1ον. Το εορταστικό πρόγραμμα του Star Channel και γενικά όλης της τηλεόρασης.
2ον. Η έξοδος των Χριστουγέννων.
Ας πούμε ότι έχεις καταφέρει να χωρέσεις στα ρούχα σου, χωρίς να ιδρώσεις και νιώθεις άνετα μέσα σε αυτά και ότι κάποιος μαλάκας κολλητός σου σε έχει πείσει να βγείτε γιατί θα είναι ωραία και εσύ λες "άντε να βγω". Κλείνεις τραπέζι σε καλό σημείο του ρεμπετάδικου και πάντα μα πάντα καταλήγεις μπροστά στην τουαλέτα κάτω απο τη σκάλα όπου δεν μπορείς να σταθείς όρθιος. Σιγά σιγά σε λούζει υδρώτας γιατί ενώ βλέπεις το τραπέζι να έχει 5 καρέκλες η παρέα είναι 15 άτομα και βλέπουμε... Αφού σου έχουν σερβίρει το ποτό μπόμπα σε αναγκάζουν να πάρεις το μενού με τα διάφορα κρέατα (αγνώστου ταυτότητας) που δεν μπορείς να τα βλέπεις επειδή είσαι ήδη σκασμένος. Εκεί που έχεις φτιάξει λίγο κεφάλι και έχεις καπνίσει τρία τσιγάρα μόνος σου και άλλα 150 όλοι μαζί, σκέφτεσαι να σηκωθείς και να χορέψεις. Επιτόπια κυρίως γιατί δεν έχει χώρο πουθενά. Εκείνη τη στιγμή πιάνεται το καλσόν σου κάτω απο το τραπέζι και κάνεις μια τεράστια θηλιά ΝΑ (πράγμα που θα απόφευγες αν φορούσες δικτυωτό καλσόν). Εκείνη τη στιγμή λοιπόν αποφασίζει η παρέα δίπλα να τα σπάσει. Κοινώς να αρχίσει να χορεύει όπως δεν έχει χορέψει ποτέ (δες τραγούδι Like a Maniac). Αρχίζουν να σου μπήγονται στα πόδια τακούνια, στα πλευρά καρέκλες και αγκώνες ενώ τρως στάνταρ μία στο κεφάλι απο τον ψηλό της πίσω παρέας που χορεύει παθιασμένα ζεμπέκικο. Τότε είναι που αρχίζεις να πετάς ό,τι βρεις μπροστά σου σε αυτόν που σε έπεισε να βγεις. Φεύγεις ουρλιάζοντας απο το μαγαζί κοπανώντας με την τσάντα σου όποιον βρεις μπροστά σου, κρατώντας τη γόβα στο χέρι γιατί έχει σπάσει το τακούνι σου και πας στην ασφάλεια του Dizzy. Η θεά που ήσουν όταν βγήκες απο το σπίτι μοίαζει περισότερο με την Cortney Love (μετά τον Cobain) όταν φτάνεις εκεί αλλά είσαι και πάλι υπέροχα αποδεκτή. Εναλλακτικά πας στο σπίτι,ανοίγεις την τηλεόραση, πιάνεις την κονσέρβα πρόγραμμα που προαναφέραμε (ακούς και Μητροπάνο), πίνεις λίγο ουίσκι (δικό σου) και τρομάζεις τους γονείς σου που σε βλέπουν να χορεύεις μόνη στο σαλόνι την ώρα που πάνε τουαλέτα. Εκείνη τη στιγμή στο κέφι σου επάνω πέφτεις στο χριστουγεννιάτικο δέντρο το οποίο καταλήγει στο τζάκι, παίρνει φωτιά και η ξύλινη μπάλα - κουκουνάρι εκτινάσσεται πάνω στην γιαγιά σου. Πάλι το κάψαμε το πελεκούδι.
3ον. Το εορταστικό τραπέζι.
Κάθε χρόνο η μαμά κάνει γαλοπούλα, ενώ κάθε χρόνο λέει ότι δεν θα κάνει επειδή δεν τη τρώει κανένας.
Η θεία...υπάρχει μία σε κάθε οικογένεια, πάντα και παντού. Της οποίας ο πρέζακας γιός είναι πάντα καλύτερος απο εσένα. Εκείνος έχει κάνει 3 μεταπτυχιακά, μπάτσελορ και άλλες δυσνόητες λέξεις. Η γκόμενα του είναι η πιο όμορφη, άσχετα που είναι gay, είναι πάντα διευθυντής στη δουλειά του, παρόλο που ξέρεις ότι είναι το παιδί για τις εξωτερικές δουλειές και τα μαλλιά του στρώνουν καλύτερα παρόλο που είναι φαλακρός. Αυτή είναι και η θεία που θα σε πει ότι πάχυνες, παρόλο που κατάφερες να είσαι 10 κιλά λιγότερη απο πέρσι, ωστόσο εκείνη πάντα περηφανεύεται για την εμφάνιση της. Άσχετα που στη προσπάθεια της να έρθει στο τραπέζι η Aegean την ανάγκασε να πληρώσει και για δεύτερη θέση στο αεροπλάνο. Το καθυστερημένο ανήψι, ξαδερφάκι, γειτονόπουλο... στο οποίο η μαμά του κάνει ερωτήσεις στη προπαίδεια (για να δείξει πόσο έξυπνο είναι), αυτό τις απαντάει όλες λάθος, αλλά η μαμά του χαίρεται γιατί ούτε αυτή ξέρει την προπαίδεια. Είναι το ίδιο παιδάκι που δεν θα τρώει το φαί και θα τσιρίζει και απο το πολύ κλάμα θα πάει να ξεράσει στο δικό σου δωμάτιο, επειδή απλά μπορεί. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, στην εφηβεία, θα θεωρήσει πρέπον να κοιτάει τα βυζιά σου όσο τρως και μετά να πάει στον υπολογιστή σου και να κατεβάσει πορνό. Ξαφνικά το ποντίκι κολλάει περισότερο και απο τότε που είχε πέσει σιρόπι από τα μελομάκαρονα.
4ον. Ο Χριστουγεννιάτικος διάσκοσμος του γείτονα.
Ο οποίος έχει βάλει σκοπό να φαίνεται το μπαλκόνι του απο το Google Earth. Όχι απλά τυφλώνει το σπίτι σου, που δεν είναι και τόσο μακριά απο το δικό του, αλλά σε τρελαίνει γιατί μονίμως ξεχνάει να κλείσει τον διακόπτη της μουσικής. Έτσι αυτό το οπτικό υπερθέαμα είναι και ηχητικό(audiovisual panorama).
5ον. To Last Christmass των Wham.
Που σπάζεσαι να το ακούς κάθε μέρα τα Χριστούγενα, αλλά όταν δεν το έχεις ακούσει και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα it's just not the same.
6ον. Τα Κάλαντα.
Όχι επειδή έρχονται και μας ξυπνάνε, αλλά επειδή δεν έρχονται να μας τα πουν. Άδικα περιμένεις με το χαμόγελο του ξελιγωμένου παππού που έχει να δει τα εγγόνια του τρία χρόνια και με μία αγκαλιά νομίσματά για να τα δώσεις. Αυτά δεν εμφανίζονται ποτέ και αρχίζεις να πιστεύεις ότι το σπίτι σου είναι σαν την έπαυλη των Adams και όλοι φοβούνται να έρθουν. Ευτυχώς πάντα περνάει ο γύφτος με Datsun και μεγάφωνο παίζοντας μασημένη κασσέτα με χριστουγενιάτικα τραγούδια. Τρέχεις στο μπαλκόνι με χαρά αλλά μέχρι να πάρεις το παλτό σου, ν' ανοίξεις και να βγεις έξω έχει ήδη φύγει. Άσε που πάντα φοβάσαι να ρίξεις το δίευρω από τον τρίτο και πάντα καταλήγεις να πετάς σοκοφρέτες. Κάτι τέτοιο ισχύει και με την μπάντα του δήμου που την ακούς να πλησιάζει, να περνάει απο το κάτω στενό, να περνάει απο το πάνω στενό, απο το δίπλα στενό...αλλά για ακόμη μία φορά δεν περνάει κάτω απο το μπαλκόνι σου και μένεις με το ευρώ στο χέρι.
7ον Ο Έρανος της Αγάπης.
Ποια είναι αυτή η Αγάπη και όλοι μα όλοι κάνουν έρανο γι αυτήν; Σηκώνεσαι το πρωί και αντί να δεις τα παιδιά που θα σου πουν τα κάλαντα βλέπεις μια μεσήλικη με γκριζαρισμένο κότσο και φούστα μέχρι τον αστράγαλο που τσιρίζει ότι είναι απο τον έρανο και ότι πρέπει να βοηθήσουμε με ό,τι έχουμε ευχαρίστηση (όχι ρούχα, φαγητά, ή φαρμακα, αλλά χρήματα, ρευστό ζεστό παραδάκι).Εννοείται ότι ποτέ δεν λένε απο πού ακριβώς είναι ή πού θα πάνε τα χρήματα που θα δώσεις. Προφανώς δεν θα πάνε στη βελτίωση της εμφάνισή της τύπισσας, γιάτι κάθε χρόνο έχει την ίδια μάπα. Όσα χρήματα και να δώσεις πάντα μα πάντα θα σε κοιτάει με μισό μάτι.
8ον οι Διακοπολάγνοι.
Τα χριστούγεννα μέσα σε δεκαπέντε ημέρες μετακινείται αριθμός τουριστών ίσος με αυτών του καλοκαιριού (το οποίο διαρκεί 3 μήνες πάνω κάτω). Δεν ξέρω αν πρέπει να τους μισώ ή να τους λυπάμαι. Γιατί σε πρίζουν για μήνες πριν το ταξίδι τους, σε ζαλίζουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους με αναρτήσεις στο twitter και φυσικά σου περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τι έγινε όταν επιστρέφουν. Μερικές φορές όμως ενώ έχουν ετοιμαστεί καταλήγουν στο αεροδρόμιο με τις πτήσεις ακυρωμένες χωρίς να μπορούν ούτε να επιστρέψουν αλλά ούτε και να φτάσουν στον προορισμό τους. Πάλι όμως θα σου περιγράψουν με κάθε λεπτομέρεια την ταλαιπωρία που έφαγαν. Ό,τι και να γίνει εσύ θα καταλήξεις με πονοκέφαλο. Οι ίδιοι ποτέ δεν θα παραδεχθούν ότι το δωμάτιο τους ήταν σκατά, πως έκανε ποτσόκρυο και δεν βγήκαν απο το ξενοδοχείο για να βιώσουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και πως απλά κατέληξαν αυτή την ένδοξη ημέρα να κάνουν ό,τι έκανες και εσύ βλέποντας τον Σεφερλή στη δορυφορική.
Όπως και να έχει τα Χριστούγεννα είναι σαν τους συγγενείς. Κάποια πράγματα μας σπάνε τα νεύρα αλλά ανυπομονούμε κάθε χρόνο να έρθουν.
Εσάς τι σας τη σπάει στις γιορτές;