φωνές απο το παρελθόν


σιγουρεύτηκε ότι κανείς δεν την είδε και έκλεισε την πόρτα πίσω της. τυλίχθηκε με τον μανδύα της και αθόρυβα χάθηκε μέσα στην νύχτα. είχε αγωνία, ίσως φοβόταν λίγο. "όχι, θα πετύχει" σκέφτηκε. "είσαι σίγουρη?!" μια δεύτερη φωνή μέσα της είπε!
"θα πετύχει"
"τότε γιατί ανησυχείς?!"
"νιώθω παράξενα"
"προαισθάνεσαι κάτι?!"
"μάλλον το αντίθετο. δεν νιώθω τίποτα, προσπαθώ... τίποτα όμως"
"δεν σου έχει συμβεί ξανά κάτι τέτοιο"
"γιαυτό θέλω να βρεθώ γρήγορα με τις υπόλοιπες, ίσως όλες μαζί..."
"έχεις αρχίσει να εξαρτάσαι πολύ από αυτές"
"είμαστε μαζί και έτσι πιο δυνατές"
"είστε μαζί πιο δυνατές επειδή χώρια γίνατε πιο αδύναμες"
"..."
"ξέρεις ότι έχω δίκιο. γύρνα πίσω πριν να είναι πολύ αργά, μην πας στην τελετή"
"δεν μπορώ να τις εγκαταλείψω".
είχε απομακρυνθεί από το σπίτι της και από το χωριό. έβγαλε την κουκούλα της και η πανσέληνος φώτισε το πρόσωπο της.
"το έχω αποφασίσει"
"μπορείς να αλλάξεις γνώμη. το σκέφτεσαι ήδη, αλλιώς δεν θα σου το έλεγα"
"λογικό είναι να το σκέφτομαι, φοβάμαι"
"και ίσως να υπάρχει λόγος! δεν είσαι σίγουρη γιαυτό"
"σταμάτα"
"ξέρω ότι τις θέλεις για να καταφέρεις να αντέξεις τον εαυτό σου, για αυτά όμως που δεν μπορείς να αντέξεις, για αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις, για όλα αυτά είμαι εγώ εδώ"
"δεν είναι αρκετό"
"δεν είναι επειδή δεν θέλεις να είναι. η ένωση σας δεν θα το λύσει αυτό και θα είναι αργά όταν το καταλάβεις"
"πρέπει να το δοκιμάσω"
είχε επιταχύνει το βήμα της, ξαφνικά όμως ένα πόνος στο στομάχι την σταμάτησε. ήταν πολύ έντονος. πέρασε όμως γρήγορα, της άφησε όμως μια αίσθηση απώλειας.
"μην πας, γύρνα πίσω"
"κάτι συμβαίνει... πρέπει να πάω" ήταν απόλυτη!
και άρχισε να τρέχει. είχε περάσει την γέφυρα του ποταμού και ανέβαινε το βουνό.

κάποια στιγμή άρχισε να βλέπει καπνό. είναι ήδη εκεί. συνέχισε να τρέχει και σε λίγο είχε φτάσει στο μέρος όπου γίνονταν οι συναντήσεις τους. υπήρχε η φωτιά στο κέντρο. δέντρα γύρω έκρυβαν το μέρος αυτό και από μακριά δεν φαινόταν η φωτιά.

δίπλα στη φωτιά... "θεέ μου"... έτρεξε κοντά τους. ήταν και οι δύο νεκρές. δάκρυα ήρθαν στα μάτια της. δεν μπορούσε να το πιστέψει. ποιος θα έκανε κάτι τέτοιο?!

"Μαρία..." άκουσε πίσω της. σηκώθηκε και γύρισε.
Μαρία "είναι νεκρές!!! νόμισα πως και εσύ..." έκανε να πλησιάσει, σταμάτησε όταν είδε ένα ματωμένο μαχαίρι στο χέρι της.
Μαρία "...τι συμβαίνει?!"
"τίποτα το ιδιαίτερο"
Μαρία "εσύ το έκανες?!"
"θα σου έλεγα όχι, ότι τις βρήκα έτσι, αλλά βαριέμαι να μπω σε αυτή την διαδικασία. ειδικά τώρα που τελειώνω"
τα δάκρυα συνέχιζαν να τρέχουν.
Μαρία "γιατί?!"
"μη ρωτάς ανοησίες, αφού είδες με τι τις σκότωσα"
Μαρία "και σκότωσες?! τις φίλες σου, τις αδελφές σου?!"
"η αλήθεια είναι πως στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου, αλλά όχι πια", άπλωσε το χέρι της και στη παλάμη της μια φλόγα δημιουργήθηκε.
"εντυπωσιακό!!! και έχω τον απόλυτο έλεγχο, δεν χρειάζομαι εσάς για να ελέγχω τα στοιχεία... αν και μου έχεις μείνει εσύ. αγωνιώ για το τι θα μου δώσει η δικιά σου ψυχή, η δικιά σου μαγεία" έκλεισε την παλάμη της και η φωτιά έσβησε.
η Μαρία ένωσε τα χέρια της μπροστά της. αέρας σηκώθηκε και άρχισε να σπρώχνει την δολοφόνο.
"δεν θα είναι αρκετό" με το χέρι της έδειξε την Μαρία.
δεν μπορούσε να αναπνεύσει, κάτι την εμπόδιζε. έπεσε στα γόνατα της.

την πλησίασε και την έπιασε από τα μαλλιά. τράβηξε το κεφάλι της πίσω και με το μαχαίρι την σκότωσε. άφησε το άψυχο σώμα της να πέσει κάτω.

"συγνώμη" είπε.
τότε μια φωνή μέσα της μίλησε... "μην ζητάς συγνώμη. πήρες ότι ήθελες, δεν τελείωσε όμως..." το χέρι της έστρεψε το μαχαίρι πάνω της και την έσφαξε. έπεσε και αυτή νεκρή.


πετάχτηκε από το κρεβάτι και έπιασε τον λαιμό του. ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα, η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή. κοίταξε γύρω του για να βεβαιωθεί που ήταν. "όνειρο ήταν" σκέφτηκε.
"ναι, αλλά δικό σου όνειρο... επομένως...".
κοίταξε δίπλα στο κρεβάτι. κοιμόταν!
"ευτυχώς δεν ξύπνησε"
"αφού κοιμάται σαν βόδι, δεν καταλαβαίνει τίποτα"
"και τον ζηλεύω για αυτό" χαμογέλασε ενώ τον κοιτούσε.
"τι τον κρατάς?!"
"με κάνει να νιώθω ασφαλής, ήρεμος"
"πάρε σκύλο, δεν θα μιλάει κιόλας"
"και κάνει τρομερό σεξ"
"πάρε άλογο" χαμογέλασε.
"από αύριο θα προβληματιστώ για το όνειρο" , ξάπλωσε πάνω στο γυμνό κορμί του άνδρα δίπλα του και κοιμήθηκε ξανά.