Selena Gomez & The Scene: A Year Without Rain

              Ένας χρόνος ακριβώς πέρασε από την κυκλοφορία του Kiss &Tell, του πρώτου album της τρίτης μπεμπέκας της βιομηχανίας της Disney (η πρώτη είναι η Miley και δεύτερη η Demi Lovato) κι η Selena δεν άλλαξε καθόλου εμφανισιακά. Για να διαπιστώσουμε αν το ίδιο ισχύει για την μουσική της, η κοπελιά είπε να μας βοηθήσει βγάζοντας δεύτερο album, το A Year Without Rain.

      Δεν ξέρω πως το έφεραν οι καιροί, αλλά οι κοπελούδες της Disney όσο πάνε κι απομακρύνονται από τον pop / rock ήχο. Έτσι, όπως η Miley Cyrus έκανε στροφή προς τον πιο pop ήχο κι η Demi Lovato δήλωσε πως θα το γυρίσει στο rnb, η Selena πρόσθεσε στην μουσική της λίγες δόσεις από teckno και dancehall τα οποία αντικαθιστούν τα pop / punk και pop/rock στοιχεία του Kiss &Tell καθώς συνεργάστηκε με πιο αβανταδόρικα ονόματα στον κόσμο της mainstream pop (Kevin Rudolf, RedOne, Toby Gad).

           Το Round And Round είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Kiss &Tell και στο A Year Without Rain επειδή έχει κάποιες pop rock νότες μα είναι πιο dance από ότι τα κομμάτια του πρώτου της album. Συνδετικό κρίκο αποτελεί και το Off The Chain που φέρνει σε Naturally σε βελτιωμένη έκδοση και θα μπορούσε ν' αλωνίζει στα charts του UK άνετα. Το Spotlight μπορεί να μην είναι ο ορισμός του hit, αλλά είναι ένα ωραίο dancehall κομμάτι το οποίο θα μπορούσε να παίζεταιστις παραλίες αντί των Μυκονιάτικων καθώς και μια ευχάριστη αλλαγή έπειτα από τόσα dance κομμάτια. Ευχάριστη έκπληξη είναι κι η μπαλάντα Ghost Of You επειδή δύσκολα σταρλέτες της Disney τραγουδούν μπαλάντες της προκοπής. Αξίζει να σημειωθεί και το αισιόδοξο και relatable Sick Of You με τον έξυπνο στίχο  "I'll wave goodbye when you say hello".

    Στον αντίποδα υπάρχουν και μερικά κομμάτια που δεν είναι και τόσο καλά όσο αυτά που αναφέρθηκαν πιο πριν. Το ομότιτλο κομμάτι είναι σχετικά κλισέ και δεν ταιριάζει στην φωνή της Selena. Το Rock God, πάλι, δεν ταιριάζει στο attitude της, αλλά στης Katy Perry από την οποία γράφτηκε. Το Summer's Not Hot δεν είναι κι από τις καλύτερες δουλειές του RedOne αν και στην αρχή έχει κάποιο ενδιαφέρον. Το Intuition δεν λέει τίποτα ενώ το Live Like There's No Tommorow είναι η κλισέ μπαλάντα των τίτλων τέλους μιας κλισέ ταινίας που όλοι έχουμε ακούσει και δεν χρειάζεται να ξανακούσουμε.
            Ok, ποτέ των ποτών η Selena Gomez δεν θ' αλλάξει την μουσική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μας δώσει μερικά καλά τραγούδια. Έτσι, αν και το A Year Without Rain δεν είναι το απόλυτο pop album της χρονιάς, είναι ευχάριστο και danceable στο μεγαλύτερο μέρος του, δηλαδή ότι πρέπει να περιμένεις από Disney artist. Συνεπώς βρισκόμαστε σε καλό δρόμο... 7/10
     PS: Sorry for not writing so long μα το Internet έχει αποκτήσει τάσεις αυτοκτονίας τον τελευταίο καιρό.

ΕΣΘ ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΔΝΤ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣ ΑΕΙ ΕΣΤΑΙ

Ο ΝΗΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ. ΜΟΝΗ SANTA MAFIA DE LA GRECIA. 300 πιθανοί δημιουργοί. Ξεκίνησε το 1974 κι ολοκληρώθηκε 36 χρόνια αργότερα.
Κρυφά σύμβολα, χρέη αόρατα για τους αμύητους και μια μυστική οργάνωση που μετρά τριανταέξι χρόνια ζωής. Για άλλη μια φορά οι πίνακες της μεταπολίτευσης γίνονται αντικείμενο μελέτης και συνδέονται με άγνωστες πτυχές του σοσιαλισμού.
1.κάποιος από σας θα με προδώσει για 30 δισ
3.κύριε Στρος, να το κάνω εγώ που ξέρω από τον πατέρα μου?
2.σιγά ρε παιδιά,να παραγγείλουμε πρώτα...
4.(εχει σφηνώσει ανάμεσα στους 2 πηγαίνοντας για τουαλέτα)
5.γιατί δεν πάμε όλοι να καθήσουμε δεξιά?
7.που πήγαν τα φαγιά?
6.εγώ σκέτο ψωμί δεν τρώω, σήκω τώρα που προλαβαίνουμε
8.(βρέθηκε κατά λάθος, το πέρασε για την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου)Που
είναι οι κάμερες???
9. (σχηματίζει με τον Στρος το γράμμα V που είναι τα έτη αποπληρωμής του ελληνικού χρέους. Κατα άλλη εκδοχή της ακουμπά το μπούτι ο Στρος)έριξε τη χαρτοπετσέτα του Κώστα στην ανακύκλωση
10.(κρατάει ακόμα το μαχαίρι από το προηγούμενο φαγοπότι) Πήρε κανείς σας μια χαρτοπετσέτα με ένα οικονομικό πρόγραμμα ???
11. απόδειξη δίνει το μαγαζί?
12. μπορούμε να προδώσουμε και με ευρωομόλογα αν θέλει, αλλά εγώ δε μπλέκομαι
13. Πιάσε ρε Κώστα κι ένα καρβέλι προς τα δω
14. ποτε θα πάει η χοντρή τουαλέτα να της πιάσω την καρέκλα...

Videos for 2010.

Flying Lotus: MmmHmm


Liars: Scissor


Clinic: Bubblegum


M.I.A.: XXXO


Lady Gaga: Telephone


Vampire Weekend: Giving Up The Gun


Yeasayer: Ambling Alp


Keep Shelly In Athens: Cremona Memories


Klaxons: Twin Flames


Primary 1: Princess


CEO: Come with me


Kanye West: Runaway [Short]


Twin Shadow: Slow (NSFW)


Arcade Fire: We Used to Wait/The Wilderness Down Town


El Guincho: Bombay


Gil Scott-Heron: Me And The Devil

Τι μας τη σπάει τα Χριστούγεννα

Έχουμε πολύ καιρό να βρεθούμε και οι τρείς μαζί και είπαμε να τιμήσουμε αυτή τη στιγμή γράφοντας ένα εορταστικό ποστ. Έτσι ξεκινάμε γράφοντας τι μας τη σπάει τα Χριστούγεννα.


1ον. Το εορταστικό πρόγραμμα του Star Channel και γενικά όλης της τηλεόρασης.

Ρε φίλε Star Channel Σαββάτο βράδυ, ανήμερα χριστούγεννα αφού έχεις φάει μισό χοιροστάσιο και ένα κοτέτσι, δεν σου κάνει τίποτα απο την ντουλάπα , πέρα απο τις πυτζάμες του μπαμπά με την τρύπα στον καβάλο και τον λεκέ στην κοιλιά, μου βάζεις Σεφερλή; Που δηλαδή ούτε να σε πληρώνουν δε τον βλέπεις. Άμα δε θες Σεφερλή κάνεις ζαπινγκ και βλέπεις το εορταστικό πρόγραμμα κονσέρβα των μπουζουκιών της Αθήνας προ τριετίας. Χάθηκε να βάλετε μια ωραία χριστουγεννιάτικη ταινία; Έστω μία εξάωρη συρραμένη τηλεταινία? Με την κοιλιά στο στόμα πού να βρεις όρεξη να βγεις και πού να χωρέσει το αλκοόλ. Μέχρι να ανεβάσεις το δικτιωτό καλσόν το μπούτι σου έχει κατάληξει να πάρει σχήμα πλακάκι πεζοδρομίου. Έτσι μένεις σπίτι εσύ και πολλοί άλλοι κοιλιόδουλοι εκεί έξω, που έχουν κοινωνική ζωή όλο τον υπόλοιπο χρόνο και δεν περιμένουν τα χριστούγεννα για να βγουν έξω, λες και όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους είχαν μαντρωμένους. Σας είπαν ποτέ ότι κανείς δεν βλέπει τηλεόραση τα χριστουγέννα; Να γιατί αυξάνονται οι αυτοκτονίες στις γιορτές.

2ον. Η έξοδος των Χριστουγέννων.
Ας πούμε ότι έχεις καταφέρει να χωρέσεις στα ρούχα σου, χωρίς να ιδρώσεις και νιώθεις άνετα μέσα σε αυτά και ότι κάποιος μαλάκας κολλητός σου σε έχει πείσει να βγείτε γιατί θα είναι ωραία και εσύ λες "άντε να βγω". Κλείνεις τραπέζι σε καλό σημείο του ρεμπετάδικου και πάντα μα πάντα καταλήγεις μπροστά στην τουαλέτα κάτω απο τη σκάλα όπου δεν μπορείς να σταθείς όρθιος. Σιγά σιγά σε λούζει υδρώτας γιατί ενώ βλέπεις το τραπέζι να έχει 5 καρέκλες η παρέα είναι 15 άτομα και βλέπουμε... Αφού σου έχουν σερβίρει το ποτό μπόμπα σε αναγκάζουν να πάρεις το μενού με τα διάφορα κρέατα (αγνώστου ταυτότητας) που δεν μπορείς να τα βλέπεις επειδή είσαι ήδη σκασμένος. Εκεί που έχεις φτιάξει λίγο κεφάλι και έχεις καπνίσει τρία τσιγάρα μόνος σου και άλλα 150 όλοι μαζί, σκέφτεσαι να σηκωθείς και να χορέψεις. Επιτόπια κυρίως γιατί δεν έχει χώρο πουθενά. Εκείνη τη στιγμή πιάνεται το καλσόν σου κάτω απο το τραπέζι και κάνεις μια τεράστια θηλιά ΝΑ (πράγμα που θα απόφευγες αν φορούσες δικτυωτό καλσόν). Εκείνη τη στιγμή λοιπόν αποφασίζει η παρέα δίπλα να τα σπάσει. Κοινώς να αρχίσει να χορεύει όπως δεν έχει χορέψει ποτέ (δες τραγούδι Like a Maniac). Αρχίζουν να σου μπήγονται στα πόδια τακούνια, στα πλευρά καρέκλες και αγκώνες ενώ τρως στάνταρ μία στο κεφάλι απο τον ψηλό της πίσω παρέας που χορεύει παθιασμένα ζεμπέκικο. Τότε είναι που αρχίζεις να πετάς ό,τι βρεις μπροστά σου σε αυτόν που σε έπεισε να βγεις. Φεύγεις ουρλιάζοντας απο το μαγαζί κοπανώντας με την τσάντα σου όποιον βρεις μπροστά σου, κρατώντας τη γόβα στο χέρι γιατί έχει σπάσει το τακούνι σου και πας στην ασφάλεια του Dizzy. Η θεά που ήσουν όταν βγήκες απο το σπίτι μοίαζει περισότερο με την Cortney Love (μετά τον Cobain) όταν φτάνεις εκεί αλλά είσαι και πάλι υπέροχα αποδεκτή. Εναλλακτικά πας στο σπίτι,ανοίγεις την τηλεόραση, πιάνεις την κονσέρβα πρόγραμμα που προαναφέραμε (ακούς και Μητροπάνο), πίνεις λίγο ουίσκι (δικό σου) και τρομάζεις τους γονείς σου που σε βλέπουν να χορεύεις μόνη στο σαλόνι την ώρα που πάνε τουαλέτα. Εκείνη τη στιγμή στο κέφι σου επάνω πέφτεις στο χριστουγεννιάτικο δέντρο το οποίο καταλήγει στο τζάκι, παίρνει φωτιά και η ξύλινη μπάλα - κουκουνάρι εκτινάσσεται πάνω στην γιαγιά σου. Πάλι το κάψαμε το πελεκούδι.

3ον. Το εορταστικό τραπέζι.
Κάθε χρόνο η μαμά κάνει γαλοπούλα, ενώ κάθε χρόνο λέει ότι δεν θα κάνει επειδή δεν τη τρώει κανένας.
Η θεία...υπάρχει μία σε κάθε οικογένεια, πάντα και παντού. Της οποίας ο πρέζακας γιός είναι πάντα καλύτερος απο εσένα. Εκείνος έχει κάνει 3 μεταπτυχιακά, μπάτσελορ και άλλες δυσνόητες λέξεις. Η γκόμενα του είναι η πιο όμορφη, άσχετα που είναι gay, είναι πάντα διευθυντής στη δουλειά του, παρόλο που ξέρεις ότι είναι το παιδί για τις εξωτερικές δουλειές και τα μαλλιά του στρώνουν καλύτερα παρόλο που είναι φαλακρός. Αυτή είναι και η θεία που θα σε πει ότι πάχυνες, παρόλο που κατάφερες να είσαι 10 κιλά λιγότερη απο πέρσι, ωστόσο εκείνη πάντα περηφανεύεται για την εμφάνιση της. Άσχετα που στη προσπάθεια της να έρθει στο τραπέζι η Aegean την ανάγκασε να πληρώσει και για δεύτερη θέση στο αεροπλάνο. Το καθυστερημένο ανήψι, ξαδερφάκι, γειτονόπουλο... στο οποίο η μαμά του κάνει ερωτήσεις στη προπαίδεια (για να δείξει πόσο έξυπνο είναι), αυτό τις απαντάει όλες λάθος, αλλά η μαμά του χαίρεται γιατί ούτε αυτή ξέρει την προπαίδεια. Είναι το ίδιο παιδάκι που δεν θα τρώει το φαί και θα τσιρίζει και απο το πολύ κλάμα θα πάει να ξεράσει στο δικό σου δωμάτιο, επειδή απλά μπορεί. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, στην εφηβεία, θα θεωρήσει πρέπον να κοιτάει τα βυζιά σου όσο τρως και μετά να πάει στον υπολογιστή σου και να κατεβάσει πορνό. Ξαφνικά το ποντίκι κολλάει περισότερο και απο τότε που είχε πέσει σιρόπι από τα μελομάκαρονα.

4ον. Ο Χριστουγεννιάτικος διάσκοσμος του γείτονα.
Ο οποίος έχει βάλει σκοπό να φαίνεται το μπαλκόνι του απο το Google Earth. Όχι απλά τυφλώνει το σπίτι σου, που δεν είναι και τόσο μακριά απο το δικό του, αλλά σε τρελαίνει γιατί μονίμως ξεχνάει να κλείσει τον διακόπτη της μουσικής. Έτσι αυτό το οπτικό υπερθέαμα είναι και ηχητικό(audiovisual panorama).
5ον. To Last Christmass των Wham.
Που σπάζεσαι να το ακούς κάθε μέρα τα Χριστούγενα, αλλά όταν δεν το έχεις ακούσει και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα it's just not the same.

6ον. Τα Κάλαντα.
Όχι επειδή έρχονται και μας ξυπνάνε, αλλά επειδή δεν έρχονται να μας τα πουν. Άδικα περιμένεις με το χαμόγελο του ξελιγωμένου παππού που έχει να δει τα εγγόνια του τρία χρόνια και με μία αγκαλιά νομίσματά για να τα δώσεις. Αυτά δεν εμφανίζονται ποτέ και αρχίζεις να πιστεύεις ότι το σπίτι σου είναι σαν την έπαυλη των Adams και όλοι φοβούνται να έρθουν. Ευτυχώς πάντα περνάει ο γύφτος με Datsun και μεγάφωνο παίζοντας μασημένη κασσέτα με χριστουγενιάτικα τραγούδια. Τρέχεις στο μπαλκόνι με χαρά αλλά μέχρι να πάρεις το παλτό σου, ν' ανοίξεις και να βγεις έξω έχει ήδη φύγει. Άσε που πάντα φοβάσαι να ρίξεις το δίευρω από τον τρίτο και πάντα καταλήγεις να πετάς σοκοφρέτες. Κάτι τέτοιο ισχύει και με την μπάντα του δήμου που την ακούς να πλησιάζει, να περνάει απο το κάτω στενό, να περνάει απο το πάνω στενό, απο το δίπλα στενό...αλλά για ακόμη μία φορά δεν περνάει κάτω απο το μπαλκόνι σου και μένεις με το ευρώ στο χέρι.

7ον Ο Έρανος της Αγάπης.
Ποια είναι αυτή η Αγάπη και όλοι μα όλοι κάνουν έρανο γι αυτήν; Σηκώνεσαι το πρωί και αντί να δεις τα παιδιά που θα σου πουν τα κάλαντα βλέπεις μια μεσήλικη με γκριζαρισμένο κότσο και φούστα μέχρι τον αστράγαλο που τσιρίζει ότι είναι απο τον έρανο και ότι πρέπει να βοηθήσουμε με ό,τι έχουμε ευχαρίστηση (όχι ρούχα, φαγητά, ή φαρμακα, αλλά χρήματα, ρευστό ζεστό παραδάκι).Εννοείται ότι ποτέ δεν λένε απο πού ακριβώς είναι ή πού θα πάνε τα χρήματα που θα δώσεις. Προφανώς δεν θα πάνε στη βελτίωση της εμφάνισή της τύπισσας, γιάτι κάθε χρόνο έχει την ίδια μάπα. Όσα χρήματα και να δώσεις πάντα μα πάντα θα σε κοιτάει με μισό μάτι.

8ον οι Διακοπολάγνοι.
Τα χριστούγεννα μέσα σε δεκαπέντε ημέρες μετακινείται αριθμός τουριστών ίσος με αυτών του καλοκαιριού (το οποίο διαρκεί 3 μήνες πάνω κάτω). Δεν ξέρω αν πρέπει να τους μισώ ή να τους λυπάμαι. Γιατί σε πρίζουν για μήνες πριν το ταξίδι τους, σε ζαλίζουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με αναρτήσεις στο twitter και φυσικά σου περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε όταν επιστρέφουν. Μερικές φορές όμως ενώ έχουν ετοιμαστεί καταλήγουν στο αεροδρόμιο με τις πτήσεις ακυρωμένες χωρίς να μπορούν ούτε να επιστρέψουν αλλά ούτε και να φτάσουν στον προορισμό τους. Πάλι όμως θα σου περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια την ταλαιπωρία που έφαγαν. Ό,τι και να γίνει εσύ θα καταλήξεις με πονοκέφαλο. Οι ίδιοι ποτέ δεν θα παραδεχθούν ότι το δωμάτιο τους ήταν σκατά, πως έκανε ποτσόκρυο και δεν βγήκαν απο το ξενοδοχείο για να βιώσουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και πως απλά κατέληξαν αυτή την ένδοξη ημέρα να κάνουν ό,τι έκανες και εσύ βλέποντας τον Σεφερλή στη δορυφορική.


Όπως και να έχει τα Χριστούγεννα είναι σαν τους συγγενείς. Κάποια πράγματα μας σπάνε τα νεύρα αλλά ανυπομονούμε κάθε χρόνο να έρθουν.


Εσάς τι σας τη σπάει στις γιορτές;

10-1 for 2010.

Διαπίστωσα ότι καλύτερο άλμπουμ ψηφίζω πάντα εκείνο που θα ήθελα να έχω φτιάξει ο ίδιος και να το παίζω με την μπάντα μου live τα καλοκαίρια σε φεστιβάλ [Arcade Fire-MGMT-The XX από το 2007 έως το 2009]. Για τους XX έχω αλλάξει γνώμη μετά το Pukkelpop και όσα έκαναν εκεί που με νύσταξαν. Φέτος θα ήθελα να είμαι ο Ethan Kath με την μυτόγκα κάτω από την κουκούλα [πιστεύω ότι η μύτη του είναι ακόμα μεγαλύτερη από όση δείχνει, ίσως ολόκληρος είναι μια μύτη, ακόμα και στην δεξιά φωτογραφία που είναι κουκουλωμένος εξέχει] και να βαράω το Baptism με την άλλη να κυλιέται στην βρώμα. Μέχρι πρόσφατα είχα αποκλείσει το ενδεχόμενο να πάω να δω Crystal Castles στο εξωτερικό. Έχω αλλάξει γνώμη. Ο Διονύσης που είχε πάει το καλοκαίρι στο Παρίσι για να δει την Alice Glass κατάφερε και πήγε πρώτη σειρά και του έτριψε το μουνί της στην μούρη του, βούτηξε στο κοινό και την χούφτωσε -αυτή μπορεί να μην πήρε και χαμπάρι έτσι χώμα που ανεβαίνει στην σκηνή. Ακούγοντας το άλμπουμ σε διαφορετικές στιγμές -στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στο λεωφορείο, περπατώντας- πέρασε όλα τα τεστ με επιτυχία αφού τον απολαμβάνω παντού το ίδιο. Και του χρόνου.

1. Crystal Castles: Crystal Castles
2. Baths: Cerulean
3. Caribou: Swim
4. Tame Impala: Innespeaker
5. Ariel Pink's Haunted Graffiti: Before Today
6. Dum Dum Girls: I Will Be
7. Arcade Fire: The Suburbs
8. D'eon: Palinopsia
9. Yeasayer: Odd Blood
10. Delorean: Subiza
-------------------------------------
11. Beach Fossils: Beach Fossils
12. Solar Bears: She was Coloured In
13. Twin Shadow: Forget
14. Kanye West: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
15. Crystal Fighters: Star of Love
16. Lake R▲dio: Planet Earth About to Be Recycled
17. Teen Daze: Four More Years
18. Foals: Total Life Forever
19. M.I.A.: /\/\/\Y/\
20. Toro Y Moi: Causers of This

Επιστροφή στα 90's

Τις ημέρες των Χριστουγέννων αναπολούμε τα παλιότερα μας Χριστούγεννα και αναρωτιόμαστε πως θα είναι τα επόμενα. Θυμόμαστε τι ωραία που ήταν όταν μαζευόμασταν όλοι μαζί και Fuck That!!!

Εγώ σας έχω κατί καλύτερο. Ξεχάστε τις ηλίθιες αναμνήσεις των περασμένων Χριστουγέννων εχώ να σας θυμίσω κάτι καλλύτερο. Σήμερα που λες πέτυχα ένα βίντεο κλιπ στο MTV . Θα σας θυμίσω εποχές πριν τους Big Bang, πριν τους NSYNC, πριν τους 5ive, πριν τους Westlife και πριν τους Backstreet boys. Λίγο πριν τους Boyzone, τους Take That και τους East17. Λίγο μετά τους New kids on the block.

Θα σας θυμίσω εκείνη την μπάντα για την οποία η Ντόνα έκανε σαν τρελή και ήθελε να τους δει την ημέρα των γενεθλίων της. Με αποτέλεσμα να πάει στο ξενοδοχείο και να δει τη μάνα της με γκόμενο. Η μπάντα για την οποία προσποιήθηκε η Κέλυ ότι είναι Groupie και τελικά κατάφερε να τους πείσει να πάνε στο Peach Pit και να τραγουδήσουν για την Ντόνα.

Ας μη ξεχνάμε και η Ντόνα γενέθλια τα Χριστούγεννα είχε. Λοιπόν... είδα το βίντεο στο Mtv και θα ήθελα ειλικρινά να ζητήσω συγνώμη από τους NSYNC,.Αγαπητοί N SYNC πάντα πίστευα ότι εσείς ήσασταν το ασχημότερο Boy Band Ever,δεύτεροι σε ασχήμια ήταν για μένα πάντα οι Backstreet Boys, (ας το παραδεχτούμε ακόμη και ο Justin Timberlake ήταν άσχημος, Puberty was cruel to Justin Timberlake not only to us).

Σας παρουσιάζω - θυμίζω λοιπόν το πιο άσχημο Boy Band που έχω δει ποτέ. Με το σούπερ χιτ της εποχής του.

Colour me Badd - I wanna sex you up ... στο Beverly Εκείνη της εποχής τραγούδησαν I wanna love you up ...αμερικάνικη λογοκρισία...

Πείτε ο άθλιος με το καπελάκι στο 00:54 με το κόκκινο σακάκι δεν μοιάζει με αυτόν:

Και τόσο καιρό προσπαθούσα να καταλάβω τι μου θυμίζει....τρομακτικό.

Την επόμενη φορά αφιέρωμα στους boyz II men.

Τώρα που το σκέφτομαι και πέρσι είχα ένα τρελό Blast from the past.

Καλά ρε...γιατί δεν μου είπατε οτι ήταν τόσο τραγικά γραμμένο το ποστ...το διόρθωσα ή ετσι νομίζω.

Nicki Minaj: Pink Friday

                            Το Pink Friday είναι από τα χιλιάδες albums που άργησαν να δουν το φως της ημέρας, αλλά τελικά τα κατάφεραν. Παρόλ' αυτά, η προστατευόμενη του μαστούρη Lil' Wayne κατάφερε να δημιουργήσει hype, καθώς την εικόνα που ήθελε: της sexy Barbie που δεν πρέπει να τα βάζεις μαζί της γιατί τα παίρνει άγρια. Επίσης δεν ξέχασε να μας θυμήσει ότι είναι και rapper γι' αυτό συμμετείχε τακτικά σε τραγούδια άλλων (Drake, Christina Aguillera, Rihanna, Lil' Wayne etc) κι έβγαλε το single Massive Attack που παρόλο που δεν ξετρέλανε τους κριτικούς γιατί πίστευαν ότι παραήταν edgy για το image της και δεν μπήκε στο Pink Friday, προτάθηκε για Hip Hop Video Of Year στα βραβεία MTV. Έτσι, κι ο ανδρικός, αλλά κι ο γυναικείος πλυθησμός την θυμούνται ως rapper και τραγούδιστρια, όχι μόνο ως ξέκωλλο που φωτογραφίζεται στα ανδρικά περιοδικά (ακούς Janet Jackson ή θέλεις να το αναλύσω;)

Για το Pink Friday η Nicki δήλωσε ότι είναι σαν να διηγήται την ιστορία κάθε κοριτσιού  (" it’s time for me now to tell my story, and in telling my story, I’m really telling every girl’s story. We all go through the same  thing. So the album is gonna feel very personal to every female".) Αυτή η δήλωση δεν θύμηζει παρά κάποιες rnb/soul δευτεράτζες που το παίζουν πχιότητα και κουλτούρα και βγάζουν μελούρες αντίστοιχες των δικών μας σκυλάδικων μα σημαίνει ότι είναι και relatable τα τραγούδια, πράγμα πολύ καλό για τον ακροατή ή καλύτερα την ακροάτρια.

            Σαν γνήσια rapper που σέβεται τον εαυτό της, φτιάχνει το success story της μέσα από τραγούδια αφιερωμένα σε bad bitches που προσπαθούν να σταματήσουν την επέλαση της όπως το πολύ καλό Roman's Revenge με την βοήθεια του Slim Shady και στο Did It On 'Em ή παθαίνει σοκ από την ξαφνική της επιτυχία στο  Check It Out με τον Will. i. am, όπως και στο Fly με την RiRi, στο I'm The Best, στο Blazin', συνεργασία με τον μέγα αντιπαθούκλα Kanye West και στο  Moment 4 Life με τον συνlabelίτη της, τον Drake ενώ δεν διστάζει ν' αποκαλύψει στους ακροατές της τις στιγμές που αφήνεται στα χέρια του αγαπητικού της (Your Love, Right Through Me) σαν απλό ερωτευμένο κορίτσι ή τις στιγμές που θυμώνει μαζί του (Save Me). Επίσης, μας αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή του εαυτού της στο Dear Old Nicki, στο οποίο νοσταλγεί τον παλιό της εαυτό πριν την δημοσιότητα. Στο τέλος του album βλέπουμε μια απρόσμενη συνεργασία με την Natasha Bedingfield, το Last Chance που μοιάζει κάπως στο Here I Am, τρια κομμάτια πριν.

     Αν κι οι στίχοι δεν είναι και το μεγαλύτερο ατού του Pink Friday, η παραγωγή είναι καλοδουλεμένη, αν και σε πολλά κομμάτια χρησιμοποιούνται samples. Παρόλα αυτά η Nicki πέτυχε αυτό που ήθελε δηλαδή να φτιάξει ένα album που να διηγήται την ιστορία κάθε κοριτσιού, είτε ερωτευμένου, είτε θυμωμένου, είτε ξαφνιασμένου από τις εκπλήξεις της ζωής. Σε συνδυασμό με την πολύ καλή δουλειά που έκαναν οι παραγωγοί, τελικά το Pink Friday δικαιολογεί, ως ένα σημείο, το hype του. Από 'κει και πέρα θα δούμε τι θα κάνει στο μέλλον η Nicki, αν θ' ακολουθήσει την καριέρα της Janet Jackson aka πολύς κώλος, λίγη μουσική ή αν θα είναι από τις λίγες θυληκές rappers με αξιοζήλευτη καριέρα δίχως να χρειάζεται να βγάλουν τα ρούχα τους.8/10

Burberry Prorsum Prefall 2011 Menswear

I just adore this collection for prefall of 2011. It has all the right trends in all the right places!
Narrow and fitted lines, bolder colours - Seeing spots of tangerine, honey, camel and sky blue is a breath of fresh air amongst the abundant dull winter hues - ,cosy wools and great accessories!

Christopher Bailey has outdone himself, once again! Giving to the house of Burberry, exactly what it needed...freshness and young/hip attitude!
I just looooove that :)

p.s. Please Cristopher - Book me for your next campaign and show! thanx in advance :P

p.s.2 notice all the homo symbolisms?? LUv that SOOO much in a catalogue!


























Now darlings! gimme your feedback!

What's your opinion about the prefall pieces??

I'm eagerrrrr to read your thoughts ^^



KISS

30 tumblrs for 2010.

Στο tumblr μπορείς να βρεις τα πιο περίεργα πράγματα.

1. Crap at my parents house [μπιμπελό στα σύνθετα]
2. Bad postcards [vintage αμερικανικές καρτ ποστάλ από το 1950 έως το 1975]
3. Better book titles [περιεκτική απλοποίηση τίτλων βιβλίων]
4. Bread people, Cheese people [τον Κρις Σφέτας Δωδώνης]

5. People hugging the new Joanna Newsom album [υπερσυμπυκνωμένο hype, τον ορισμό του viral]

6. Face replace [κεφάλια άλλων]

7. Like totally taboo [nsfw queer kitch]
8. Sound injections [εξαιρετική μουσική]

9. Crappy taxidermy [βαλσαμωμένα ζώα]
10. Ctrl+W33d [trolling]
11. Unhappy hipsters [τι κάνει τους hipsters δυστυχισμένους στα σπίτια τους]

12. My parents were awesome [τους γονείς πριν γίνουν γονείς]
13. Kid casting [τους ήρωες όταν ήταν παιδιά]
14. Animated albums [κινούμενες εικόνες]
15. Lesbians who look like Justin Bieber [τον Bieber]

16. Fuck you York [κωλοδάχτυλα στην Νέα Υόρκη]

17. I can read [motivational σοφίες με ωραίες γραμματοσειρές σε θολές εικόνες]

18. Gayffiti [ζωγραφισμένες πούτσες σε στάσεις λεωφορείου]
19. I love charts [πίτες]
20. Acropolis now [την Αθήνα]
21. Album tacos [εξώφυλλα άλμπουμ με τάκος]
22. Antiduckface [χειλάκια]

23. Kim Jong-Il looking at things [τι βλέπει o ηγέτης της Βόρειας Κορέας]

24. I'm remembering [τι θυμήθηκε]

25. Things organized neatly [τακτοποιημένα πράγματα]
26. The best time to wear a striped sweater [τον Μπομπ Σφουγγαράκη]
27. The way I wanted it to be [art]

28. Pretty foods and pretty drink [ωραία φαγητά]

29. Pixelfucks [εξαιρετικά gifs]
30. Pictures of muslims wearing things [απόδειξη ότι δεν υπάρχει muslim garb]

Ακόμη μία πρωτιά

Τώρα θα σας μιλήσω για την πρώτη φορά που έγραψα ένα επικό ποστ.

Το έγραψα σήμερα και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

http://athlieskores.blogspot.com/2010/12/blog-post_15.html

για όσους δεν ξέρουν το δεύτερο μου blog.

God I am such a looser σε λίγο θα αρχίσω και δικό μου κανάλι στο You tube.

A ναι και ιδού ο νέος μου έρωτας :

Trust me...

... you're gonna get over it, no matter what this is ...

just read this, I'm sure you're gonna find it useful ;)

(what follows is an abstract from a conversation...)

[...]

- "I feel destroyed."

- "It probably doesn't help to know it right now, but you WILL get through this. You'll actually even feel better someday. In the future. You'll feel completely different."

- "I don't want to."

- "Nope. We never do. We love like crazy and it seems like if we lose that love, we'll shrivel up and die, which would be a blessing. But no man's worth us ending up dead, no matter who he is. And anyway, things don't happen that way in the real world. We just muddle on. We finally get through it. Then we're whole again."

- "I don't WANT to be whole."

- "Not right now. Right now you want to grieve. The strength of your grieving marks the strength of your love. And letting grief go when the time comes to do it honours that love. That's what I believe."

[...]

The conclusion is left to you.
What's your feedback about breakups and heart breaks?
stories and advice - more than welcome

Kiss

Ο Σκοτεινός Άρχοντας του Σκότους

Πρώτη φορά στους αιώνες ύπαρξης αυτή της διάστασης το κακό είχε τόση δύναμη. Στη πραγματικότητα το κακό ποτέ δεν είχε τόσο δύναμη σε καμία γνωστή διάσταση. Η τελική μάχη ήταν έτοιμη. Ο σατανικός Θεός Άφλεκ είχε μαζέψει δυνάμεις πέρα από κάθε φαντασία και διάσταση. Ποτέ στην ιστορία της φανταστικής λογοτεχνίας το κακό δεν είχε συγκεντρώσει τόση δύναμη. Δύναμη ικανή όχι μόνο να τινάξει τον κόσμο αυτό από το αστρικό στερέωμα αλλά και όλες τις παράλληλες διαστάσεις που το διέπουν.

Οι δυνάμεις του Μέγα Άρχοντα ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν αυτή την χαώδη στρατιά από ανθρώπους της δύσης, προδότες νάνους, γίγαντες και κάθε λογής Ορκ τα οποία είχαν δημιουργηθεί από τη σκοτεινή μαγεία των τριών μάγων, οι οποίοι είχαν πάρει το μέρος του σκότους. Προδίδοντας και αυτοί το γένος των ανθρώπων. Η μαγεία είχε επιλέξει τον μαύρο δρόμο της κακίας. Οι τέσσερις λευκοί μάγοι που ακολούθησαν το φως, την αγάπη και όχι τη φιλοδοξία τους είχαν ήδη βρει τραγικό θάνατο στη προσπάθεια τους να αναστήσουν την Θεά του Πολέμου. Τα σάπια κουφάρια τους ήταν απλωμένα σε όλα τα σημεία του ναού. Είχαν ξεχάσει πως η θεά του πολέμου μισούσε τους άνδρες.

Ακόμη μια φορά είχε χρειαστεί, σ'αυτό τον κόσμο να πολεμήσουν οι φυλές των ανθρώπων, οι μάγοι, οι νάνοι και τα ζώα εναντίον του Άφλεκ. Τότε όμως η Θεά του Πολέμου, του Κάφρους και της B-Iras ήταν εκεί με τις στρατιές τους. Όμως οι αιώνες πέρασαν, η γνώση, οι φυλές και οι δυνάμεις είχαν ξεχασθεί. Οι γρίφοι της αρχαιότητάς και τα γνωμικά είχαν σβηστεί από τον χρόνο και το νέο θρησκευτικό καθεστώς. Τώρα οι σύγχρονοι άνθρωποι γνώριζαν ελάχιστα τις στρατηγικές του Άφλεκ και του ίδιου του πολέμου. Ο Μέγας Άρχοντας όμως ήξερε. Γνώριζε πως μόνο ένα θαύμα θα τους έσωζε και είχε εναποθέσει όλες τις ελπίδες στο κέρας που κρατούσε η Ελόθιελ.

Η Ελόθιελ με τη σειρά της έπρεπε να χρησιμοποιήσει το κέρας μόνο μια φορά και σε μία μόνο μάχη. Έτσι επέλεξε αυτή τη στιγμή στη τελική μάχη και μόνο στην πιο κρίσιμη και πιο απελπισμένη φάση της να το φυσήξει. Η στιγμή αυτή πλησίαζε απειλητικά. Ήδη οι νάνοι οπισθοχωρούσαν στα δυτικά του μετώπου. Οι αλογατάρηδες του νότιου μετώπου σφαγιάζονταν από τους γίγαντες και οι ανθρώποι στην ανατολική και βόρεια πτέρυγα είχαν καταρρακωθεί από τα αδέλφια τους. Τα ζώα δεν ήταν σε καλύτερη θέση. Τα Όρκ γεύονταν τις σάρκες τους με ακόρεστη όρεξη. Ο Μέγας Άρχοντας με το σπαθί του και τους αξιωματικούς του αποκρούαν τις επιθέσεις με δυσκολία για να δώσουν λίγο χρόνο στην Ελόθιελ. Τότε εκείνη έφερε στα καυτά ζουμερά χείλη της το κέρας και φύσηξε με όλη τη δύναμη της ψυχής της. Τότε άνοιξαν οι ουρανοί και εμφανίστηκε η Ελπίδα και άρχισε να τραγουδάει...

Η Ιέρεια που έδωσε το κέρας στην Ελόθιελ είπε ότι θα έφερνε τη βοήθεια της Θέας Καφροδίτης. Θα εμφάνιζε της Ιερές Δούλες της.

H Angelira του τάγματος της B-Iras, που ήταν η μικρότερη θα ερχόταν με Πήγασους και αναβάτες που θα σκοροπούσαν θάνατο στο σκότος.

Η Dannossiel θα έφερνε τις αρχαίες δυνάμεις της απο χρόνια εξφανισμένης φυλής των ξωτικών.

η Martha τη λευκή μαγεία των νυμφών του Πράσινου δάσους και της Αλμυρής λίμνης.

Ενώ η μεγαλύτερη απ'όλες η Erisabetsu με τις δυνάμεις της θα έφερνε όπλα από φανταστικούς κόσμους, όπλα τεράστιου μεγέθους τα ονομαζόμενα Gundam και τις δυνάμεις του κρυμμένου χωριού της Konoha.

Έτσι και έγινε. Ενώ το τραγούδι της Ελπίδας ακουγόταν παντού μέσα από το δάσος εμφανίστηκε πρώτη η Martha με τις ξανθιές γαλανομάτες Αμαζόνες του Πόντου. Όρμησαν στις δυνάμεις του σκότους καλπάζοντας με βία τα άλογα τους. Με δεμένο το δεξί στήθος τους ήταν ανίκητες πάνω στους επιβήτορες τους. Σκότωναν με λύσσα γεμίζοντας τα σέξι κορμιά τους και τις δερμάτινες στολές τους με αίμα. Από τον ουρανό κατέβηκε η Dannosiel με στρατιές εκδιδόμενων ξωτικών. Ξωτικών που η ομορφιά τους ξεπερνούσε το φως και με τα τραγούδια τους καύλωναν τους αντιπάλους τους σε σημείο θανάτου.

Η σκοτεινή στρατιά του Άφλεκ κλονίστηκε. Όμως γρήγορα ενισχύθηκε από δράκους και ορνιθόρυγχους, αποπτύγματα της φύσης δημιουργημένα από τους Μάγους. Αυτό δεν έπρεπε να επαναληφθεί. Έτσι πάνω στους Μάγους και στα δημιουργήματα τους έπεσαν οι ακόρεστες σεξουαλικά γριές της Anglira η οποία στο όνομα της Θεάς B-Iras της οδηγούσε. Φέρνοντας έτσι μετά από αιώνες στον κόσμο αυτό την χαμένη φυλή των Κυανόλευκων γριών, απογόνων του ημίθεου Ηρακλή. Οι οποίες στο όνομα της Θεάς B-Iras δεν έκαναν ποτέ σεξ. Οι μάγοι, τα Όρκ και οι δράκοι κακοποιήθηκαν σεξουαλικά με τρόπους που κανένας δημιουργός Hentai ή Guro δεν θα μπορούσε να φανταστεί σε εκείνη την διάσταση που υπήρχε η χώρα Ιαπωνία.

Οι γίγαντες και οι νάνοι του Άφλεκ σάστισαν αλλά συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο. Τότε όμως εμφανίστηκε η Erisabetsu που εκείνη ήταν σοφότερη από όλες τις Ιερές δούλες και οι γνώσεις της πήγαζαν μέσα από την ίδια την ιστορία και το αστρικό στερέωμα. Εκείνη γνώριζε ότι οι νάνοι και οι γίγαντες είχαν ένα κοινό φόβο, την Ομοφοβία. Έτσι κάλεσε από όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους χιλιάδες νάνους και γίγαντες transexual και drag quens. Η πολύχρωμη στρατιά με το σκέρτσο, το νάζι και τη χάρη της σόκαρε τους αντιπάλους που είχαν συνηθίσει να εξορίζουν αυτά τα άτομα. Στη θέαση του εξόριστου Βασιλιά τους, που τώρα ήταν βασίλισσα οι γίγαντες το έβαλαν στα πόδια και ποδοπάτησαν τους νάνους.

Ο Μέγας Άρχοντας αγκάλιασε την Ελόθιελ και πανηγύρισε την οπισθοχώρηση του αντίπαλου στρατού. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε κάτι ανεκδιήγητο. Κάτι που κανένας συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας δεν είχε σκεφθεί. Ο σκοτεινός άρχοντας τους σκότους εμφανίστηκε ο ίδιος στη μάχη. Ούτε ο ίδιος ο Σάουρον της Μέσης Γης ή ο Ράκοθ της Φιόναβαρ (καλά ίσος μόνο ο Βόλντερμορτ) δεν είχαν σκεφθεί να το κάνουν. Η τεράστια σκιά του Άρχοντα Άφλεκ σκοτείνιασε το πεδίο της μάχης, το φριχτό του γέλιο έδιωξε τα ζώα και κούφανε τους πολεμιστές. Μόνο τότε συγκέντρωσε όλη του τη δύναμη, σφίχτηκε, ζορίστηκε και .......Έκλασε σκορπίζοντας θάνατο. Έκλασε μία εκκωφαντική κλανιά τόσο δυνατή που τίναξε τα δέντρα και όλους τους ζώντες οργανισμούς από το αστρικό στρέωμα. Έτσι το απόλυτο κακό κυριάρχησε και το σκοτάδι κάλυψε τα πάντα σε αυτή τη διάσταση.

Το κέρας έφυγε σε άλλη διάσταση για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τον Άφλεκ εκεί. Ο θρύλος έλεγε ότι όταν το φυσήξεις αυτό θα επικαλεστεί τις Ιερές δούλες της θεάς Καφροδίτης οι οποίες πάντα κερδίζουν τη μάχη αλλά ποτέ τον πόλεμο. Κάτι που δεν ήξερε η Ελόθιελ.

Επίλογος:

Ήταν πρωί όταν εμφανίστηκαν τέσσερις καλλονές με κατάνα, σπάθη, χατζάρα και στιλέτο στα Tiffany's. Εκεί πλησίασαν τον μελαχρινό κύριο και με μία γρήγορη κίνηση βύθισαν στις σάρκες του τα όπλα τους. Έτσι βρήκε τραγικό θάνατο ο σκοτεινός άρχοντας του σκότους Άφλεκ, τρώγοντας το πρωινό του, που σ'αυτή τη διάσταση ήταν γνωστός με το όνομα Ben Affleck. Για πρώτη φορά οι Ιερές Δούλες της Θεάς Καφροδίτης κέρδισαν τον πόλεμο σώζοντας την παρούσα διάσταση από το υποκριτικό ταλέντου του σκοτεινού άρχοντα του σκότους.

20 to dance for 2010.

Ο bluvelvet [dj, παραγωγός, καθόλου διάσημος] έκανε μια λίστα με χορευτικά τραγούδια ψάχνοντας στα cd του, όχι στα mp3, χειροποίητο όλο, μου την έστειλε χειρόγραφη. Για πάρτυ. Τρίτο Σάββατο από το τέλος του χρόνου.

1. M.I.A.: XXXO
2. Rihanna: Only Girl (In The World)
3. Montauk: Holiday
4. Hot Chip: One Life Stand
5. Azari & III: Into The Night
6. Gorillaz: Empire Ants (Club Clique Dancefloor Edit)
7. Robyn: Indestructible (A-Trak Radio Edit)
8. The Chemical Brothers: Swoon
9. Blamma Blamma: Beyond 17 (Mighty Mouse Remix)
10. Private: My Secret Lover (Diplo Remix)
11. Delorean: Real Love
12. Yeasayer: ONE
13. Christina Aguilera: Elastic Love
14. Blaqstarr feat. M.I.A.: Lemme Hump You
15. O' Children: Dead Disco Dancer (The Golden Filter Remix)
16. Jessica 6: Fun Girl
17. The Glass: Four Four Letter
18. Flight Facilities feat. Gizelle: Crave You (C90s Remix)
19. Joy Orbison vs. Young Money: Hyph Mngo To Go (Dj Dials Edit)
20. Anoraak: Try Me (Jupiter Remix)

20-11 for 2010.

Αυτή είναι η πρώτη δεκάδα πιο αγαπημένων άλμπουμ μου το 2010. Οι υπόλοιποι φετινοί εκλέκτορες εδώ.

11. Beach Fossils: Beach Fossils
12. Solar Bears: She was Coloured In
13. Twin Shadow: Forget
14. Kanye West: My Beautiful Dark Twisted Fantasy
15. Crystal Fighters: Star of Love
16. Lake R▲dio: Planet Earth About to Be Recycled
17. Teen Daze: Four More Years
18. Foals: Total Life Forever
19. M.I.A.: /\/\/\Y/\
20. Toro Y Moi: Causers of This

Poplie presents:

Την Παρασκευή 10/12 ο Poplie παρουσιάζει τη Lucrecia Dalt (COL/ES) και το Radioaisle (GR/DE) ζωντανά στο Τώρα Κ44. Ο μινιμαλισμός της Lucrecia από τη Βαρκελώνη συναντά την πειραματική διάθεση του Radioaisle από το Ντόρτμουντ και κάπου εκεί οι παραγωγοί του poplie παίρνουν τη θέση τους στα decks. Ένα οπτικοακουστικό μείγμα σύγχρονης μουσικής, στο κλείσιμο της πανελλαδικής περιοδείας των δύο καλλιτεχνών στην Αθήνα. Ξεκινάει στις 9 μ.μ. Free.

Nadine Coyle: Insatiable

                     Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι λίγοι ήθελαν να κυκλοφορήσει η Nadine σόλο δίσκο όταν θέλουν καινούριο album από τις Girls Aloud και το κερασάκι στην τούρτα ήταν όταν μαθεύτηκε πως το cd θα κυκλοφορήσει αποκλειστικά από τα καταστήματα Tesco, σαν να λέμε εδώ "μόνο στα ΑΒ Βασιλόπουλος". Φαντάζομαι τι θάψιμο έπεσε! Για να δούμε, όμως, τι άρωμα έχει το Insatiable, των χαλασμένων αυγών ή του φρεσκοψημένου ψωμιού; Μήπως ένα μέλος των Girls Aloud έκανε ένα album της προκοπής;

   Η Nadine χαρακτηρίζεται από πολλούς η φωνή του συγκροτήματος και δεν έχουν κι άδικο. Στα περισσότερα τραγούδια είναι αυτή που κάνει όλη την βρώμικη δουλειά. Βέβαια, δεν είναι και τόσο υψηλού προφίλ προσωπικότητα σε αντίθεση με την Cheryl, ούτε η προσωπική της ζωή είναι δα και πολυτάραχη κι ως γνωστόν όσο πιο μπλεγμένα είναι τα γκομενικά σου, τόσο περισσότερο ασχολούνται μαζί σου. Οπότε, αν και δεν είναι εντελώς αόρατη, δεν είναι δα και το επίκεντρο της προσοχής (και δεν χάνει και τίποτα, ξέρω τι σας λέω).

  Το πρώτο single, Insatiable, με έκανε να νομίζω ότι η Nadine δεν ήθελε να απομακρυνθεί από τον ήχο των Girls Aloud, αλλά να βγάλει ένα αντίγραφο του. Ακούγοντας το album, κατάλαβα ότι η Nadine ήθελε να το παίξει "Hey, τραγουδώ soul/Motown/ retro!''. Έτσι, τα τραγούδια χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: τα retro/pop κομμάτια, τις πολλές - κατ' ομολογία- μπαλάντες που - τι έκπληξη! - χρησιμεύουν για να αναδείξει την φωνή της και τα mid - tempos.
      Το μόνο καλό με τα τραγούδια είναι ότι η Ιρλαδένζα έχει καλή φωνή και προσπαθεί να δώσει τον καλύτερο της εαυτό, αλλά αυτό είναι και το μειονέκτημα του. Η υπάρξη τόσων μπαλαντών, ειδικά προς το τέλος, κουράζει αρκετά με αποτέλεσμα να μην ξεχωρήσεις καμία άρα έτσι απορίπτεις το 1/4 του Insatiable. Περιέχει, βέβαια, ένα καλό uptempo, το Red Light, άντε και το Put Your Hands Up που έχει κάτι από Natasha Bedingfield και δυο αξιόλογα mid tempos, το Chained και το Lullaby μα τίποτα άλλο ικανό να σε κρατήσει. Εκτός αυτό, σε πολλά σημεία ακούγεται αυτό που λέμε "a bit dated". Συνεπώς, το ακούς 1 - 2 φορές και λες: "Έχε χάρη που ήταν δώρο με τις πατάτες"

      Αν το Insatiable κυκλοφορούσε κάπου στα '90s, δεν θα ήταν και τόσο flop. Τώρα, όμως, βρισκόμαστε στα τέλη του 2010, όπου τα retro τραγούδια εκτιμούνται κυρίως από τους κριτικούς, όχι από τους ακροατές και οι φωνητικές ικανότητες δεν είναι απαραίτητες. Κάπως έτσι σκέφτηκαν πολλοί και δεν το αγόρασαν και συνεπώς flopαρε. Επίσης αυτή η εμμονή να δείξει την φωνή της είναι ενοχλητική με αποτέλεσμα ν' αναλώνεται σε βαρετές και ξεπερασμένες μπαλάντες, θυμήζοντας μας γιατί το μόνο τραγούδι στο Chemistry που έκανε νερά ήταν το No Regrets στο οποίο τραγουδούσε μόνο εκείνη. Τα uptempos και τα midtempos δεν ικανοποιούν, όπως είπαμε και πριν, απόλυτα άρα έχουμε άλλο ένα average album. Ελπίζω οι υπόλοιπες να μαζευτούν μετά από αυτό.... 5,5/10