Ήταν καλοκαίρι ή άνοιξη του 2010, δηλαδή μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του Rated R, του μοναδικού, ίσως, δίσκου της που αγαπήθηκε από όλους, και θαυμαστές και haters, κι η δεσποινίδα μας ανακοίνωσε πως θα το ξαναγυρίσει στο χαρούμενο pop/dance ύφος, πράγμα ανυσηχητικό επειδή όλοι υποψιάστηκαν πως θα βγάλει το Good Girl Gone Bad pt 2 aka θα το ξαναγυρίσει στην εμπορικούρα, θα ξανατραγουδάει για ομπρέλες και θα το παίζει βασίλισσα της πίστας και πρώτο όνομα του μαγαζιού. Κοινώς: God help us!
Βασικά, το Loud δεν είναι ακριβώς ο τέλειος κλώνος του GGGB, αλλά ένα μπαστάρδεμα από όλα της τα album (Music Of The Sun, A Girl Like Me, Good Girl Gone Bad και Rated R). Αν το album ήταν άνθρωπος, θα ήταν διχασμένη προσωπικότητα (δηλαδή Δίδυμος στο ζώδιο, αλλά αυτό δεν είναι στο θέμα μας). Περιέχει, λοιπόν, rnb/ dance/ pop κομμάτια που θα γίνουν επιτυχίες και θα βαρεθούμε να τ' ακούμε (S&M, What's My Name, Only Girl, Who's That Chick), reggae/dancehall τραγουδάκια ίσα ίσα για να κουνιόμαστε το καλοκαίρι στις παραλίες (Man Down, Raining Men), καμιά μπαλάντα για να μην την περάσουν για καμιά παράφωνη κι έχουμε δράματα (California King Bed, Fading), μερικά απομεινάρια του Rated R (Cheers, Skin), το σίκουελ μιας μεγάλης της επιτυχίας, το Love The Way You Lie pt. 2 το οποίο δεν είναι καλύτερο από το πρώτο και το κομμάτι - σύνοψη όλου του album, το Complicated (όχι, δεν είναι cover του γνωστού τραγουδιού της Avril) που αρχίζει ως rnb midtempo και δανείζεται κάποια στοιχεία από europop στο ρεφρέν. Αυτό έχει το μενού σήμερα, από 'κει και πέρα, διαλέγετε και παίρνετε...
Η συνάντηση των τεσσάρων albums δεν είναι κι ιδιαίτερα θεαματική μα δεν θα μπορούσε κανείς να την θεωρήσει κι εντελώς χάλια. Αν και τα δυο singles, το Only Girl (In The World) και το - Umbrella Vol. 2 - What's My Name θα τα ακούσουμε αρκετές φορές και μάλλον τέτοια μοίρα θα έχει και το S&M με τους αλά Rated R στίχους που είναι πέρα για πέρα εμπορικό μα είναι ή το Cheers που μοιάζει κάπως στο πολύ καλό Rockstar 101 μα εννοείται πως το δεύτερο είναι καλύτερο. To Who's That Chick προοριζόταν για διαφήμηση των Doritos στο USA οπότε παίζει να την γλιτώσουμε. Όσον αφορά τις μπαλάντες, sorry, αλλά δεν βρήκα κάτι καλό εδώ, αλλά από midtempos το Skin, άντε και το Complicated μπορούν να γυαλίσουν στον καθένα. Τα dancehall τραγούδια κι αυτά δεν λένε κάτι, αν εξαιρέσουμε την συμμετοχή της συμπαθέστατης Nicki Minaj στο Raining Men.
Άρα τι μας μένει; Η τελική βαθμολογία! Τι θα βάλουμε; Πάντως όχι κανέναν βαθμό σε στυλ "σκίζω σουτιέν για το Loud". Τι σημαίνει αυτό;
6/10 PS: Sorry for not writing so long αλλά
α) είχα διαγωνίσματα και Jumboκαταστάσεις και
β) I'm too in love to write!
