Ξύπνησα κεφάτος σήμερα! Άνοιξα τα μάτια και παρά τα πολλά που στροβιλίζονται στο μυαλό μου και θα έπρεπε να με κάνουν να αγχωθώ ή να «πέσω» ψυχολογικά, εγώ ήμουν ευδιάθετος. Ο ήλιος χάιδευε απαλά την κουρτίνα του παραθύρου που χωρίζει το κρεβάτι μου από τη γειτονιά και η πρωινή δροσιά (κατάλοιπο των βροχών που πεισματικά μας χαρίζει η φύση τις τελευταίες μέρες, αρνούμενη να παραδεχτεί ο Ιούνιος έχει φτάσει και είναι η ώρα να φορέσει κι αυτή το μπικινάκι της και να πάρει τους δρόμους για μια παραλία) με ανάγκαζε να κουλουριαστώ γύρω από το μαξιλάρι μου, που άλλαξε θέση και βρέθηκε μέσα στην αγκαλιά μου.
Υπήρχε ένα διάχυτο φως παντού και η μυρωδιά από καλοκαίρι, μαζί με κάτι ανυπότακτα στο κρύο των τελευταίων ημερών ζουμπούλια της γειτονιάς. Κι όλα αυτά ανακατεμένα με τις αισθήσεις που τόσο καιρό ξεχνούσα να γευτώ. Το πρωινό ψωμί και τα γλυκά κουλούρια που μόλις ξεφούρνισε ο φούρναρης της γειτονιάς, Σειρήνες που σαγηνεύουν τις πρωινές αισθήσεις. Δύο χελιδόνια που προσπαθούσαν με έντονη φραστική διαμάχη να λύσουν κάτι «κληρονομικά» τους στο μπαλκόνι μου και τα αδέσποτα της γειτονιάς, που ένιωσαν τη ζέστη επιτέλους στη γούνα τους και αποφάσισαν σήμερα να ξυπνήσουν λίγο πιο νωρίς από της άλλες μέρες για να το χαρούν.
«Έχει κάτι ο αέρας σήμερα», η πρώτη μου σκέψη. Μια περίεργη αίσθηση, μια περίεργη αύρα. Όλα μοιάζουν όμορφα και ζωντανά. Όλα μοιάζουν να λένε καλημέρα. Όλα μοιάζουν να έχουν ξυπνήσει, και να έχουν τινάξει από πάνω τους την σκόνη της ρουτίνας. Όλα μοιάζουν να ετοιμάζονται για κάτι διαφορετικό. Και δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που θυμήθηκε έστω και αργά να κάνει την εμφάνιση του, πίσω από τα σύννεφα του βιαστικού φθινοπωρινού ξαδέρφου του. Κάτι άλλο έχει ο αέρας σήμερα. Μυρίζει ζωή. Μυρίζει χαρά. Μυρίζει ανανέωση και ελπίδα. Μυρίζει Έρωτα.
Χτες το βράδυ με πήρε ξανά τηλέφωνο ο Γ. Όπως και κάθε βράδυ από το σαββατοκύριακο. Μιλήσαμε και του είπα και για τους φόβους μου. Του είπα πως αρκετές φορές πληγώθηκα και πως είμαι κλειστός και επιφυλακτικός μαζί του. Όχι μόνο το δέχτηκε, αλλά με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα με όσα μου είπε. Το ταυράκι που μέσα σε δύο μέρες εισέβαλε στη ζωή μου, αποφάσισε πως θέλει να την κάνει πιο όμορφη, πιο φωτεινή, πιο γεμάτη.
Γι’ αυτό και η playlist μου σήμερα έχει μόνο το “Love is in the air” και ελπίζω να το έχει και για πολλές μέρες ακόμα!
Υπήρχε ένα διάχυτο φως παντού και η μυρωδιά από καλοκαίρι, μαζί με κάτι ανυπότακτα στο κρύο των τελευταίων ημερών ζουμπούλια της γειτονιάς. Κι όλα αυτά ανακατεμένα με τις αισθήσεις που τόσο καιρό ξεχνούσα να γευτώ. Το πρωινό ψωμί και τα γλυκά κουλούρια που μόλις ξεφούρνισε ο φούρναρης της γειτονιάς, Σειρήνες που σαγηνεύουν τις πρωινές αισθήσεις. Δύο χελιδόνια που προσπαθούσαν με έντονη φραστική διαμάχη να λύσουν κάτι «κληρονομικά» τους στο μπαλκόνι μου και τα αδέσποτα της γειτονιάς, που ένιωσαν τη ζέστη επιτέλους στη γούνα τους και αποφάσισαν σήμερα να ξυπνήσουν λίγο πιο νωρίς από της άλλες μέρες για να το χαρούν.
«Έχει κάτι ο αέρας σήμερα», η πρώτη μου σκέψη. Μια περίεργη αίσθηση, μια περίεργη αύρα. Όλα μοιάζουν όμορφα και ζωντανά. Όλα μοιάζουν να λένε καλημέρα. Όλα μοιάζουν να έχουν ξυπνήσει, και να έχουν τινάξει από πάνω τους την σκόνη της ρουτίνας. Όλα μοιάζουν να ετοιμάζονται για κάτι διαφορετικό. Και δεν είναι μόνο το καλοκαίρι που θυμήθηκε έστω και αργά να κάνει την εμφάνιση του, πίσω από τα σύννεφα του βιαστικού φθινοπωρινού ξαδέρφου του. Κάτι άλλο έχει ο αέρας σήμερα. Μυρίζει ζωή. Μυρίζει χαρά. Μυρίζει ανανέωση και ελπίδα. Μυρίζει Έρωτα.
Χτες το βράδυ με πήρε ξανά τηλέφωνο ο Γ. Όπως και κάθε βράδυ από το σαββατοκύριακο. Μιλήσαμε και του είπα και για τους φόβους μου. Του είπα πως αρκετές φορές πληγώθηκα και πως είμαι κλειστός και επιφυλακτικός μαζί του. Όχι μόνο το δέχτηκε, αλλά με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα με όσα μου είπε. Το ταυράκι που μέσα σε δύο μέρες εισέβαλε στη ζωή μου, αποφάσισε πως θέλει να την κάνει πιο όμορφη, πιο φωτεινή, πιο γεμάτη.
Γι’ αυτό και η playlist μου σήμερα έχει μόνο το “Love is in the air” και ελπίζω να το έχει και για πολλές μέρες ακόμα!