και κάπου μέσα σε όλη την αναμπουμπούλα με τα essays, τα presentations, την προετοιμασία για τα exams, το διάβασμα για την πτυχιακή, την ανάγκη για networking, τα seminars και lectures, τα βιογραφικά και cover letters, τις αιτήσεις internships και traineeships, τα extra curricular ισπανικά, το grimshaw club και τα ταξίδια, και τέλος τέλος, αυτές τις semi-βιολογικές ανάγκες όπως μαγείρεμα, καθάρισμα, laundry, αλλά και κοινωνικές ανάγκες συναναστροφής με φίλους έστω και στην ελάχιστη εβδομαδιαία ποσότητα.
εγώ κάπου πρέπει να βρω χρόνο για να βρω ταίρι. και επειδή δεν έχω υπάρξει χουντίνι ούτε θιασώτης των one night stands, μάλλον και φέτος λέω να το πάρω απόφαση ότι δεν.
θα βρω.
ταίρι.
oh well...
ps. και παρόλα αυτά, το χαμόγελο δεν λέει να ξεκολλήσει απο τα χείλια. τι να πω άλλο εκτός από το ότι είμαι ευγνώμων για το πόση αισιοδοξία με κατακλύει κάθε μέρα που ξυπνάω. bring it on.
:)