Λεφτά δεν υπάρχουν, και πόσο μάλλον για τους μετανάστες που ανοίγουν τα μικρομάγαζά τους στο κέντρο, και θέλουν τόσο-όσο να φτιάξουν την ταμπέλα τους. Έτσι απευθύνονται σε συμπατριώτες τους τεχνίτες καλλιγράφους και δες, μ' αρέσει, προσφέρουν μια λάγνας ανατολής πινελιά στην νέα Αθήνα που μοιάζει τρομερά πιο ενδιαφέρουσα από τα πλεξιγκλας, στο πλαστικό, στο ξύλο στο οτιδήποτε της μοδός πρότασε η μόδα.
Έχει κάτι από ανθρώπινο το χειροποίητο στον τοίχο, πλούσια χρώματα, τα παντού περιγράμματα στους χαρακτήρες, πληθωρική τυπογραφία, τη λαχτάρα του έμπορα να χωρέσει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες. Κάτι ξεχωριστό που δεκαετίες είχε να δει η Αθήνα και να μια καταγραφή τοιχογραφιών που συναντώνται κυρίως στην φτωχιάρα περιοχή του Γερανίου όπου ανθεί η συγκεκριμένη τεχνική.
