Great times...

Καλημέέέέέέραααααα :)
Λοιπόν τί να πω για τη χθεσινή συναπτή μπλογκο-συνάντηση,μου άφησε γλυκές κυρίως εμπειρίες και ένα ατέλειωτο χάνγκ όβερ το οποίο και κάνει μαρτυρικές τις ετοιμασίες μου για αύριο...
Λαμπερές παρουσίες (σικ) καθώς και λαμπερές απουσίες (στο δεύτερο δε θα επεκαταθώ).Ήμασταν αυτό που λένε "μια ευχάριστη (gay) παρέα".Περισσότερα όπως καταλαβαίνεις δεν μπορώ να πω γιατί πρέπει και να ετοιμαστώ. Tο μόνο που έχω να πω τώρα είναι: merci mes amis που αλληλομοιραζόμαστε τέτοιες ωραίες στιγμές κι ελπίζω 1)να αυξηθούμε (μα τι λυσσάρα :pppp) και 2)να μην σταματήσουν οι "επαφές" μας (Αυτά για τώρα,τα υπόλοιπα άλλη στιγμή-είμαι σκορπιός άλλωστε εγώ,δεν αφήνω να πέφτουν πολλά κάτω :pp)
Όσο τώρα για το άλλο που σας έλεγα,φεύγωωωω γλυκιάάάά μου,ετοιμάζομαι να εκδράμω εις τας εξωτερικάς περιοχάς :P και συγκεκριμένα Ιταλίαααα ελπίζοντας να ζήσω ανάλογες ωραίες στιγμές... (c'est magnifique,n'est-ce pas?)
Ελπίζω να μη σας λείψω (γιατί που αλλού θα βρείτε άλλον σαν εμένα εεε??).Θα επιστρέψω δρυμίτερος με full recap του ταξιδιού καθώς και σχόλια (αν έχω όρεξη τότε) για τη μεγάλη βραδιά.
Να ευχηθώ εδώ: "Στις ωραίες στιγμές που πέρασαν και σε αυτές που θα έρθουν,cheers"

Ciao ragazzi προς το παρόν (ελπίζω να μη μου κλέψει την καρδιά κανένας Ιταλός και σας ξεχάσω,λένε ότι το κατέχουν το χόμπυ του heart stealing,λέτε να το διαπιστώσω ψυxή τε και σώματι?? :ppp)

Σας φιλώ και θα τα πούμε ξανά σύντομα :)

p.s.καλείστε ευγενικά όπως μου αποστείλετε (αν επιθυμείτε :PPP) στο e-mail μου τα μσν σας για να έχουμε περαιτέρω (ηλεκτρονική) επαφή,να γράφετε και ποιοι είστε ε...

Oh mon Dieu!

Καλησπέρα,

Πραγματικά άλλο σχεδίαζα να είναι το δεύτερό μου ποστ αλλά αυτό που έζησα χθες δεν θα μπορούσα να το αφήσω ασχολίαστο...

Πήγα που λέτε στο Κολωνάκι (εντάξει καταλαβαίνετε πως υπάρχει αμφιβολία αν θα μπορέσω να πάω διακοπές μετά απο την οργιώδη εισβολή μου στα μαγαζιά,μα δλδ έλεος κάθε φορά κάνω λες και ψωνίζω για πρώτη φορά,μαζέψτε μεεεε :ppp) και μετά απο την περιπετειώδη υπερκατανάλωση είπαμε να καθήσουμε (μη ρωτήσεις ποιοι :ppp) κάπου και τελικά βρήκαμε ένα μικρό μαγαζάκι τύπου καφέ-μπιστρό εντελώς ρετρό και μου θύμισε το home sweet home.

Μικροσκοπικό σαν ένα γλυκό και σχεδόν ανέγγιχτο τοσοδούλι λουλουδάκι (στα μέτρα μου δλδ :p) εξ'ου και το όνομά του: "Petite Fleur".

Αχ η εμπειρία μου εκεί ήταν τόσο divine που με δυσκολία ασχολιόμουν με όσα μου έλεγαν οι συνοδοί μου (καρα σικ) και ήμουν σαν το μαστουρωμένο (δεν ξέρω πως είναι-έτσι το λέω-μη σχολιάσεις :pp).

Γαλλική μουσική δεκαετίας 60 plus or minus,εντελώς μάξιμαλ διακόσμηση με αναφορές στο παλάτι των Βερσαλλιών τολμώ να πω με το πάτερν απο πορσελάνες να επικρατεί.

(Εδώ βλέπεις το ωραιότατο pick-up που έπαιζε ασταμάτητα Γαλλική musique,αχχχχ)

Ο κατάλογος παρόλα αυτά δεν μπορεί να θεαθεί ως ένας πλούσιος αλλα περισσότερο ως λιτός και απέριττος.Σοκολάτες ροφήματα το κύριο τάργκετ με πρωτότυπες γεύσεις όπως σοκολάτα με ξύσμα πορτοκαλιού,κανέλλα/μέλι και μπράντυ- με πραλίνα,φουντούκια και αμύγδαλα - με ρούμι και γενικά ότι τραβάει η όρεξή σου.Επίσης δροσερά ροφήματα τύπου μιλκ σέικ καθώς και όλα τα είδη καφέ.

Αν τώρα βέβαια εσύ επιθυμήσεις να γλυκαθείς έχει κέικ και κούκις και διάφορα άλλα που ούτε πρόσεξα αλλά πιστέψτε με, μόνο γι'αυτά δεν πας εκεί.

Εξαιρετική καινοτομία του προκείμενου καφέ-μπιστρό είναι και το ότι απαγορεύει δια ροπάλου(η μάλλον "κόβει") το κάπνισμα (απορώ γιατί το βρίσκω καινοτομία-αλλά ναι προφανώς ξέχασα πως βρίσκομαι στην Ελλάδα των αυτοκτονούντων θεριακλίδων που όχι μόνο δεν τους νοιάζει ο εαυτός τους αλλά αδιαφορούν και για τους γύρω τους και βεβαίως όμοια πράττει και η νομοθεσία-γιατί δλδ κύριε εγώ πρέπει να περιμένω το 2010 και μέχρι τότε να εξαρτώμαι απο τις επι μέρους ιδιωτικές πρωτοβουλίες?? ερωτώ,αλλά ποιός μου απαντάει??-τεσπα) επίσης άλλη μια καινοτομία είναι πως χρησιμοποιεί εξ'ολοκλήρου βιολογικά προιόντα προς πείσμα των καιρών της άγρας του προσωπικού κέρδους και της αποστροφής απο την ουσιαστική ποιότητα.

(Αυτό το βρήκα στην Καθημερινή με τίτλο "slow food,slow drink") :

Αν δεν έχετε σκοπό να αφιερώσετε στον εαυτό σας λίγο ποιοτικό χρόνο, χωρίς να κοιτάτε συνεχώς το ρολόι σας, καλύτερα να μην περάσετε το κατώφλι του Petite Fleur. Γιατί εδώ ο χρόνος μετράει διαφορετικά. Κάθε σοκολάτα, για παράδειγμα, παρασκευάζεται σε χαμηλή φωτιά, σε ξεχωριστό σκεύος για κάθε πελάτη. Μια κούπα σοκολάτα Valhrona χρειάζεται 17 λεπτά στη φωτιά και 5 λεπτά αναμονής στον πάγκο πριν σερβιριστεί για να αποκτήσει την κατάλληλη υφή και θερμοκρασία. Θα σας αποζημιώσει, πάντως, όταν φτάσει στο τραπέζι σας. Και δεν θα την πληρώσετε χρυσή. (Ενδεικτικές τιμές: ρόφημα κοκολάτας με ξύσμα πορτοκαλιού, μέλι και μπράντι, 6 ευρώ / καφές espresso, 2,70 ευρώ / διπλός cappuccino, 4,70 ευρώ) «Εμείς από πελάτες γίναμε επιχειρηματίες», εξηγεί ο Νίκος. «Οπότε ξέρουμε πολύ καλά τι θέλει και τι δεν θέλει όποιος περνάει το κατώφλι του Petite Fleur...».

Αν δεν έχετε πάει ήδη να πάτε οπωσδήποτε,το συνιστώ ανεπιφύλαχτα (να προσπαθήσετε όμως να πάτε αν όχι ανα δυάδες-τριάδες σε γκρουπ λίγων-πάντως όχι πολλοί και όλοι μαζί γιατί απλά δεν θα χωράτε και θα απογοητευτείτε, αν πάτε βέβαια στο Χαλάνδρι θα χωράτε,εκεί είναι κατάτι μεγαλύτερο,απ'ότι έχω ακούσει)

Petite fleur: Πλατεία Αγ.Νικολάου 2,Χαλάνδρι & Ομήρου 44,Κολωνάκι

Σας φιλώ

It' my Invasion-Bewareeee :pp

Well,well,well...

Here I am,καλώς με βρήκατε βρε! Αποφάσισα να "εισβάλλω" σε αυτόν τον ομολογουμένως πολυσυζητημένο κόσμο που τόσο καλά οι περισσότεροι απο εσάς έχετε μάθει να χρησιμοποιεί (κι ελπίζω κι εγώ να γίνω εξ'ίσου επαείων :p).
Διάβαζα λοιπόν που λέτε για καιρό τώρα πολλά έτερα blogs και θα έλεγα πως δε με άφησε διόλου αδιάφορο η όλη διαδικασία στην οποία οι περισσότεροι απο εσάς έχετε μπει.Έτσι καθώς περνούσε ο καιρός και τα εμπέδωνα όλα κατάτι καλύτερα,γνώρισα κόσμο που "μπλογκάρει",έκανα αρκετές φορές σχόλια σε μπλόγκς άλλων και γενικά συμμετείχα πολυ ώσπου γνωρίστηκα με ακόμη περισσότερους απο εσάς,με αφορμή την έλευση του keen on boys στη χιλιόπαθη Αθήνα.Καιρός λοιπόν εσείς που με ξέρετε ήδη να με "διαβάσετε" και όσοι δεν με ξέρετε να με μάθετε μέσω των γραπτών μου.

Το θέμα αυτού του μπλογκ λέω να μην είναι ενιαίο αλλά να γράφω γενικά ότι μου συμβαίνει απλά για να το "μοιράζομαι",να έχω ουσιαστικά γνωστούς και αγνώστους να με συμβουλεύουν γι'αυτά που μου συμβαίνουν και έτσι να συμμετέχουν και αυτοί με τον τρόπο τους στη ζωή μου (isn't that great? or what?)

Παρόλα αυτά αυτό το παρθένο (sic) post είχα σκεφεί απο καιρό να το ξεκινήσω σχολιάζοντας τον τίτλο που επέλεξα...
G Spot Unveiled : Καιρός να αποκαλύψουμε το τζι σποτ μας n'est-ce pas? Να αφιαρέσουμε το "πέπλο" που το καλύπτει (όπως αλλωστε μεταφράζεται ο τίτλος). Εγώ πάντως έχω δύo: at first τη σεξουαλικότητά μου (βλ.Gay) και δεύτερον το όνομά μου (βλ.George).

Τι; Άλλα περιμένατε ε; kinky όντα, τς τς τς, ντροπή,εις το πυρ το εξώτερον :pppp

Και εδώ λέω να σας προ(σ)καλέσω: το/τα δικό/ά σας G Spot(s), ποιό/ποιά είναι;
Μπορείτε να επεκταθείτε είτε συμβολικά είτε και κυριολεκτικά (δεν παρεξηγώ εγώ ;p )

Αυτό ήταν λοιπόν,καλώς με βρήκατε στη μπλογκόσφαιρα,ελπίζω να έχω όρεξη και κέφι για να σας δίνω ζουμερά νέα (αλλά και παλιά) απο τη ζωή μου....

Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν, άνοίξαμε και σας περιμένουμε :p

Καλώς ήρθατε , Bienvenue , Welcome , Benvenuto,Bienvenido,Willkommen, κοκ (την ολυμπιάδα μου θύμισα τώρα, λολ)

Σας φιλώ

το μαχαίρι των στοιχείων Μέρος Πρώτο

άνοιξε τα μάτια του και κάθισε στο κρεβάτι του.

"επιτέλους... με καλεί"

χαμογέλασε. ήταν ήδη τρεις μέρες στην Σύρο και δεν είχε συμβεί τίποτα...

τώρα όμως άκουγε...

κοίταξε στα διπλανά κρεβάτια. κοιμόντουσαν και οι τρεις. πέταξε το σεντόνι και αργά και προσεκτικά σηκώθηκε για να ντυθεί.

"αν είχες έρθει μόνος δεν θα σε προβλημάτιζε τώρα αν θα τους ξυπνήσεις και ούτε θα τρέχαμε βραδιάτικα για να μην καταλάβουν τίποτα"

"έτυχε, εξάλλου μόνοι τους το πρότειναν. άσε που με βόλεψε, είπα στον Αλέξανδρο ότι πάω διακοπές με τους φίλους μου. αν ήταν εδώ θα ήμασταν όλη την ώρα μαζί και δεν θα μπορούσα να κινηθώ άνετα, ούτε καν το βράδυ"

"στενός κορσές σου έχει γίνει αυτός"

"και πολύ μου αρέσει αυτό, απλά τώρα προέχουν άλλα"

βγήκε από το δωμάτιο όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και έκλεισε πίσω του την πόρτα. άρχισε να τρέχει. ακολουθούσε αυτό που άκουγε. δεν ήταν σίγουρος τι ήταν αυτό, θα το ανακάλυπτε όμως σύντομα! ήταν 5 το πρωί και τα στενά ήταν άδεια βγήκε στην κεντρική πλατεία, μπροστά στο δημαρχείο. εκεί΄είχε κόσμο ακόμα.

"μεθυσμένοι οι περισσότεροι"

"ζηλεύεις?!"

άφησε και την πλατεία πίσω του.

"σταμάτα!"

συνέχισε τρέχει και μπήκε σε στενά πάλι.

"νομίζω από εδώ είναι"

χάθηκε για λίγο μέσα στα στενά και μετά άρχισε να ανεβαίνει.

κάποια στιγμή βγήκε σε μια μικρή πλατεία. παλιά κτίρια παντού γύρω του. τα περισσότερα έρημα και κακή κατάσταση, ακόμα όμως εντυπωσιακά και ίσως λίγο τρομακτικά μέσα στη νύχτα.

"τώρα προς τα πού?!"

"δεν ξέρω, δε το ακούω πια"

έψαχνε γύρω μπας και βρει κάτι, μήπως του φανερωθεί.

ένα παιδικό γέλιο του τράβηξε την προσοχή. γύρισε το κεφάλι του και είδε ένα παιδάκι να τρέχει προς τα πάνω και να χάνετε σε ένα ακόμη στενό.

έτρεξε και αυτός προς τα εκεί. μπήκε στο στενό και συνέχισε να τρέχει. δεν έβλεπε το παιδί πουθενά, δεν υπήρχε όμως κάπου να στρίψει. στο τέλος του στενού σταμάτησε. εδώ κάπου θα μπορούσε να στρίψει. φώτα δεν είχε η περιοχή και το σκοτάδι κυριαρχούσε και αυτό δυσκόλευε την κατάσταση.

"Να το" το είδε να στρίβει λίγο πιο πάνω. το ακολούθησε. έστριψε και αυτός.

"πάλι χάθηκε"

"όχι, εδώ πρέπει να είναι"

μπροστά έβλεπες θάλασσα και τον καθαρό ουρανό με το φεγγάρι να λάμπει.

έκανε μερικά βήματα. τον δρόμο έκλειναν κάγκελα, υπήρχε όμως ένα άνοιγμα στα αριστερά.

"πρέπει να πέρασε από εδώ"

πέρασε από το άνοιγμα και μπροστά του τώρα υπήρχε μια σκάλα κολλημένη στον αριστερό τοίχο. έφτανε σε ένα πλάτωμα και μετά πήγαινες δεξιά, όπου συνέχιζε μια άλλη σκάλα προς τα κάτω. δεν υπήρχαν προστατευτικά και κάτω από τις σκάλες υπήρχε κενό και μετά βράχια. έφτασε στο πλάτωμα με δυσκολία. τα πέτρινα σκαλοπάτια είχα φαγωθεί από τον καιρό. ήταν άνισα και απότομα. έκανε δεξιά και στάθηκε στην αρχή της δεύτερης σκάλας. αυτή η σκάλα ήταν σαφώς μικρότερη από την πρώτη. σε κάποιο σημείο της κοβόταν απότομα και μετά ήταν η θάλασσα. το φεγγάρι φώτιζε την θάλασσα μπροστά του.

"που μπορεί να πήγε?!"

γύρισε προς τα πίσω και είδε έναν τεράστιο σωλήνα, σαν αποχέτευση. χωρούσε άνετα ένας άνθρωπος εκεί μέσα. το δύσκολο βέβαια ήταν να φτάσει ως εκεί, γιατί μεταξύ του πλατώματος και του σωλήνα υπήρχε μια σχετική απόστασή και φυσικά το κενό και τα βράχια από κάτω.

Γύρισε ξανά προς την θάλασσα "Δεν το καταλαβαίνω"

"ίσως πήδηξε"

ένας θόρυβος πίσω του, μέσα από τον σωλήνα...

"κάτι έρχεται"

"φύγε"

δεν πρόλαβε να αντιδράσει. από τον σωλήνα εκτοξεύτηκε νερό και τον τον πήρε μαζί του. βγήκε με τόση δύναμη που τον έριξε στην θάλασσα.

βγήκε στην επιφάνεια για να αναπνεύσει. "το μαλακισμένο" είπε ανασαίνοντας βαριά.

δεν πήρε όμως όσο αέρα ήθελε. κάτι τον τράβηξε κάτω. χτυπούσε τα χέρια του για να βγει στην επιφάνεια, μάταια όμως. όσο περισσότερο πάλευε για να ξεφύγει, τόσο πιο δύσκολο γινόταν. τώρα κάτι εμπόδιζε και τα χέρια του να κινηθούν

είχε παγιδευτεί και χρειαζόταν επειγόντως οξυγόνο.

ο κρύσταλλος στο στήθος του άρχισε να λάμπει.

ένα μικρο παιδάκι κοιτούσε από το άνοιγμα στα κάγκελα. μόλις τον είδε να πέφτει στη θάλασσα ,το σώμα του τυλίχθηκε στο σκοτάδι της νύχτας και άρχισε να αλλάζει. τώρα μια γυναίκα στεκόταν εκεί. χαμογέλασε! ένα χέρι την τράβηξε και την κόλλησε στον τοίχο.

"τι σου είπα?!" είπε μια εξαγριωμένη αντρική φωνή

"με πονάς" είπε η γυναίκα

"σού είπα να μην τον πειράξεις"

"δεν του έκανα κάτι, απλά παίζω..." την άφησε να διώξει το χέρι του από πάνω της

"το παιχνίδι σου όμως μπορεί να τα καταστρέψει όλα"

"μην ανησυχείς..."

"ανησυχώ, ανησυχώ γιατί η ζήλια σου θολώνει την κρίση σου"

ακούμπησε το σώμα του πάνω της "αφού ξέρεις πως μόνο εσένα θέλω", την φίλησε.

μόλις το φιλί τελείωσε.. "όσο σκέφτομαι ,όμως, ότι ήσουν μαζί του, ότι τον άγγιζες, ότι τον φιλούσες..."

"όλα αυτά τα έκανα για να μπορέσω να τον στρέψω προς την σωστή κατεύθυνση. σου έχω πει ότι υποφέρω να είμαι μαζί του. σκέφτομαι όμως εσένα, σκέφτομαι τι θα κερδίσουμε και παίρνω δύναμη. ότι κάνω το κάνω για εμάς, για σένα"

"εντάξει, δεν θα τον πειράξω ξανά... όταν το βρει όμως..."

"τότε είναι όλος δικός σου"

"ωραία..." δεν ολοκλήρωσε την φράση της. ένας οξύς πόνος στο χέρι την έκοψε... έβγαλε μια κραυγή΄.

"τι συμβαίνει?!" και έπιασε το χέρι που έσφιγγε πάνω της. εκεί υπήρχε ένα κόψιμο, μια πληγή.

"πως έγινε αυτό?!" και οι δυο γύρισαν το κεφάλι τους προς την θάλασσα. κάτι μέσα στα νερά έλαμπε.

"αυτός το έκανε" είπε η κοπέλα με μίσος.

"πολεμά το ξόρκι σου"

"αααααααααααααααΑΑΑΑΑ" και έπεσε κάτω από τον πόνο.

το φως μέσα στην θάλασσα δυνάμωσε. ακολούθησε μια έκρηξη φωτός και νερού και μετά σκοτάδι κυριάρχησε και πάλι στα νερά.

την έπιασε και την βοήθησε να σηκωθεί. "δεν έπρεπε να ασχοληθείς ακόμα μαζί του" και την πήρε μακριά από εκεί...

η αλληγορία των βατράχων

κάποτε έγινε ένας αγώνας βατράχων. στόχος να ανέβουν στην ψηλότερη κορυφή ενός πύργου. πολλοί άνθρωποι μαζεύτηκαν να τους υποστηρίξουν. ο αγώνας άρχισε. στην πραγματικότητα, ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό να ανέβουν οι βάτραχοι στη κορυφή του πύργου και το μόνο που άκουγαν ήταν: "τι κόπος! ποτέ δεν θα τα καταφέρουν..."
οι βάτραχοι άρχισαν να αμφιβάλλουν για τους εαυτούς τους. ο κόσμος συνέχιζε "τι κόπος! ποτέ δεν θα τα καταφέρουν..." και οι βάτραχοι, ο ένας μετά τον άλλο, παραδέχονταν την ήττα τους, εκτός από έναν, που συνέχιζε να σκαρφαλώνει. στο τέλος, μόνο αυτός, και μετά από τρομερή προσπάθεια, κατόρθωσε να φθάσει στην κορυφή. ένας από τους χαμένους βατράχους, πλησίασε να τον ρωτήσει πως τα κατάφερε να ανέβει στη κορυφή. τότε συνειδητοποίησε ότι... ήταν κουφός!!!
ποτέ μην ακούτε ανθρώπους που έχουν την κακή συνήθεια να είναι αρνητικοί, γιατί σας κλέβουν τις μεγαλύτερες λαχτάρες και πόθους της καρδίας σας. πάντοτε να υπενθυμίζεις στον εαυτό σου την δύναμη της φράσης:

"Σκέψου θετικά"

Συμπέρασμα:

πάντα να κάνεις τον κουφό/-ή απέναντι σε όσους λένε ότι δεν μπορ εις να πετύχεις τους στόχους σου ή να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑς ΚΟΥΦΟς ΒΑΤΡΑΧΟς

Remember them? Miss them? Play them !

Γιατρέ μου, αυτό το post είναι αφιερωμένο σε ολους αυτούς που μαζί ανακαλύψαμε την μαγεία του video gaming στις αρχές της δεκαετίας του '80

Για να παίξεις πάτησε ΕΔΩ

Για να παίξεις πάτησε ΕΔΩ

Για να παίξεις πάτησε ΕΔΩ

Για να παίξεις πάτησε ΕΔΩ

Για να παίξεις πάτησε ΕΔΩ

Και για μια μεγαλύτερη λίστα παιχνιδιών πατήστε ΕΔΩ

Καλό Σαββατοκύριακο & Καλή Διασκέδαση !!

φύσηξε άνεμος

Έκλεισε την πόρτα από το δωμάτιο της Άννας. Χρειαζόταν ξεκούραση και αυτός ήταν εκεί για να βοηθήσει σε ότι χρειαστεί η φίλη του. Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει. Την έβλεπε να υποφέρει και υπέφερε και αυτός μαζί της. Σκεφτόταν ότι κάποια στιγμή η Άννα θα... ΟΧΙ, δεν το άντεχε. Άσχημο να νιώθεις ανήμπορος, άσχημο να ξέρεις ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να αλλάξεις.

Άναψε ένα τσιγάρο, «στείλε με μαζί της» το παρακάλεσε. «πως θα αντέξω μόνος?!» σκέφτηκε.

Φύσηξε τον καπνό. Παρατηρούσε τα σχέδια που έκανε. Πάντα το έκανε αυτό όταν ήταν μόνος και πολλές φορές έπαιζε μαζί του. Αυτή την φορά απλά τον άφηνε. Ακόμη μια τζούρα και φύσηξε και άλλο καπνό έξω. Σχέδια τρελά, σχήματα, εικόνες... παιχνίδια του μυαλού ίσως, της φαντασίας του. Συνέχισε να παρατηρεί. Τι άλλο θα μπορούσε να δει εκεί μέσα. Δεν είχε κουράγιο να κάνει κάτι άλλο, απλά παρατηρούσε και ο καπνός δεν του χάλαγε χατήρι, χόρευε για αυτόν, άλλαζε, μεταμορφωνόταν. Άπλωσε το χέρι του, ο καπνός το πλησίασε, το τύλιξε.

Χαμογέλασε!

Κούνησε απότομα το χέρι και ο καπνός για μια στιγμή διαλύθηκε, επανήλθε όμως. Άρχισε να γυρίζει, να στροβιλίζεται. Κάτι άκουσε να ακούει, ένας ψίθυρος, μια φωνή από μακριά.

Δεν μπορούσε να ακούσει καθαρά. Το πλησίασε, αλλά και πάλι τίποτα.

Έπρεπε να ακούσει, μάθει. Ένιωθε την ανάγκη να καταλάβει τον καπνό. Δεν τα κατάφερνε!

«μίλησε μου καθαρά» του είπε.

Κανένα αποτέλεσμα.

«μίλησε μου!» και πάλι όμως τίποτα.

«ΜΙΛΗΣΕ ΜΟΥ!!!» απαίτησε αυτή τη φορά. Η μπαλκονόπορτα από το σαλόνι άνοιξε απότομα και άρχισε να φυσά δυνατά. Ο καπνός διαλύθηκε.

Πλησίαζε προς το μπαλκόνι. Μέσα στον άνεμο λέξεις άκουγε. Βγήκε στην βεράντα.

«πες μου» φώναξε, «σε παρακαλώ» και έσκυψε το κεφάλι του. Ο άνεμος δυνάμωσε και κάτι μέσα του ξύπνησε, μια δύναμη! Τον έπνιγε, έπρεπε να την αφήσει, να την ελευθερώσει. Δεν μπορούσε να την συγκρατήσει.

Άφησε να τον κυριεύσει, της δόθηκε!

Λέξεις άκουγε... λόγια μαγικά... η δύναμη μέσα του, η επιθυμία του διατυπωμένη:

μες της νύχτας το σκοτάδι

ο αγέρας μου μιλά

ένα δρόμο, ναι, μου δείχνει

φεύγει πάλι μακριά

βουνά και θάλασσες περνάει

το μυαλό μου οδηγεί

και να το... μαζί του εγώ τρέχω εκεί, το βλέπω...

ο άνεμος κόπασε, μαζί και οι εικόνες που στο μυαλό του έδειξε. Τώρα ήξερε που να πάει, ήξερε τι έπρεπε να βρει.

Κοίταξε γύρω του, πήρε μια βαθιά ανάσα...

«φεύγουμε για Σύρο. Το μαχαίρι είναι εκεί»

What the Fuck ?!

Το Χωριό μου - Στύρα Ευβοίας

Γιατρέ μπήκαμε για καλά στο καλοκαίρι και τόσο οι άδειες όσο και οι αποδράσεις τα weekends ειναι προ των πυλών. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να σου γνωρίσω το χωριό μου. Τα Στύρα Ευβοίας.

Τοποθεσία

Τα Στύρα είναι ένα μικρό παραδοσιακό χωριό, κτισμένο αμφιθεατρικά μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο (μέρος του οποίου κατατράφηκε με τις περσυνές φωτιές της Ευβοιας αλλα ευτυχώς το χωριό παραμένει πανέμορφο). Βρίσκεται σε απόσταση 30 χιλιομέτρων περίπου βορειοανατολικά της Καρύστου και 90 χιλιομέτρων περίπου νοτιοανατολικά της Χαλκίδας. Τα Στύρα αποτελούν ενιαία γεωγραφική σύνθεση με το επίνειο τους, τα Νέα Στύρα, που βρίσκονται σε μικρή απόσταση.

Πως πάω εκεί;

Οδικώς απο Χαλκίδα (96 χλμ) ή με Ferry Boat απο την Αγ. Μαρίνα. Η διαδρομή με το ferry διαρκεί 45-50 λεπτά

Ιστορία του χωριού

Η πρώτη γραπτή αναφορά σχετικά με τα Στύρα γίνεται από τον Όμηρο, στην Ιλιάδα, στον νηών κατάλογο, όπου καταγράφεται η συμμετοχή της πόλης, μαζί με τις άλλες ευβοϊκές, στην εκστρατεία κατά της Τροίας, υπό τις διαταγές του Ελαφήνορα. Η αρχαία ελληνική ιστοριογραφία, ειδικότερα ο Ηρόδοτος, κατατάσσει τους κατοίκους των Στύρων στο προελληνικό ινδοευρωπαϊκό φύλο των Δρυόπων.
Η συγκριτιστική γλωσσολογία στα τέλη του 19ου αιώνα θέλησε να ταυτίσει ετυμολογικά την προέλευση του τοπωνυμίου Στύρα με τη θεά των Φοινίκων Αστάρτη (Αστυρα) και την εγκατάσταση στην περιοχή εμπορικού σταθμού από τη Φοινίκη, γεγονός που σήμερα έχει απορριφθεί. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η ονομασία «Στύρα» προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη «Στούρα», που φανερώνει ταύρο, βόδι και η οποία επεκράτησε γύρω στον 9ο π.Χ. αιώνα.
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Περσών κατά της Ελλάδας το 490 π.Χ., τα Στύρα κατακτήθηκαν από τα στρατεύματα του Πέρση στρατηγού Δάτη. Στο σημερινό νησάκι Στύρα, την αρχαία Αιγίλεια, οι Πέρσες, πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, μετέφεραν τους αιχμαλώτους Ερετριείς. Κατά τη δεύτερη περσική εκστρατεία κατά των Ελλήνων οι Στυριείς συμμετέχουν ενεργά στον αγώνα κατά των στρατευμάτων του Ξέρξη με δυο τριήρεις και πεζοπόρο τμήμα που μετείχε στη μάχη των Πλαταιών το 479 π.Χ.
Η πόλη συμμετέχει μαζί με τις υπόλοιπες ευβοϊκές στην Αθηναϊκή Συμμαχία από το 477 π.Χ. Κατά τη διάρκεια της Σικελικής εκστρατείας το 415 π.Χ. στα πλαίσια της δεύτερης φάσης του Πελοποννησιακού πολέμου οι Στυριείς λαμβάνουν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις στο πλευρό των Αθηναίων. Φαίνεται ότι στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα τα Στύρα τίθενται υπό την κυριαρχία της Ερέτριας, αφού οι επιγραφικές μαρτυρίες της εποχής τα αναφέρουν σαν ερετριακό χώρο. Στη διάρκεια του Λαμιακού πολέμου, το 322 π.Χ., ανάμεσα στους Μακεδόνες του Αντίπατρου και τους Αθηναίους τα Στύρα συμμάχησαν με τους πρώτους και για το λόγο αυτό καταστράφηκαν από τα στρατεύματα του Αθηναίου στρατηγού Λεωσθένη.
Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας στην Εύβοια ο οικισμός των Στύρων βρίσκεται στη σημερινή του θέση, στη σκιά του κάστρου των Αρμένων ή Λαρμένων, που τα ερείπιά του σώζονται στην κορυφή του Αγίου Νικολάου ή Διακόφτι (υψ. 450 μ.), πάνω στο Κλιόσι. Το κάστρο χτίστηκε πάνω στο τείχος της αρχαίας Ακρόπολης των Στύρων. Στις αρχές του 1300 καταλαμβάνεται από τους Καταλανούς, οι οποίοι το 1373 πωλούν το οχυρό στους Ενετούς. Η χρήση του συνεχίζεται και μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470 από τους Οθωμανούς.
Την περίοδο της Φραγκοκρατίας γίνεται και η πρώτη εγκατάσταση αλβανόφωνων πληθυσμών στην Εύβοια ύστερα από απόφαση της Βενετικής Γερουσίας (20 Απριλίου 1402) με σκοπό να χρησιμοποιηθούν στην άμυνα του νησιού. Ένα δεύτερο μεταναστευτικό κύμα αλβανόφωνων φτάνει στην Εύβοια γύρω στο 1425. Οι αλβανόφωνοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, που εκτείνεται από τη βόρεια πλευρά της Όχης έως το Αυλωνάρι και το Αλιβέρι. Αυτοί οι πληθυσμοί συγχωνεύτηκαν και αφομοιώθηκαν από τους προϋπάρχοντες ελληνικούς. Η μνήμη αυτού του γεγονότος μένει σήμερα σαν γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής των Στύρων, που έχει σαν βάση τα αρβανίτικα, καθώς και στα τοπωνύμια της περιοχής.
Οι Στουραϊτες συμμετέχουν ενεργά στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Οθωμανών. Στις 12 Ιανουαρίου του 1822 στο λόφο του Κοκκινόμυλου, βορειοδυτικά των Στύρων, γράφτηκε μία από τις δραματικότερες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ο Ηλίας Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ταμπουρώθηκε μέσα σε έναν ανεμόμυλο, που τα χαλάσματά του υπάρχουν ακόμη στην περιοχή, με λιγοστά παλικάρια πολιορκήθηκαν από τις ορδές των Οθωμανών του Ομέρ Μπέη της Καρύστου και εκεί βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Ένα μνημείο ανεγέρθηκε για να θυμίζει τον τόπο της θυσίας του Μανιάτη οπλαρχηγού και των συναγωνιστών του μέσα στο οποίο βρίσκονται τα οστά του Μαυρομιχάλη.
Λίγους μήνες μετά από τη μάχη στον Κοκκινόμυλο τον Ιούνιο του 1822, ο Νικόλαος Κριεζώτης διορίζεται πεντακοσίαρχος των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων στην Εύβοια. Στις 20 Μαρτίου του 1823 οχυρώνει την πλαγιά στο Διακόφτι, κάτω από το κάστρο των Αρμένων με σκοπό να χρησιμοποιήσει το χώρο σαν βάση των πολεμικών επιχειρήσεων για την πολιορκία της Καρύστου.
Στις 23 Μαρτίου του 1823 οι οθωμανικές δυνάμεις προσπάθησαν να καταλάβουν το χώρο και να διαλύσουν τους επαναστάτες. Μετά από εξάωρη μάχη οι δυνάμεις του Ομέρ Μπέη της Καρύστου απωθήθηκαν από τους Έλληνες αγωνιστές. Η μάχη στο Διακόφτι επηρέασε σημαντικά την πορεία της επανάστασης στην Εύβοια, τονώνοντας το ηθικό των αγωνιστών, γιατί ήταν η πρώτη φορά που ο τρομερός Μπέης της Καρύστου ηττήθηκε σε μάχη από τα επαναστατικά στρατεύματα.

Αξιοθέατα

Τά λείψανα του κάστρου των Αρμένων, που βρίσκονται στο λόφο του Αγ. Νικόλαου. Βρίσκονται στην κορυφή, σαν κορωνίδα πανω απο τα Στύρα. Η διαδρομή γίνεται μεχρι ενος σημείου με το αυτοκίνητο και μετά με τα πόδια.

Τα Δρακόσπιτα. Η λαϊκή φαντασία τα βάφτισε "δρακόσπιτα" επειδή, καθώς έχουν πολύ μεγάλο μέγεθος, θα μπορούσαν να κατοικούνται από δράκους και όχι από ανθρώπους! Οι πιθανότερες εκδοχές θέλουν τους Δρύοπες, μυθικούς κατοίκους της Καρυστίας, τους Κάρες, ανατολικό ορεινό λαό που έχει κατασκευάσει παρόμοια οικοδομήματα στην Αλικαρνασσό, ή τους Λέλεγες, που από το 1200 π.Χ. αποίκισαν την περιοχή, ως πιθανότερους υπεύθυνους νια την οικοδόμηση των δρακόσπιτων. Ακόμη, ορισμένα ευρήματα στο εσωτερικό των αρχιτεκτονημάτων μάς κάνουν να υποθέτουμε ότι χρησιμοποιούνταν ως λατρευτικοί­ τόποι, ενώ το 1959, κατά τη διάρκεια ανασκαφών του Νικόλαου Μουτσόπουλου, καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής Θεσσαλονίκης, βρέθηκαν αγγεία της αρχαϊκής περιόδου (7ος π.Χ. αι. και αργότερα). Ο ίδιος εξέφρασε την άποψη ότι τα δρακόσπιτα αποτελούν κατασκευές των αρχαιότερων κατοίκων της Εύβοιας, οι οποίοι οικοδομούσαν με την κυκλώπεια τεχνική.

Περισσότερα για τα Δρακόσπιτα μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ

Τέλος μπορείτε να επισκεφτείτε το Μνημείο Ηλία Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που βρίσκεται στο λόφο του Προφήτη Ηλία και εχει την ωραιότερη θέα προς την παραλία ειδικά αν ειστε εκεί την ώρα του ηλιοβασιλέματος.

Διασκέδαση

Σε απόσταση μόλις 4 χλμ βρίσκονται τα Νέα Στύρα, η παραλία του χωριού με ωραία "περαντζάδα" για περπάτημα, πληθος Cafe, εστιατόρια, ουζερί και μπαράκια. Λειτουργεί ενας θερινός κινηματογράφος και 3 θερινά Clubs με ελληνική και ξένη μουσική. Την περίοδο του δεκαπενταύγουστου διοργανώνεται και προτάθλημα beach volley.

Παραλίες

Οι πιό διαδεδομένες είναι παραλίες του Αρία και της Κεφάλας στο δεξί άκρο των Ν. Στύρων. Άλλες κοντινές παραλίες είναι Λιμνιώνας και Αλμυρίκι, παραλίες των Μεσοχωρίων, Παναγιάς Αλμυροποτάμου και Νιμπορειού.

Να σημειώσουμε οτι λόγω των ισχυρών ρευμάτων του ευβοϊκού οι θάλασσες είναι πεντακάθαρες.

Μεσοχώρια

Αλμυροπόταμος

Νιμπορειό

Καλώ λοιπόν όλους τους bloggers να μας γνωρίσουν τα χωρία τους που ίσως αποτελέσουν για εμάς τους υπόλοιπους πιθανούς προορισμούς διακοπών!!

η δικιά μου αλήθεια

στο πέμπτο όροφο, σε μια βεράντα. είναι βράδυ και φυσάει. όλα τα παράθυρα ανοιχτά, φυσάει και μέσα.
τα φώτα κλειστά.
άδειο το σπίτι, σκοτεινό, νεκρό.
έξω αυτοκίνητα τρέχουν, άνθρωποι φωνάζουν. ο θόρυβος της πόλης δεν με αγγίζει όμως, είναι τόσο μακριά και ας είναι ακριβώς από κάτω μου.
ανάβω ένα τσιγάρο.
σηκώνω το κεφάλι μου ψηλά, κοιτώ τον καθαρό νυχτερινό ουρανό.
κοιτώ το υπέροχο φεγγάρι.
είμαι μόνος, πάντα θα είμαι στο τέλος.
ποτέ δεν θα ικανοποιηθώ με τίποτα.
ποτέ τίποτα δεν θα είναι αρκετό.
δεν θα είμαι ποτέ ευτυχισμένος.
το ξέρω, αυτή είναι η αλήθεια μου.
η δικιά μου, ανθρώπινη αλήθεια.


για τον Mahler!!! ίσως να ξέφυγα, αυτό όμως μπορώ να πω...


και σε όλα αυτά με συνοδεύει αυτό :

Honestly what will become of me
Don't like reality
It's way too clear to me
But really life is daily
We are what we don't see
Missed everything daydreaming

[Chorus]
Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
Come to an end come to an
Why do all good things come to end?
Come to an end come to an
Why do all good things come to an end?

Traveling I only stop at exits
Wondering if I'll stay
Young and restless
Living this way I stress less
I want to pull away when the dream dies
The pain sets in and I don't cry
I only feel gravity and I wonder why

Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
[ All Good Things lyrics found on http://www.completealbumlyrics.com ]
Come to an end come to an
Why do all good things come to end?
Come to an end come to an
Why do all good things come to an end?

Well the dogs were whistling a new tune
Barking at the new moon
Hoping it would come soon so that they could
Dogs were whistling a new tune
Barking at the new moon
Hoping it would come soon so that they could
Die die die die die

Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
Flames to dust
Lovers to friends
Why do all good things come to an end
Come to an end come to an
Why do all good things come to end?
Come to an end come to an
Why do all good things come to an end?

Well the dogs were barking at a new moon
Whistling a new tune
Hoping it would come soon
And the sun was wondering if it should stay away for a day til the feeling went away
And the sky was falling on the clouds were dropping and
The rain forgot how to bring salvation
The dogs were barking at the new moon
Whistling a new tune
Hoping it would come soon so that they could die