Το κακό ξεκίνησε κάπου μετά το 1204. Ήταν τότε που ο αετός έπαθε αγκύλωση κοιτάζοντας συνεχώς κι αδιαλείπτως προς ανατολάς. Από ιδρύσεως της Πόλεως δλδ. Τότε που ο πισινός του αυτοκράτορα έβγαζε κάλους πάνω στ άλογο πέρα δώθε στα ανατολικά σύνορα. Και είδε κι απόειδε που έκανε την Εγνατία παλάτι -ιππόδρομος και μάζεψε τα ιμάτιά του για να κάνει νέα πρωτεύουσα. Γιατί εδώ που τα λέμε, η Ρώμη είχε γίνει σαν την Αθήνα, μες στο κάρο και τη σκόνη και την οχλαγωγία.
Αλλά ήρθε η ώρα που ο αετός με το ραιβόκρανο την πάτησε. Και τον έφαγε από πίσω, από ένα σταυραετό που πήγαινε να κυνηγήσει στα Ιεροσόλυμα. Και δεν έμεινε φτερούγα όρθια. Κακήν κακώς τα μάζεψε ο αετός και πήγε απέναντι να φωλιάσει, στη Νίκαια, όπου συνειδητοποίησε ότι για να τη γλιτώσει, έπρεπε να χει μάτια και στον πισινό, πράγμα αδύνατο. Τότε επήλθε η κλωνοποίηση κι ο αετός απέκτησε και δεύτερο κεφάλι για να κοιτά και προς τη δύση. Είναι η στιγμή που γενιούνται οι χαμένες φωλιές, τα αλύτρωτα αβγά και το έθνος των χριστιανών (των ορθών, όχι των fake).
Aπό καταβολής Ρώμης ο κόσμος θεωρούνταν ρωμαϊκός, μέχρι εκεί που έφτανε το αετήσιο μάτι και κάθε εδαφική συρρίκνωση απαιτούσε αποκατάσταση. Στη συνέχεια, η παρουσία του ενός Θεού νομιμοποίσε την παρουσία του ενός πρώτου στην παγκόσμια τάξη αυτοκράτορα, ως εγγυητή της προστασίας των πιστών επί της γης. Κολτσίδα κι ο Πατριάρχης να μοιράζει άγιο πνεύμα σε άλλοτε άλλες δόσεις. Η παρέκλιση από την πίστη λυνόταν με αετήσια παρέμβαση από το επίσημο κράτος. Ο πατριάρχης καταδίκαζε, ο αετός ορμούσε. Αυτό το κράτος διεκδικούσε και προνομιακή μεταχείρηση, όσον αφορά τη θεία πρόνοια, καθώς ήταν το πρώτο που πίστεψε και είχε την πατέντα. Και, μιας και τότε τα εξοπλιστικά προγράμματα ήταν εξίσου πανάκριβα, ορμούσε η Παναγία κι ο Άγιος Δημήτριος στα τείχη και σώζαν την κατάσταση (μην κοιτάς το 1430, τότε ο Άγιος έκλεινε, οι παπάδες την άνοιγαν την πύλη, δεν άντεξε ο έρμος).
Έλα όμως που ήταν βαθειά νυχτωμένοι και μια νύχτα με ημισέληνο ο ασβός που φώλιαζε παραδίπλα αρπάζει τον αετό από την τραχηλιά κι αλλού παπάς κι αλλού τα ράσα...Και του σπάσαν και τα πόδια, όπως στις επιθετικές κλώσσες και του πήραν και το σπαθί και το σταυρό και τα αυγά, όχι όλα, αλλά αρκετά. Κι πολλά από τα αετόπουλα που έζησαν, γονάτιζαν από την πείνα (τα χε ρημάξει στη νηστεία ο αετός πατήρ) και συνήθιζαν μετά να το κάνουν κάθε Παρασκευή σε χαλάκι ολόμαλλο με 1000000 κόμπους.
Κάπως έτσι την πάτησε το Έθνος. Από υπεροψία, σπατάλη, φορολογική αδικία, απρονοησία, εσωστρέφια. Από αυτό προέκυψε το νεοελληνικό έθνος, όταν η ανατολίτικη οπισθοδρόμηση έφερε Έλληνες και Τούρκους προ αδιεξόδου. Και οι μεν υιοθέτησαν το αρχαιοελληνικό παρελθόν και προέταξαν τη χριστιανική θρησκεία για να απεμπολήσουν το Οθωμανικό παρελθόν, οι δε υιοθέτησαν το τουρκικό παρελθόν και την εκκοσμίκευση για τον ίδιο λόγο. Ως πιστοποιητικό γνησιότητας καταγωγής θεωρήθηκε η γλώσσα, η παραφθαρμένη ελληνιστική. Ως κριτήριο διαφοροποίησης από τον Τούρκο, η θρησκεία. Το ρουμ μιλέτ ήταν πλέον Έλληνες. Αργότερα μπήκαν κι άλλα κριτήρια, όπως η αποδοχή ή όχι του οικουμενικού πατριάρχη από τους σλαυόφωνους της Μακεδονίας, ώστε να υπάρχουν 2 αδέρφια πχ, από τους οποίους ο ένας να θεωρείται βούλγαρος κι ο άλλος Έλληνας. Ο χριστιανός Αλβανός Έλληνας-αρβανίτης κι ο μουσουλμάνος Τουρκαλβανός.
Έτσι έγινε το μίγμα που σιγά σιγά ομοιογενοποιήθηκε κι απέκτησε ταυτότητα (με τη θρησκεία γραμμένη). Αλλά κράτησε στη νοοτροπία του ατόφιο το παρελθόν. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, ο Θεός των Ελλήνων, το κράτος που στέργει την Εκκλησία, οι αλύτρωτες πατρίδες και τα συναφή. Αλλά προστέθηκε κι ένα καινούριο: δε φτάνει που μας χρωστούσε η Δύση(1204), μας πήρε και το αρχαιοελληνικό φως. Κι από ιδρύσεως του κράτους τα δάνεια βροχή και δως του κομπίνες και λοβιτούρες, από καταβολής κι αυτές. (απλά τότε, όποιος τ άρπαζε χοντρά, από τύψεις, έκανε και καμιά δωρεά της προκοπής ώστε η λεωφόρος με τις πουτάνες να χει τ όνομά του να τον θυμόμαστε, ν ανάβουμε και κανένα κεράκι). Και να σου κι ολυμπιακοί αγώνες και ντου στην Τουρκιά μετά και παραλίγο να καπνιστούν τα μουστάκια του τότε γιωργάκη του Α, που ακόμα δεν είχε ζεσταθεί ο κώλος του στη νέα καρέκλα ,από το κρύο της Κοπεγχάγης .Και δως του δημοσιονομική επιτήρηση από τους δανειστές. Και μετά από καιρό κι άλλο ντου στην τουρκιά, μια και είχαμε καραβάκια να κλείνουν τα στενά κι ένα ουστ μετά στους βούλγαρους κι ακόμα ένα ντου στην τουρκιά, στον πέρα μαχαλά, όπου τα μαζέψαμε και γυρίσαμε μαζί με το μαχαλά. Κι ευτυχώς να λες που γέμισε έτσι το τσομπανιστάν και γνήσιους και μορφωμένους Έλληνες και κουνήσαμε το μαντήλι στα τουρκάκια απτον εδώ μαχαλά (λίγο νωρίτερα στν Κρήτη, τους κουνήσαν και τις κουμπούρες, τότε που φύγαν οι τουρκοκρητικοί και δεν πήραν τους Μητσοτάκηδες μαζί).Και γέμισε κι η Μακεδονία Έλληνες, γιατί είχε και κάτι περίεργους που όταν φώναζαν το γαιδούρι στη γλώσσα τους, τους μάντρωνε ο χωροφύλακας.
Νέοι ολυμπιακοί αργότερα, όπου και η ανταλλαγή χέρι με χέρι. Δώσαμε τη φλόγα πήραμε το φασισμό. Αλλά μετά τον πολεμήσαμε γιατί μας έβαλε χέρι. Αλλά αυτοί που τον πολέμησαν τους κόπηκε το χέρι. Κι αυτοί που έσκυψαν όταν οι άλλοι έβαλαν χέρι, άπλωσαν χέρι στην εξουσία που άλλαξε χέρι. Και κυβερνούσαν χέρι χέρι με τον βασιλοχέρη. Μαζί με τα μπετά πέσαν και τα φράγκα και πήρε κι ο φτωχός ένα κομάτι ψωμί στο χέρι. Αλλά όχι δεύτερο. Οπότε σου λέει δε θα ξαναψηφίσω δεξιά που να μου κοπεί το χέρι.Και ψηφίζει τον πρόγονο του νυν. Έλα όμως που αποστατεί ο πρόγονος της νυν και γίνεται το μαγαζί θερινό. Είχε και η γειτονιά ταραχές, χάβρα των Ιουδαίων γινόταν. Ένας αστυνόμος δεν υπάρχει ρε παιδιά να επιβάλλει την τάξη??? ....ωχ, υπάρχει. κι άλλος ένας, κι άλλος ένας, ολόκληρα συντάγματα. Α, να και οι συνταγματάρχες!!! τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο γιατί παραδίπλα είναι ο κρημνός. Κι όλοι από το ορθοπεδικό τμήμα να βάλουμε το γύψο. Και τρέχαν οι γριές να βάλουν γύψο και δεν ακούστηκε κιχ.Μετά έγινε δημοψήφισμα τάχα για να βγει ο γύψος, αλλά η γριά αγκυλώθηκε και τ άφησε γι αργότερα. Εντωμεταξύ, ο βασιλομπόμπιρας έκανε ζαβολιά γιατί λέει δεν άκουγε τον αστυνόμο κι έπαιζε σε ξένες γειτονιές.Κι έτσι το στείλαν στη θεια του την κυρα-Λίζα για να μάθει να φέρεται.
Αλλά βάλαν κι ένα ηλίθιο ενωματάρχη στην Νήσον, γιατί ο παπάς του νησιού πήγε για τρέλες στις Σευχέλες, που έδωσε μια σφαλιάρα στον τούρκον γιατί αυθαδίαζε.Και πλάκωσε το σόι του από τον πάνω μαχαλά κι έγινε της κακομοίρας. Φάγαν σχεδόν το μισό οικόπεδο, πράγμα απαράδεκτο γιατί άλλα συμφώνησαν πριν τη σφαλιάρα. Τότε ξύπνησε η γριά και πάει να πετάξει το γύψο. Τον πετάει και ψάχνει τις αγωνιστικές παντόφλες, αλλά τη μία την ξέχασε στα λουτρά στη Γυάρο. Πετάγεται μονοσάνδαλη με το ένα πόδι αγκυλωμένο και δίνει μια στο συνταγματάρχη στο δόξα πατρί. Τότε αυτός αναφωνει, 'βοήθεια, έναν εθνάρχη θέλω'...
Κι έρχεται ο θείος του νυν που γινε πρόσφατα πρώην και φορτώνει τη γριά στό ΚΤΕΛ για Ευρώπη. Και να σου τα δάνεια και να σου τα πακέτα στον οδηγό και το συνοδηγό του λεωφορείου(όταν κουράζεται ο ένας, οδηγεί ο άλλος, έτσι γίνεται στο κτελ). Αλλά το όχημα πάλιωσε, τα σέρβις δε γίναν σωστά, η έκπτωση στην ευρωπαική βενζίνη κόπηκε και ξέμεινε η γριά στην εθνική να κάνει ωτοστοπ.Και σταματάει και την πήρε ένας ξένος, Μαμούνια ή κάπως έτσι, αλλά την κατέβασε γιατί του είπε ψέματα ότι έχει χρήματα...
Το ανθρώπινο είδος ξεχώρισε γιατί απέκτησε δύναμη στους γλουτούς κι έτσι στάθηκε όρθιο. Το ελληνικό είδος θα εκλείψει γιατί έκτοτε ο καθένας κοιτά μόνο τον γλουτό του...