αρχικά δυο βίντεο
βίντεο 1.
βίντεο 2.
και η εξήγηση της σχέσης μεταξύ των δύο:
για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης είμαι πολύ εκλεκτικός όταν επιλέγω κάποιον (υποσυνείδητα προφανώς) να μου αρέσει. για διαφορετικούς λόγους που, ομοίως, δεν είναι της παρούσης να εξηγηθούν, όταν γίνει αυτό, ενθουσιάζομαι πού εύκολα. όχι εύκολα με την έννοια OMGOMGOMGOMGOMG 14χρονου κοριτσιού αλλά εύκολα με την έννοια του βίντεο 1. κοινώς το άλλο άτομο εξιδανεικεύεται, γίνεται εικόνισμα στον τοιχο κτλ, κτλ.
και θα έρθεις να μου πεις μοναχικέ αναγνώστη του blog πως αυτό είναι πολύ φυσιολογικό, πως συμβαίνει πάντα, πως, πως, πως. Και θα σου απαντήσω ότι δεκτά όλα αυτά αλλά δεν μου φαίνονται και πολύ υγιείς αντιδράσεις ώριμου ατόμου.
Και κυριώς αυτό που δεν μου φαίνεται καθόλου υγιής αντίδραση είναι αυτό που συμβαίνει με θέματα επικοινωνίας - κοινώς περιμένεις ώρες πάνω από ένα τηλέφωνο για να σου απαντήσει, περιμένεις ώρες στο fb για να σου απαντήσει, περιμένεις ώρες στο skype για να σου απαντήσει. κοινώς περιμένεις αδιαμαρτήρητα όσο θα πάρει στον άλλο να σου απαντήσει. κι όχι μόνο αυτό αλλά μόλις απαντήσει, εσύ αρχίζεις και συμπεριφέρεσαι σαν τα παιδάκια στο βίντεο 2, δλδ λες θα περιμένω να απαντήσω γτ αυτό είναι το σωστό και έτσι θα μεγιστοποιήσω το reward στην επικοινωνία μας (με απλά λόγια, θα συνεχίσουμε να μιλάμε γτ δεν θα φρικάρει που του απάντησα την επόμενη ακριβώς στιγμή), μα δεν περιμένεις. Δρας με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο από τον άλλον που δεν τον πείραξε καθόλου να περιμένει.
Το κακό/καλό της όλης αυτής φάσης είναι ότι ξέρω πως και γιατί συμβαίνει. δλδ μπορώ να δω τον ευατό μου σαν ένα αυτά τα παιδάκια στo youtube να περνά από όλες τις φάσεις 'θα τα καταφέρω/ίσως ένα κομματάκι/ μιαμ μιαμ, είναι πεντανόστιμο/ γτ δεν περίμενα? ' κι όμως δεν μπορώ να με σταματήσω. ή μάλλον, τόσα χρόνια προσπάθειας να με σταματήσω έχουν οδηγήσει σε extension της αναμονή πριν να στείλω κατά 1-2 ώρες κατά μέσο όρο. Μα όπως και στα παιδάκια του βίντεο 2, it is not enough :)
update: η υπομονή είναι αρετή, κι εγώ δεν τα πάω καλά ούτε με την έννοια ούτε με την καιτιμέ. also, τι φλυαρία είναι αυτή η σημερινή....αχ,αχ...