με την δεύτερη. και με την τρίτη μη σου πω.

για να θυμάμαι αυτή τη στιγμή για πολλά χρόνια από τώρα και - ελπίζοντας- να μην χτυπάω το κεφάλι μου.
μακάρι να πάνε όλα καλά και στο aftermath να πέσει το τραγούδι που σχεδίαζα τόσο καιρό στο fb, χωρίς regrets.
επιτέλους, γτ μας πήρε χρόνια...

κι αλήθεια, πόσα dejavus να αντέξει ο ανθρώπινος εγωισμός χωρίς να τρωθεί. κι άντε μετά πλήρωνε για άλλους χ μήνες στο ανάκλινδρο. κι άντε μετά ξόδευε ζωή για ερωτήματα για τα οποία πάντοτε ήξερες την απάντηση, μα ποτέ δεν θέλησες να αλλάξεις.

άντε, άντε, ελπίζω συγκεκριμένα προγούμενα να μην αλλάξουν. πακέτο που λέμε. σαν εκείνα τα πρώτα φοιτητικά χρόνια ανεμελιάς (not) και ξεγνοιασιάς (double not)..

λίγες ώρες ακόμα.