Περάσανε δύο ολόκληρα χρόνια...
δεν θα σου πω ότι μου φαίνεται σαν χθες γιατί ήτανε δύο πολύ γεμάτα χρόνια.
Από πράγματα από αγάπες από φίλους.
Κυρίως από φίλους.
Πολλούς και καλούς!
Οι μέρες τώρα τις γιορτές κύλησαν, λίγο γρήγορα λίγο θολά, λίγο περίεργα.
Ο μικρός τελικά αποδείχτηκε ένα πανέμορφο κάθαρμα και ίσως κάτι σαν από πυροτέχνημα.
Εκθαμβωτικός, φωτεινός και εκπληκτικός μα λίγος! Ελάχιστος!
Δεν θα σου αναλύσω τι και πως. Δεν έχει καμία σημασία πλέων, απλά αποδείχτηκε ότι πούστης μπορεί κάλεστα, να είναι και κάποιος που γαμάει γυναίκες.
Δεν έχει σημασία η σεξουαλικότητα.
Ξαναγυρίζω στα βασικά.
Είμαι εδώ. Είμαι καλά και δώσε βάση σε αυτό που σου γράφω.
Είμαι καλά.
Ο άντρας που θα με κάνει να πέσω μπροστά του στα γόνατα [πέρα από τους ευνόητους λόγους] δεν έχει γεννηθεί ακόμη. Αλλά ακόμη και αν είναι έτσι, ένα είναι σίγουρο. Ότι δεν είναι ο μικρός Βλαχάκος!
Οι φίλοι μου είναι εδώ και όλα θα πάνε καλά, είτε με τον ένα είτε με τον άλλον τρόπο.
Δύο χρόνια Θεία Ντόννα.
Συνεχίζουμε όλοι εδώ με το να κάνουμε φίλους και να βγάζουμε την ψυχή μας σε κομματάκια ενός υπέροχου παζλ κάθε μέρα.
Όλοι μαζί.
Σας ευχαριστώ και μας εύχομαι τα καλύτερα.
Πάμε για άλλα....