Μέσα σε μία εβδομάδα από τα γραφεία της ΠΟΠΣ μαζευτήκαμε 45 άτομα και φύγαμε για το ταξίδι αστραπή στα πάτρια εδάφη...Αν μου έλεγε κάποιος ότι το δεύτερο μου ταξίδι στο εξωτερικό θα ήταν στην Τουρκία θα γελούσα μέχρι δακρύων. Να όμως που έγινε και πήγα στα κατεχόμενα εδάφη του Πόντου... Βασικά κατεχόμενα δεν τα λες, αλλά με την παρουσία τόσο τούρκικων σημαίων έτσι ένιωσα.
Η θεά μας απο το ξενοδοχείο στην Σαμψούντα.Τα λόγια για να περιγράψει κανείς την Τουρκία έχουν γραφεί εδώ και καιρό από άλλους, ο όρος Σταυροδρόμι της Ασίας και της Ευρώπης είναι γεγονός. Ωστόσο μερικές ακόμη λέξεις θα μπορούσαν άνετα να συμπληρώσουν την περιγραφή. Λέξεις όπως οι παρακάτω: Μηχανισμοί Προπαγάνδας σε πλήρη λειτουργία", "Ανύπαρκτο Οδικό Σύστημα", "Μαλακία Κουζίνα". Αυτό το ταξίδι ήταν μια πραγματική πρόκληση για τις αιμορροΐδες μου και τις ορμόνες μου... Δεν ξέρω αν φταίει που είχα να κάνω καιρό σεξ αλλά οι Τούρκοι είναι πολύ ωραία γκομενάκια... όταν δεν μοιάζουν σαν να το έσκασαν από το πιο σκοτεινό κελί του Εξπρες του Μεσονυκτίου.
Το Προσκύνημα στον Πόντο λοιπόν γίνεται απο τον Ιβάν Σαββίδη, φέτος μαζευτήκαμε 3000 Πόντιοι απο όλο τον κόσμο. Αυτό που με συγκλόνισε είναι το πόσο κρατάνε τις παραδόσεις και τη γλώσσα μας τα αδέλφια μας απο τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πόσο ντράπηκα όταν τους άκουσα να καλατσεύουν ποντιακά με τόση χάρη, ευγλωττία και με τόσο πλούσιο λεξιλόγιο. Για πρώτη φορά οι φωνές των προγόνων μου μέσα στην ψυχή μου ηρέμησαν...
Ηρέμησαν γιατί για πρώτη φορά όταν μίλησα τη γλώσσα μας και χόρεψα τους χορούς μας σε εδάφη που εκείνες οι ψυχές άφησαν το σώμα τους. Αυτό που έζησα δεν θα το ξαναζήσω ποτέ...Αν δεν ήταν και ο Ψωμιάδης να μας κάνει ρεζίλι θα ήταν ακόμη καλύτερα τα πράγματα.... ήθελε λέει να τραγουδήσει τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας στον Πόντο... Δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική αφού εκεί πέρα οι Έλληνες Πόντιοι ήταν ελάχιστοι μπροστά στις μάζες των Ποντίων που ήρθαν απο άλλες χώρες....Με το ίδιο σκεπτικό θα έπρεπε όλοι να πουν και τον εθνικό ύμνο της χώρας που ζουν.
3,000 πόντιοι...μπορεί να μας έδιωξαν αλλά εμείς γυρνάμε περισότεροι... (αν βαριέστε μπορείτε να παίξετε με αυτή τη φωτογραφία το παιχνίδι "Βρείτε τον Ψωμιάδη")Τέλος πάντων όλα καλά και όλα ωραία...Κουράστηκα, εξαντλήθηκα... αλλά αυτό το ταξίδι θέλω να το ξανακάνω...θέλω να δω τις ομορφιές που είδα...και επιτέλους μπόρεσα να καταλάβω γιατί υπάρχουν Πόντιοι στην Ήπειρο... ο Πόντος συνδυάζει Βουνό και Θάλασσα πράγμα που έχω δεί μόνο στην Πρέβεζα και στην Πάργα...
Από τα πράγματα που θα μείνουν μέσα στην καρδιά μου... είναι τα χαμόγελα εκείνον που δεν έφυγαν ποτέ από την πατρίδα...Εκείνον τον Ποντίων που ακόμη κρύβονται, που ακόμη φοβούνται... Εκείνον τον Ποντίων που δεν ξέχασαν την γλώσσα μας, που δεν ξέχασαν την εθνικότητα τους... Αυτή η εκδήλωση γι αυτούς είναι πιο σημαντική από ότι για εμάς... Όλοι αυτοί ζουν εκεί με τον φόβο ότι εμείς θα τους ξεχάσουμε... Τώρα όμως ξέρουν... ότι εμείς δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ... Δεν θα χαθεί ποτέ αυτή η φυλή μέσα στους αιώνες.
Ο δρόμος προς την Παναγία Σουμελά, δίσβατος και δύσκολος, προς τιμήν τους όλοι οι πόντιοι απο τις χώρες της Πρώην ΕΣΣΔ τον ανέβηκαν απο την αρχή, εμείς καθώς Ελληνάρες επιλέξαμε να πάμε ως ένα σημείο με τα Ντολμούζ
Λίγο πριν φτάσεις στον χώρο του μοναστηρίου.
Πριν τον χαρακτηρισμό του χώρου ως μνημείο παγκόσμια κληρονομιάς απο την Unesco όσοι επισκεπτόντουσαν τον χώρο, που τότε δεν λειτουργούσε σαν αρχαιολογικός και με εισιτήριο, έγραφαν τα όνοματά τους και ό,τι τους κατέβαινες στις τοιχογραφίες. Κόστος Ζημίας ανεκτήμιτο.
Με τα κίτρινα ξεχωρίζουν τα παιδιά απο την πρώην ΕΣΣΔ και οι Ιερείς τους οποίους απαγόρευσαν να φορέσουν τα ράσα τους απο την ώρα που έφτασαν στο αεροδρόμιο της Τραπεζούντας.
Ο χώρος έχει αλλοιωθεί και μάλιστα δεν είναι όλος προσβάσιμος, η μητέρα μου είπε οτι λείπουν εκκλησάκια... απο το 1996 που πήγε έχουν γίνει πολλές αλλάγες και "εξαφανίσεις"..άρε Έλγην που τους χρειάζεται...
Τα περισσότερα αντικείμενα του μοναστηρίου βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, μερικές απο αυτές είναι γνωστών οικογενειών της Ελλάδος... δείτε Γουλανδρή και πάει λέγοντας.
Παλαιά εκκλησία τώρα μουσείο, αν δεν κάνω λάθος είναι ο Αγιος Ευγένιος της Τραπεζούντας.
Ελληνικό Σπίτι στην Κων/Πολή... νομίζω... τα Ελληνικά σπίτια στην Τραπεζούντα ακόμη στέκουν γυμνά και άδεια... πολλά χωριά Ποντιακά έχουν παραμείνει ακατοίκητα στην επαρχία της Τραπεζούντας...Φοβήθηκαν να τα κατοικήσουν και εγώ το ίδιο θα έκανα.
Ένα καιρί για την ελπίδα, για την απώλεια και για την μνήμη. Οι έφοροι δεν μας άφησαν να ανάβουμε κεριά, ωστόσο το θάρρος τον μικρών Ποντίων απο την Γεωργία οδήγησε σε ευρηματικές λύσεις. Τα ποντιόπουλα χωνόντουσαν και ανάβανε κεριά όπου δεν μπορούσε να περάσει ενήλικας.... Εκείνα τα παιδιά δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Όυτε τον αξιωματικό απο την Ρωσσία που δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει την υπερτιμημένη φωτογραφία της εικόνας της Παναγίας Σουμελάς.Μετά απο αυτό το ταξίδι....αξίζει να στείλεις στον διάολο όλους αυτούς που διχάζουν την Ποντιακή κοινότητα για να επιδιώξουν τους προσωπικούς τους στόχους... Δεν ξέρω πως έκανε ο Ιβάν Σαββίδης όλα αυτά τα χρήματα... Αλλά του αξίζουν χίλια ευχαριστώ επειδή ξόδεψε τόσα χρηματα για να μας συγκεντρώσει εκεί πέρα. Το μοναστήρι της Παναγίας Σουμελάς δεν είναι τόσο σημαντικό επειδή έχει θρησκευτικό χαρακτήρα αλλά επειδή αποτελεί ΣΥΜΒΟΛΟ ένωσης του Πόντου... Όταν κάποιος βλέπει τον Παρθενώνα σκέφτεαται Ελλάδα... Έτσι και όποιος βλέπει τα χαλάσματα της Παναγίας Σουμελά σκέφτεται ΠΟΝΤΟΣ.
Ευχαριστώ την Κυρία Ιωσηφίδου, Καθηγήτρια στο Δημοκρείτιο Πανεπιστήμιο η οποία μου έδωσε τις φωτογραφίες.