Χαίρετε και καλόν μήνα. Έτσι όπως το πάω δηλαδή, κάθε πρώτη θα γράφω.
Δεν ξέρω για εσάς, η ψυχολογική μου κατάσταση τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει. Ενώ, ας πούμε, πριν ήμουν σταθερός, εδώ και λίγες εβδομάδες με όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα έχω καταλήξει να είμαι λίγο κουνιστός στο εσωτερικό μου.
Κοιμάμαι και ξυπνάω με μια συνεχή φοβία πάνω από το κεφάλι μου: κι αν μείνω άνεργος; κι αν πατήσει το πόδι μου μια χοντρή κυρία και δεν μπορώ να πάω στην δουλειά; ποιος θα πληρώνει τα έξοδα; κι αν ο αφεντικός μου αποφασίσει να μου μειώσει τον μισθό; κι αν φέτος τα Χριστούγεννα δεν πάρω το δώρο (σετάκι με τον μειωμένο μισθό αυτό).
Τέτοια πράματα περνούν από το μυαλό μου που πλέον πηγαίνει πέρα-δώθε σαν τους γοφούς της Mάρθας Kαραγιάvvη. Η ανεργία ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς αρχίζει να αυξάνεται, κι εγώ να έχω φτάσει στο σημείο να θέλω να πάρω καφέ καθ' οδόν για την δουλειά και να αισθάνομαι τύψεις για το δίευρο. Το οποίο μπορεί να μου χρειαστεί, ξέρω, 'γω.. για κάτι άλλο στο μέλλον;
Εν μέσω όλων αυτών, ήρθε και το φασιστικό χαράτσι με την ΔEH. Δεν θέλετε να ξέρετε πόσα. Κάπως έτσι μετατρέπουν σε φοροφυγάδες και εκείνους τους πολίτες που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους. Διότι με κάποιον τρόπο θα πρέπει να βγάλεις την χασούρα σου, έχοντας πληρώσει (με την φασιστική απειλή της διακοπής του ρεύματος) έναν φόρο που δεν χρωστάς. Σωστά; κάπου θα πας να ψωνίσεις κάτι και για να το πάρεις φθηνότερα, δεν θα πάρεις απόδειξη. Και πάει λέγοντας. Οπότε πίσω στο σημείο μηδέν.
Αν ξέρεις κάτι που μου διαφεύγει, μην το κρατάς για τον εαυτό σου.
Δεν ξέρω για εσάς, η ψυχολογική μου κατάσταση τον τελευταίο καιρό έχει αλλάξει. Ενώ, ας πούμε, πριν ήμουν σταθερός, εδώ και λίγες εβδομάδες με όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα έχω καταλήξει να είμαι λίγο κουνιστός στο εσωτερικό μου.
Κοιμάμαι και ξυπνάω με μια συνεχή φοβία πάνω από το κεφάλι μου: κι αν μείνω άνεργος; κι αν πατήσει το πόδι μου μια χοντρή κυρία και δεν μπορώ να πάω στην δουλειά; ποιος θα πληρώνει τα έξοδα; κι αν ο αφεντικός μου αποφασίσει να μου μειώσει τον μισθό; κι αν φέτος τα Χριστούγεννα δεν πάρω το δώρο (σετάκι με τον μειωμένο μισθό αυτό).
Τέτοια πράματα περνούν από το μυαλό μου που πλέον πηγαίνει πέρα-δώθε σαν τους γοφούς της Mάρθας Kαραγιάvvη. Η ανεργία ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς αρχίζει να αυξάνεται, κι εγώ να έχω φτάσει στο σημείο να θέλω να πάρω καφέ καθ' οδόν για την δουλειά και να αισθάνομαι τύψεις για το δίευρο. Το οποίο μπορεί να μου χρειαστεί, ξέρω, 'γω.. για κάτι άλλο στο μέλλον;
Εν μέσω όλων αυτών, ήρθε και το φασιστικό χαράτσι με την ΔEH. Δεν θέλετε να ξέρετε πόσα. Κάπως έτσι μετατρέπουν σε φοροφυγάδες και εκείνους τους πολίτες που πληρώνουν κανονικά τους φόρους τους. Διότι με κάποιον τρόπο θα πρέπει να βγάλεις την χασούρα σου, έχοντας πληρώσει (με την φασιστική απειλή της διακοπής του ρεύματος) έναν φόρο που δεν χρωστάς. Σωστά; κάπου θα πας να ψωνίσεις κάτι και για να το πάρεις φθηνότερα, δεν θα πάρεις απόδειξη. Και πάει λέγοντας. Οπότε πίσω στο σημείο μηδέν.
Αν ξέρεις κάτι που μου διαφεύγει, μην το κρατάς για τον εαυτό σου.