«Όλοι ψάχνουμε το κάτι καλύτερο»

Ημερομηνία: Παρασκευή 22 Αυγούστου

Ώρα: 20.30

Τοποθεσία: Goody’s-Αγίας Σοφίας-Θεσσαλονίκη

Έχω ραντεβού με τον κολλητό. Έχει αργήσει και έχω καθίσει μόνος να φάω κάτι στα γρήγορα, αφού το shopping-safari που έκανα όλη την ημέρα ούτε χρόνο μου άφησε για κάτι τέτοιο, ούτε δυνάμεις για κάτι περισσότερο.

Σκέφτομαι: «Τρώω μόνος. Μόνος; Γιατί μόνος;» Οι τελευταίες σκέψεις στριφογύριζαν στο κεφάλι μου. Και όχι τόσο για το ότι έτρωγα μόνος. Σε μια μεγάλη πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, δεν είναι σπάνιο να δεις κάποιον να τρώει μόνος του. Αλλά είμαι «μόνος» γενικότερα... Γιατί; Και δεν είμαι ο μόνος «μόνος». Πολλοί γνωστοί και φίλοι μου είναι μόνοι. Για καιρό μόνοι. Τι φταίει;

Η πρώτη φράση που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν μια ατάκα της φίλης μου της Ν., που την άκουσα μερικές μέρες πριν: «Όλοι ψάχνουμε αυτό το κάτι καλύτερο». Ψάχνουμε. Άρα δεν το έχουμε. Το post αυτό δεν απευθύνεται σε όσους το έχουν βρει το «κάτι καλύτερο» και το κρατούν σαν θησαυρό, αλλά σε αυτούς που το βρήκαν και το έχασαν ή το έχουν αφήσει να φύγει ή ακόμα το ψάχνουν.


Κι αν το έχεις βρει και πλέον δεν το έχεις; Τότε πως σκέφτεσαι; Πως επηρεάζεται η ζωή σου; Είτε συγκρίνεις όλους τους επόμενους με αυτό το «κάτι καλύτερο», με αποτέλεσμα να μη σε καλύπτει τίποτα. Νιώθεις ανικανοποίητος από κάθε προσπάθεια να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο. Προκαλείς δυστυχία στον εαυτό σου και τους συντρόφους σου, επειδή πάντα η ανάμνηση του «κάτι» θα είναι λίγο ή πολύ καλύτερη.

Η΄ μήπως αισθάνεσαι τυχερός; Τυχερός γιατί ανήκεις σε εκείνη τη μικρή ομάδα ανθρώπων που είχαν την τύχη να τον βρουν, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί του πλέον. Τυχερός που η τύχη σου έκλεισε έστω και μία φορά το μάτι και σε άφησε να νιώσεις πως είναι να είσαι ολόκληρος. Εσύ και το άλλο σου μισό, μαζί, έστω και για μία στιγμή.


Κι αν ανήκεις σε αυτούς που ακόμα το ψάχνουν, σε αυτούς που περιμένουν να δουν τα πυροτεχνήματα τη στιγμή που όλη η φύση θα τους ψάλει το hallelujah με τη φωνή της Gloria Gaynor και τις πεταλούδες να χορεύουν Kylie; Γιατί το ψάχνουμε, αλήθεια; Γιατί ποτέ δε μας φτάνει αυτό που έχουμε και θέλουμε ακόμα περισσότερα; Γιατί πάντα βρίσκουμε ελαττώματα στους συντρόφους μας. Ελαττώματα που αφορούν είτε την εμφάνιση, είτε το ντύσιμο, είτε τις μουσικές επιλογές τους, είτε την τσέπη, τη διασκέδαση, τη μόρφωση, κτλ κτλ. Εμείς δεν έχουμε ελαττώματα;


Μήπως η απάντηση βρίσκεται στο ότι αναγνωρίζουμε υποσυνείδητα τα δικά μας ελαττώματα και προσπαθούμε να τα καλύψουμε «γεμίζοντας» τα κενά μας από τα προτερήματα του wanna-be συντρόφου; Μήπως η αυτοκριτική μας είναι τόσο επιδερμική που δε μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε ελαττώματα στον εαυτό μας;

Δε θεωρώ κακό το να προσπαθεί κάποιος για το καλύτερο. Αλλά το καλύτερο έρχεται με το να αφήνεις τον «παλιό», που είχε τα δικά του ελαττώματα, και να ψάχνεις για τον «νέο», που θα κουβαλάει καινούρια, δικά του ελαττώματα; Τα οποία μάλιστα, αργά ή γρήγορα θα αναγνωρίσεις; Ή μήπως έρχεται με το να επενδύουμε σε αυτόν που έχουμε δίπλα μας, ώστε να φτάσουμε κάποια στιγμή που θα «αποζημιωθούμε» για όσα έχουμε επενδύσει, από αυτά που έχει να προσφέρει ο άλλος; Γιατί δεν δίνουμε ευκαιρίες στον εαυτό μας, δίνοντας ευκαιρίες στον άλλο;

Μήπως η μεγάλη ποικιλία, η αστείρευτη προσφορά, η αβίαστη ευκολία στην «αγορά συντρόφου» μας έχει κάνει (πέρα από θύματα της βιτρίνας και του εκθαμβωτικά λαμπερού – μύες/ μήκος/ αυτοκίνητο/ κτλ) να μην δίνουμε αξία σε ό,τι έχουμε, αλλά να βγαίνουμε αμέσως για «ψώνια», μόλις ανακαλύψουμε το πρώτο ελάττωμα στο «προϊόν»;

Αυτό το «κάτι καλύτερο» που είπε η Ν. είναι το ωραίο σώμα; Το ωραίο χαμόγελο; Το ακριβό αμάξι; Οι πολλές γνωριμίες; Ο καθένας έχει μια δική του απάντηση. Ωστόσο, ενώ μπορεί να ακούσεις χιλιάδες διαφορετικές περιγραφές για το «κάτι καλύτερο», λεπτομερείς και σχολαστικές, λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να σου πουν ότι αυτό το «κάτι καλύτερο» το βρήκαν σε έναν άνθρωπο, ακόμα κι αν δεν είναι μαζί του.


Τελικά ο κολλητός μου ήρθε, βγήκαμε σε ένα καινούριο σχετικά gay club της Θεσσαλονίκης με σκοπό να περάσουμε καλά οι δύο μας, χωρίς να ψάχνουμε για το «καλό ή το καλύτερο». Η τραγική και όμορφη ειρωνεία είναι πως εκείνο το βράδυ γνώρισα και το παιδί που είμαστε τώρα μαζί...


Το τραγούδι αφιερωμένο σ' εκείνον...

Mes nouvelles + quiz :)

Καλησπέρα :)


Κατ'αρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πολύ πολύ που μαζί με εμένα ρίξατε μια κλεφτή ματιά (στο προηγούμενο post) σε εκείνες τις στιγμές που με επηρρέασσαν τόσο και που με μεγάλη κατανόηση αφήσατε ο καθένας τη δική του άποψη-συμβουλή.Αν για κάτι δε μετανιώνω που μπήκα στη μπλογκόσφαιρα ένα θα είναι σίγουρα αυτή η διάδραση που μας προσφέρει τόσα πολλά-merci και πάλι :)


Τώρα στις επάλξεις-----τινάζω ανέμελα το μαλλί αφήνω το χλομό αγέρι (?) να μου το ανεμίσει,φοράω την αγαπημένη μου ροζ φανελίτσα απο τα intimissimi με το ασορτί ροζ παντελονάκι,βάζω πίσω απο τα αυτιά-ανεπαίσθητα-λίγη Issey Miyake-l'eau d'Issey pour homme,παίρνω μιά βαθειά ανάσα και σας ανακοινώνω: σήμερις πήγα για κούρεμα και βγήκα..................................με άλλο χτένισμα.'Η τουλάχιστον έτσι φαίνεται :P. Το μαλλί απο εκεί που το έκανα πίσω ή άντε προς τα πάνω (βλ.Mark- στο Ugly Betty) τώρα έχει έρθει όλο μπροστά,με κάνει ακόμα πιο μικρό και ακόμα πιο yummie :p (πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση έχω ε?.........νιε συμφωνώ LOOOL)




Τεσπα,άντε να δω πόσο θα το κρατήσω ή αν θα βαρεθώ....




και τώρα το quiz.....λέγεται πως απο τους χαρακτήρες απο τα γνωστά και αγαπημένα singles (ξέρεις μωρέ,αυτή τη χιτ σειρά του mega λέω) υπάρχει και κάποιος για τον καθένα μας,κάποιος που μας αντιπροσωπεύει περισσότερο....όπως άλλωστε και στα περισσότερα serials και ταινίες αλλά εδώ μιλάω γι'αυτό :p







Εγώ έχω ταυτιστεί-χρόνια τώρα-με τη Ράνια και άντε στο τσακίρ κέφι και με τη Λίλα (λολ?)



















Εσείς αγαπητοί αναγνώστες,προς τα πού κυμαίνεστε??? (ιδού η απορία) 300 words by tomorrow.....thank you :PPPP

p.s. αν δεν ξέρετε τη σειρά,όπως ο hfaistiwnas ας πούμε (thanx ηφαιστιωνάκο for the reminding) πάρτε αυτό το link που θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα τους χαρακτήρες :)



Σας φιλώ

Heart...callin'

Ήταν Τρίτη?? Ήταν Τετάρτη?? ούτε που θυμάμαι και πραγματικά δεν έχει μεγάλη σημασία...

Μία μέρα σαν όλες τις άλλες λοιπόν με μάθημα στη σχολή και το κλασσικό πήξιμο μέχρι να έρθει η ώρα να βγω με φίλους και γνωστούς,όπως συνηθίζω πάντα μετά το πέρας των μαθημάτων. Αυτή η μέρα ήταν γραφτό να μου αλλάξει τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο...

Φτάνω λοιπόν που λέτε πρωί-πρωί,χαιρετίζομαι με όλους τους παρευρισκόμενους (είναι που είμαι και δημοφιλής-μη χέσογλου R-πολλές φορές εύχομαι να μη γνώριζα κανέναν άλλο πέρα απο τους φίλους μου) και προχωράω προς τα αμφιθέατρα.Μόλις φτάνω στο αμφιθέατρο που έχω μάθημα βρίσκω την αίθουσα πήχτρα στο φοιτηταριό,όλοι ένας κι ένας: ψηλοί,κοντοί με μούσια ή χωρίς, το στυλ περιττό να πω πως ήταν ξεχασμένο προ πολλού με τη μπόχα να αναδύεται απο τη μασχάλη του καθενός,χωρίς υπερβολές και εγώ να κάνω μπαμ απο μακριά,μόλις μπαίνω δεν ξέρω πόσα βλέμματα καρφώθηκαν επάνω μου,εννοείται πως μου άρεσε αλλά έκανα τον ντροπαλούλη και έτσι (μπιτς ξέρω τι σκέφτηκες-ξέχνα το :PP),έτσι για να μην τα πολυλογώ βολεύτηκα ορθιούλικο το άτιμο,αχχχ.

Το θέμα όμως είναι ΠΟΥ βολεύτηκα όρθιος,χμμμ,δίπλα στο αντικείμενο του πόθου μου εκείνη την περίοδο,που μόλις πριν απο εμένα είχε φτάσει,τέτοια τύχη ανάμεσα σε όλο το σκυλολόι ε όχι δεν την περίμενα...τελικά διαπίστωσα πως πιάνει το γνωστό και αγαπημένο "secret".

Προσπαθώ λοιπόν να βολευτώ όρθιος δίπλα στο μανάρι και να βγάλω τετράδιο και στυλό,όσο κρατιόμουν (εννοείται και δεν του μίλησα,don't you see one of my alter egos??,τώρα οτι με κάνει και τρώω το κεφάλι μου αυτό είναι γεγονός αλλά ευτυχώς όχι πάντα) και ξεκινάω να παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή γιατί ως γνωστόν θέλω να περνάω όλα μου τα μαθήματα στις κανονικές εξεταστικές,για να κανονίζω διακοπές όλο το Σεπτέμβριο,καλή ώρα,και (πού ήμουν?) α ναι,παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή και συμμετέχω κιόλας,έχω απορίες ,διαφωνώ και πολλά άλλα (κατά βάθος-αναλύοντας το-σκέφτομαι πως δεν με ενδιέφερε ουσιαστικά το μάθημα αλλά να εντυπωσιάσω τον πόθο...) ώσπου αρχίζω να μην μπορώ να παρακολουθήσω με τόση προσύλωση όπως πριν,αρχίζουν όλα να θολώνουν και να μην ακούω καλά την όλη διαδικασία της διάλεξης.

Νιώθω το αίμα κατά μόρια να μετακινείται (όσο έχει μείνει) όλο προς τα πόδια μου και ο κόσμος έσβηνε...έσβηνε.....και έσβησε (πραγματικά μη ρωτήσεις γιατί,πάντως δεν είχε να κάνει με το αντικείμενο του πόθου μου-be sure for that)

Η επόμενη εικόνα που θυμάμαι είναι τα γκρι-μπλε ματάκια του να με κοιτούν βαθειά στα δικά μου,να με κρατάνε τα στοιβαρά χέρια του και η αντρική και μαγευτική φωνή του να με ρωτάει "ΜΟΥ είσαι καλά??" με έναν συνεχή τόνο απόλυτης αγωνίας....με το ΜΟΥ πραγματικά πως δεν έπαθα και εγκεφαλικό στο καπάκι ακόμα απορώ.

Εγώ να βρίσκομαι στην κόλαση και στον παράδεισο ταυτόχρονα,να μην ξέρω που μου πάνε τα τέσσερα,να νιώθω να μου έχει φύγει όλο το αίμα απο τη μία και απο την άλλη να προσπαθώ να υποκριθώ πως είμαι ακόμα χειρότερα γιατί από μέσα μου παρακάλαγα να μου δώσει το φιλί της ζωής (λολ) το θέατρο του παραλόγου δλδ σε μια στιγμή απόλυτης αδυναμίας μου...αχχχ

Το ΜΟΥ συνεχίστηκε όταν στην πορεία μου έφερε νερό(δεν μπορούσε να πάει κάποιος άλλος τεσπα,να σταματήσουν τα απανωτά μου σοκ??)λέγοντάς μου (μπροστά σε όλους τους άλλους) "ΜΟΥ είσαι καλύτερα??θες να φωνάξουμε κάποιον γιατρό??"(η καθηγήτρια ήταν δίπλα μου επίσης, εννοείται) κι εγώ να απαντάω...όχι εντάξει, μάλλον ορθοστατική υπόταση έπαθα (αμέσως εγώ ο γιατροψωνισμένος να βγάλω τη γνωμάτευση,έλεος).

Με έβαλαν σε μία καρέκλα να καθήσω και σήκωσαν ένα τέρας που κωλοκαθότανε σα γαϊδούρι,μη βλέποντας την κατάστασή μου.Κάθησε ακριβώς απο πίσω μου,όρθιος και έσκυβε κάθε δέκα λεπτά και με ρώταγε αν είμαι καλά [χωρίς το ΜΟΥ αυτή τη φορά :( ] ανεβάζοντας με στα ουράνια,κάνοντας με να νιώθω ακόμα πιο καλά,να με καθιστά ανίκανο να παρακολουθήσω το μάθημα που τόσο μου άρεσε και να με βρίσκει να του απαντάω "είμαι μια χαρά,να'σαι καλά" ενέχοντας μια ψυχρότητα το ζώον-ντροπή μου....

Συνεχίστηκε λοιπόν το μάθημα,εγώ συνερχόμουν και μέσα σε όλα,το δικό μου μυαλό τί πάει και σκέφτεται??? ότι πρέπει να του ξεπληρώσω το μπουκαλάκι νερό που μου έφερε...κι έτσι κι έκανα,πηγαίνω μόλις τελειώνουμε να του δώσω 50 λεπτά και μου λέει πως τον έστειλε η καθηγήτρια και το πήρε απο το γραφείο της που είχε πολλά,άρα στρέφομαι στην καθηγήτρια (είμαι πολύ ευγενής σε αυτά,τί να κάνουμε) η οποία δεν τα δέχεται και υποχωρώ...ωστόσο το τοίχος του ιππότη είχε τρόπον τεινά γκρεμιστεί στα μάτια μου, γιατί είχα φανταστεί πως έτρεξε να μου παράσχει τις πρώτες βοήθειες,αλλά δεν είναι όλα τόσο παραμυθένια,άλλωστε είχε κάνει πολλά περισσότερα που φανέρωναν κάτι παραπάνω απο απλό ενδιαφέρον...

Βγαίνοτας συναντάω τον κολλητό μου,που δεν είχε έρθει στη διάλεξη (τον έβρισα γι'αυτό) και του τα είπα όλα με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια....

Σήμερα έχουν περάσει 6 μήνες, η ζωή μου είναι απίστευτα διαφορετική και ακόμα πιο γεμάτη αφού έχω ζήσει πολλά πράγματα απο τότε.Το παιδί απο τη σχολή είναι απλά μια ανάμνηση,άκρως θετική που μου έσωσε τη ζωη? ας το πω κι έτσι....

Ελπίζω να κάνει τώρα το μεταπτυχιακό του (γιατί ήταν απο άλλο εξάμηνο συμφοιτητής μου) και να είναι ευτυχισμένος ακόμα και αν δεν είμαστε μαζί,αν και δεν ξέρω καλά καλά αν είναι gay ή έστω bi. Η έλξη υπήρξε κατά πολύ αμοιβαία και εμφανής,η τόλμη ήταν που εξέλειπε και αυτό το δίδαγμα μου έδωσε αυτή η εμπειρία : ό,τι νιώθω να το λέω πάντα και ας μου βγει σε κακό,το ένστικτο και η καρδιά σπάνια προδίδουν... τέλος επιβεβαίωσα γι'ακόμη μία φορά τις θεωρίες του "secret" καθώς επίσης επιβεβαίωσα την αρχαία ρύση: "ουδέν κακόν αμειγές καλού"

Σας φιλώ

Summer Breeze!

Έτσι για να δροσιστούμε λίγο (αν και άρχισαν κάτι ψιλοί βοριάδες) θα παρουσιάσω κάποια απο τα αγαπημένα μου Summer Groovy Cool Dance Gay Songs καθώς και μια new entry...

Eh alors....voilà:

Ξεκινώντας απο τη new entry θα πω πως γίνεται απο μία τραγουδιστριούλα Γαλλιδούλα ονόματι Yelle, το βίντεο υπο τη σκηνοθεσία του Nicolas Benamou και το τραγούδι ονομάζεται Je veux te voir=θέλω να σε δω.....κορυφή το σημείο των στίχων που λέει: je veux te voir dans un film pornografique , ...ta position favorite.... , ....mais tu n'as rien d'orgasmique.... (loool)
τελικά μόνο αθώο δεν είναι (μετάφραση θα κάνω κατ'οίκον-μπορεί να μπαίνουν και παιδιά :PPP)....voilà...amusez vous!






Για τη συνέχεια ένα απο τα πιο gay κλασσικά του 70 (τώρα σε επανεκτέλεση) και προσωπικά αγαπημένα....San Salvador by Moonlight....




Λατρεμένο συγκρότημα αυτό που ακολουθεί με πολυ gay & groovy τραγουδάκια....βέβαια επειδή είναι πολύ super stars (μη χέσογλου R) δεν έχει embed...τι να πω...θα βάλω links...


This is the world we live in !!! ------> like we didn't know it darling :PPP

& το γνωστό και αγαπημένο,απείρως gay: Physicallllllllllll.....απλά θεϊκό,ανεβαστικό και ότι πρέπει για τις καλοκαιρινές βραδιές...επίσης τολμώ να πω πως σε προδιαθέτει (ειδικά αν είσαι ελλειψομανής R) :PPPP

Physical (let me groove it :P)


Αυτά προς το παρόν....θα βάλω και τα υπόλοιπα Summer Groovy Cool Dance Gay Songs αλλά όχι τώρα :PPP

Σας φιλώώώώώ

το μαχαίρι των στοιχείων Μέρος Δεύτερο

κολύμπησε μέχρι τα βράχια και με μια κίνηση του σηκώθηκε στον αέρα και βρέθηκε στην σκάλα που στεκόταν πριν.

"αν το πιάσω στα χέρια μου..."

"συγκεντρώσου στο μαχαίρι"

"έχεις δίκιο"

"ηρέμησε και προσπάθησε να το νιώσεις"

χαμογέλασε "δεν χρειάζεται να ηρεμήσω" ανέβηκε τη σκάλα, πέρασε από τα κάγκελα και βγήκε από το στενό. άρχισε να περπατά προς τα πάνω. συνέχισε να περπατά και ξαφνικά σταμάτησε... "δεν το πιστεύω... ο Άγιος Νικόλαος"

"σε εκκλησία!"

"ποιος θα το σκεφτόταν ...από τη στιγμή που είναι εναντίον της μαγείας και των gay"

"ανοιχτά πλέον... γιαυτό πρόσεχε να μην σε δει κανείς"

"θα προσέχω"

πλησίασε. ανέβηκε τα σκαλοπάτια.

"είναι ωραία φωτισμένη όμως"

έφτασε στην κεντρική είσοδο. δοκίμασε να την ανοίξει, ήταν κλειδωμένη.

"θα την σπάσεις?"

"δεν ξέρω..." έκανε μερικά βήματα πίσω...

εκείνη την στιγμή στο πάτωμα κάτι άρχισε αχνά να λάμπει.

κοίταξε κάτω... ήταν ένα σχέδιο, ένας κύκλος με διάφορα σύμβολα.

"δεν θα χρειαστεί να μπω μέσα μάλλον"

έκλεισε τα μάτια του και σκέφτηκε το μαχαίρι. δημιούργησε την εικόνα του στο μυαλό του. ένας ήχος από κάτι μεταλλικό να χτυπά στο μάρμαρο τον έκανε να ανοίξει τα μάτια του. ένα μαχαίρι ήταν πεσμένο στο κέντρο του κύκλου, που είχε σταματήσει να λάμπει και τα διάφορα σύμβολα είχαν σβηστεί.

έσκυψε και το πήρε στα χέρια του.

"εύκολο ήταν"

ένας κρότος ακούστηκε και οξύς πόνος τον κυρίευσε το μαχαίρι έπεσε από το χέρι του. στον ώμο του, από την πλευρά της καρδιάς αίμα έτρεχε. κοίταξε μπροστά του... ο Αλέξανδρος στεκόταν εκεί κρατώντας ένα πιστόλι. ξαφνικό κρύο άρχισε να νιώθει... τα βρεγμένα ρούχα του άρχισαν να παγώνουν. οι ανάσες του έγιναν πιο γρήγορες. σε κλάσματα του δευτερολέπτου ένιωθε απίστευτο κρύο. μια γυναίκα εμφανίστηκε δίπλα του και τον έσπρωξε... έπεσε από την σκάλα μπροστά από τον ναό. βρισκόταν ξαπλωμένος στο έδαφος. το αίμα είχε παγώσει. πόνο δεν ένιωθε, είχε μουδιάσει από το κρύο.

δεν μπορούσε να κουνηθεί... οι ανάσες τους ακόμα γρήγορες... πλέον είχε και μια πληγή στο μέτωπο από την πτώση.

"ο Αλέξανδρος.. δεν μπορεί... όχι αυτός"

"ο έρωτας σου ο μεγάλος... ο τέλειος Αλέξανδρος... σου έχω πει, δεν έχεις καλά κριτήρια"

βήματα ακούστηκαν.

Αλέξανδρος "ζει"

? "είπες ότι τώρα είναι όλος δικός μου"

Αλέξανδρος "κάνε ότι θέλεις μαζί του"

τον κοιτούσε στα μάτια...

? "κοίταξε τον πως σε κοιτά... πληγώθηκε ο καημένος" είπε ειρωνικά

Αλέξανδρος "Μιρέλα τελείωνε"

Μιρέλα "α δεν θα βιαστώ, θέλω να το απολαύσω"

Αλέξανδρος "δεν υπάρχει λόγος, κάνε ότι να κάνεις γρήγορα αλλιώς θα το κάνω εγώ, δεν χρειάζεται να υποφέρει"

γύρισε και τον κοίταξε "όχι, χρειάζεται!!! εγώ υπέφερα όσο ήξερα ότι είσαι μαζί του ακόμα και αν δεν το θέλες... έλεγες ότι τον σιχαίνεσαι... θυμάσαι?!"

Αλέξανδρος "δεν υπάρχει λόγος..."

Μίρελα "εκτός βέβαια αν σου άρεσε, αν το απολάμβανες... μήπως είσαι κ εσύ ένας από αυτούς?! είσαι ανώμαλος γλυκέ μου?!"

γύρισε προς τον τραυματισμένο... "ο κόσμος θα ήταν καλύτερος χωρίς αυτούς, έλεγες".

πήγε να αντιδράσει, η Μιρέλα όμως έβαλε το χέρι της από πάνω του... κρύο, πολύ κρύο... πάγωνε ακόμα περισσότερο...

ο Αλέξανδρος της έπιασε το χέρι "Σταμάτα". τον σημάδεψε με το πιστόλι "δεν έχουμε χρόνο"...

μια μπλε λάμψη έπεσε πάνω στον Αλέξανδρο, ο οποίος έπεσε με δύναμη στα σκαλοπάτια πίσω του.

Άννα "μια απότομη κίνηση και είσαι η επόμενη"

η Μιρέλα έκανε αργά βήματα προς τα πίσω καθώς η Άννα και τρία ακόμα άτομα πλησίαζαν.

η Άννα είχε καρφωμένο το βλέμμα της πάνω στην Μιρέλα και την σημάδευε με το δεξί της χέρι ενώ το αριστερό το είχε στραμμένο στον αναίσθητο Αλέξανδρο. προσπέρασε τον φίλο της και περπατούσε προς την Μιρέλα, η οποία έκανε και άλλα βήματα προς τα πίσω. δεν φαινόταν να φοβάται, χαμογελούσε. τα τρία παιδιά που ήταν μαζί της πήγαν στον φίλο τους. μαζί είχαν έρθει στη Σύρο. δεν ήξεραν για αυτό το κομμάτι της ζωής του.

Αγγελική "είσαι καλά?!" ακούμπησε τα κεφάλι του στα πόδια της.

Νίκος "είναι κρύος"

Άκης "και τραυματισμένος... αρκετά"

Άννα "μην τον αφήσετε" τους είπε

ο Άκης είδε το όπλο δίπλα στον Αλέξανδρο και πήγε να το πάρει. η Μίρελα μόλις τον είδε να πλησιάζει πήγε να κάνει κάποια κίνηση. η Άννα αμέσως άφησε ένα κεραυνό να φύγει.

δεν πέτυχε την Μιρέλα όμως, απέφυγε τον κεραυνό και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα του ναού.

ο Άκης πήρε το όπλο και έτρεξε ξανά προς τους άλλους και τους βοήθησε να μεταφέρουν τον φίλο τους λίγο πιο μακριά.

από το ναό πάνω ένα λευκό κύμα, σαν πάχνη άρχισε να κατεβαίνει. έφτασε στα πόδια της Άννας. ήταν κρύο. δεν μπορούσε να κουνήσει τα πόδια της. τώρα κρύωνε ολόκληρη, έτρεμε. δυσκολευόταν να κάνει οποιαδήποτε κίνηση. το κρύο αυτό κύμα είχε καλύψει και τον Αλέξανδρο, ο οποίος είχε παγώσει. ο Άκης πήγε να βοηθήσει την Άννα. μόλις όμως πλησίασε αρκετά πάγωσε και αυτός.

η Μιρέλα βγήκε πίσω από την κολόνα και κατέβαινε την σκάλα χωρίς να επηρεάζεται από το κρύο.

κοίταξε την Άννα "εσύ είσαι αυτή που σύντομα θα πεθάνει... τι πειράζει να γίνει μια ώρα αρχύτερα"

κοίταξε τον Άκη, που είχε παγώσει και αυτός, τον Νίκο και τη Αγγελική. "θα ακολουθήσετε τον φίλο σας, έτσι?!".

όσο πλησίαζε, τόσο το κρύο δυνάμωνε. έμοιαζε να είναι η πηγή όλου αυτού.

στάθηκε μπροστά στην Άννα, την κοίταξε στα μάτια... "κάτι τελευταίο?!" και σήκωσε το χέρι της. κρατούσε ένα μαχαίρι, το μαχαίρι των στοιχείων και ετοιμαζόταν να την...

Σήκωσε το χέρι του και το μαχαίρι ήρθε σε αυτόν. δεν ήταν πλέον παγωμένος και ένιωθε τον πόνο των τραυματισμών από την σφαίρα και από την πτώση. η παραμικρή κίνηση τον έκανε να υποφέρει. ο Νίκος και η Αγγελική είχαν σαστίσει με αυτά που έβλεπαν.

γύρισε το μαχαίρι πάνω του και το κάρφωσε στο στήθος του.

Αγγελική "οοοοχι" άρχισε να κλαίει.

ο Νίκος γρήγορα έβγαλε το μαχαίρι από τον φίλο του και το πέταξε στη άκρη.

Μιρέλα "η καλύτερη κίνηση ήταν αυτή" περπάτησε προς τα εκεί. το κρύο τύλιξε τον Νίκο και την Αγγέλα και κάλυψε εντελώς τον φίλο τους. πάγωσαν.

η Μιρέλα σήκωσε το μαχαίρι και γύρισε προς τα τρία παιδιά.

κοίταξε τον Νίκο και την Αγγέλα, "στο τέλος εσείς"! "ελπίζω να τον προλάβω πριν πεθάνει, η ψυχή του πρέπει να γίνει δικιά μου" σκέφτηκε και χτύπησε με το μαχαίρι εκεί που ο τραυματισμένος φίλος των παιδιών βρισκόταν κρυμμένος κάτω από την πάχνη.

το μαχαίρι χτύπησε στο έδαφος.

Μιρέλα "δεν μπορεί" διέλυσε την πάχνη σε εκείνο το σημείο.... δεν υπήρχε τίποτα. ένιωσε ένα τράβηγμα από πίσω της και από την μια στιγμή στην άλλη βρέθηκε ξαπλωμένη στα σκαλοπάτια του ναού. η πάχνη διαλύθηκε εντελώς. όσοι είχαν παγιδευτεί ελευθερώθηκαν και έπεσαν κάτω ταλαιπωρημένοι

"τι θα την κάνεις?!"

"δεν ξέρω"

άρχισε να την πλησιάζει δεν είχε πια πληγές στο σώμα του. οι λεκέδες αίματος υπήρχαν μόνο.

σηκώθηκε όρθια, "τελικά είχαν δίκιο για το μαχαίρι"

δεν της απάντησε, με μια απότομη συγχρονισμένη κίνηση των χεριών του έστειλε την Μιρέλα με δύναμη πάνω στην κεντρική πόρτα του ναού. είχε νευριάσει. ο κρύσταλλος στο στήθος του έλαμπε. σε κάθε του βήμα, το σημείο που πατούσε ράγιζε. ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια και στάθηκε μπροστά στην Μιρέλα.

"μην την πλησιάζεις"

"θα την εξαφανίσω"

ήταν πεσμένη κάτω και γελούσε... έπεσε με δύναμη πάνω στην πόρτα του ναού και φαινόταν τα αποτελέσματα πάνω της. ήταν εξουθενωμένη και αυτό έκανε το γέλιο της ακόμα πιο σατανικό... σήκωσε χέρι της από το δάπεδο που το είχε ακουμπήσει. αίμα έσταζε από το χέρι της και στο σημείο που το ακουμπούσε ένα χαρτί υπήρχε έμοιαζε με σελίδα από βιβλίο παλιό που είχε κοπεί. το χαρτί είχε το αίμα της πάνω και δεν φαινόταν τι έγραφε. μια αόρατη δύναμη την σήκωσε ψηλά και την κράτησε πάνω στην πόρτα.

"το τέλος πλησιάζει..." της είπε...

συνέχισε να χαμογελά και χαμηλόφωνα του απάντησε "όχι το δικό μου!!!"

το χαρτί απορρόφησε το αίμα και αμέσως κάηκε. ο καπνός που δημιουργήθηκε αστραπιαία πήγε στον κρύσταλλο που έλαμπε και εισχώρησε σε αυτόν.

η Μιρέλα ελευθερώθηκε από την δύναμη του.

ο κρύσταλλος έλαμπε παράξενα... η ένταση του έπαιζε...

απομακρύνθηκε από την Μιρέλα. ένιωθε την δύναμη του κρυστάλλου... ήταν ασταθής... κατέβηκε γρήγορα τα σκαλιά... ήθελε να τρέξει μακριά... μια παράξενη αίσθηση τον διαπέρασε, σαν ένα μέρος του εαυτού του να πέθανε... ο κρύσταλλος έσβησε και έσπασε σαν ένα απλό κομμάτι γυαλιού. δεν μπορούσε να το πιστέψει...

Μιρέλα "η έβδομη όψη... η άπιαστη έβδομη όψη... η αήττητη!!!" φώναζε...

γύρισε και είδε την Μιρέλα. είχε ακουμπήσει πάνω σε μια από τις κολόνες για να καταφέρει να σταθεί όρθια.

Μιρέλα "σε νίκησα... σας νίκησα, εσάς και την διεστραμμένη μαγεία σας... το ουράνιο τόξο δεν θα λάμψει πάνω από τον κόσμο μας... το έβδομο χρώμα εξουδετερώθηκε"

μια μπλε λάμψη και βρέθηκε κάτω νεκρή... η Άννα εμφανίστηκε δίπλα της.

ο Νίκος, ο Άκης και η Αγγέλα είχαν ακινητοποιήσει τον Αλέξανδρο που είχε συνέλθει.

σήκωσε το βλέμμα του στο φεγγάρι... "αυτά λοιπόν"

another blog game

με κάλεσε ο mahler (αν και νόμιζα οτι απο τον τρόπο που απάντησα στο προηγούμενο του παιχνίδι δεν θα με ξαναπροσκαλούσε να παίξω...ουφ... ) και ο φίλος μου ο Mr.f (ερχόμαι σαλονίκη απο βδομάδα!!!!!!!!!!!!!)

1. ΣΕΞ

α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες

β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες

γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες

δ) είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες

ε) είμαι απ΄όλα με προτίμηση σε όλα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: φυσικά το Δ

2. HOBBY

α) μαγειρική - γυμναστήριο

β) μασάζ - ποδηλασία

γ) ταξίδια - τοξοβολία

δ) συναυλίες - κολύμπι

ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: λίγο απ' όλα ή τίποτα, δεν ξέρω

3. ΤΕΧΝΗ

α) μουσική

β) χορός

γ) κινηματογράφος - θέατρο

δ) λογοτεχνία

ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: μουσική > λογοτεχνία > κινηματογράφος – θέατρο > ζωγραφική.... > χορός.

ο χορός ίσως και καθόλου.

4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

α) αριστερά

β) κεντροαριστερά

γ) κεντροδεξιά

δ) δεξιά

ε) πάρ'το αλλιώς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: προς το α νομίζω, με μερικές τάσεις δ. Δεν ξέρω(πάλι)

5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ

α) μαθηματικά - γεωμετρία

β) χημεία - φυσική

γ) έκθεση και γλώσσα

δ) ιστορία - γεωγραφία

ε) θρησκευτικά και γυμναστική

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: α κ' β!!!! :) δαγκωτό!!!!!!! είμαι παιδί της θετικής....

6. ΑΠΑΠΗΜΕΝΟ PET

α) γατάκι

β) σκυλάκι

γ) ψαράκι

δ) πουλάκι

ε) κροκοδειλάκι

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: όλα μ' αρέσουν, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο (ως κτηνίατρος:P).... γενικά όμως προτιμώ τα σκυλιά, τα μεγάλα σκυλιά.

7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ

α) στη θάλασσα

β) στο βουνό

γ) στη Μύκονο

δ) στη Γαύδο

ε) στην Αθήνα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: η παρέα μετράει....

8. ΧΡΩΜΑ

α) λευκό

β) κόκκινο

γ) μοβ

δ) μπλε

ε) μαύρο

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: το λευκό!!!! με ηρεμεί!!!! γενικά το πράσινο σκούρο μαρέσει, αυτή όμως την περίοδο το λευκό είναι το χρώμα μου.

9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

α) κρεβατοκάμαρα

β) κουζίνα

γ) τουαλέτα

δ) σαλόνι

ε) πατάρι

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: κουζίνα και σαλόνι, ένας μεγάλος χώρος!

10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ

α) 7 ώρες

β) 7 ημέρες

γ) 7 μήνες

δ) πάνω από 7 χρόνια

ε) ε, όχι και 7 χρόνια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: δεν θέλω σχέση!!! δεν μ' αρέσει η λέξη, με αγχώνει. Άσε που δεν τα προγραμματίζεις αυτά. Γνωρίζεις κάποιον και δεν ξέρεις που θα σε βγάλει. Βέβαια μπορεί να μη ξέρει ο άλλος τι θέλει. Δεν ξέρω.... δεν ξέρω κ εγώ τι θέλω, η αλήθεια είναι! Σκέφτομαι όμως το εξής... κάνε ότι είναι να κάνεις (αρκεί να το θέλεις φυσικά) με άτομα τα οποία σε τραβάνε για κάποιο λόγο...μμμ δεν το λέω σωστά... όταν κάνεις κάτι , λίγο ή πολύ, δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου, γιατί το κομμάτι σου αυτό να το έχει ένα άτομο που δεν το αξίζει?! Όσο μικρό και να είναι αυτό το κομμάτι αξίζει όσο αξίζεις και εσύ και εσύ είσαι αυτός που θα ορίσει την αξία σου.... ξεφεύγω?! Δεν ξέρω! Βαριέμαι και ζαλίζομαι λιγάκι... συνήθως αυτό που με τραβάει είναι ο τρόπος που σκέφτεται κάποιος και δεν ξέρω πως, αλλά μπορώ να καταλάβω με μια ματιά το πως λειτουργεί κάποιος. Από τον τρόπο που κινείται, από τον τρόπο που κοιτάει! Γενικά από τη γλώσσα του σώματος μπορείς να καταλάβεις πολλά. Από το στόμα του μπορεί να ακούσεις διάφορα και να πεις “πω, έκανα λάθος”, άλλα όχι όμως. Μπορεί να θέλει να κρύψει κάτι ή μπορεί απλά να μην έχει συνειδητοποιήσει ή να μην θέλει να αποδεχτεί αυτό το κάτι. Δλδ μπορεί να σε μπερδέψουν τα λεγόμενα του. Μην ακούς, μην ρωτάς, άσε το θύμα σου να κινηθεί ανυποψίαστο στο φυσικό του περιβάλλον και όσο πιο διακριτικά μπορείς παρατήρησε το χωρίς να το φέρεις σε δύσκολη θέση. Το θέλουμε χαλαρό, να μην νιώθει ότι απειλείται Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε ότι κάποιος μας λέει ψέμματα. Δεν υπάρχει λόγος όμως να τον ξεσκεπάσουμε... τον αφήνουμε. Μπορεί απλά να θέλει το χρόνο του...
να τι θυμήθηκα τώρα

“το πρόσωπο του καθενός

είναι ψυχής καθρέφτης

εκτεθειμένος κ γυμνός

αυτός που είναι αληθινός

και αυτός που είναι ψεύτης”

ισχύει.

λοιπόν θα προσκαλέσω NeverlanDean, daNte, keenOnBoys k' G for GeoRGE!!!! sas parakalo na paiksete, xoris na thelo na pieso... ego apla leo!

Βρε καλώς...

... τον συνονόματο!

Όχι βέβαια ότι έφτασε μόλις τώρα αλλά τέσπα πρόσφατο είναι.

το παραπάνω είναι το κατάστημα στη Fifth Av.

Ο λόγος βέβαια για το συνονόματο g-spot a.k.a το νέο κατάστημα Gucci στο New York!

Είναι το πιο καινούργιο και το μεγαλύτερο κατάστημα γκούτσι έβερ!

Εδώ είναι το ντιπάρτμεντ με τα παπούτσια στη 56th street

Ο πύργος τράμπ (σιγά μη του βάλω κεφαλαίο του γλοιώδους αντικειμένου) μετατράπηκε σε ένα φαντασμαγορικό g-spot (καλή ώρα :P).


Ένα τριών ορόφων μεγαθύριο έτοιμο να δελεάσει κάθε καταναλωτικό ων (είτε αρσενικό,είτε θυλικό ή τεσπα οποιουδήποτε φύλου).Στεγάζεται στη γωνία της γνωστής σε όλους Fifth Avenue (χμ,τώρα θυμήθηκα,εκεί ήμουν χθες για ψώνια :PPP) και 56th Street.


Με,όχι μόνο,όλη την αντρική και τη γυναικεία κολεξιόν να μας περιμένει αλλά επίσης και ότι άλλο προϊόν παράγει ο λατρεμένος οίκος:από αλυσίδες και μπρελόκ μέχρι βαλίτσες!

Για να"σημαδευτεί" το χαρμόσυνο γεγονός, ο οίκος δημιούργησε μία σειρά προϊόντων που θα διατίθενται αποκλειστικά στο κατάστημα του νιού γιόρκ και φέρουν το γνωστό και αγαπημένο σλόγκαν "Gucci Loves New York"...

"Gucci Loves New York" και βλέπετε το python bomber jacket

που φοράει και η (ποια άλλη?) Madonna (μία,δεν την ξέρετε)

στην πολύ προσιτή τιμή των 8,990$...πες μου ότι δεν σου

περισσεύουν 9,000(περίπου) ψωροδολαριάκια..τί ψυχή

έχουν?? ε?? λοοοοοοοολ

Τέλος υπάρχει και μια limited edition από νέες τσάντες και παπούτσια από τη γνωστή σειρά Heritage της Gucci. Παρασκευάζονται από old-fashioned crocodile , python (πύθωνα) και στρουθοκάμηλο (λολ).Αυτά τα σχέδια βασίζονται στα πάτερνς της δεκαετίας του 50 όπου βρέθηκαν στα αρχεία του οίκου....εξ'ού και η ονομασία Heritage :)

Gucci Heritage Collection bamboo-top handle bag in Leonard print

with croco trim, $16,900, and Heritage Collection bamboo-top handle bag in python, $5,850

γι' ακόμη μία φορά βλέπεις ένα άκρως προσιτό προϊόν,δεν μπορείς να πεις :P

Λοιπόν? τι λέτε?? φύγαμε για New York??

Σας φιλώ

I'm still here...

Μωρέ γλύκες μου σόρρυ που δεν ποστάρω αλλά κυριαρχεί μία αναστάτωση γενικά στο πρόγραμμά μου και είμαι κάπως freaked up...

Πριν ποστάρω όλα όσα έχω προγραμματίσει θέλω να καταθέσω την εξής απορία:

Γιατί όταν με παρεξηγούν,δεν καταλαβαίνουν τους αληθινούς μου στόχους και με αδικούν κατάφορα νιώθω πως με έχουν πιάσει απο το λαιμό και δεν μπορώ να ανασάνω??
Είμαι pathetic?? ελπίζω όχι γιατί μέχρι τώρα με θαύμαζα που δεν επηρρεαζόμουν απο ότι μου συνέβαινε...γιατί όμως επηρρεάζομαι τώρα???

my dear shrink tell me, I implore you...

προσπάθεια αυτοκτονίας #1

το αποφάσισα.

βρήκα μαχαίρι

το ακόνισα

ακούμπησα την λάμα στο χέρι μου... σταμάτησα όμως!

δεν ήταν αποστειρωμένο....

I'm back :)

Ciaoooo a tutti :)

Τί μου κάνετε? Σας έλειψα?? Εγω πάντως μου έλειψα :PPP LOOOL
Στη συνέχεια των ποστς θα μάθετε (σχεδόν) τα πάντα για το ταξίδι που τόσο περίμενα...
Οι διακοπές μου εννοείται πως δεν έχουν τελειώσει γι'αυτό και θα ποστάρω σε πιο αργούς ρυθμούς...

Προς το παρόν όμως και γι'αυτό το ποστ θέλω να διεξάγω κάτι τις σαν quiz του οποίου συμμετέχοντες ευελπιστώ να είστε εσείς.....

"Can you guess where exactly (in Italy) I was??" (είπε η Catherine στη Lady Godiva) καλά πού μου ήρθε τώρα αυτό?? LOL

Βρείτε το και σας περιμένουν πολλέέέέέςςςς λεπτομέρειες..............


Σας φιλώ