Με αγάπησες επειδή είμαι ξεχωριστός, με λάτρεψες επειδή πίστευες ότι κάποιος σαν εμένα δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει... τι θα γίνει όμως όταν βρεις το επόμενο “μοναδικό” άτομο, τότε εγώ τι θα είμαι για σένα?!
Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, εσύ είσαι κ θα είσαι πάντα για μένα.
Μέχρι κάποιος να μου στερήσει τη μοναδικότητα μου.
Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.
Μην λες ποτέ, το έλεγες πριν με γνωρίσεις και ξαφνικά μια μέρα το ποτέ αυτό έχασε την ισχύ του.
Τότε δεν γνώριζα ότι τώρα γνωρίζω, το ποτέ που τώρα χρησιμοποιώ είναι πιο δυνατό, πιο ουσιαστικό.
Δεν είναι όμως απόλυτο.
Είσαι ξεχωριστός, είσαι ξεχωριστός ακόμα κ ανάμεσα στους ξεχωριστούς.
Το ξέρω και για αυτό μπορώ να σου πω με σιγουριά ότι εκεί έξω υπάρχει σίγουρα κάποιος που είναι ανώτερος μου.
Και να υπάρχει, για μένα δεν αλλάζει κάτι γιατί για μένα ΕΣΥ είσαι η αρχή και το τέλος, δεν σε βλέπω ως ανώτερο η κατώτερο... είσαι απλά εσύ, εσύ που αγαπώ, εσύ που έχω δώσει την καρδιά μου, την ψυχή μου... μόνο εσύ!
Μου λες αυτά που θέλω να ακούσω, μου λες αυτά που έχω ανάγκη, γιατί σε χρειάζομαι πραγματικά και σε πιστεύω, αλλά δεν μπορώ να διώξω τον φόβο ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει, ότι θα έρθει η στιγμή που δεν θα σε έχω, ότι κάποιος άλλος θα βρίσκεται στη θέση μου, σε αγαπώ πάρα πολύ για να το αντέξω.
Σου λέω ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί αυτό. Επιπλέον σκέψου ότι μπορεί να πεθάνω, δεν μπορείς να ελέγξεις κάτι τέτοιο. Τότε τι θα γίνει?!
Δεν ξέρω.
Ωραία, ας ζήσουμε το σήμερα που ξέρω και ξέρεις ότι υπάρχει για μένα και για σένα, για σένα και για μένα...
ξέρω όμως κάτι άλλο... ξέρω ότι δεν μπορώ να ζω με τον φόβο ότι θα σε χάσω με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και σίγουρα ξέρω ότι δεν θα αντέξω να σε δω με κάποιον άλλο, ξέρω επίσης ότι χρειάζομαι κάποιον έλεγχο στη ζωή μου και όλο αυτό, η εξάρτηση μου από σένα με αφήνει ανήμπορο για το μέλλον.
Τι θέλεις να μου πεις?
Χρειάζομαι ένα τέλος, κάθε αρχή έχει ένα τέλος... έτσι μόνο εκτιμάς το μεσοδιάστημα
Δεν μπορώ να σε καταλάβω, τι προσπαθείς να μου πεις?!
Απόψε θα πεθάνεις από το δικό μου χέρι.