σάββατο χαράματα γύρισα από το ισραήλ. μεγάλο ταξίδι για τα δεδομένα της σχολής -14 μέρες- και σχετικά μεγάλο γκρουπ για τις φυσιολογικές αντοχές ενός διπλωματικού ατόμου.
κι όμως περάσαμε πολύ καλά.
σπάσαμε πλάκα, κοιμηθήκαμε ( μάλλον το παλεύαμε -όχι όλοι- να μην κοιμηθούμε) σε meetings, συναντηθήκαμε και ανακρίναμε πολλούς και διάφορους και σημαίνοντες και από τις δυό πλευρές της διαμάχης, είδαμε το τείχος (ω, τι κόσμος μπαμπά!) και τα stencils του banksy, βγάλαμε αμέτρητες jumping shots, κολυμπήσαμε με τη συνοδεία αρκετών carlsberg, ήπιαμε και παραξένως δεν αρρωστήσαμε, ΟΥΡΛΙΑΞΑΜΕ σε κατάμεστο sports bar με ισραηλινούς στο πέναλτι της εθνικής, εκκλησιαστήκαμε και γλαρώσαμε με τις φωνές από τους (πολλούς) μιναρέδες, είδαμε το ηλιοβασίλεμα από το όρος των ελαιών, περπατήσαμε στα στενοσόκακα της παλιάς πόλης της ιερουσαλήμ και στις δενδρόφυτες λεωφόρους του τελ αβίβ, πλατσουρίσαμε στην νεκρά θάλασσα, ήπιαμε(!) χορέψαμε και σκάσαμε στα falafel στη ramallah, εν γένει γνωρίσαμε, μάθαμε, γευτήκαμε και με το που γυρίσαμε χαιρόμαστε την συντροφιά του μορφέα σαν ήσυχα μωρουδάκια από την συσσωρευμένη εξάντληση.
έτσι, να το πω κι αυτό για να το βγάλω μέσα μου: μάλλον το καλύτερο πράγμα που μου έχει προσφέρει μέχρι τώρα το μεταπτυχιακό. cuz we r worth it.
ορίστε και το απαραίτητο video:
israel/palestine trip from william nt on Vimeo.
ps. μάλλον είναι η πρώτη φορά που γυρνώντας αγγλία, ένιωσα εκτός των νερών μου, με ενόχληση στο gut. βέβαια πέρασε, αλλά ίδωμεν.