Ναι..δηλαδή όχι..οκ
Τα πράγματα δεν τα λες και σκατά αλλά δεν τα λες και υπέροχα.
Γενικά υπάρχει κατά καιρούς [δηλαδή τις 22 από τις 24 ώρες της ημέρας] ένα μαύρο σύννεφο κατσικομένο επάνω στην κεφάλα μου, το ποίο μεταφράζεται σε μοναξιά.
Προσφάτως ανακάλυψα ότι έχω πολλά κενά σαν άνθρωπος τα οποία δεν μπορώ να συμμαζέψω και τώρα που τα βλέπω “απ' έξω μεριά” νομίζω ότι είναι σαν αλυσιδωτές εκρήξεις..
Γενικά τα τελευταία 3 χρόνια προσπαθώ να βάλω τη ζωή μου σε μία τάξη. Από πολλές απόψεις. Βασικά το πρώτο και κύριο μέλημα μου ήτανε πάντα το εργασιακό και κατ επέκταση το οικονομικό. Μην κοιτάς που τα ρίχνω όλα στον έρωτα..στην προσπάθεια μου όμως να κάνω καριέρα κάπου “το έχασα” το θέμα στην πορεία και έχασα φίλους και παρέες...όταν έγιναν όπως έγιναν τα εργασιακά μου και τα οικονομικά μου, και καταστράφηκα, γιατί ναι είναι αλήθεια ότι καταστράφηκα και θα με κλείνανε μέσα οι τράπεζες.. προσπαθούσα για πολύ καιρό να ορθοποδήσω και να τα ξαναφτιάξω από την αρχή...στην φάση αυτή έχασα εμένα...κλείστηκα στο σπίτι έτρωγα συνέχεια, δεν έβλεπα κανέναν και πάλι “χάθηκα” αποτέλεσμα να γίνω ένα ζώων από πολλές απόψεις και κυρίως από εξωτερικής εμφάνισης. Και ξέρεις όταν είσαι Gay και δεν έχεις καλό σώμα δεν γυρνάει να σε δει ΚΑΝΕΝΑΣ! Πόσο μάλλον αν έχεις γίνει 130 κιλά! Εκεί κάπου πήρα ανάποδες μια μέρα και είπα “ Όχι μαλάκα! Θα το ξεπεράσεις!” και ξεκίνησα δίαιτα...
Παιδεύτηκα πολύ! Αλήθεια σου λέω. Ζορίστηκα και ας είχα τρομερή υποστήριξη από την διαιτολόγο μου την αγαπάω τρομερά για όλα όσα έκανε σε επίπεδο φιλία να με βοηθήσει. Τελικά μετά από κόπο έφτασα απ' τα 130 κιλά στα 95 σε περίπου ένα χρόνο..συνέχιζα όμως να είμαι μόνος μου...εκεί κάπου γνώρισα το θείο σας το γαμόσπιτο..
Ξέρεις όταν είσαι ένας απλά συμπαθητικός χοντρούλης και είσαι μόνος για καιρό, και γνωρίσεις κάποιον ο οποίος κακά τα ψέμματα είναι πολύ κοντά σε αυτό που ονειρεύεσαι, λογικά πέφτεις με τα μούτρα..φυσικά τη συνέχεια τη ξέρουμε όλοι μας, και γω να χω πέσει σε χειρότερα σκατά από κάθε άλλη φορά. Μετά από πολύ κλάμα και πολύ στεναχώρια. [Ειλικρινά υπήρξαν κάποιες στιγμές που ήθελα να κρεμαστώ στο υπόγειο του σπιτιού και αυτό το λέω τώρα έχοντας πλήρη γνώση του τι λέω!] ξανά πήρα την απόφαση να υποτακτώ στο ζώδιο μου και σαν το Πουλί Φοίνικα να ξανά γεννηθώ από τις στάχτες μου. Έτσι λοιπόν ένα ωραίο μεσημέρι βρέθηκα στο γυμναστήριο, μάλλον ποιο ψαρωμένος και από την πρώτη μου μέρα στο Ναυτικό, και άρχισα στην αρχή πολύ δειλά αλλά στη συνέχεια με πολύ πείσμα να πηγαίνω κάθε μέρα! Κάθε μέρα! Δύω ώρες! Τρεις ώρες! Μέχρι να αισθανθώ εγώ καλά με μένα και να με πείσω ότι κάνω δουλειά με όλο αυτό.Πέρασε ένας χρόνος απο τότε και τα κιλά απο 100 που είχανε ξανανέβει γίνανε 87 και..πάλι δεν το βάζω κάτω! Μερικές φορές απογοητευόμουν, και απογοητεύομαι ακόμη και τώρα πολλές φορές από μένα, δεν θέλω να πω ψέμματα. Αλλά συνεχίζω και μου αρέσει. Αλλά στην όλη προσπάθεια μου πάλι έμεινα μόνος μου! Γιατί το χρόνο που εγώ ψάχνω να βρω μια καλή δουλειά που θα με κάνει να μπορέσω επιτέλους να μείνω σε ένα σπίτι χωρίς τους δικούς μου, γιατί το χρόνο που εγώ τρέχω στο διάδρομο για να κάνω ένα καλό σώμα για να μπορέσω να σταματήσω να αισθάνομαι “ο χοντρός της παρέας”, και για να μπορέσω να βρω κάποιον που ίσως θα με αγαπήσει, γιατί το χρόνο που εγώ κάνω δίαιτα για να μπορώ να είμαι Οκ με μένα.. αυτό το χρόνο οι φίλοι μου βγαίνουν έξω, ερωτεύονται κάνουν καινούριες φιλίες και κάνουν πράγματα ενώ εγώ προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια της ζωής μου και να τη φτιάξω πάλι και πάλι και πάλι...και τελικά μένω μόνος!
Πίσω!
Θα μου πεις τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά? Μάλλον δεν έχω να σου δώσω σαφή απάντηση..μάλλον
γιατί στην όλη αυτή πορεία είδα φίλους να παντρεύονται να χωρίζουν να έχουν συντρόφους να φτιάχνουν ζωές και γω είμαι ακόμη μόνος.
Γιατί είναι δύσκολο να καταφέρεις να κάνεις κουμάντο στα κενά της ζωής σου και να τα φέρεις σε μία εν δυνάμει τάξη τα πράγματα χωρίς να έχεις παράπλευρες απώλειες και χωρίς να χαθείς και συ ο ίδιος κάπου στη μετάφραση.
Αυτή η μοναξιά αρχίζει και μου τη δίνει στα νεύρα, με ενοχλεί άσχημα. Κάνω προσπάθειες να την καταπολεμήσω και να τη διώξω αλλά αυτή εκεί επιμένει να είναι δίπλα μου
Γιατί ίσως να είχα υπερβολικές ελπίδες από κάποιους ή ίσως ακόμη καλύτερα ...
και από εμένα