Σύνδρομο του γοβολάτρη

Το σύνδρομο του γοβολάτρη είναι ένα οικογενειακό σύνδρομο που χαρακτηρίζει τις Άθλιες Κόρες όλων των γενιών. Το σύνδρομο καταλαμβάνει το θύμα αμέσως μετά την αγορά μιας νέας γόβας.


Καταλαβαίνεις πως μία Άθλια Κόρη έχει αγοράσει νέα παπούτσια από τη στιγμή που μπαίνεις στο σπίτι της. Τότε εκείνη ανοίγει την πόρτα φανερά πιο ψηλή από πριν, καθώς την κοιτάς βλέπεις πως είναι ντυμένη με τη κλασσική φορεσιά υποδοχής (την ξεθωριασμένη πιτζάμα δηλαδή) και καθώς κατευθύνεται το βλέμμα σου στα πόδια της διαπιστώνεις....πως η Ιερή δούλη συνοδεύει με χάρη την φορεσιά της με ένα ζευγάρι νέες γόβες.


Ναι αγαπητοί πιστοί του Ναού της Καφροδίτης....είναι σύνηθες φαινόμενων των Ιερών δούλων να φοράνε τις νέες γόβες τους μέσα στο σπίτι μέχρι να πάρουν την φόρμα των ποδιών τους, πάντα με πιτζάμες. Όσο πιο παλιά η πυτζάμα τόσο πιο πετυχημένος ο συνδυασμός με την γόβα.


Ακόμη ένα σύμπτωμα του συνδρόμου είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια να βγάλεις φωτογραφία το πόδι σου φορώντας τη γόβα ενώ ταυτόχρονα προσπαθείς να κρύψεις την αξύριστη γάμπα και το μπατζάκι της πιτζάμας. Το τραγικό του συνδρόμου είναι πως κάνει της Άθλιες Κόρες να νομίζουν πως η γόβα τους είναι η καλύτερη του κόσμου και πως κάνει το πόδι τους να μοιάζει πιο σέξι από ποτέ..

Φυσικά αυτή η ουτοπική αίσθηση ξεπερνιέται από τον πόνο που νιώθουν τα μικρά δάχτυλα περιορισμένα τόσες ώρες μέσα σε ένα στενό χώρο, από την αίσθηση μουδιάσματος στη γάμπα, και απο το πόσο πονάνε τα πόδια την επόμενη ημέρα....

Αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα....οι Ιερές δούλες της Θεάς Καφροδίτης ξέρουν πως να ξεπερνούν τα εμπόδια και να δείχνουν σέξη ακόμη και όταν χρειάζονται πατερίτσες για να περπατήσουν πάνω στις γόβες τους....

Στη περίπτωση που σας άρεσε η γόβα ενημερώνουμε πως μπορείτε να διαλέξετε αυτή τη γόβα σε όποιον χρωματικό συνδυασμό θέλετε καθώς ο κατασκευαστής αυτής της εταιρείας μπορεί και σας προσφέρει customized services. Εμείς την προμηθευτήκαμε από τον Σάκη στην Νεάπολη, αν και την ήθελα κλειστή δεν προλάβαινε να μου την κλείσει, έτσι την άφησα όπως είναι. Με την πρώτη ευκαιρία θα πάρω ακόμη μία με χρώματα που θα διαλέξω εγώ και φυσικά πάντα σε καλή τιμή.

Ευχαριστούμε κύριε Σάκη!!!! 

Raptusr

Hello fellow friends from all around the world

Mηνιάτικα νέα Αθηνών


Ξεκινάμε απ' την καρδιά της πόλης. Το Υπουργείο Οικονομικών μετά από οριστική Οκτωβριανή απόφαση μετακομίζει στον Ελαιώνα στα παλιά εργοαστάσια του Κεράνη. Οι 75.000€ που θα γλιτώσει σε ενοίκια η βάση του σκεπτικού, λίγο ψιλικατζίδικη όμως αφού δεν συνυπολογίζει το πλήγμα για το μισοπεθαμένο κέντρο της Αθήνας του να κυκλοφορεί όλο και λιγότερος κόσμος και να το ενισχύει με την παρουσία και τις αγορές του. Η ίδια απόφαση ισχύει και για την δύσκολη περιοχή της Πλ. Βάθης με την επερχόμενη αποχώρηση του Υπουργείου Υγείας. Αν και υπάρχουν δεκάδες κενά κρατικά κτίρια στο κέντρο, το κόνσεπτ "ανέγγιχτο κράτος στα προάστια" υπερίσχυσε, ενδεικτικό των ανθρώπων που κυβερνούν και πόσο ανύπαρκτη σχέση έχουν με την πόλη που ζουν.



Γουώ! Σε 2 χρόνια θα έχουμε επιτέλους το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; Αυτή τη φορά μοιάζει πιο πιστευτό από ποτέ, αφού επιτέλους υπογράφηκε η σύμβαση για να ξεκινήσουν τα έργα. Όμορφο μοιάζει, πάντα μ' άρεσε η δυναμική του σημείου, με το μάτι να ξεχύνεται εκατέρωθεν στην ατελείωτη Συγγρού και Καλλιρρόης. >>


Ψηφίστηκαν επίσης από την Βουλή οικονομικά κίνητρα για ανάπλαση-αναβάθμιση των Γερανίου/Κεραμεικού/Μεταξουργείου. Προβλέπουν μείωση φόρου εισοδήματος για όσους προχωρήσουν σε αποκατάσταση κτιρίων και μειωμένος συντελεστής μεταβίβασης στις αγοραπωλησίες. Κρατάω μικρό καλάθι, το πλήγμα στην φήμη της ασφάλειας αυτών των περιοχών, ιδίως του Γερανίου, δεν επουλώνεται τόσο εύκολα. >>


Νέο πεδίο αντιπαραθέσεων προκάλεσε η παρέμβαση του Δήμου στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Όχι για το ότι η κηποτεχνία επιμελήθηκε κι έκανε πολύ καλή δουλειά στις πρασινάδες αλλά για την άκυρη απόφασή του να αφαιρέσει τα παγκάκια για να μην κοιμούνται οι άστεγοι. Τέτοια ευαίσθητα θέματα μόνο κοινωνικές υπηρεσίες πρέπει να παίρνουν, αλλά πότε τις είχαμε να τις χαρούμε τώρα; Το ρεπορτάζ και η απάντηση του Δήμου.


Στο κέντρο της πλατείας άνοιξε το πρώτο απ' τα καφέ του Δήμου. Λογικά θα 'χει δημοτικές τιμές, ωραία πρωτοβουλία.


Νέα σελίδα για τον Δήμο στο νετ. Πιο φρέσκια αλλά και πιο βαριά σαν σχεδιασμός, σημαντικό όμως ότι δεν ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ όπως η προηγούμενη του '08 αλλά δημιουργήθηκε, όπως αναφέρεται στο κάτω μέρος "από την ΔΑΕΜ χωρίς αμοιβή και κόστος" >>


Σε χαμηλό κόστος (-10% από πέρσι) κινήθηκε και το μπουκέτο εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Οργανισμού για τα Χριστούγεννα, που νομίζω είναι πολύπλερο και καλοδουλεμένο. Έχει λιγότερη φανφάρα και εμπλέκει περισσότερο τους δημιουργικούς ανθρώπους της πόλης με κορυφαία την ιδέα των φωτισμένων βιτρινών που τα εκτίθενται έργα φοιτητών της Καλών Τεχνών. >>


Πάμε στα του εμπορίου. Η Αιόλου είναι πια η πρωταγωνίστρια. Κάθε μήνα ανοίγουν 2 νέες επιχειρήσεις, διασκεδασοκαταστάσεις δηλαδή, με τελευταία το λιτά στυλάτο mama roux, και ένα νέο παγωτατζίδικο στην γωνιά με Αθηναϊδος. Πάμε προς νέο Ψυρρή; Ε μέχρι εκεί και σε λάιτ βερσιόν πιστεύω, Γκάζι δεν το βλέπω να γίνεται, είναι το πιο ώριμο ηλικιακά των θαμώνων που θα το αποτρέψει.


Στα κλεισίματα, το κτίριο του Μπακάκου που φάνταζε φιλέτο πριν χρόνια τώρα, αποδεικνύεται τόσο δύσφημο σημείο πια, που ακόμα μια επιχείρηση όπως ο Zara με δεδομένη πελατεία δεν μπορεί να το διατηρήσει. Οι Αθηναίοι τελικά δέχονται να πάνε μέχρι την γωνία με Σταδίου, η πλευρά Πειραιώς, Γ' Σεπτεμβρίου, Αγ. Κωνσταντίνου μοιάζει άλλος κόσμος.


Επίσης, άλλο ένα ξενοδοχείο του Ομίλου Δασκαλαντωνάκη έκλεισε. Προσωρινά για λόγους ανακαίνισης αναφέρεται στο Baby Grand της Πλατείας Κοτζιά, αλλά σε τέτοιους καιρούς ποιος πιστεύει κάτι τέτοιο; Μακάρι, δηλαδή...


Επίσης όπως άφησε σαν σχόλιο αναγνώστης, έκλεισε στην Πλατεία Βικτωρίας το Flocafe. "Ε σιγά, έκλεισε και στο Παγκράτι" μου 'πανε, άρα μην το αποδώσουμε στην Βικτώρια το κλείσιμο τόσο. Μας βολεύει λίγη πλάνη έστω και κάτω απ' το χαλάκι, ας την κρατήσουμε.


Φαινομενικά άσχετο με την Αθήνα, αλλά συναντώντας τους άπειρους ρουμάνους επαίτες στην πόλη, συνδέονται όλα κανονικότατα. 436.000 παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο στην Ρουμανία, οδηγώντας τα στο προδιαγεγραμμένο μέλλον της εκμετάλλευσης. Τραγικό πραγματικά! >>


Πως να κλείσουμε το ποστ; Με την ουσιαστική αιτία και πραγματικότητα όλων ότι αυτοί που κυβερνούν, τα καλά πορτοφόλια, ζούνε πια στην Ανατολική Αττική και τα προάστεια προς τα εκεί; 60% αύξηση των κατοίκων εκεί την τελευταία δεκαετία, -20% στο κέντρο (με περσινά στοιχεία, φανταστείτε τώρα). >>


Όχι καλύτερα με κάτι φωτεινό. Το 1ο, το 2ο, να και το 3ο απ' τα πετυχημένα γκράφιτι που κάλυψαν μεγάλους εξωτερικούς τοίχους πολυκατοικιών (Φρειδερίκου Σμιθ 4 & Κασομούλη – Ν. Κόσμος). Πέτυχε, το 'χουμε, καλό να προχωρήσει κι άλλο· τέτοια πόλη θέλουμε.

ΑΝΟΙΧΤΑ ΓΚΕΪ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΠΟΚΤΑ ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ

18 ολόκληροι μήνες χρειάστηκε να περάσουν από τις εκλογές του Ιουνίου 2010 για να αποκτήσει επιτέλους κυβέρνηση το Βέλγιο. Επικεφαλής της θα είναι ο 60χρονος Έλιο ντι Ρούπο, ηγέτης του σοσιαλιστικού κόμματος  της Βαλλονίας. Ο ντι Ρούπο είναι ο πρώτος ανοιχτά γκέι άντρας που καταλαμβάνει αυτό το πόστο οπουδήποτε στον κόσμο. Έχει προηγηθεί μόνο η λεσβία πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γιοχάνα Σιγκουρνταρντότιρ από το 2009. Ο νέος πρωθυπουργός καλείται να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις κοινότητες της Φλάνδρας (όπου οι κάτοικοι μιλούν ολλανδικά) και της Βαλλονίας (όπου μιλάνε γαλλικά). Χάσμα που μετέτρεψε το σχηματισμό κυβέρνησης σε ναρκοπέδιο…

elio di rupo

Γόνος ιταλών μεταναστών με σπουδές στη χημεία και  χαρακτηριστικά του το μονίμως κατάμαυρο μαλλί και τα παπιγιόν σε έντονα χρώματα που δεν αποχωρίζεται ποτέ, ο ντι Ρούπο θεωρείται από τους πλέον σκληροτράχηλους πολιτικούς στο Βέλγιο. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει επιβιώσει πολιτικά πληθώρας σκανδάλων και καταγγελιών για πελατειακές σχέσεις, παραμένοντας αρχηγός του μεγαλύτερου κόμματος των γαλλόφωνων εδώ και 12 χρόνια.

Η ομοφυλοφιλία του ήρθε στο φως το 1996 όταν το Βέλγιο συγκλονιζόταν από το σκάνδαλο του παιδεραστή Ντιτρού. Η ατμόσφαιρα ευνοούσε το κυνήγι μαγισσών και ένας νεαρός μυθομανής τον κατηγόρησε για αποπλάνηση ανηλίκου. Η κατηγορία έπεσε στο κενό, αλλά έδωσε την ευκαιρία σε ένα δημοσιογράφο να τον ρωτήσει αν αληθεύει πως είναι γκέι. “Ναι είμαι, και λοιπόν;” ήταν η απάντησή του. Αργότερα θα δηλώσει σε μια συνέντευξή του:΅”Πιστεύω ότι ήταν καλό που μίλησα ανοιχτά, καθώς κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει στην υπόθεση της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων”. Αν και το καθολικό Βέλγιο αναγνωρίζει τον πολιτικό γάμο για τα ζευγάρια ίδιου φύλου από το 2003, ο ίδιος δεν είναι παντρεμένος και ελάχιστα είναι γνωστά για την προσωπική του ζωή.

Το μέλλον του νέου πρωθυπουργού δεν αναμένεται εύκολο καθώς η νέα κυβέρνηση δεν αντικατοπτρίζει κάποια πραγματική συμφωνία ανάμεσα στις δύο κοινότητες της χώρας αλλά δημιουργήθηκε υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών που έστειλαν στα ύψη τα επιτόκια των βελγικών ομολόγων. Ιστορικά η αλαζονεία των γαλλόφωνων ελίτ του Βελγίου έχει προκαλέσει την εθνικιστική αντίδραση των φλαμανδών που κυριαρχούν  πληθυσμιακά και οικονομικά εδώ και δεκαετίες. Ελάχιστα ενώνουν τις δύο κοινότητες πέρα από το στέμμα του βασιλιά Αλβέρτου Β’: η κάθε μία έχει τα δικά της σχολεία, ξεχωριστές δημόσιες υπηρεσίες και διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια. O ίδιος ο ντι Ρούπο είναι ο πρώτος γαλλόφωνος πρωθυπουργός από το 1979 και μιλάει ελάχιστα ολλανδικά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο τρίτα των φλαμανδών δηλώνουν ήδη πως δεν τον εμπιστεύονται…

Οι τεταμένες σχέσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες  οδήγησαν σε μια απίστευτη δυστοκία ως προς το σχηματισμό κυβέρνησης. Αφορμή υπήρξε αυτή τη φορά το αίτημα των κατοίκων στα γαλλόφωνα προάστια των Βρυξελλών να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε γαλλικά σχολεία και να βάλουν γαλλικές πινακίδες στους δρόμους, παρά το γεγονός ότι βρίσκονται στο έδαφος της Φλάνδρας. Η έριδα ανάμεσά σε φλαμανδούς και βαλλόνους κόντεψε να οδηγήσει σε ματαίωση ακόμα και το Pride των Βρυξελλών, καθώς μόλις την τελευταία στιγμή συμφώνησαν σχετικά με το πως θα μοιραστούν τα έξοδα…

[via]



H αληθινή Aχαρνών της Πάολα


Εντυπωσιακό! Ζω σ' αυτές τις περιοχές αλλά δεν έχω πετύχει ποτέ ρεπορτάζ που να αποδίδει, χωρίς τις ένθεν κι ένθεν υστερίες, την πραγματικότητά της. Ε, η Πάολα με μια απλή κάμερα (και εξαιρετικό μερακλίδικο μοντάζ) κατέγραψε με ασύλληπτη ακρίβεια την αλήθεια της περιοχής. Η προσέγγιση της δε, αξιοδίδακτη σε δημοσιογραφικές σχολές: δεν τους ρωτά μπουρδουκλωμένα πράγματα, ούτε προσπαθεί να εκμαιεύσει αυτό που θέλει να χτίσει το κανάλι, αλλά μέσα από απλές καθημερινές ερωτήσεις αποσπά την βασική και καίρια αλήθεια τους. Aξίζει πραγματικά να το δείτε!