναντούσαμε Ιάπωνα να μας μιλάει ελληνικά).

Όταν σου λέω κάτω το εννοώ.

Κάθε δεύτερο μαγαζί ήταν παπουτσάδικο, τα καταστήματα με ρούχα ήταν για ασθενικές - ανορεξικές εφήβους αν και είδαμε αρκετές ευτραφείς Βουλγάρες (οι πιο πολλές μεγαλύτερης ηλικίας).

Bulgaria's nex top model.

Οι άνθρωποι:

Με εξαίρεση των ατόμων που μας φιλοξενήσανε και τους ευχαριστούμε πολύ, η συντριπτική πλειοψηφία των Βούλγαρων είναι αγενείς, αργοί και δεν μιλάνε Αγγλικά. Είναι φανερό ότι ο κουμμουνισμός τους κατέστρεψε. Μόνη όαση μέσα στη μιζέρια μας ήταν ο ιδιοκτήτης του Sushi Bari Oki Sushi.

Sushi for breakfast! Hell Yeah!

Επίσης όποιος περιμένει ξανθούς γαλανομάτες (τεράστιους σλάβους) να πάει στο Exit Festival στη Σερβία, γιατί οι περισσότεροι Βούλγαροι είναι μελαμψοί, με όχι κολακευτικό τρόπο, όπως οι γύφτοι. {εγώ τους βρήκα τεράστιους, η Dannossiel τους βρήκε κοντούς}.

Τα κτίρια:

Τα περασμένα κομμουνιστικά τερατουργήματα δεν εμπόδισαν την ομορφιά των μικρών νεοκλασικών κτιρίων. Το κέντρο της Σόφιας είναι πολύ πιο ευρωπαϊκό απο αυτό της Θεσσαλονίκης. Μας έκαναν εντύπωση οι μεγάλοι κοινόχρηστοι χώροι (πάρκα, πλατείες, δρόμοι), η έλλειψη αυτοκινήτου απο το κέντρο (ωστόσο δεν ξέρουμε αν αυτό έγινε επειδή οι Βούλγαροι δεν έχουν αμάξια), τα άσχημα τραμ και λεωφορεία, ενώ σε πολλά σημεία νιώσαμε ότι βρισκόμασταν στην Ελλάδα λόγω της δυνατής παρουσίας των Ελληνικών επιχειρήσεων στη πόλη.

Εμπορική απέναντι στον Γερμανό.

Cosmote?

Τα περίχωρα της πόλης κοσμούνταν από τις εργατικές κατοικίες του κομμουνισμού που παρόλη την φτώχεια του εξωτερικού τους, είχαν σε κάθε μπαλκόνι δορυφορική. Η Μιχαέλα που με φιλόξενησε είπε ότι πολλά σπίτια απο μέσα είναι πολύ όμορφα και ας μη φαίνεται απ' έξω.

Κατοικίες στα περίχωρα.

Τα κανάλια:

Αφού δεν πήγα στη συναυλία είδα τηλεόραση....Μου έκανε εντύπωση το κανάλι που έπαιζε μόνο κωμωδίες, μόνο ταινίες sci fi, μόνο folk μουσική, μόνο balkan music, το βουλγάρικο MAD, το κανάλι του Κυριακού που φαινόταν καλύτερο από αυτό της Ελλάδος, το MTV που σίγουρα ήταν καλύτερο καθότι Αγγλικό καθώς και η τραγικότητα της μεταγλώττισης των ταινιών. Μου ήταν τραγικό να βλέπω τον Οράτιο να μιλάει βουλγάρικα στο CSI Miami.

Συμπεράσματα:

1. Δεν ξαναπάμε με τον ΓΑΜΟΣΕ στη Βουλγαρία.
2. Οι Βούλγαροι έχουν καλύτερες συναυλίες και φεστιβάλ.
3. Οι Βούλγαροι ακούν ΟΛΟΙ Μέταλ
4. Η πόλη βρωμάει MCdonald
5. Παντού πουλιέται Αριάνι (κάτι που σαν πόντιοι εκτιμάμε).
6. Δεν υπάρχουν πουθενά ταμπέλες στα Λατινικά μια που όλοι μπορούμε να διαβάσουμε το Κυριλλικό αλφάβητο.
7. Δεν ήμασταν οι μόνοι Έλληνες που εντυπωσιαστήκαμε με την είσοδο της ταβέρνας 13 stairs
8. Προσοχή στα πατώματα, στα πεζοδρόμια, στους δρόμους και στις πλατείες.
9. Οι Βούλγαροι ταξιτζήδες είναι το ίδιο άθλιοι με τους δικούς μας, σε κλέβουν νόμιμα εκτυπώνοντας φουσκωμένη απόδειξη.
10. Ο Stoyan και o Enzo είναι οι καλύτεροι ταξιτζήδες και αν χρειαστείτε ταξί ενημερώστε μας.
11. Στα καταστήματα μας έλεγαν να προσέχουμε για πορτοφολάδες ωστόσο γενικά νιώσαμε ασφαλείς.
12. Το Metal μας φέρνει πιο κοντά.

Θα ξαναπηγαίναμε στη Βουλγαρία για συναυλία;

Ναι...και αν δεν ήταν η Kavarna τόσο μακριά θα πηγαίναμε και στο Kavarna Festival.

Που αλλού μπορείς να κάνεις τόσα πολλά ξοδεύοντας τόσα λίγα;

Όμηρε αν διαβάζεις αυτό το πόστ κάνε μας σχόλιο.

Μπαμπά στείλε λεφτά να πάω Rammstein.

Προσοχή ακολουθεί επίθεση ελληνικών προιόντων:

Ο πωλητής μας μιλούσε στα Ελληνικά.

Γύρος Σουβλάκι Σάντουιτς...Ελληνάρας

Τι να πω εγώ δεν τα τρώω αυτά.

Ούτε αυτά

ούτε αυτά.

αυτά ναι.

Κάλας... ούτε καν στον κόπο να αλλάξουν την συσκευασία στα αγγλικά;

Αυτοί το παρακάνανε στη μετάφραση. Μετά τον Uncle Ben
τώρα και ο Uncle Statis.

Παντού υπάρχει ένας κουμπάρος.

ΤΖΟΥΝ - IOYNIOS

Τον Ιούνιο του 2008 τέτοιες μέρες ήτανε.. λίγο ποιο πριν λίγο ποιο μετά. Το διάστημα 24-27 Ιουνίου πάντα έχει να μου πει κάτι..
Απόγευμα θυμάμαι ήταν και καθόμουν έτσι καλή ώρα στο σπίτι..
η FLO κατέβηκε από το παπάκι χορεύοντας έξω από το σπίτι μου τραγουδώντας στο ρυθμό του “4 Minutes” “Madonna Madonna!!” και κουνώντας τα εισιτήρια στα χέρια...
Πέρυσι πάλι με τη FLO και τη Θειά Kox είμασταν στο Biggaroon Σαββατόβραδο ήτανε και περιμέναμε να πάρουμε τον αδερφόμ απο το αεροδρόμιο.
και έτσι κάπως εν μέσω βότκας και τσιγάρου αποφασίσαμε να κλείσουμε τα εισιτήρια για την επερχόμενη συναυλία της γριάς...στη Βουλγαρία
θυμάμαι βλέπαμε για τον θάνατο του Michael Jackson στο Video Wall και λέγαμε μαλακίες..
Πέρασε ένας χρόνος σε slow motion
Σήμερα ένα χρόνο μετά το θάνατο αυτού του πραγματικά τεράστιου Pop Icon θυμάμαι διάφορα που το ένα φέρνει το άλλο μέσα στο μυαλό μου και έτσι και στα γράφω.
Από μωρά τρελαινόμασταν για τον MJ! Το καλύτερο γα μένα Album του είναι το Dangerous που βγήκε στα γυμνασιακά μου χρόνια, το χω άρρηκτα συνδεδεμένο με τρελό χορό, και είναι απ' τα λίγα άλμπουμ που όταν θα το βάλω να το ακούσω θα παίξει στο Repeat Δυο, Τρεις φορές!
Σήμερα κάθομαι σπίτι, έχω ρεπό και δεν κάνω τίποτα όλη μέρα.
Απλά αναλογίζομαι πόσο είμαστε οι ίδιοι μέσα στα χρόνια που περάσανε.
[Φακ!!!! Χαου Καρι Μπραντσου ιζ δατ?]
Τα οικονομικά μου έχουνε μειωθεί δραματικά όπως και όλου του κόσμου.
Το καλοκαίρι αντιστέκεται σθεναρά να έρθει, εκτός από κάτι σιχαμένα κουνούπια που με ενοχλούν το βράδυ που λιώνω στον καναπέ και περιμένω να δω Sex And The City. Ευτυχώς όλα είναι στη θέση τους!
Η δουλειά μου... Η Μάνα.. Ο Αδερφός ..οι φίλοι μου
[μαρέσει που έβαλα πρώτη τη δουλειά. Αυτό μάλλον κάτι σημαίνει αλλά όχι απαραίτητα καλό ε?]
άλλαξα συνήθειες πάλι για λίγο. Θυμάμαι που ήμουν παιδί και έφτιαχνα παζλ. Πάντα ήθελα το ποιο δύσκολο και μεγάλο, αλλά ποτέ δεν χάρηκα τη στιγμή της ολοκλήρωσης περισσότερο από τη στιγμή που το έφτιαχνα. Πάντα παιδευόμουν να στήσω τα παιχνίδια μου για ώρες και μετά μόλις ολοκλήρωνα το στήσιμο τα παράταγα.
Έτσι κάνω σε όλα τελικά.
Με ενδιαφέρει να ολοκληρώνω αποστολές για να ικανοποιώ τον εγωισμό μου ή για να απασχολώ δημιουργικά την κεφάλα μου? Σταμάτησα το γυμναστήριο.
Αφορμή ασήμαντος.
Αιτία σημαντική. Αίτια βαθύτερα και πολύπλοκα.
Σταμάτησα να βλέπω τον πιτσιρικά και έχασα κάθε ενδιαφέρων. Ξεπέρασα τη φοβία μου με το κόμπλεξ απέναντι στο σώμα μου και στους φουσκωτούς.
Τώρα θα πάω αλλού.
Κοιτάω συνέχεια ταξίδια στο Internet.
Όλα αυτά που προς το παρών δεν μπορώ να κάνω.
P.S.
Σας Αφήνω με ένα Clip απο το Βουκουρέστι στην Dangerous Tour του MJ, τη χρονιά του 1992.
LONG LIVE THE KING!

Thursday + Friday (rainy) in a wrap

Δε σας βλέπω να εκτιμάτε τον κόπο μου, γι'αυτό κι εγώ θα ποστάρω γι'αύριο και αυτό του Σαββάτου, να έχετε πολλές επιλογές!
Αύριο λέει (μέχρι τώρα) δε θα βρέχει, μεθαύριο όμως, ναι!
Οπότε πάρε μια ευρεία γκάμα και επίλεξε...

Δεν ξέρω γιατί δε σου ανοίγει για πιο μεγάλο...αλλα ένιγουεϊ ψάξ'το με την ακριβή ονομασία και θα το βρεις!




Levi's (παντελόνι)
Soft Resin Coated 501 Slim Leg Jeans
90 ευρώ

John Smedley (ζακέτα)
Silver and Red Placket Randal Cardigan
186 ευρώ

Calvin Klein Underwear (δε φαίνεται γιατί είναι άσπρη φανέλα)
White 3 Pack Basic Tees
34,80 ευρώ

Mulberry (τσάντα)
Barbaby Twin Lock Satchel
550 ευρώ (είμαι ερωτευμένος με αυτή την τσάντα!)







Polo Ralph Lauren (σουέτσσερτ)
Classic Zip Sweat Hoody
114 ευρώ

Worn Free (τ σσερτ που δε φαίνεται ιδιαίτερα γιατί είναι πάλι άσπρο)
Muhammad Ali Track Meet Tee
36 ευρώ

D&G (παντελόνι)
Vintag Wash Relaxed
Fit Jeans
174 ευρώ

Superga (παπούτσι)
Classic Lace
Up Plimsoll
48 ευρώ


Φιλί γλυκό

Rainy Wednesday's Look

Η Τετάρτη σου λέει θα έχει συννεφιά και βροχές κατά τόπους.

Έτσι εγώ σου προτείνω το double denim look στο κλασσικό Αμέρικαν μοτίβο (Levi Strauss, απ΄τους πρώτους διδάξαντες).




Κατά προσεγγιστική ανάλυση, η πρότασή μου έχει ως εξής:


Levi's (πουκάμισο)
Vintage Wash Denim Sawtooth Shirt
78 ευρώ

Levi's (παντελόνι)
Vintage Rip Repair 501 1966 Roots
Straight Jeans
114 ευρώ

Simon Carter (ρολόι)
Brown Three Dial
1406 Watch
90 ευρώ

Red Wing (παπούτσι-μπότα)
Suede Round Toe
Work Boot
178,80 ευρώ


Αντιλαμβάνεσαι ότι σου βάζω ολόκληρη την ονομασία για να τα βρίσκεις πολύ πιο εύκολα!

Θα ντυθούμε και πάλι ΤΕΛΕΙΑ αύριο, ναι!

Σας Φιλώ

June 22nd dress along

Άσε με και έπαθα σοκ αφού χθες με το που σας πρότεινα το ντρες κόουντ, είδα στο δελτίο καιρού πως θα βρέξει...ε έμεινα όπως νιώθεις και σήμερα ήμουν με μια έκφραση duh? και κοιτούσα τον ουρανό λέγοντας απο μέσα μου: Up yours biatch :P

Άσε που δουλεύω τα εικονιδιάκια στο φώτοσσοπ (παρατηρείς πως δημιουργώ την Ελληνική εκδοχή του sh - lol) με τους καιρούς, τα έχω έτοιμα λοιπόν και βαριέμαι σαν ξανθό καρότο, να τα αλλάζω!

Πάρτε τώρα την πρότασή μου και για αύριο

Πάλι κατά την παράδοσή μας, απο αριστερά προς τα δεξιά αναλογικά με την εικόνα


Lyle & Scott (πόλο τ σσέρτ)
Classic Mesh Polo
54 ευρώ

Dockers (παντελόνι)
Stretch Twill D0 Skinny Chinos
90 ευρώ

Bill Amberg (τσάντα)
Red Stripe Canvas Tote
168 ευρώ

Sperry Topsides (παπούτσι)
Navy Leather Deck Shoe
108 ευρώ

Καλή ένδυση λοιπόν ΚΑΙ αύριο :)

Σας φιλώ

υ.γ. Σε περίπτωση που εκκρεμμεί μια απορία στο μυαλό σου για το πως πήγα σήμερα σε μια απο τις τελευταίες μου συνθέσεις (χελλόου δέαρ εμβάθυνση Ποινικού!) θα σου πω πως έχω το πιο καμμένο μυαλό στη σχολή, έφυγα τελευταίος και αν δεν το περάσω θα καθήσω στον πρωθυπουργό που με πιλατεύει καιρό τώρα (δε θέλει να με δεσμεύσει όμως, γι'αυτό δε βλέπουμε ιδιαίτερες κινήσεις για την ισότητά μας - δικαιολογίες λέω εγώ - ΘΕΛΩ ΓΑΜΟ ΤΩΡΑ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΩ ΠΟΤΕ, ΑΝΤΕ.)

Συνέντευξη με τη Νίνα, τη Vegan

**Αναδημοσίευση απο το velvetmagazine.gr

Προλογίζει και ερωτά η Ελευθερία Στίκουλου.
Τη συνέντευξη μπορείτε να τη βρείτε και στο οικείο άρθρο του περιοδικού velvet (το οποίο είναι και το αγαπημένο μου, μεταξύ άλλων - η δουλειά όλων είναι εξαίσια!)

Πόσοι από εσάς άραγε γνωρίζετε τις διατροφικές συνήθειες των vegans; Φαντάζομαι ότι κάποιοι θα ξέρετε ακριβώς περί τίνος πρόκειται, αρκετοί θα έχετε ακούσει μόνο τη λέξη και κάποιοι θα την ακούτε για πρώτη φορά (και να είστε σίγουροι πως δεν θα είναι και η τελευταία!).
Πριν λίγους μήνες γνώρισα μια vegan μέσω κάποιων φίλων σε μια συναυλία. Περνώντας οι βδομάδες και με αφορμή ένα κάλεσμα για barbeque, μια κυριακάτικη επίσκεψη σε ένα market ρούχων κι ένα release party, ξαναβρεθήκαμε και μάθαμε περισσότερα η μία για την άλλη. Δοκίμασα τις σαλάτες της, τα μαριναρισμένα αποβραδίς μανιτάρια–πλευρώτους, τα σουβλάκια λαχανικών, τη sauce που θύμιζε τζατζίκι -αλλά δεν ήταν και δεν με πείραξε- και άλλα συνοδευτικά εξαιρετικής νοστιμιάς!
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, σας συστήνω τη Νίνα Σαββίδη. Σπουδάζει φωτογραφία, κάνει γιόγκα, μαγειρεύει πολύ και αυτόν τον καιρό προσπαθεί να ολοκληρώσει ένα βιβλίο vegan μαγειρικής. Απολαύστε μέχρι τέλους!


Πώς αποφάσισες να γίνεις vegan;

Δε θα έλεγα ότι ήταν ακριβώς απόφαση, γιατί δεν ήταν κάτι που έγινε μέσα σε μια μέρα. Απλώς σε κάποια φάση της ζωής μου αποφάσισα ότι θέλω να τρώω καλύτερα. Έψαξα το θέμα της διατροφής και μαζί με αυτό βρήκα και πολλές πληροφορίες πάνω στην ιδεολογική χορτοφαγία. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ένα κομμάτι μαγειρεμένο κρέας δεν απλά ένα φαγητό, αλλά ένα κομμάτι από τη σάρκα ένος ζωντανού πλάσματος, που είχε αφτιά, μάτια, πόδια, ένιωθε, άγγιζε και αισθανόταν, σαν τους σκύλους, τις γάτες και τελικά σαν και εμένα. Απορώ πως δεν το είχα συνειδητοποιήσει πιο νωρίς. Αλλά βέβαια η κουλτούρα μας καταπιέζει αυτές τις σκέψεις, καθώς μας παρουσιάζει μονόπλευρα το ευαίσθητο θέμα του φαγητού. Ένα κομμάτι μαγειρεμένο κρέας δεν είναι απλά ένα γεύμα. Κρύβει μέσα του βαρβαρότητα, πόνο, βασανισμό και θάνατο.
Όσον αφορά τα ζωικά προϊόντα, όπως το τα γαλακτοκομικά και τα αβγά, ήταν κάτι που ήρθε αρκετά σύντομα -αλλά σταδιακά- από τη στιγμή που έγινα χορτοφάγος. Η μετάβαση από την ωολακτο-χορτοφαγία στη vegan διατροφή ήταν απλά το επόμενο λογικό βήμα. Γιατί και τα ζωικά προιόντα κρύβουν πίσω τους το βασανισμό αθώων πλασμάτων. Είναι βέβαια πολύ πιο δύσκολο να το συλλάβουμε, γιατί οι διαφημίσεις μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι οι αγελάδες τρέχουν χαρούμενες σε καταπράσινα λιβάδια περιμένοντας με χαρά να αρμεχτούν, ενώ η αλήθεια είναι πολύ μακρυά από αυτή την εικόνα.
Για εμένα η χορτοφαγία είναι μία από τις καλύτερες επιλογές που έχω κάνει μέχρι τώρα. Είμαι ευγνώμων και νιώθω τυχερή που έχω τη δυνατότητα να κάνω αυτή την επιλογή. Τρώω καλύτερα και νιώθω καλύτερα. Η επιλογή μου να μην καταναλώνω ζωικά προιόντα έχει διάφορους λόγους: δεν θεωρώ ότι η κατανάλωση ζωικών προϊόντων είναι υγιεινή, οικολογική ή συμπονετική.


Περίγραψέ μου μια vegan μέρα.

Για πρωινό θα φτιάξω ένα μεγάλο smoothie με εποχιακά φρούτα ή/και λαχανικά ή αμυγδαλόγαλα. Το μεσημέρι, αν δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω, θα φτιάξω μια μεγάαααλη σαλάτα με διάφορα πράσινα, κανναβόσπορο ή αβοκάντο. Για σνακ μπορεί να φάω φρούτα, vegan μπισκότα ή άλλα γλυκά που φτιάχνω ή ψωμί ολικής αλέσεως με αμυγδαλοβούτυρο. Το βράδυ θα φάω κάτι μαγειρεμένο, όπως κινόα με λαχανικά.

Θα πρότεινες σε κάποιον να ξεκίνησει ως vegetarian και στη συνέχεια να ακολουθήσει τον τρόπο ζωής των vegans;

Αυτό είναι μια εντελώς προσωπική επιλογή. Εγώ ξεκίνησα πρώτα ως χορτοφάγος, όπως οι περισσότεροι, αλλά ξέρω κάποιους που έγιναν vegan κυριολεκτικά από τη μια μέρα στην άλλη και τα πάνε μια χαρά. Καθαρά για λόγους διατροφικών συνηθειών είναι πιο εύκολο να γίνει κανείς πρώτα χορτοφάγος και σταδιακά να κόψει τα ζωικά υποπροϊόντα, αλλά δεν υπάρχει κάποιος άλλος λόγος που να μας εμποδίζει!

Ποιο το ιδεολογικό κομμάτι αυτού του τρόπου ζωής; Σε ποια άλλα κομμάτια (ντύσιμο, καθαριστικά κ.λπ.) της καθημερινότητας βρίσκει εφαρμογή;

Το veganism είναι μια στάση ζωής που αποστασιοποιείται από την εκμετάλλευση των ζώων κάθε μορφής. Δηλαδή δεν χρησιμοποιούμε τα ζώα για τροφή, για ένδυση (γούνες, δερμάτινα, μάλλινα κ.λπ.), για καλλυντικά που έχουν πειραματιστεί πάνω σε ζώα, για διασκέδαση (όπως το τσίρκο) και δεν τα αντιμετωπίζουμε ως ιδιοκτησία μας, ούτε ως προϊόντα, αλλά ως συγκάτοικούς μας στη Γη.

Πώς είναι η ζωή για έναν vegan στην Ελλάδα; Ποια χώρα είναι η πιο ευνοϊκή;

Μια χαρά (σχεδόν)! Είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε μια χώρα όπου φρούτα και λαχανικά υπάρχουν όλες τις εποχές του χρόνου. Δεν νιώθω ότι στερούμαι κάτι σε καμία περίπτωση, αλλά βέβαια μαγειρεύω πολύ. Δεν ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα για έναν vegan που δεν μαγειρεύει, γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα χορτοφαγικό εστιατόριο στην Ελλάδα, και αυτά που έχουν χορτοφαγικές επιλογές, οι περισσότερες είναι είτε πηγμένες στο τυρί και το αβγό, ή εντελώς άνοστες και βαρετές. Σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο vegan-friendly χώρες από την Ελλάδα, όπου υπάρχουν πολύ περισσότερα έτοιμα προϊόντα ειδικά για χορτοφάγους. Για παράδειγμα μερικές περιοχές στην Αμερική είναι πάρα πολύ φιλόξενες για vegans. H Νέα Υόρκη έχει άπειρα vegan εστιατόρια διαφόρων ειδών, όπως και η Καλιφόρνια. Επίσης το Πόρτλαντ θεωρείται από τις πιο vegan-friendly πόλεις, όπoυ υπάρχει μέχρι και ένα μικρό vegan εμπορικό κέντρο, εκτός από τα διάφορα vegan φαγάδικα. Στην Ευρώπη τα πράγματα μπορεί να είναι πιο πίσω, αλλά οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι πλέον αρκετά φιλόξενες στους χορτοφάγους.

Μια εύκολη συνταγή για ένα νόστιμο vegan meal;

1 1/2 κούπες ξεφλουδισμένο αρακά (περίπου 2 κιλά ολόκληρο αρακά)
30 ντοματίνια
1/2 μάτσο φρέσκο μάραθο
1 λεμόνι
1/4 κούπας ελαιόλαδο
10 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 αβοκάντο (προαιρετικά)
1κ.γ. αλάτι

Στίβουμε τo λεμόνι και ανακατεύουμε το χυμό του με το λάδι. Ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια, τα ντοματίνια, το μάραθο και τa αβοκάντο. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε μαζί όλα τα υλικά και τα αφήνουμε να μαριναριστούν για 10 λεπτά. Σερβίρουμε!

Για περισσότερες vegan συνταγές και προτάσεις, επισκεφθείτε το site της Nίνας: www.veggie-wedgie.com